ฉ า ก . . ผ ม ไ ม่ ไ ด้ ทำ... ( ถนนสายนี้ ..มีมิตรภาพ )
“ ผมไม่ได้ทำ !! “
เหงือก ชายหนุ่มผู้ซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัย ปฎิเสธเสี่ยงลั่น
“ ทุกอย่างเป็นการจัดฉาก “ เขายืนยัน
“ ผมเชื่อคุณ ดูสิ ผมยุ่งเชียว “ ร.ต.ต.ไรฟัน พยักหน้าเชื่อถือจริงจัง
“ ผมหมายถึง ผมไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ได้เกี่ยวกับทรงผม “ เขาอธิบาย
“ อ๋อ..ใช่ๆ..คุณคือผู้ต้องสงสัยฆาตกรรมภรรยาตัวเอง กับแมวดำอีกหนึ่งตัว” ผู้หมวดหนุ่มเริ่มได้สติ
“ เกาะปาปัวนิวกีนี มีประชากรกี่คน? “ เหงือก เริ่มทำตัวเป็นผู้ต้องสงสัย
“ นี่ คุณอย่ามาเล่นมุก เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า “ ร.ต.ต. ไรฟัน ไม่ยอมเขวตาม
“ มีพยานให้การว่า มีเพียงคุณกับภรรยาเพียงสองคน
ที่อยู่ด้วยกันในคืนวันเกิดเหตุ “ ผู้หมวดเริ่มซัก
“ ใช่ เราอยู่กันแค่สองคน แต่ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องฆ่าเธอ “ เหงือก ยังคงปฎิเสธ
“ ผมทราบมาว่าภรรยาคุณเป็นคนรักแมวมาก “
“ ใช่ ..เธอเคยบอกว่า ตอนเด็กๆ เธอเคยโดนแมวคาบไปเลี้ยงในป่าอยู่หลายปี “
“ นั่นเป็นเหตุผล ที่ทำให้คุณน้อยใจ และรู้สึกว่าตัวเองเป็นสามีที่มีปมด้อยหรือเปล่า ? “ ร.ต.ต. ไรฟัน เริ่มต้อน ..
.
.
“ เปล่า.. ผมไม่ได้มีปัญหาอะกับแมวตัวนั้น ก็ผมบอกคุณแล้ว ทุกอย่างเป็นการจัดฉาก “
“ เราพบขนจั๊กแร้คุณ ในปากของผู้ตายด้วย เธอคงพยายายามดิ้นรนต่อสู้? “
“ อันนั้นผมตอบคุณไม่ได้..เธออาจะละเมอ คิดว่าตัวเองกำลังกินมาม่าอยู่ ภรรยาผมเธอชอบนอนละเมอ ผมตื่นขึ้นมา เธอก็นอนแอ้งแม้งอยู่หน้าห้องน้ำนั่น“ ชายหนุ่มชี้แจง
“ มองตาผมสิ แล้วตอบผมมาตรงๆแบบลูกผู้ชาย ว่าคุณกำลังปิดบังอะไรอยู่? “
“ นี่ คุณพาตาตัวเองมาห้องสอบสวนด้วยทำไมเนี่ย? “ เหงือก ถึงบางอ้อ หลังจากสงสัยมานาน ว่าตาแก่นี่เป็นใคร?
“ แกอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้น่ะ แต่มองตาผมสิแล้วบอกผมมา “
เหงือก จ้องมองชายชรา ชายผู้นั้นดูนิ่งสงบ ทันใดนั้น
โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ความมืดมิดที่ดูเหมือนจะเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ตรงกลางลูกตาขอชายชราผู้นั้น
แล้วเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นจนกลืนกินแสงสว่างรอบตัวไปจนหมด...
แล้วโลกทั้งใบก็หมุนเคว้ง เหงือก ชายหนุ่มผู้โชคร้าย สิ้นสติสมประดี..
.
.
.
“ ที่นี่ที่ไหน ? เกิดอะไรขึ้นกับผม ? “ เหงือกถามคำถามที่คนที่เพิ่งฟื้นทุกคนต้องถามเป็นมาตรฐาน
“ ไม่ต้องตกใจ คุณเหงือกชมพู ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ คุณทำให้งานของผมง่ายขึ้นเยอะ “ร.ต.ต. ไรฟันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขามีเลือดออกตามไรฟันด้วย มิน่าล่ะ ชื่อแปลกๆ
“ แกทำอะไรกับฉัน แล้วแกรู้ชื่อจริงของฉันได้ยังไง? “ เหงือก งงงันจนดูเงอะงะ
“ ระวังคำพูดคุณด้วย นักโทษชายเหงือก ก็คุณเพิ่งเซ็นรับสารภาพ ว่าคุณเป็นคนฆ่าภรรยาตัวเองด้วยการสะกดจิตแมว ให้แทะสายไฟ ขณะที่ภรรยาคุณกำลังอุ้มมันอยู่ จนทำให้ทั้งคู่ เสียชีวิต “
ผู้หมวดหนุ่มกล่าว พร้อมโชว์หลักฐาน
ในเอกสารมีชื่อเขาเซ็นรับสารภาพจริงๆด้วย นั่นมันลายมือของเขาจริงๆ ไม่ผิดแน่ แล้วเขาเซ็นมันได้ยังไงในเมื่อเขาไม่ได้เป็นคนลงมือฆ่าเมียของตัวเอง
“ ไม่จริง..ผมไม่เชื่อ กร๊อบ!!..“ ชายหนุ่มโวยวายเสียงลั่น ลั่นกร๊อบซะด้วย
“ คุณจะพูดยังไงก็ได้ อยู่ที่ว่าศาลท่านจะเชื่อใคร? คำพูดของคุณ หรือว่าหลักฐานเทปที่บันทึกไว้เมื่อครู่นี้ “
ผู้หมวดไรฟัน ใส่แผ่นวีซีดียี่ห้อปริ้นโค เข้าไปในเครื่องเล่น .
