มะระ มะระเป็นหมาตัวสุดท้ายที่ฉันเลี้ยง ฉันเห็นมันมาตั้งแต่เกิดเพราะแม่ของมันคือมะลิ หมาเมืองตัวสีขาวที่อยู่กับฉันมาตั้งแต่เกิดเช่นเดียวกัน ตาของฉันเป็นคนชอบสัตว์สีขาว มะลิเกิดมาพร้อมพี่น้องอีกกว่า ๖ ตัว มะลิเป็นเพียงตัวเดียวที่มีขนสีขาว ตั้งแต่เด็กมะลิเป็นหัวโจกคอยแย่งอาหารและกลั่นแกล้งน้องๆสีดำและสีน้ำตาลมาโดยตลอด ด้วยความที่คลอดออกมาเป็นตัวแรก มะลิจึงตัวโตกว่าตัวอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด ฉันไม่เคยชอบมะลิในวัยเด็กเลย ฉันสงสารน้องสุดท้องตัวสีดำเป็นที่สุดเพราะนอกจากจะตัวเล็กกว่าตัวอื่นๆอย่างเห็นได้ชัดแล้ว มันยังป่วยจนมีหนอนมาชอนใชอยู่ในสะดือแถมยังมีแววตาที่เศร้าสร้อยอีกด้วย พอลูกหมาทั้ง ๗ โตพอสมควรกำลังอยู่ในวัยซุกซน ตาก็ยกพวกมันให้กับคนนั้นคนนี้ในตลาด เหลือไว้เพียงมะลิตัวเดียว มะลิเติบโตขึ้นและอยู่กับฉันมาเป็นเวลานานหลายปี วันหนึ่งมะลิก็เริ่มออกอาการท้องโย้ หัวนมเริ่มเต่งแสดงให้เห็นว่ากำลังตั้งท้อง มะลิคลอดลูกออกมาเพียงตัวเดียวซึ่งก็คือมะระ ฉันยังจำได้ถึงวันที่เห็นมะระเป็นครั้งแรก แววตาสีฟ้าคู่นั้นดูแปลกประหลาดและมีเสน่ห์อย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน พวกเรานึกสงสัยกันอยู่เสมอว่าเหตุใดเจ้ามะระจึงมีแววตาเป็นสีฟ้าอ่อนแบบนี้ แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าหมาตัวไหนคือพ่อของมะระ เพราะมะลิแอบหนีออกจากรั้วบ้านไปในยามค่ำคืนและกลับเข้ามาในตอนเช้ามืดเหมือนปกติ ตาค่อนข้างจะเห่อเจ้ามะระพอดู เพราะมันเป็นหมาที่แสนรู้ ซุกซน สนุกสนานและแทบจะไม่อยู่นิ่ง ตาถึงขั้นประกอบเศษไม้เป็นตะกร้าเล็กๆมัดติดไว้กับที่นั่งท้ายรถจักรยาน เอาไว้ให้เจ้ามะระนั่งเวลาตาออกไปขี่จักรยานออกกำลังกาย เจ้ามะระเติบโตขึ้นเรื่อยๆโดยที่เราไม่ทันรู้ตัวจนขนาดตัวไล่เลี่ยกันกับเจ้ามะลิ แม้จะตัวโตขึ้นแต่มะระก็ไม่เคยลดดีกรีความซนของมันลงเลย ทุกครั้งที่มันเจอฉันและทุกคนในบ้านมันจะกระโจนเข้าใส่ทันที และจะตามติดให้เราเล่นด้วยจนเราต้องยอมแพ้ แต่พวกเราต่างก็ไม่ได้มีเวลามันอย่างเต็มที่ บ้านของฉันเลี้ยงหมาโดยการขังพวกมันเอาไว้ในกรงในเวลากลางวัน เพราะเราเปิดประตูรั้วทิ้งไว้ให้คนได้สัญจรผ่านไปมาระหว่างซอยข้างบ้านกับตลาด พวกเราไม่อยากให้มันออกไปวิ่งเล่นตามท้องถนนซึ่งอาจเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้เสมอ และจะปล่อยให้พวกมันออกมาวิ่งเล่นกันในสนามหญ้าในเวลากลางคืนช่วงที่เราปิดประตูรั้วมิดชิดแล้ว แต่มะระดูไม่มีความสุขกับการกักถูกขังไว้ตลอดทั้งวันเลย มันมักดิ้นทุรนทุรายและเห่าเรียกให้เราเข้าไปเปิดกรง