Bloggang.com : unitan - หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 11 หน้า 2

Group Blog

มีนาคม 2565

2 มีนาคม 2565

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 11 หน้า 2

All Blog

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 11 หน้า 2

นี่มันเป็นงานแสนกดดันชัดๆ โดยอาชีพ แค่ดูแลรักษาผู้ป่วยตามอาการเบื้องต้น ทำคลอดแบบปกติ

มันก็ทั้งตื่นเต้นและเครียดแล้ว อาชีพที่เสี่ยงกับความเป็นความตายของคนๆ เดียว

ไม่กดดันเท่าการปกป้องคนทั้งหมู่บ้าน ไม่สิ เขาทั้งลูก ไม่รู้กี่ชีวิตนี้ เธอจะทำยังไงได้

หันไปมองเทพมังกรที่เอาแต่นอนไม่ไหวติง เขาเป็นที่พึ่งเธอได้หรือไม่ แต่ชีวิตของคนที่นี่ จะปล่อยให้ต้องตายจริงๆ ทั้งที่ควรช่วยได้กลับไม่ช่วยมันก็คงไม่ใช่

คนางค์ลุกขึ้นยืน

“ได้ค่ะ หนูจะปกป้องทุกคนเท่าที่หนูจะทำได้”

เธอตอบเทพวิหก

เทพวิหกออกจากร่างทรงก้าวออกมายืนตรงหน้าเธอ

ร่างสูงโปร่ง สวมมงกุฏครอบหัวมีขนนกสองข้าง ท่อนบนไร้เสื้อคลุมท่อนร่างส่วมผ้านุ่งสีทองอำพันคาดสังวาลสีเหลือง ใบหน้างดงาม คิ้วโค้งราวคันธนู รับจมูกโด่งและปากได้รู้ ยิ้มอย่างอบอุ่น คนางค์มองค้าง

“ท่านเทพวิหก”

เทพวิหกวางมือลงบนหัวเธอ

“เจ้าเป็นบุตรแห่งข้า คคนางค์ เจ้าคือลูกของกัลยาณี”

“ห๊า!!!”

เกินคาดคิดกับเรื่องใหม่ที่ได้ยิน คนางค์แทบช็อค นิ่งเป็นหิน

“เจ้าเป็นเทพที่จุติในภพภูติมนุษย์ ข้าจะปลดปล่อยพลังของเจ้า เพื่อใช้มันปกป้องทุกคน”

นิ้วเรียงยาวสัมผัสที่หน้าผากคนางค์นิ่งพร้อมร่ายมนต์ด้วยภาษาที่คนางค์ไม่เคยได้ยินมาก่อน

พลันร่างของเธอก็ปรากฏแสงเรืองทองสว่างรอบกาย บังเกิดกลุ่มลมเทพหมุนรอบกายเธอ หน้าผากที่เคยมีปานแดง ค่อยๆ เล็กลงเหลือครึ่งหนึ่ง

“พ่อจะปลดผนึกเจ้าครึ่งหนึ่งเพื่อใช้คราวนี้ ปิ่นของพ่อจะช่วยปกป้องเจ้าเช่นกัน”

คนางค์ไม่อาจจะรู้ได้ว่า ท่านเทพพูดสิ่งใดบ้าง หูหื้อตาลายไปหมดก่อนจะร่วงลงไปนอนข้างๆ ร่างของมังกร

“ท่านทำอะไร?”

เทพมังกรเอ่ย

“ส่วนท่าน ต้องกลับไป ณ แดนสวรรค์กับพวกเรา”

เทพมังกรขมวดคิ้ว มองร่างเทพที่หายไปในอากาศ แล้วหันมามองคนางค์ที่นอนอยู่ที่ขาใหญ่

ทุกคนมองเหตุการณ์อย่างตกตะลึงค้างตั้งแต่เห็นร่างเธอมีลมหมุนรอบ เรืองแสงแล้วตอนนี้ เห็นร่างคนางค์นอนลอยอยู่บนอากาศไม่มีอะไรรองรับ แต่กลับนิ่งไม่ไหวติงก่อนจะค่อยเคลื่อนไปที่นอนของเธอ

เทพมังกรมองหญิงสาว แล้วหมุนตัวหายไปในอากาศอีกตน

ทวดยิ้ม เมื่อเหตุการณ์เป็นไปมากกว่าที่ทวดคิด กาลครั้งนี้คงสามารถต่อกรกับเหล่าภูติได้ และเทพมังกรคงจะไม่ทิ้งคนางค์ต้องบาดเจ็บเป็นอันขาด

ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความพอใจให้แก่หมอผีอย่างมาก เขายิ้มในใจหาทาที่จะช่วงชิงเอาปิ่นขนนกจากคนางค์

รุ่งเช้าคนางค์ตื่นมาก็ต้องตกใจเพราะเจอผู้ใหญ่ทุกหมู่บ้านยังรอการตื่นมาของเธอ ทุกคนนั่งจิบน้ำชากันที่ชาน

ส่วนทวดสวดมนต์อยู่หน้าโต๊ะหมู่บูชา คนางค์มองเปิ้ลที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ สายตาเขา ทั้งตื่นเต้นและมีความหวัง

“แกเป็นอะไร?”

เธอถามเปิ้ล

“ฉันต้องเป็นคนถามแกถึงจะถูก”

“อ้าว ก็ดูหน้าแกสิ จ้องฉันยังกะมีอะไร”

“แกเป็นเทพ ฉันตื่นเต้นนิ ฉันอยากรู้ว่าแกจะมีพลังเหมือน ซุปเปอร์แมน ไอร่อนแมน หรือซุปเปอร์เกิร์ล อะไรพวกนั้นหรือเปล่า?”

