'คนเรา พออายุล่วงเลยถึงระดับหนึ่ง
ชีวิตก็มีแต่จะสูญเสียสิ่งต่าง ๆ ไปสิ่งแล้วสิ่งเล่า'


มีโอกาสกลับมาอ่าน 1Q84 ทั้งสามเล่มอีกรอบอย่างต่อเนื่อง
(รอบนี้อ่านช้ามาก อ่านเป็นอาทิตย์
แต่รอบแรกก็ต้องรอเล่มสามสักพักกว่าจะได้อ่าน)
ยังชอบมากเหมือนเดิมและชอบเล่ม ๓ น้อยกว่าสองเล่มแรกเหมือนเดิม
อาจจะไม่ชอบตอนจบแบบนี้ ใครคงคิดว่า ชอบแบบไหน เธอก็เขียนเองสิ
นักเขียนไม่ได้มีหน้าที่ตามใจผู้อ่าน

จริงนะ...ไม่ได้ตำหนิอะไรหรอก
แต่ช่วงที่อ่าน ก็แหงนดูพระจันทร์เผื่อจะเห็นเป็นสองดวง
ไม่ค่อยอยากกลับมาสู่โลกจริงเลย

เป็นนวนิยายเรื่องหนึ่งของมูราคามิที่ประทับใจมากจากหลาย ๆ เรื่องที่อ่านมา
(บอกใครเนี่ย) เพราะคำว่า รัก


หากคนเราสามารถรักใครได้จากหัวใจ
แม้จะแค่คนเดียว ก็ยังมีหนทาง
ถึงจะไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ก็ตาม

เสียดายอย่างเดียว หาคำผิดไม่เจอทั้งสามเล่ม (สุดยอดมาก)

ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย
29 พฤษภาคม 2560