BlogGang.com : : vistapa :

การเดินทางไกลวันที่ 2... สมมุติว่า...

ชีวิตใหม่ หนทางที่อยากก้าวไปใจยังคงไม่สงบ
ภาระทางโลกตามมาลากเข้าไปหาโลกอีกวางไม่สนิท
และรู้สึกว่าชีวิตนี้มันวุ่นวายแท้ หงุดหงิดไม่ได้อย่างใจ
ทำให้เข้าใจใครหลายคนที่วันๆ มีแต่เรื่องวุ่นๆ เพราะคนอื่น
อยากสงบแต่สงบไม่ได้ แต่ว่าวันนี้ทางใครก็ทางใครซินะ

หนีคนมาเจอคน พยายามหลบไปหาที่สงบ
ไปนั่งอ่านเขียนหนังสืออยู่ในห้องบ้าง
หนีไปอยู่ที่บ่อปลาบ้างใจก็ไม่สงบอยู่นั่นเอง
ที่สุดแล้วก็พบว่าอย่าส่งใจออกไปสนใจสิ่งที่อยู่รอบข้าง
แต่ให้ใจอยู่กับสิ่งที่อยู่เฉพาะหน้า
แล้วมีความสุขกับมัน ก็จะสงบได้เอง

สงบอยู่ในความวุ่นวาย แทนที่จะวุ่นวายอยู่ในที่สงบ
เริ่มเข้าใจตัวเองบ้างแล้ว และมีความสุขมากขึ้น

บ่ายสามโมงออกไปวัดเกาะลอยที่จันทบุรี
ไปแล้วก็ถามตัวเองว่าธรรมะอยู่ที่ไหน
นั่งรถมาหาไกลขนาดนี้แล้วไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง
ตอบว่า ก็อยู่ตรงหน้านี่แหละ ความไร้สาระของโลก
ก็เป็นธรรมได้ถ้ามองเป็น

อัตตา อนัตตา ความไม่เป็นตัวตนที่หลวงปู่ที่วัดเกาะลอยพูดให้ฟัง
ไปจนถึง รูปนาม มโนมยิทธิ อภิญญาสมาบัติ นิโรธสมาบัติ
ธาตุสี่ ฌานและญาณ สมมุติสัจจะ ไ
ปจนถึง ปรมัตถ์สัจจะ พุทธปรัชญาไปโน่น
จับประเด็นอะไรไม่ได้ว่าจะบอกอะไรกันแน่
ท่านถามมาก็ตอบไปเท่าที่รู้
ตั้งสติไว้กับตัว ใจอยู่กับพระพุทธเจ้า
พูดไปเถอะหลวงปู่ ฟังอยู่ด้วยสติ

เข้าใจไหม... เข้าใจค่ะ....
เพราะไม่มีอะไรที่หลวงพ่อไม่ได้สอน
จำได้... เข้าใจ.... ตามรับ....ตามรู้...
ขณะที่คนอื่นค่อยๆ เลี่ยงหนีไปทีละคน
เราอยู่ข้างหน้าท่าน..นั่งฟังอยู่ได้ด้วยความสงบ
ไม่หนี...ลองดู

ท่านถามว่า เอ็งเอาเล็บขีดไปบนมือให้ทะลุมือเอ็งได้มั้ย....
ได้ค่ะ
เอ็งเหาะได้มั้ยล่ะ.....
ได้ค่ะ... ( มีอะไรมั่งที่มโนมยิทธิทำไม่ได้ล่ะคะ....)
หลวงปู่หัวเราะ...
ท่านถามว่า เอ็งเห็นกุฏิเป็นกุฏิไหม
มองได้ทั้งสองอย่างค่ะ
มองให้เป็นก็ได้มองให้ไม่เป็นก็ได้
มองยังไง.....
มองว่ามันไม่มี มันเป็นแค่สมมุติบัญญัติ
เป็นอิฐ เป็นปูน เป็นธาตุสี่ ไม่เป็นกุฏิ
เก่ง รู้เรื่องปรมัตถ์นะเอ็งน่ะ......
เก่งแต่ปากไปยังงั้นแหละหลวงปู่
เอ็งว่านิพพานเป็นอัตตาหรืออนัตตา.....
หนูว่า.. มันเลยไปทั้งสองอย่างแหละค่ะ
อยากไปนิพพานชาตินี้มั้ยล่ะ.....
อยากค่ะ
อยากถามหลวงปู่ว่า หลวงปู่อยู่ถึงไหนแล้ว
ยังไม่ทันถาม หลวงปู่บอกว่าข้ายังไปไม่ถึงไหนเลยเนี่ย
อ้าว...รู้แล้วรู้รอดไป ไม่ต้องถาม
หนูก็เหมือนกันแหละหลวงปู่ ยังอยู่ที่เดิมเลย

ท่านดักทางเรา เล่นหว่านนายังงี้ ไม่รู้ท่านจะเอาไงแน่
รู้ว่าท่านดูเราอยู่เหมือนกัน
แต่ลูกพ่อซะอย่างนี่นะ พ่อฉันเก่งน่ะ
พอคิดว่าพ่อฉันเก่ง อัตตาเลยท่วมหัวเลยเรา
คุยกันสองชั่วโมง กลับมาถามใครๆ ว่าหลวงปู่ชื่ออะไร ไม่มีใครรู้สักคน...
อืมม ดีจริงอย่างว่าแหละ
นี่แหละของแท้ สมมุติบัญญัติ รู้ไปก็แค่นั้น
ไม่รู้ไม่ต้องจำ ไม่มีสัญญา.......

ก่อนกลับ หลวงปู่ไปยกหนังสือหลวงปู่วัย จัตตาลโย
มาให้หลวงพี่ 1 ตั้ง กับหนังสือธรรมะอีกหลายเล่ม
บอกว่า ให้เอาไปอ่าน
เอาไปปฏิบัติให้ถึงที่สุดของทุกข์
ยังไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนเหมือนกัน
แต่ยังไง ก็ได้ทำบุญกับหลวงปู่ด้วยแหละ

กลับมาจนมืด ไม่ได้ทำวัตรเย็น
เหนื่อยอยากอยู่เฉยๆ
นั่งคิดว่าทุกอย่างมันปัจจัตตังนะ
สิ่งที่ได้รับมาถึงยังไงมันยังเป็นแค่สัญญา
สัญญาไม่ใช่ปัญญาหรอก รู้อยู่แก่ใจ

Create Date : 23 พฤษภาคม 2549

0 comments

Last Update : 27 พฤศจิกายน 2549 11:10:34 น.

Counter : 592 Pageviews.