Bloggang.com : unitan - หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 9 หน้า 4

Group Blog

มกราคม 2565

24 มกราคม 2565

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 9 หน้า 4

All Blog

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 9 หน้า 4

ขณะเดียวกัน เปิ้ลเดินหลงทาง ทั้งมืดและน่ากลัว เขาใช้เพียงไฟฉายจากโทรศัพย์ช่วยส่องทางให้

เดือนมืดมิดแบบนี้ มองไปทางไหนก็มืด เสียงสรรพสัตว์ตามค่ำคืนเสียงดังออกมา ทำเอาเขายิ่งใจสั่นขวัญหนี

ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง ทั้งที่ใจสั่นจนแทบก้าวขาไม่ออก แต่ถ้าเขาหยุดอยู่กับที่ก็ไม่รู้ว่าจะเจออะไร มันช่างเป็นค่ำคืนที่แสนน่ากลัวอะไรขนาดนี้ เปิดเดินล้างวิ่งบ้าง โดยไม่รู้ทิศทางการไปของตัวเอง

มองไปข้างหน้าตรงนั้นมีดวงไฟแดงๆ ลอยอยู่ข้างหน้า แม้จะรู้สึกหน้ากลัวนัก แต่ราวกับมีความหวังและความดีใจเกิดขึ้นมา เปิ้ลวิ่งตามแสงไฟนั้นไป

“ที่มันที่ไหนกัน เราหลงทางเหรอ เราก็เดินมาตามทางแล้วนะ จะหลงทางได้ยังไง”

“เอ ถ้าเกิดว่านั่นเป็นผีหรือปีศาจล่ะ”

เปิ้ลหยุดนิ่งมองดูลูกไฟแดงลอยอยู่ห่างออกไป

“หากเป็นพวกผีกระสือ หรือ...อย่าพูดๆๆๆ”

เขาพยายามสะกดใจห้ามความกลัว

แต่ตอนนี้ความสั่นเทากับความหวาดกลัวมันคืบคลานเข้าขั่วหัวใจเขาไปแล้ว จะก้าวขาก็หนักอึ้ง

“เอายังไงล่ะทีนี้”

พยายามไม่คิดเรื่องน่ากลัว

เขาตัวหดมองไปรอบกายขนตั้งชั้นอย่างเหน็บหนาว สรรพสิ่งรอบกายนั้นมันช่างไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน ทำไมเขาต้องมาตกอยู่ในที่ที่มีความเสี่ยงขนาดนี้

มองไปทางไหนมีแต่ความมืดมิด ผู้คนบ้านเรือนก็ไม่มี มันช่างเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด เหตุใดเขามองไปทางไหนมืดมิดไปหมด เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงม

หัวใจเขายามนี้เต้นแรงราวกลองเพลวัดแทบทะลักออกมานอกอก พยายามสวดมนต์ เพื่อสงบจิตใจ แต่นึกเท่าไหร่ บทไหน ก็นึกไม่ออก

จะเริ่มต้นท่องอย่างไร ใจก็ภาวนาถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระฆงค์เจ้า ให้ช่วยปกปักรักษา ทั้งด่าทอตัวเองที่ไม่เชื่อน้าฟู เขาน่าจะหาที่นอนในเมือง แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับมาก็ได้

แล้วลุงคนนั้นที่เดินมาด้วยกันไปไหนแล้ว คิดถึงแล้วก็ขนลุก หรือนั่นจะเป็นตาแก่ที่หลอกเขามา

เป็นผีจำพวกหนึ่งที่กลางคืนถอดหัวถอดไส้ได้ ทั้งๆ ที่เขาเองไม่เคยเห็นผีมาก่อน จิตนาการเอาไว้มากมาย หากมีตัวอะไรโผล่ออกมาตอนนี้ จะจับเขากินหรือฆ่าเขาตายไหม แล้วจะมีใครมาพบศพเขาบ้าง ยิ่งคิดยิ่งจิตหลุดกระเจิง

“แสก!!”

เสียงกระนกกระพือปีกโฉบผ่านหัวเขาไป

“อ้ายยยยยยยยย”

เปิ้ลกระเจิงวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต

“จา ไป หน่ายยยยยย”

เสียงชายชราร้องมา

“ห้า...”

