Bloggang.com : unitan - หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 14 หน้า 3

Group Blog

กรกฏาคม 2565

11 กรกฏาคม 2565

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 14 หน้า 3

All Blog

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 14 หน้า 3

ขณะที่บนป่าหิมพานต์กาลเวลาดำเนินไปอย่างมีความสุข ณ หมู่บ้านหิมาลัย

เปิ้ลร้อนอกร้อนใจที่เพื่อนสาวหายไปร่วม 10 วัน เขาต้องไปฝึกงานคนเดียว ทำทุกอย่างโดยไม่มีคนางค์

เดินรอบหมู่บ้าน หาลู่ทางที่จะไปช่วยคนางค์ พยายามคุยกับท่านทวดก็ไร้คำตอบ และทุกคนดูไม่ค่อยห่วงคนางค์

จนเขาเองอึดอัดใจ อยากจะหนีออกจากหมู่บ้านไปตามหาคนางค์คนเดียว แต่แค่ก้าวออกจากหมู่บ้าน

เขาก็โดนเทพวายุที่คอยจับตาอยู่ไล่ต้อนกลับมาทุกครั้ง แม้แต่ละครั้งจะพยายามหาลู่ทางที่พอจะทำได้แค่ไหน

เป็นต้องคว้าด้วยน้ำเหลว แม้จะแอบปลอมตัวไปกับคนหมู่บ้านอื่น สุดท้ายก็เผลอร้องเสียงหลงเพราะเจองูบนรถ วันหนึ่งออกวิ่งไปตามทางขึ้นเขา

ก็ต้องโดนทางเขาวงกตของเทพวายุ ให้มาหยุดหอบที่หน้าบ้านทวดจันทร์หอม

วันนี้ก็เช่นกันเขานั่งอยู่ใต้ถุนบ้าน ตอบคำถามตัวเองไม่ได้ ว่าคนางค์ไปไหน จะตามหาอย่างไร เป็นตายหรือร้ายดียังไง ไม่มีใครตอบได้

มันคับอกจนเขาต้องไปตะโกนลงบ่อบาดาลหลังบ้าน เสียงร้องของเปิ้ลดังก้องในบ่อสะท้อนขึ้นมา

“โธ่เวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

น้าฟูกับทวดและหลานๆ อยู่บนเรือนถึงกับมองหน้ากันอย่างตกใจ

ด้วยไม่รู้จะทำยังไงให้เปิ้ลไม่ร้อนใจเรื่องคนางค์ไปมากกว่านั้น ทวดจันทร์หอมปรึกษาเทพวายุ จนในที่สุดเทพวายุเองก็ต้องยอมใช้น้ำกระจกศักดิ์สิทธิ์

เมื่อทุกคนรวมตัวกันหน้าโต๊ะหมู่บูชาของทวดจันทร์หอม โดยมีเทพวายุนั่งร่ายมนต์อยู่ข้างๆ เบื้องหน้าทุกคนมีขันเงินใส่น้ำศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเทพวายุร่ายมนต์เสร็จ ปรากฏภาพชายหญิงในดินแดนป่าหิมพานต์ในกระจกน้ำค่อยๆ เด่นขึ้นมา

“นี่คนางค์นิ”

เปิ้ล เพ่งพิศอย่างดีใจ

“คนางค์ คนางค์อยู่ที่ไหน”

เปิ้ลเผลอเรียกออกมา

“ดูก่อน”

เทพวายุเอ่ย

เห็นคนางค์กำลังพูดคุยกับคนแปลกหน้าอย่างสนิทสนม ทั้งสองเดินจูงมือกัน ชวนชมนกชมไม้ บ้างก็ป้อนอาหารกัน

ชายผู้สง่างามอกกำยำ ในชุดผ้านุ่งขาว มีมงกุฏ ขาวบนหัว ก็คอยลูบผมเธออย่างเอ็นดู

พลางส่งน้ำให้เธอดื่ม เสกที่นอนขนนกให้เธอนอน เขาก็คอยนอนข้างๆ ให้เธอหนุนแขนอันกำยำ

ร้องเพลงกล่อมเธอให้หลับ ทนุทนอนแลดูราวพ่อดูแลบุตรสาว หรือจะว่าชายหนุ่มดูแลคนรักก็ไม่ปาน

“ไอ้หมอนี่ใครกัน”

เขาแทบจะคว่ำขันทิ้ง ลุกขึ้นยืนอย่างโมโห

ทุกคนแทบวงแตก

เปิ้ลขี้คนในขันอย่างเดือดดาล

“มันคือใคร ทำไมมาขโมยคนางค์ไปจากพวกเรา”

“นี่ก็คือ เทพมังกร”

เทพวายุตอบ

“ห๊า....เทพมังกรงั้นเหรอ”

เปิ้ลแทบจะไม่อยากเชื่อร้องเสียงหลง ก้มลงมองดูชัดๆ อีกหน

“เทพวายุ ท่านอย่าโกหกผม เทพมังกร เป็นมังกร จะหน้าตาหล่ออะไรขนาดนี้”

เปิ้ลเถียงอย่างเดือด

“นี่ล่ะร่างแปลงของเทพมังกร”

เทพวายุเอ่ยย้ำอีกหน

เปิ้ลทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่จริงเหรอ ไอ้หมอนี่ มันเป็นขโมยชัดๆ ขโมยแม้กระทั่งคน”

เปิ้ลเริ่มปากคอสั่น

ทวดตบที่ไหล่เปิ้ลเบาๆ

“ทวดเองอาจจะไม่เคยเห็นร่างแปลงของเทพมังกรก็ตามที แต่นี่ก็คงเป็นเทพมังกรจริงๆ ทั้งมงกุฏเขาและปลอกข้อมือล้วนเป็นสัญลักษณ์ของเทพมังกร แล้วอีกอย่างเทพมังกรเป็นเทพรักษาของคนางค์มิแปลกดอกที่เขาจะดูแลคนางค์อย่างนี้”

“มันเกินไปไหม..ทำไมต้องกอดคนางค์ แล้วนี่ ยังจะจูบคนางค์อีก...”

เปิ่ลโวยวายเสียงสั่นเคลือ มือไม้สั่นขี้ขันอย่างทรมานใจ
เมื่อเรียวปากงามของบุรุษผู้หล่อเหล่าบรรจบลงที่หน้าผากคนางค์ เขารีบเบือนหน้าหนีอย่างทำใจไม่ได้

เทพวายุมองหน้าคนางค์แล้วขมวดคิ้ว ปานแดงหน้าผากมนไม่มีแล้ว

“นี่เจ้านั่น คลายมนต์ข้าแล้วสินะ”

เทพวายุเอ่ย แล้วสลัดมือให้กระจกศักดิ์สิทธิ์หายไป

เพราะเห็นเปิ้ลเริ่มฟูมฟาย

“เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าก็ไม่ต้องกังวลไป อีกไม่กี่วัน เทพมังกรก็จะพาคนางค์กลับมาเอง”

“ฮือ...”

เปิ้ลสะอื้นหันหลังให้ทุกคน คลานออกไปหามุมตัวเองเงียบๆ

น้าฟูยิ่งเป็นห่วงหนักเข้าไปอีก

Create Date : 11 กรกฎาคม 2565
Last Update : 11 กรกฎาคม 2565 7:17:57 น.
Counter : 679 Pageviews.

2 comments