ตาคิดว่ามันยังเด็กอยู่และคงยังไม่สามารถปรับตัวได้ แต่มะระก็ไม่เคยละนิสัยแบบนั้นเลย หลายครั้งที่มันรีบวิ่งหนีออกไปในระหว่างที่ฉันเปิดประตูรั้วเพื่อให้รถของพ่อขับเข้ามาในบ้านในเวลากลางคืน ตาโกรธมันมากเพราะมันหนีออกจากบ้านบ่อยและตาต้องออกไปตามมันกลับมาในตอนเช้า เหตุใดมะระจึงยังคงต้องฝืนหนีออกจากบ้านทุกครั้งที่มีโอกาส ในขณะที่ตาก็เลี้ยงดูมันอย่างดี ไม่เคยให้มันต้องอดอยาก ตาคลุกข้าวให้มันทุกวันในตอนเย็นและพวกมันก็ไม่เคยกินกันหมด แต่มะระก็ยังคงยืนกรานที่จะแอบหนีออกจากบ้านอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งมะระได้หายไปจากบ้านอย่างถาวร ไม่มีใครรู้ว่ามันหายไปไหนและหายไปได้อย่างไร ตาล้มเลิกความคิดที่จะไปตามมันกลับ ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน มะลิก็แอบหนีออกไปนอกบ้านและลงเอยด้วยการถูกรถทับตาย โตโต้ หมาสีน้ำตาลขนฟูอีกตัวก็ถูกรถชนตายในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน บ้านของฉันจึงไม่เหลือหมาเลยสักตัวเดียว สนามหญ้าที่บ้านกลับกลายเป็นความว่างเปล่า ไม่มีใครคิดจะเลี้ยงหมาอีก หลายปีต่อมา พ่อของฉันเล่าให้ฟังว่าพ่อพบมะระอีกครั้งหนึ่ง พ่อเห็นมันเร่ร่อนอยู่กับฝูงหมาตัวอื่นๆในถนนฝั่งตรงข้าม คงจะมีคนคอยให้ข้าวให้น้ำมันเป็นอย่างดีเพราะมันไม่ได้ดูซูบผอมหรือพิการแต่อย่างใดเลยและมันก็ดูจะมีความสุขกับอิสรภาพที่มันได้รับอีกด้วย ฉันเองก็เพิ่งมีโอกาสได้พบกับมะระอีกครั้ง เย็นวันนั้นฉันไปเยี่ยมบ้านของน้าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน พ่อบังเอิญเห็นมะระมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าบ้านของน้าจึงเรียกให้ฉันไปดู และมันก็ยืนอยู่ตรงนั้น หมาสีขาวหน้าตาแสนคุ้นเคยที่ฉันเคยเล่นด้วยมาตั้งแต่มันยังเด็ก ฉันเดินเข้าไปหามันพยายามจะเล่นกับมัน มันคงจำฉันไม่ได้ในตอนแรก ฉันถามพ่อว่ามันจะจำพวกเราได้มั้ย พ่อตอบว่า "จำได้อยู่แล้วสิ" และมันก็ยอมให้ฉันลูบหัวมันเบาๆ ฉันมองเข้าไปในดวงตาสีควัน ดวงตาสีฟ้าอ่อนเป็นประกายคู่นั้นได้หายไปพร้อมกับวัยเด็กแล้วแต่มันยังคงเป็นมะระตัวเดิม มะระที่ไม่เคยยอมให้ตัวเองต้องถูกกักขังอยู่แต่ในบ้าน ที่รอบคอของมันยังมีร่องรอยของปลอกคอที่ตาเคยผูกมันเอาไว้ ถึงแม้ว่าปลอกคอนั้นจะถูกเอาออกไปแล้วก็ตาม พ่อเล่าให้ตาฟังเรื่องมะระแต่ตาก็ไม่คิดที่จะไปเอามันกลับมา ตาไม่แสดงความเห็นใดๆเลยด้วยซ้ำ ตาเพียงนั่งฟังอย่างตั้งใจด้วยรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของตา   Create Date : 24 กันยายน 2553 9 comments Last Update : 24 กันยายน 2553 21:00:48 น. Counter : 813 Pageviews. Share Tweet

