|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
7 วัน ที่ฉันรู้สึกตัว..ที่วัดป่า
ณ วัดป่ามหาปัญโญ อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ เป็นวัดป่าที่อยู่บนเขา.... 7 วันเต็ม ตั้งแต่วันที่ 10 - 16 เมษายน 2553
เทศกาลสงกรานต์ที่ผ่านมา เป็นรอบในหลายปีที่ครั้งนี้ตัดสินใจไม่กลับบ้าน...พวกเรารวมตัวกันได้ 7 คน เพียงเพื่อต้องการไปปฏิบัติธรรม
วัดนี้เคยขึ้นไปเมื่อตอนต้นเดือนมกราคม และหมายมั่นว่าต้องกลับมาอีก เพื่อมุ่งมั่นในการทำความเพียรอีกครั้ง แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้น อยากไปแก้มือ เพราะครั้งก่อนไม่สามารถทะลุอารมณ์ต่างๆ ไปได้ เพราะตื่นเต้นเพลิดเพลินสนุกสนานไปกับสถานที่ ที่มีน้ำตกไหลผ่านกลางวัด ธรรมชาติยิ่งนัก เวทนาจึงสูงตามไปด้วย
ไปถึงวันแรก... ครูบาก็ให้เลือกที่พัก...แต่พวกเราอยากได้บรรยากาศนอนเต้นท์ ก็เลยขอนอนเต้นท์กันคนละหลัง....โดยจะขอกางเต้นท์เรียงกันใกล้ต้นไผ่
ครูบาก็ไปเลือกสถานที่กางเต้นท์ให้แต่ละคน โดยให้เหตุผลว่า พวกเราทุกคนที่ผ่านมาปฏิบัติรวมกลุ่มเป็นหมู่คณะมาตลอด ถึงเวลาที่จะเรียนรู้การอยู่กับตัวเองได้แล้ว เมื่อสถานที่เอื้ออำนวย..อย่าละโอกาสนี้ไป ให้รีบคว้าไว้กับมือ จุดประสงค์ของการมาที่นี่คืออะไร รู้อยู่แก่ใจเราแล้ว
สรุปครูบาจับแยกนอนเดี่ยว และนอนในป่ากันทุกคน สถานที่กางเต้นท์เป็นที่พระกรรมฐานมาเก็บอารมณ์กัน ก็แสดงว่าสัพปายะยิ่ง มีที่เดินจงกรมอยู่ด้านข้าง ที่ตั้งของเต้นท์แต่ละหลังห่างกันพอสมควร ด้วยความรกของป่า และความสูงต่ำของภูเขา ทำให้พวกเรามองไม่เห็นกัน ตื่นตระหนกนิดหน่อยเพราะเป็นครั้งแรกที่จะนอนในป่าคนเดียว ท่ามกลางป่ารกต้นไม้สูงใหญ่มากมาย...
เมื่อจัดกางเต้นท์เรียบร้อยแล้วประมาณเที่ยง ก็เริ่มต้นปฎิบัติทำความเพียร ด้วยการเดินจงกรมทัีนที...เรียนรู้และรีบทำความคุ้นเคยกับสถานที่ให้เร็วที่สุดก่อนฟ้าจะมืด
หลังทำวัตรเย็นที่ศาลาเสร็จประมาณทุ่มกว่าๆ ความมืดมิดก็เริ่มมาเยือน จะเดินกลับที่พักได้อย่างไร เพราะเต้นท์ที่ตั้งอยู่บนไหล่เขาสูงชันขึ้นไป กลางป่ามันมืดจริงๆ สำหรับคนเมืองอย่างเรา มันมืดชนิดว่า ลืมตาก็ยังเหมือนมีผ้าดำมาปิดตาไว้ คนอื่นกลัวเหมือนเราหรือป่าว ยังไม่กล้าถามกันตอนนี้ เพราะทุกคนต้องปิดวาจาและ เดินกลับที่พักของตัวเองอย่างเงียบๆ
จุดเทียนเสร็จก็เริ่มเดินจงกรมทันที เพื่อลดอาการตื่นกลัว ...ถ้าทำไม่ได้ต้องหอบหมอน หอบผ้าห่ม ลงไปนอนที่ศาลาข้างล่างแน่นอน.เพราะความกลัวมันจะผ่านคืนนี้ไปไม่ได้ คงนอนไม่หลับแน่ๆ ทั้งที่เหนื่อยแสนเหนื่อยจากการเดินทางมาทั้งคืน..
