สนุกดีจ่ะแดหวา

มันทำให้เราแอบมีอารมณ์ขันได้... ในขณะนี้


ตอนแรกอ่านไป เรื่องมันกว้างออกเรื่อยๆ จนไม่รู้จะจบแบบไหน


สุดท้ายก็จบที่ มะม่วงโดดน้ำตาย

และห่านมารำลึกความหลัง ทุกวันเพ็ญเดือน 12

ขอบคุณจ่ะแดหวา


เรามาเม้นท์ เดินสวนกันตะกี้เอง

แบบนี้ .. ได้ความรู้สึกของอานุภาพของความรัก ...
เพราะว่ารอนาน .. คิดถึง .. พอมาเจอแบบผู้ชายบอกว่า
ล่ำไปรับไม่ได้ ...อ่ะโห ไม่พูดพร่ำทำเพลง ...
จบเรื่องราวตัวเองซะงั้น ... เฮ้อ ความรัก ความตาย
มันเหมือนว่ามีเส้นบางๆ กั้นอยู่เหมือนกันนะค่ะ
เส้นนี้หายเมื่อไหร่ แย่เมื่อนั้นค่ะ

เดาเก่งนิ มะแว้งเทศมาจากฝรั่งเศษ เฉียดไปนิดเดียวเอง

มะม่วงใจน้อยจัง...ไม่น่าเลยยยย
ตายแล้วได้อะไรน๊ะ...

แล้วคุณห่านจะมารำลึกทามมายน๊ะ
ก็รับไม่ได้นี่น่า....

........

คุณมีความสุขมากๆนะคะ....

เริ่มเรื่องได้ชวนวาบหวามใจ...

อ่านตอนเริ่มเรื่อง ก็ยังสงสัยว่า เข้าบล็อกผิดหรือเปล่า

หรือว่าวันนี้พ่ออสัญฯ เขาจะเปลี่ยนแนวให้เป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง

อ้อ..อ่านมาถึงกลางเรื่อง แนวเดิมเริ่มออก (โล่งอกไป แต่ก็หนักใจต่อ)

อ่านต่ออีก...

ทำยังกะเรื่องรักนิรันดร ประมาณโรมิโอจูเลียต หรือเลิฟสตอเบอรี่....

ลากเรื่องมาจบแบบข้าง ๆ คู ๆ ถู ๆ ไถ ๆ ให้มันเกี่ยวกับเรื่องลอยกระทงจนได้

สไตล์พ่ออสัญเจ้าเก่า...

เสียดายนิดเดียว

ระหว่างเรื่อง ขาดการให้น้ำหนักกับวันลอยกระทง หรือการลอยกระทง

เพราะมัวแต่ไปพร่ำรำพันแต่เรื่องเจรจาค้าห่านกับรัสเซียเสียยืดยาว

ทำให้ตอนจบสีข้างถลอกเลือดออกซิบ ๆ ไปนิดนึง

แต่ก็ให้คะแนนสำบัดสำนวนและการดำเนินเรื่อง บวกกับความคิดสร้างสรรค์

เบ็ดเสร็จได้ไป 8 ใน 10

เรียกว่าพอไปวัดไปวา พอเอาคะแนนไปอวดพ่อแม่เพื่อขอรางวัลใหญ่ปลายปีได้....

มีอีกไปบอกมาอ่านอีกนะ...

ตอบคุณธัญครับ

ห่านเผือกสำนึกผิด ที่ด่วนตัดสินใจเกินไปครับ..

กำนันไม่น่า แทะไม้หมดท่าเลย

แล้วเวลาลอยกระทง

จะไปลอยท่าไหนละ

กำนัน...ไม่มีท่าเลย.........

สวัสดีคุณลุงแว่นครับ

ขอบคุณสำหรับคำติชมครับ

เรื่องนี้เป็นการด้นหรืออิมโพรไวซ์กันสดๆครับ

ไม่ได้วางโครงเรื่องหรืออะไรทั้งสิ้น

ไม่ได้ตั้งใจให้น้ำหนักกับหัวข้อลอยกระทง เพราะไม่ได้คิดจะเอาเป็นแกนเรื่องขอรับ

แค่ตั้งใจจะนำเสนอการลอยกระทงในมิติอารมณ์อีกแบบหนึ่ง


ผ่านตัวละคร ที่ทำผิดเพราะตัดสินใจพลาด เชื่อในสิ่งที่เห้นดดยไม่ฟังเหตุผลที่แท้จริง

ไม่วิเคราะห์สาเหตุ

วู่วาม และผมตั้งใจให้เขาไม่มีโอกาสแก้ตัว

ได้แต่มาสำนึกผิดในภายหลังครับ..


