จำ ฉันเป็นคนเดินทางเองคนเดียวบ่อย ทั้งที่ในอดีตฉันแทบไม่ได้ถูกปลูกฝังให้ออกเดินทางหรือใช้ชีวิตเองตามลำพังเลย ฉันเริ่มต้นใช้ชีวิตตัวคนเดียวครั้งแรกตอนที่ฉันย้ายมาเรียนที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นฉันอายุ ๑๘ ปี ฉันพาตัวเองเดินทางออกจากเมืองที่ฉันอยู่แบบเก้ๆกังๆไปจนถึงคาโกชิมาเป็นครั้งแรกในฤดูหนาวของปีพุทธศักราช ๒๕๕๑ การเดินทางครั้งนั้นเปรียบเสมือนหลักหมายสำคัญที่จะรับประกันการเดินทางตามลำพังของฉันในครั้งต่อๆไป ฉันได้รับอะไรหลายอย่างจากการออกเดินทางคนเดียวในครั้งนั้น ฉันพบว่ามันนำพาฉันมาซึ่งความสุขอย่างประหลาด ฉันค้นพบว่าส่วนหนึ่งของตัวฉันเองมีความกล้าและความอยากที่จะออกผจญภัยอยู่ ลึกๆฉันเองก็อยากที่จะออกไปเผชิญโลกใหม่ที่ฉันไม่เคยพบเห็นด้วยตัวของฉันเอง ฉันมีความสุขอย่างเงียบๆในยามที่รถไฟสีแดงที่ฉันกำลังโดยสาร แล่นทะยานผ่านทุ่งนาสีทองที่ถูกห้อมล้อมไว้ด้วยเทือกเขาสูงใหญ่สีคราม โดยมีดวงตะวันสีขาวที่ลุกโชนอยู่อย่างเยือกเย็นในยามบ่ายของปลายเดือนธันวาคม ใช่แล้ว อีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้นฉันก็จะก้าวเท้าเข้าสู่ปีพุทธศักราช ๒๕๕๒ การเดินทางคนเดียวครั้งแรกของฉัน เริ่มต้นขึ้นในวันที่ทุกคนเดินทางกลับสู่อ้อมกอดของคนที่พวกเขารู้จัก ฉันประสบความสำเร็จในการกอบโกยความกล้ามาจากการเดินทางไปคาโกชิมาในครั้งนั้นเป็นอย่างมาก ฉันรู้สึกภูมิใจอย่างสุดขีดที่ได้มีโอกาสวางแผนการเดินทางเอง ค้นหาข้อมูลต่างๆเอง ติดต่อจองตั๋วรถไฟและโรงแรมที่พักเอง และสุดท้ายเดินทางกลับมาถึงบ้านได้อย่างสวัสดิภาพด้วยตัวเอง ฉันติดใจการเดินทางไปไหนมาไหนตามลำพัง ในยามว่างฉันมักจะหายตัวเข้าไปในป่าเขาหรือเดินลัดเลาะอยู่ตามทุ่งนา มองหานก ผีเสื้อและแมลงปอ เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนฝูงที่ฉันคบหาด้วย ว่าฉันจำเป็นที่จะต้องมีเวลาส่วนตัวออกไปใช้ชีวิตเองตามลำพัง และจะกลับมาอีกครั้งในยามที่ฉันต้องการ ฉันชื่นชอบความคล่องตัวที่ฉันมีในยามที่ฉันออกเดินทางเองคนเดียว ฉันไม่จำเป็นต้องรอคอยใคร ไม่จำเป็นต้องถามความคิดเห็นจากใคร ไม่ต้องรอให้ใครกินข้าวเสร็จหรือเดินเลือกซื้อของฝาก ฉันสามารถที่จะทำอะไรก็ได้เพราะโลกทั้งใบมีแต่ฉันเท่านั้น การเดินทางคนเดียวที่สำคัญของฉันเกิดขึ้นอีกครั้งในเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ ฉันเดินทางไปชิเรโตโกะ แหลมเล็กๆที่ยื่นออกไปทางตะวันออกเฉียงเหนือสุดของประเทศญี่ปุ่น ฤดูหนาวที่ฮอกไกโดถือได้ว่าทารุณที่สุดในประเทศ ฉันตื่นมาพบกับกองหิมะหนาท่วมเอวทุกเช้า และอุณหภูมิที่ไม่เคยไต่ขึ้นสูงกว่า -๑๐ องศาเซลเซียสเลย ฉันพบว่าฉันมีความสุข ฉันมีความสุขที่ได้เห็นลมหายใจของตัวเองในทุกย่างก้าว ไม่ว่าจะเป็นลมหายใจที่ไหลผ่านออกทางปากหรือทางจมูก ในอุณหภูมิติดลบขนาดนั้น ฉันพบว่าฉันมีสติมากขึ้น ในวันที่อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าสีครามดูจะตัดกันกับพื้นหิมะสีขาวสะอาดได้อย่างงดงามเกินบรรยาย ฉันได้เห็นได้สัมผัสกับประสบการณ์ที่หลายๆคนได้แต่เพียงฝันถึง ฉันได้ทอดสายตามองฝูงนกกระเรียนสีขาวสะอาดเต้นรำเกี้ยวพาราสีกันบนลานหิมะนับร้อยๆตัว ฉันได้สูดเอาอากาศที่เย็นจนสุดขั้วหัวใจในวินาทีที่แสงสีทองฉาบลงบนเกาะคุนาชิริทางตะวันออกของรัสเซีย ฉันได้สัมผัสความใกล้ชิดกับฝูงนกอินทรีทะเลหายากที่อพยพลงมาจากทางตอนเหนือของโลก ฉันมีความสุขกับประสบการณ์เหล่านี้มากเสียจนฉันหันหน้ามองไปข้างๆพร้อมกับรอยยิ้มเพียงเพื่อที่จะพบว่าไม่มีใครที่ฉันรู้จักยืนรออยู่ตรงนั้น ฉันเดินทางกลับสู่ที่พักตามลำพังทุกวันหลังเสร็จสิ้นภารกิจตามล่าหาความสุขของตัวฉันเอง ฉันจะเดินเข้าที่พัก เปิดประตูห้อง เข้าไปอาบน้ำ ออกไปหากับข้าวสำหรับมื้อเย็น และเดินกลับเข้ามานอน ระยะเวลา ๘ วันที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นตามลำพังได้สอนให้ฉันเรียนรู้อะไรเพิ่มขึ้นอีกหลายอย่าง โดยเฉพาะสิ่งที่ฉันเคยคิดว่าฉันรู้จักดีแล้ว ฉันยังจำได้ถึงประสบการณ์การเดินทางกับเพื่อนฝูง ความสุขของการได้พูดคุยและหัวเราะถึงเรื่องราวต่างๆที่เราได้เผชิญ ฉันจำได้ถึงคืนที่เราจะนั่งอยู่กันจนดึกดื่น เล่มเกม เปิดไพ่ และพูดคุยกันอย่างออกรสชาติ เราจะนั่งหัวเราะในยามที่เรานั่งกินข้าวกันเป็นกลุ่มใหญ่ และร่วมกันปวดหัวในเวลาที่อะไรๆไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวัง คริสโตเฟอร์ แมคแคนด์เลส ต้นแบบของภาพยนต์อัตชีวประวัติเรื่อง Into The Wild บันทึกลงในสมุดโนตของเขาในช่วงวันสุดท้ายของชีวิตไว้ว่า happiness only real when shared ฉันจำทุกอย่างได้อย่างแม่นยำ ในยามที่ฉันอยู่คนเดียว   Create Date : 22 ตุลาคม 2553 18 comments Last Update : 23 ตุลาคม 2553 22:05:59 น. Counter : 689 Pageviews. Share Tweet