.
.
เหงือกสีชมพู แทบไม่เชื่อสายตาตนเอง ภาพที่ปรากฏคือตัวเขาเอง
กำลังเล่าเรื่องการตายของภรรยาของเขาอย่างไม่สะทกสะท้าน
และสารภาพอย่างไม่สะดุ้งสะเทือน ว่าเขาฆ่าตัวเมียตัวเอง อย่างพิสดารและสะดีดสะดิ้งเพียงใด
นี่มันอะไรกัน ? นี่มันอะไรกัน? มันอะไรกันนี่? มันนี่คืออะไรกัน ?
ชายหนุ่มเริ่มสับสน
.
.
ร.ต.ต. ไรฟัน ปิดแฟ้มการสอบสวนประจำวันลง เขาถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน
หลังจากควบคุมตัวชายหนุ่ม ที่เพิ่งรับสารภาพว่าฆ่าเมียตัวเอง
ไปฝากขังในห้องน้ำร้างหลัง สน. เขารู้ ชายหนุ่มคนนั้น
“ คือผู้บริสุทธิ์ “
แต่จะทำไงได้ เขาไม่มีทางเลือกมากนัก ภรรยาของชายผู้นี้
เป็นพยานปากสำคัญ ที่รู้เห็นพฤติกรรมชั่วของเขา
และเหล่าเจ้านายของเขา
เธอช่างโชคร้าย และเพราะความเชื่อเรื่องการสะกดจิตในประเทศนี้
ยังไม่เป็นที่ยอมรับว่ามีอยู่จริง
นั่นช่างเป็นโชคดีของเขาโดยแท้..
“ ขอบคุณมากครับศาสตราจารย์ “ เขาเอ่ยขอบคุณชายชราที่เขาเรียกว่าตาใน ห้องสอบสวน
แท้จริงแล้ว ชายผู้นี้คือผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิต จากปอยเปต และเป็นถึง
ศาสตราจารย์ด้านการทำปุ๋ยชีวภาพจากเปลือกมังคุดเลยทีเดียว
ชายชรายิ้ม ผู้หมวดหนุ่มก็ยิ้ม..
.
.
.
ในห้องน้ำร้างหลัง สน. เหงือกสีชมพูผู้โชคร้ายยังคงคร่ำครวญกับโถส้วม
“ ผมไม่ได้ทำ ทุกอย่างเป็นการจัดฉาก ผมคือผู้บริสุทธิ์ ผมไม่ได้ฆ่าใคร
ผมไม่ได้ทำ “
แคร๊ง!...ใครบางคนโยนหวีเข้ามาให้...
โถ....จะมามุกอะไรตอนนี้...
-------------------------------------
ในประเทศสารขัณฑ์บางประเทศ เหล่านักโทษที่อยู่ในห้องขัง
ก็ใช่ว่าคนเหล่านั้นทุกคน จะเป็นผู้กระทำผิด
บางคน เป็นเพียงผู้ถูกตัดสิน ว่า “ เป็นคนผิด “ เท่านั้น
-----------------------------
สวัสดีครับ
เป็นอีกวันจันทร์หนึ่งก ับงานเขียนบนถนนสายมิตรภาพสายนี้
และเป็นอีกครั้งกับการเขียนแบบอิมโพรไวซ์ ด้นกันแบบสดๆ
และผมก็ชักจะรู้สึกดี กับความดิบ และความไม่สมบูรณ์แบบของงานเขียนแบบ
ด้นสดนี้เข้าให้แล้ว
หวังว่าทุกคนที่อ่านจนจบ จะชอบควาสดของมันนะครับ
เรื่องนี้ผมใช้เวลาเขียนประมาณยี่สิบนาที
อาจจะขาดๆเกินๆ
ก็ถือซะว่าเป็นช่องว่าง สำหรับเติมจินตนาการของใครของมันนะครับ
ดีใจ ที่ได้ร่วมเดินทางบนถนนสายนี้อีกครั้งครับ
ปล. พี่ก๋าของเรา ป่านนี้เข้าบ้านได้รึยังไม่ทราบ?
ฮ่าๆๆ ขาดพี่แกไป เหงาไปสองริกเตอร์
ลงนาม
อสัญแดหวา
ผู้ริเริ่มการเต้นระบำ ฮูเลลาลูย่า
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 |
|
76 comments |
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2552 1:18:49 น. |
Counter : 1545 Pageviews. |
|
|
|
เจิม
เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม
เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม เจิม
แวะมาเจิมให้คนนอนดึกเหมือนกันคร่า