ตั้งใจให้นางเอกตายในน้ำ เพื่อดึงการลอยกระทงเข้ามาเกี่ยวครับ..

ฮ่ะๆๆ



งานเขียนของผม เป็นแนวทดลองครับ

ลองผิดลองถูก จับนู่นใส่นี่

หวานบ้าง ขมบ้าง จืดบ้าง


ค่อยๆปรุงกันไป

คงได้ติชมกันไปเรื่อยๆนะครับ..

หวานบ้าง ขมบ้าง จืดบ้าง ^-^
อ่านแล้ว งงๆ กับแดหวาฯ แต่ก็ยิ้มได้ทุกครา จ้ะ
ก่อนทานมื้อเย็น....ไปออกกำลังกายกันไหม จะได้แข็งแรง
โย่ว! โย่ว!~

Ciao, หวัดดีจ๊ะ

ประโยคที่ว่า หมอหนุ่มถอนหวดตัวเองเล่นแก้เซ็ง.. หวด คืออะไรเหรอน้อง พี่ล่ะงง ยังหาคำจำกัดความบ่ได้

บาย

จบแบบหักศอกซะงั้นเกือบตกน้ำตายไปกับห่านแล้ว แวะมาหาแบบว่าคิดถึงนะ

เอิ้กกกกกกกกกกก

คุณ settembre หนวดครับหนวด

ขอบคุณครับ...

ไอเดียบรรยเจิดไม่เคยอ่านที่ไหนเลยนะ ว่าแต่เขียนตอนกำลังกินมะม่วงเปรี้ยวอยู่หรือเปล่าละนี่

ซัมเมอร์อัพแล้วเหมือนกัน แต่แบบพื้นๆ ธรรมดาอะนะ ไม่เลิศอย่างบ้านนี้อะ

จบแบบซึ้ง...ไม่นึ่งข้าวเหนียว

แดหวาวัดวาเก่งนะตะเอง
กว่าจะอ่านจบหัวเราะไปอ่านไป ทุกคนในบ้านหยุดมอง
ยัยนี่ท่าจะบ๊อง ก็ลองมาอ่านดิ

.....

หัวเราะสามัคคีกันลั่นบ้าน



แอมอร

ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ด้วยงานเขียนแบบฮาๆไม่เปลี่ยนแปลงนะครับ
อ่านไป ขำไป

ชื่อ 'มะม่วงสอ' คิดได้ยังไงเนี่ย

แถมแอบขำก๊ากกับมุขนี้ กินน้ำกินท่า ฮ่าๆ

มะม่วงสอฟิตร่างกายจนเกินงาม สงสารพระเอกจัง555555

สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่เป็นบางครั้งก็สวนทางกันนะครับ


แต่อ่านแล้วขำมากๆๆๆ โถน้องมะม่วงสอ....จับปล้ำเลยน้อง

พี่ห่านจะหนีไปไหนพ้น

หุหุ อ่านมาอ่านไปก็งงว่าจะลงเอยที่ลอยกระทงตอนไหน และยังไง

อิอิแต่ก็ขำดีนะมุก กินน้ำกินท่า ฮ่าๆ

สวัสดียามค่ำนะจ๊ะแดหวา

เสียดาย ได้อ่านหลังวันลอยกระทง
ไม่งั้นคงได้เห็นพี่ห่านเผือกมาระลึกถึงน้องมะม่วงสอแถวท่าน้ำใกล้บ้านแน่ ๆ เลย....

สวัสดีค่ะแดหวา

มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ
แม้อากาศจะเปลี่ยนแปลงแต่ก็คงสบายดีนะคะ


ระยะนี้ป้าเข้าบล็อกไม่สม่ำเสมอ ผลุบๆโผล่ๆอยู่เป็นประจำ
เหตุเพราะอายุมากแล้วต้องระวังสุขภาพ
แต่ก็ยังระลึกถึงกันอยู่เสมอ


วางแนวเรื่องได้แปลกดีค่ะ
แดหวาซะอย่าง ….ลากไปจนจบจนได้ซิน่า
มีเรื่องหน้าจะมาอ่านอีกค่ะ