เปิ้ลหันไปมองข้างหลังก็จิตแทบหลุด

มืออันสั่นเทายกโทรศัพย์ที่เปิดไปส่องไป พบชายชราที่หายไปเกือบชั่วโมง

บัดนี้ร่างกายเปลี่ยนไป ร่างยาวเลื้อยราวงู มีแสงแดงทั้งตัว ตัวโต ตาถลน คลานไล่ตามเขามา พอมองเห็นเต็มตา จิตแทบหลุด นี่คือความสยดสยองอะไรกันนี่

“อ้ายยยยย ช่วยด้วย ๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เปิ้ลร้องสุดเสียง วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต โดยไม่รู้ว่าเบื้องหน้าไปทางไหน

มันคืออะไรกัน ทำไมชีวิตเขาต้องมาเจอสิ่งประหลาดที่คิดที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้ พุ่งเขามาหาเขาอย่างมีประสงค์ร้าย

สัญชาตญาณบอกแล้วว่ามันต้องคิดเอาชีวิตเขาแน่นอน เปิ้ลไม่รอช้า แรงมีเท่าไหร่ก็ใส่ลงไปที่เท้า ใส่เกียร์ตีนผี วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต อย่างไม่คิดว่ามันจะเหน็ดเหน่อย ปากก็ร้องขอความช่วยเหลือไปตลอดทาง

“ห้า เสียงเปิ้ลนิคะ”

คนางค์ปาดน้ำตา มองไปเบื้องล่าง เห็นแสงสีแดงๆ ไล่ล่าอะไรสักอย่าง

“ช่วยด้วย พ่อแก้ว แม่แก้วววววววว ช่วยด้วยยยยยยย”

“คุณพระคุณเจ้า ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย”

เปิ้ลเอาพลังทั้งหมดของชีวิตใส่วิญญาณตีนผีเหยียบคันเร่งเต็มผีเท้า

ตั้งหน้าวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ไม่กล้าแม้จะมองกลับหลัง

“ช่วยด้วย ช่วยผมด้วยยยยยย”

เปิ้ลตะโกนจนคอแทบแตก แต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากรอบด้าน
มันช่างเป็นคืนเดือนมืดที่น่ากลัวสำหรับเด็กหนุ่มวัย 23 ปี

“รีบๆๆ หน่อยสิ”

คนางค์เร่งเทพมังกร

ยิ่งทำให้เทพมังกรยิ่งขุ่นใจแต่ก็มิอาจจะขัดใจคนางค์ได้

ส่วนเปิ้ล วิ่งสติแตก ชีวิตไม่เคยพบพานเรื่องเรื่องน่าหวาดกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อน เขาวิ่งไม่คิดชีวิต ไม่รู้ได้ว่าทิศทางที่ตัวเองวิ่งไปนั้น ไปทางผาภูติ

“ผัวะ”

พลันขายาวๆ ของเขาก็สะดุดเถาวัลย์ล้มลงไปที่พื้น เปิ้ลตกใจหมุนกายมาดูเบื้องหลัง เบิดตากว้างสติแตกเมื่อเจอร่างน่าเกลียดน่ากลัวของงูแดงยักษ์ในเวลานี้เผยในหน้าใหญ่ยักษ์ ปากยื่นออกมา แลบลิ้นยาว

สูงราวตึก 3 ชั้น อ้าปากทีคงกลืนคนตัวใหญ่ๆ อย่างเปิ้ลได้ทีเดียว มันมาอยู่ตรงหน้าห่างจาก เปิ้ลไปแค่ 2 เมตรเอง ทั้งสองจ้องกันอย่างใจเย็น เปิ้ลเห็นมันยิ้มอย่างดีใจ ปากยาวๆ ค่อยๆ อ้า ให้เห็นเคี้ยวของมันที่ยาวและแหลมคม มันค่อยๆ คืบคลานเข้ามาอย่างใจเย็นและลำพองหมายจะกลืนกินเยื่ออันโอชะอย่างชะล่าใจสุดๆ

เปิ้ลลนลานหมดหนทางสู้เสียแล้ว ต่อให้ลุกวิ่งได้ ขนาดลำตัวของมันยาวน่าจะเกิน 5 เมตร เขาคงวิ่งหนีไม่ทันในระยะห่างที่ไม่ถึง 2 เมตรตอนนี้ แค่มันกระโจนเข้าใส่เขาก็เละทั้งตัวอย่างแน่นอน เปิ้ลใจสั่นระทึก ทำไมเขาต้องมาตายในที่แบบนี้ พ่อแม่พี่น้อง คนางค์ ก็ไม่ได้พบเจอกันอีก ชะตาเขามันช่างโหดร้าย ต้องมาตายอย่างน่ากลัว

มันอ้าปากเตรียมจะเขมือบเขาแล้ว งูปิศาจแดงกระโจนหมายจะกินเปิ้ล

“อ้ายยยยยยย”

เปิ้ลยกมือขึ้นปิดหน้าร้องอย่างตกใจ เขาคงไม่รอดแล้ว ไม่มีใครมาช่วยเขาได้เลยในตอนนี้

ตายยยยย เขาต้อง ตายแน่ๆ

Create Date : 24 มกราคม 2565
Last Update : 24 มกราคม 2565 8:52:57 น.
Counter : 616 Pageviews.

2 comments