กำหนดรู้ยังไม่ทัน ใจเต้นสั่นไปหมด... เดินจงกรมไปตามทางโดยมีแสงเทียนเล่มเล็กส่องนำทาง ไม่กล้ามองไกลไปเกินกว่าแสงเทียนที่ส่องถึง พยายามบอกตัวเองว่าถ้ากำหนดรู้ไม่ทัน จิตส่งออกนอกเพราะความกลัว ภาระกิจนี้ที่ตั้งใจมาไม่ประสบความสำเร็จแน่ๆ จากนี้ไปถึง 3 ทุ่มถ้ายังกลัวอยู่ จะยอมแพ้ แล้วลงไปนอนที่ศาลาด้านล่าง
ผ่านไปประมาณ 30 นาที ก็จับตัวรู้ จำคำสอนของครูบาได้สั้นๆ ว่าให้เอาความกล้าใส่แทนความกลัว ..... เริ่มรู้สึกตัวชัดขึ้นเรื่อยๆ ก้าวแต่ละก้าวขยับชัดขึ้นเรื่อยๆ ความกลัวเมื่อสักครู่เริ่มจางหายไปทีละน้อย จนหยุดกลัว อย่างไม่น่าเชื่อ เริ่มเดินถือไฟฉายสำรวจไปรอบทิศ เดินขึ้นลงตามทางเดิน อยากจะเดินไปดูน้ำตกที่ห่างไป ระยะทางมากกว่า 500 เมตรจากที่พัก กลางป่ามืดว่ามันเป็นอย่างไร
โอ้...ความรู้สึกเหมือนเป็นคนละคนกะตะกี้นี้ทีเดียว ยังนึกว่านี่เราเหรอ มหาสติ ใจกับกายที่แนบแน่นกัน มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ คืนแรกผ่านไปด้วยดี ตั้งนาฬิกาปลุกตัวเองไว้ ตี 4 เพื่อลุกขึ้นมาทำความเพียร...ก่อนลงไปทำวัตรตอนตี 5 ที่ศาลาทุกวัน หลังจากวันแรก ก็จะตื่นก่อนเวลาด้วยจิตที่สดชื่นไม่เหนื่อย ไม่เพลีย ตื่นทำความรู้สึกตัวประมาณตี 2 ทุกวัน นอนพลิกมือไปมาเพื่อทำการสร้างจังหวะ แล้วค่อยลุกมาเดินจงกรม...ในแต่ละวัน
วันแรกได้ตามครูบาออกไปบิณทบาตในหมู่บ้าน เป็นครั้งแรกในชีวิตอีกเช่นกัน ที่เดินตามพระ ออกบิณฑบาต....
ติดตาม ตอนต่อไป...... ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชมบล๊อก
Create Date : 20 เมษายน 2553 |
|
0 comments |
Last Update : 21 เมษายน 2553 16:24:23 น. |
Counter : 1035 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
1.ชอบท่องเที่ยว ชอบเดินทาง 2.ศึกษาปฎิบัติธรรม เจริญสติแบบเคลื่อนไหวแนวหลวงพ่อเทียน ตามธรรมะจัดสรร 3.สนใจงานถักนิตติ้ง 4.สะสมไหมพรม มีอุปกรณ์งานถักหลากหลาย 5.รักการอ่านหนังสือ สนุกกับการอ่านหนังสือหลายแนว มีความฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง แต่สุดท้ายก็เอาหนังสือที่ตนเองมีอยู่ทะยอยแบ่งปันกันไป ... 6.ชอบซีรีย์ญี่ปุ่น และเกาหลี 7.ชอบกีฬาว่ายน้ำ 8.เติมเต็มเรื่องราวดีๆ ให้ชีวิต ไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|