ความทรงจำดีๆ ... มันทำให้เรายิ้มได้เริงร่านัก ยิ่งถ้าเป็นประสบการณ์ดีๆ ครั้งแรกด้วยแล้วล่ะก็ ยิ่งใหญ่ทีเดียวเลยล่ะค่ะ   โดย: JewNid 23 ตุลาคม 2553 7:25:44 น.

นั่นสิเนอะ อยู่กับเพื่อนทำให้เราลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ถ้าเราอยากจำสิ่งต่างๆ ได้ โดยเฉพาะช่วงเวลาดีๆ ที่ได้อยู่กับเพื่อน เราควรมีช่วงเวลาที่ได้อยู่คนเดียว ^^   โดย: am^^ IP: 182.52.92.35 23 ตุลาคม 2553 22:56:20 น.

ใช่ทริปที่ต้นไปถ่ายรูปนกกระเรียนหรือเปล่าคะ จำได้ว่าชอบรูปมากๆๆๆๆๆๆ มีทั้งความโดดเดี่ยวแต่มั่นใจตัวเองแฝงอยู่ในรูป จำผิดหรือเปล่านะ ปีนี้เป็นป้าเยอะขึ้นกว่าปีที่แล้วมาก โปรดให้อภัยในความหลงๆลืมๆ ^^ ปล. ฝากถึงน้องแอมว่าคมทั้งเขียนบล็อกและตอบคอมเม้นท์   โดย: SevenDaffodils 24 ตุลาคม 2553 9:38:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต้น แอบขำกับเม้นท์พี่แป๋วครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 25 ตุลาคม 2553 5:22:09 น.