เปิ้ลกำลังจินตนาการไปไกลมาก

“นี่แก...ห่วงฉันหรือเปล่าเนี่ย?”

คนางค์ทำหนาเหยเก

“คนางค์” เสียงทวดเรียก

ทั้งสองเลยคลานเข้าไปหา เหล่าผู้ใหญ่บ้าน ขยับมานั่งล้อมวงเช่นกัน

“เอาล่ะ ต่อไปนี้ เจ้าจะเป็นที่พึ่งของพวกเรานี่นี้แล้ว เราอาจจะช่วยกันปกป้องชาวบ้านทั้ง 5 หมู่บ้านนี้ ตอนนี้ชาวบ้านกำลังขวัญเสียกับการหายสาบสูญของคนในหมู่บ้าน พวกเราอาจจะต้องวางแผนการรับมือกับพวกภูติ”

“แต่ละหมู่บ้านมีชาวบ้านร่วม 100 กว่า เราอาจจะหาที่ที่ไปหลบไม่ได้ เราควรทำอย่างไรดีท่านจันทร์หอม”

ผู้ใหญ่บ้านธารใต้เอ่ยถาม

ด้วยหมู่บ้านธารใต้นั้นอยู่ใกล้ประตูภูติมากที่สุด

“และยามนี้เป็นช่วงฤดูฝน การจะให้โยกย้ายไปอยู่ที่อื่นอาจจะทำให้พวกเขาเป็นห่วงเรือกสวนไร่นาได้”

“พวกผู้เฒ่าจะให้เดินทางไกลๆ ก็คงลำบากอีก”

“แล้วพวกเราก็ไม่มีที่ที่สามารถให้ทุกคนมารวมกันได้มั้ง 5 หมู่บ้าน”

“เหตุการณ์ฉุกเฉินแบบนี้เราเตรียมการณ์ไม่ทัน ที่กินที่นอน เสบียง เกรงว่าจะไม่ทันการณ์ แล้วไม่รู้ว่ามันจะยืดเยื้อกันขนาดไหน”

“มันจะร้ายแรงขนาดนั้นเชียวเหรอคะ”

ทุกคนหันมามองคนางค์

“เมื่อ 20 ปีก่อนนั้น สงครามระหว่างเทพกับภูติ พวกเราเอง หมู่บ้านธารใต้ได้อพยพมาอยู่ที่ หิมาลัย 7 วัน 7 คืน จนเหล่าเทพสามารถรบชนะ ถึงได้กลับไปที่นั่น แต่คราวนั้นพวกภูติไม่ได้ออกมาล่าวิญญาณชาวบ้านแบบนี้ พวกมันแค่เปิดประตูแล้วแผ่กลิ่นไอปีศาจ ทำลายพื้นดิน เรือกสวนไร่นา ให้แห้งแล้งตายไป มีแต่พืชของปีศาจที่กำเนิดมาแทน ท่านเหล่าเทพต้องเอาน้ำจากป่าหิมพานต์มาล้างมลทินเป็นเวลา 7 วัน 7 คืน”

“โห....”

คนางค์กับเปิ้ลแทบไม่อยากจะเชื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง

“ตอนนี้พวกมันร้ายกาจนัก เข่นฆ่าชาวบ้านไป ร่วม 10 กว่าคนแล้ว แสดงถึงความโหดเหี้ยมของมันกว่าแต่ก่อนนัก”

“พวกมันเป็นเพียงวิญญาณ ต้องกินดวงจิตของคนเพื่อเพิ่มพลัง”

“คนที่ถูกกินดวงจิตไป เขาจะเป็นยังไงคะ”

“ถ้าจิตแข็งก็ฟั่นเฟือน ถ้าจิตอ่อนก็ตาย”

“ห๊า!! ตายเลยเหรอครับ”

เปิ้ลถึงกับเหงื่อออก

หากคืนก่อนคนางค์ไปช่วยเขาไม่ทันเขาจะฟั่นเฟือนหรือตายกันนะ

“เราจะทำยังไงช่วงนี้ ไม่รู้ว่า 15 วัน จะมีคนถูกดูดเอาดวงจิตไปอีกกี่คน”

คนางค์เริ่มกังวล

“ตอนนี้พวกเราไม่มีเทพคอยช่วยเหลือแล้ว จะทำกันยังไง”

ผู้ใหญ่บ้านหิมาลัยดูจะปอดแหกกว่าเพื่อน

“ช่วงนี้ห้ามทุกคนออกจากบ้านหลังพลบค่ำ ห้ามเปิดประตู ประตูหน้าต่างต้องปิดมิดชิด ให้สวดมนต์อยู่ในบ้าน หากเกิดเหตุอะไรขึ้นก็ห้ามออกจากบ้านตอนกลางคืนเป็นอันขาด พวกภูติมันต้องหาทางมาเอาวิญญาณชาวบ้านอยู่เป็นแน่”

“ขอให้ผู้ใหญ่บ้านเดินทางกลับหมู่บ้านตัวเองและแจ้งเรื่องนี้ให้ลูกบ้านทราบ ผ่าน 15 วันไป จะเริ่มเข้าสู่ข้างขึ้น พวกภูติจะอ่อนพลังลง ในกาลนั้นหากเหล่าท่านเทพมาทัน พวกเราจะปลอดภัย”

“ขอครับ”

Create Date : 02 มีนาคม 2565
Last Update : 2 มีนาคม 2565 7:27:59 น.
Counter : 575 Pageviews.

1 comments