ขิง .. ขับลม แก้อาเจียน แก้ไอ ขับเสมหะ
ขิง
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Zingiber officinale Roscoe วงศ์ : Zingiberaceae ชื่อสามัญ : Ginger ชื่ออื่น : ขิงแกลง ขิงแดง ขิงเผือก ลักษณะ : ไม้ล้มลุกสูง 0.3-1 เมตร มีเหง้าใต้ดิน เปลือกนอกสีน้ำตาลแกมเหลือง เนื้อในสีนวลมีกลิ่นเฉพาะ แทงหน่อหรือลำต้นเทียมเช่นเดียวกับไพล
ใบ เดี่ยว เรียงสลับรูปขอบขนานแกมใบหอก กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 15-20 ซม.
ดอก ช่อแทงออกจากเหง้า กลีบดอกสีเหลืองแกมเขียว ใบประดับสีเขียวอ่อน
ผล เป็นผลแห้ง มี 3 พู
ประโยชน์ทางสมุนไพร : ตำรายาไทยใช้เหง้าขิงแก่ทั้งสดและแห้ง เป็นยาขับลม แก้อาเจียนแก้ไอขับเสมหะ และขับเหงื่อโดยใช้เหง้าสดขนาดนิ้วหัวแม่มือต้มกับน้ำ หรือใช้ผงขิงแห้งชงน้ำดื่ม
จากการทดลองกับอาสาสมัคร 36 คนพบว่าผงขิงป้องกันการเมารถเมาเรือได้ดีกว่ายาแผนปัจจุบัน (dimenhydrinate)
ในเหง้ามีน้ำมันหอมระเหยประกอบด้วย menthol, bornelo, fenchone, 6-shogoal และ6-gingerol menthol, มีฤทธิ์ขับลม borneol, fenchone และ 6-gingerol มีฤทธิ์ขับน้ำดี ช่วยย่อยไขมัน
นอกจากนี้พบว่าสารที่มีรสเผ็ดได้แก่ , 6-shogoal และ6-gingerol ลดการบีบตัวของลำไส้ จึงช่วยบรรเทาอาการปวดท้องเกร็ง ขอขอบคุณ หนังสือสวนสมุนไพรสิรีรุกขชาติ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล สิริสวัสดิ์ภุมวาร สิริมานรมณีย์นะคะ
Create Date : 04 พฤษภาคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2554 7:16:38 น. |
Counter : 1583 Pageviews. |
|
|
|