หวัดดียามเย็นของเมืองไทยครับคุณต้น... การเรียนรู้ที่จะอยู่กับตนเองชวนให้เรามองตนเองมากขึ้น หลายๆครั้งที่เราถามเองตอบเอง แล้วจะเจอสิ่งดีดีน่าจด จำ ....นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่าง แบบที่คุณต้นเล่า "...ดวงตะวันสีขาวที่ลุกโชนอยู่อย่างเยือกเย็น....." คุณต้นเอาความร้อนกับความเย็นมาอยู่ด้วยกันอย่างสมจริง ที่ลงตัวแบบน่าทึ่งที่นึกไม่ถึงครับ   โดย: Dingtech 25 ตุลาคม 2553 18:10:54 น.

ต้นเก่งมากๆ ที่เดินทางมาเผชิญโลกด้วยตัวเองแถมได้ทุนเต็มอีกต่างหาก คิดถึงๆ   โดย: weraj 26 ตุลาคม 2553 16:56:57 น.

thank you for sharing ค่ะน้องต้น now that this happy memory of yours is "real" อิอิอิ   โดย: prunelle la belle femme 27 ตุลาคม 2553 15:03:53 น.

พี่ก็ชอบการเดินทางคนเดียวเหมือนกันค่ะ แต่มันคงจะสะดวกมากกว่านี้ถ้าพี่เป็นผู้ชาย หุๆๆ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ผู้หญิงตัวคนเดียวก็เิดินทางได้เหมือนกัน ที่โน่นคงหนาวมากเลยใช่มั๊ยค่ะ บ้านเราก็หนาวค่ะ แต่คงไม่หนาวมากเท่าที่โน่น พี่กำลังจินตนาการว่า ถ้าพี่เจออากาศหนาวแบบติดลบแบบนั้นพี่จะเป็นยังไงมั่งน๊า   โดย: minporee 30 ตุลาคม 2553 14:59:05 น.

หนาวๆขนาดมีหิมะผมก็อยากลองไปดูนะ แต่พอคิดว่ากลับมาแล้วเสื้อกันหนาวจะเอาไปใช้ทำอะไรก็ขอไปเที่ยวแบบไม่หนาวมากก่อนละกัน 55   โดย: kirofsky 2 พฤศจิกายน 2553 12:34:13 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต้น   โดย: กะว่าก๋า 5 พฤศจิกายน 2553 5:44:49 น.

กล้าหาญครับ อดทนมากด้วย ขอยินดีและปรบมือให้ครับ   โดย: yyswim 9 พฤศจิกายน 2553 2:11:12 น.

หนาวมากรึป่าว เต็มที่กับชีวิตนะ สู้ ๆ ปล.คิดถึงคุณน้องต้นหละ หุๆๆ   โดย: minporee 17 พฤศจิกายน 2553 16:03:31 น.

สวัสดี เป็นไงบ้างเรา กลับมาอยู่เมืองไทยยัง   โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง 27 พฤศจิกายน 2553 6:06:39 น.

แวะมาอ่านประสบการณ์อันน่าประทับใจของคุณต้น เล่าแล้วเห็นภาพตามเลยค่ะ   โดย: haiku 27 พฤศจิกายน 2553 23:54:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต้น   โดย: กะว่าก๋า 1 ธันวาคม 2553 5:18:36 น.

หวัดดีจ๊ะน้องต้น หายไปนานเลยเนอะ = หมายถึงตัวพี่น่ะ สบายดีนะ ส่วนพี่เองก็เรื่อยๆมาเรียงๆ แวะมาทักทายตามประสา มีความลับมาบอกด้วยนะ 55 ต้นอยากรู้สักนิดนะ พี่อยากบอก   โดย: จอมมารขาวดำ IP: 192.168.16.16, 61.7.147.168 2 ธันวาคม 2553 19:38:03 น.

พี่เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวญี่ปู่น ก่อนจะไปก็นึกถึงน้องต้น อยากถามข้อมูลบางอย่าง แต่ก็เปลี่ยนใจไปแบบดุ่มๆดู พี่ไปเที่ยวแถบคันไซจ๊ะ ไปประมาณ 7 วัน หมดตูดเลยอ่ะ แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลย อยากไปอีก แต่ก็ต้องเก็บตังค์ กันใหม่ ไปเที่ยวกันเองกับเพื่อน แต่คราวหน้าถ้าเพื่อนไม่ไปก็คิดว่า ตัวเองไปเที่ยวคนเดียวได้ 55   โดย: จอมมารขาวดำ 6 ธันวาคม 2553 12:39:36 น.

หายไปอีกแล้ว เป็นไงมั่งแล้วเนี่ย คุณน้องต้นดูแลสุขภาพด้วยนะค๊า   โดย: minporee 7 ธันวาคม 2553 13:46:14 น.