เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสไม่ต่างอะไรกับเมื่อวาน เธอกำลังเดินย่ำลงบนพื้นป่าที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้แห้ง มันเป็นเช้าที่สวยงามที่สุดเช้าหนึ่งของฤดูใบไม้ร่วง เธอมุ่งหน้าต่อไปอย่างไร้จุดหมาย บนพื้นป่า ใบเมเปิลสีแดงเข้มร่วงหล่นอยู่เป็นกอง ปะปนกันไปกับใบแปะก๊วยสีเหลืองสะดุดตา ป่าในยามนี้เต็มไปด้วยสีสันสวยงามเกินจินตนาการ เธอสงสัยว่าธรรมชาติสรรค์สร้างสิ่งสวยงามเหล่านี้ขึ้นมาได้อย่างไร ฝูงกวางกระโจนหนีเข้าไปในป่าลึก ยามที่พวกมันเห็นเธอเดินผ่านมา เหล่านกต่างส่งเสียงร้องขับขานประสานกันกับแสงอาทิตย์นุ่มๆที่ตกกระทบใบไม้หลากสี อีกาบินผ่านหัวของเธอไปพร้อมกับส่งเสียงร้องก้องป่า เธอรู้สึกตื่นเต้นไปกับความงามของธรรมชาติที่มีอยู่ละลานตารอบตัวเธอในตอนนี้ เธอนั่งลงริมลำธารสายเล็ก พลางวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าด้วยฝ่ามือ น้ำในลำธารใสสะอาด เธอสามารถมองเห็นก้อนหินที่เรียงรายอยู่ใต้ผืนน้ำ เธอสังเกตเห็นกบสีเขียวตัวน้อยที่แอบอิงอยู่ใต้ขอนไม้ผุ แมลงปอเข็มหลากสีบินวนรอบตัวเธอ เธอใช้เวลานั่งมองดูสรรพสิ่งรอบกายอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะออกเดินทางอีกครั้ง เธอมุ่งหน้าออกไปเรื่อยๆโดยมิได้คำนึงถึงทิศทางและสถานที่ เธอเดินไปในทิศทางที่ความงามนำพาเธอไป ท้องฟ้าสีครามเปล่งประกายอยู่เบื้องบน เธอจึงไม่คิดกังวลถึงเรื่องใดๆ นกอินทรีตัวใหญ่บินวนเป็นวงกลมอยู่เหนือก้อนเมฆบางๆ เธอก้มตัวลงมองดอกไม้ป่าบอบบางขนาดเล็ก และหยุดให้หมีสีน้ำตาลเดินข้ามผ่านทางลงไปหากินในลำธารด้านล่างของหุบ ทุ่งดอกไม้ป่าสีม่วงที่ขึ้นประปรายอยู่ตามพื้นดิน ผสมผสานกับสีแดง ส้มและเหลืองของใบไม้ เธอค่อยๆหลับตาลงบนขอนไม้ที่ปูไปด้วยมอสสีเขียวนุ่มราวกับพรมชั้นดีเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อยามพระอาทิตย์กำลังลับเหลี่ยมเขา ความกระวนกระวายในใจค่อยๆปะทุขึ้นราวกับตะกอนที่ถูกกวนขึ้นมาจากใต้พื้นน้ำ เธอลุกลี้ลุกลนกระโจนลงมาจากขอนไม้นุ่มที่เธอเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อยามบ่าย แต่ทว่าดวงตะวันได้ลับไปจากขอบฟ้าเสียแล้ว ทิ้งเอาไว้เพียงแสงสลัวสีแดงที่ยังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า ความมืดคืบคลานเข้ามาปกคลุมผืนป่าไวอย่างน่าใจหาย เพียงไม่กี่อึดใจ ทุกสิ่งทุกอย่างก็มืดดำเสียจนเธอไม่สามารถมองเห็นแม้แต่ฝ่ามือของตัวเอง เธอรวบรวมสติพลางพาตัวเองดำดิ่งลงไปในความมืดมิด ฝ่าเท้าของเธอสัมผัสกับพื้นผิวที่แห้งสากของเหล่าใบไม้ที่กองท่วมพื้นป่า รองเท้าของเธอหลุดหายไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่สามารถที่จะระลึกได้ มือของเธอปัดป่ายใส่กิ่งไม้แห้งแข็ง หนามแหลมที่ทิ่มต่ำเข้าไปในเนื้อหนังของเธอ เถากุหลาบที่ดึงทึ้งขากางเกงและชายเสื้อ และตวัดแน่นกับผมยาวสลวยของเธอ ฉุดกระชากหนังศีรษะของเธอจนระบม ฝ่าเท้าของเธอปวดบวมเพราะเศษกิ่งไม้แห้งและกรวดหิน สิ่งมีชีวิตที่มีลำตัวเป็นเมือกและมีผิวหนังที่เย็นเยียบลื่นไหลกระโจนหนีอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ เหล่าแมลงนับล้านขาไต่วนเข้าไปในซอกแขนและหายเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ เสียงพุ่มไม้สั่นไหวอยู่เหนือหัว และเสียงเหยียบใบไม้แห้งที่ดังกรอบแกร็บอยู่รอบตัว ประสาทสัมผัสของเธอเปิดกว้างอย่างเต็มที่ กลิ่นของดอกหญ้า และกลิ่นฉุนของสัตว์ร้าย รสคาวของเลือดที่ไหลซึมเข้าสู่ริมฝีปากของเธอ เธอมองเห็นแสงไฟเล็กๆ ที่ไหนสักแห่งลึกลงไปในความมืดด้านล่าง
คุณน้องต้นสบายดีมั๊ย งานเยอะรึป่าว (ดีใจอ่ะที่เห็นไปเม้นท์ที่บล็อก หุๆๆ)
ตอนนี้พี่อยากฟังเพลงที่อยู่ข้างบนมาก แต่มันก็ยังหมุนอยู่แบบนั้น หุๆๆ เน็ตเต่าซะ