โดย: Unravel 24 กันยายน 2553 20:53:14 น.

พี่ก๋าอ่านบล้อกนี้ของน้องต้น แล้วก็เห็นภาพตัวเองในวัยที่เป็นนักศึกษา พี่ก๋าว่าตัวเองเหมือนเจ้ามะระเลยครับ 555 พี่ก๋ารักอิสระ และอยากเป็นอิสระ บางครั้งอาจจะเจ็บปวดจากการต่อสู้ แต่ก็เลือกที่จะทำครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 กันยายน 2553 21:59:55 น.

นึกว่ามะระหนีไปมีครอบครัว   โดย: kirofsky 24 กันยายน 2553 22:39:23 น.

คิดถึงหมาพันธุ์เลี้ยงแกะของผม...เจ้า"เบ็นจี้" ดุมาก หวงบ้าน ไม่เคยกัดใคร เพราะแค่เห่ากับกระโดดใส่ก็กลัวขรี้แตกแล้ว มันหายจากบ้านไปตอนแก่มาก ตาเกือบบอดเพราะต้อกระจก แต่ยังกระโดดข้ามรั้วได้สบายๆ เดินหาจนแข้งขาหมดแรงก็ไม่มีวี่แววเลย...ยี่สิบกว่าปีมาแล้วครับ These days I sit on cornerstones and count the time.... .............................................................. I had not forgotten them .......เพลงเพราะมากครับ   โดย: Dingtech 25 กันยายน 2553 6:45:13 น.

เคยเลี้ยงหมาตัวเดียวค่ะ ชื่อลัคกี้ เป็นหมารักอิสระ เจ้านายไปโรงเรียนคุณหมาก็ออกจากบ้านบ้าง แต่ยังไงก็กลับบ้านนะคะ จนคุณหมาป่วย ไม่สบายมาก แต่อึดจริงๆ ไม่ยอมตาย ตอนท้ายต้องบอกว่าไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้ว ดีใจมากที่เห็นบล็อกของต้นอีกค่ะ   โดย: SevenDaffodils IP: 68.48.3.234 25 กันยายน 2553 12:57:10 น.

ชอบชื่อหมาของคุณต้นจัง มะลิกับมะระ น่ารักดี เราว่าเจ้ามะระนี่นิสัยแปลกจัง ดูเหมือนไม่รักเจ้าของเท่าไหร่เลยเนาะ เอ หรือว่าเป็นธรรมชาติของหมาอย่างนึง   โดย: haiku 27 กันยายน 2553 14:08:58 น.

ทีแรกที่พี่เข้ามา พี่ว่าจะกรี๊ดให้แล้วนะ กับธีมของบล็อกใหม่ แต่ก็ไม่กล้ากรี๊ด น้องต้นสบายดีรึป่าว พี่ก็ไม่ได้แวะเข้ามาหานานเลย มีปัญหาอะไรที่ไม่สบายใจมั๊ย เรียนเป็นไงมั่ง ได้พักมั่งอยู่ใช่มั๊ย ตุลานี้ได้หยุดกับเค้ารึป่าว ปล.เม้นท์ที่ 1 ขอเม้นท์ก่อนนะ เพราะกำลังอยากคุย ไว้อ่านดี ๆ อีกรอบขอเม้นท์อีกนะ   โดย: minporee 27 กันยายน 2553 15:26:07 น.

เอาหละมาอีกรอบหละ มันเป็นความประทับใจและความทรงจำเล็ก ๆ ได้เหมือนกันนะ ในทางตรงกันข้ามก็เหมือนกับสอนชีวิตเราไปในตัวด้วย สัตว์ทุกตัวก็คงไม่ต้องการการหน่วงเหนี่ยวกักขังเช่นเดียวกันกับคน หมาที่บ้านพี่ชื่อ "ปีโป้" แต่ชอบเรียกสั้น ๆ ว่า โป้ (มันเป็นตัวผู้) พี่ก็ไม่ได้ล่ามมันไว้เลยนะ ปล่อยให้เป็นอิสระเดินเข้าเดินออกบ้านได้ นอนในบ้านได้ นอนข้างนอกบ้านก็ได้ ให้มันไปเล่นข้างนอกบ้านก็ได้ แต่มันก็ไม่ค่อยไปนะ เดี๋ยวนี้มันรู้ทันเรามาก พี่ชอบแกล้งมัน ยกไก่ย่างขึ้นแล้วให้มันกระโดด แต่มันกระโดดแล้วกระโดดอีกก็ไม่ได้กินซักที มันก็เลยเลิก หุๆๆ พี่ก็เลยเลิกแกล้งมัน อยากเอาหมาอีกตัวมาเลี้ยงเหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าอีโป้มันจะน้อยใจ เพราะไม่เคยเลี้ยงหมาพร้อม ๆ กัน 2 ตัว สู้ ๆ แระกันน๊า (ไว้จะแวะเข้ามาหาอีกเรื่อย ๆ น๊า ดูแลสุขภาพด้วยเด้อ)   โดย: minporee 27 กันยายน 2553 15:41:17 น.

หมาเมืองบ้านพี่ตอนนี้มีอยู่ตัว น่าจะสักเจ็ดขวบแล้ว ตาสีฟ้า ขุ่นเป็นน้ำข้าวเลยถ้า ไม่ตั้งใจมองจะนึกว่ามันตาบอด นึกขึ้นได้เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องจับมันถ่ายรูป   โดย: prunelle la belle femme 28 กันยายน 2553 0:49:59 น.