รักษาสุขภาพ และอยู่กับใจที่อิ่มเย็นนะคะ


คมคำ : หยุดเดินเมื่อไหร่ ทางที่ใกล้ก็ไกลออกไปเมื่อนั้น

ใช่ครับท่านพี่
เป็นเรื่องราวที่พาดพิงถึงคุณหมอ

ผมเข้าไปอ่าน
แต่ไม่รุ้เรื่องอะไรเลยครับ
แบบว่าอ่านแล้วงง
พองง
ผมก็เลยไม่อ่านแล้วครับ

ฮา มัน แต่โหดไปนิด สงสาร "มะม่วงสอ"ค่ะ
เอแต่น่าสงสาร "ห่านเผือก" เหมือนกาน ต้องไปลอยกระทงคนเดียวทุกปี

เศร้าตอนจบ

แอบมาอ่าน นี่คือตำนานของประเพณีลอยกะทงรึเปล่า

เธอเล่าได้ฮามาก จนฉันฟันหัก

น่าสงสารพี่ห่านเผือกจัง เรื่องมันเศร้า

มาทักทายยามดึกค่ะคุณอสัญแดหวา นางละครบทที่๒๕เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ดรสายังไม่หายไข้ดีเลยค่ะ ยังครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่เลยแต่ก็ตั้งใจเขียนให้จบบทถ้าตกหล่นอยา่งไรก็ขออภัยนะคะ

ฝันดีค่ะคุณแดหวา





กาพย์ยานี๑๑)

คุณแดหวาแจมมา
ใช่แน่นากำลังใจ
มี่หวั่นสั่นวุ่นไหว
ถูก “ทิ้งเกาะ”ละครานี้


ขอบคุณค่ะ คุณแดหวา



ดูคารมพี่ๆแต่ละคนได้ต่อที่นี่ค่ะ

ฮัลโหล ๆ ๆ
ขอติดไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเย็น ๆ เข้ามาอ่านค่ะ
วันนี้ ต้องไประยองจ้า

สวัสดีตอนเช้าวันอังคารมีความสุขทุกเวลาเช่นกันนะค่ะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ.....หนุ่มผมยาว

มีความสุขเยอะๆนะค่า

สวัสดียามเช้าครับพี่

นิทานวันลอยกระทงภาคนี้อย่างฮาเชียว นึกภาพสาวล่ำบึ๊กอย่างมะม่วงสอ กระโดดกอดหนุ่มด้วยท่าบอดี้สแลมแล้วขำกลิ้ง

หวัดดีค้าพี่แด
ต้นอ้อหายหัวไปนานหน่อย
พี่แดสบายดีเนอะ

อิอิ ไปลอยกะทงมาปาว

มีความสุขมากๆน๊า
แล้วว่างๆต้นอ้อจะแวะมาเยี่ยมอีก

บะบายเจ้าค่า

สร้างกริตเตอร์
ช่วงนี้แวะมาทักทายได้ตอนค่ำ เพราะกลางวันต้องซ้อมการแสดงเปิดงานกลางสนามแดดเปรี้ยงๆเลยค่ะแล้วจะเก็บภาพมาฝากค่ะ คุณอสัญแดหวาสบายดีนะคะ

สุดหล่อจ๋า

ดาวจ๋า ยกไดฟูกุ ใส้ถั่วแดง + องุ่น มาฝากค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ

แบบสไตล์อสัญฯเหมียนเดิม ฮ่า ฮ่า

คิดเหมือนลุงแว่นเลย ตอนท้ายเรื่องสีข้างถลอกไปเป็นแถบเลย ฮ่า ฮ่า



แต่โดยรวมสนุกดี บ้าบอดี

บล็อกนี้..อารายก้อม่ายยู้
เข้ามาทีไร อ่านแบบขำๆงงๆ
แต่จบลงด้วยอมยิ้มแก้มตุ่ย
ภาพประกอบก็ชวนฮาดีแท้ๆ

สวัสดียามเช้าครับท่านพี่

แวะมาอ่านล่ะนะ

55 และแล้วนี่ก็คือตำนานหนึ่งของการลอยกระทงใช่ไหมค่ะ
อ่านไปก็ขำไปและลุ้นไปว่าจะเข้าเรื่องลอยกระทงตอนไหน
พอตอนเริ่มโดดน้ำก็เิริ่มมั่นใจว่าเรามาไม่ผิดเรื่อง อิอิ

เขียนสนุกดีค่ะ มุกเยอะดีด้วย