คำสั่งปรารถนา ตอน 27 50%

ช่วงสายของวันพุธพลอยธาราก็ได้ยินเสียงเหมือนใครทำอะไรอยู่ในครัว หญิงสาวคาดเดาว่าอาจจะเป็นกมลเนตรนั่นเพราะอีกฝ่ายมีกุญแจของตนเองไว้เพื่อเข้ามาดูแลเมเปิ้ล แต่พอเดินลงมากลับเห็นร่างแกร่งอยู่ในครัว เธอไม่คิดว่าเขาจะตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าเช่นนี้ ไรอัลได้ยินเสียงลากรองเท้าจึงหันกลับไปก็พบกับกายระหงในชุดกางเกงกระโปรงกับเสื้อยืดแขนสั้นที่อวดความอวบอิ่มอย่างชัดเจนตา

“อรุณสวัสดิ์เชรี” ไม่เพียงพูดแต่ยังเดินมาหอมแก้มเธอเพื่อทักทายด้วย “ไม่เห็นคุณจะอรุณสวัสดิ์ผมกลับเลยเชรี ดูสิผมอุตส่าห์ตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้คุณกับเมเปิ้ลกินน่ะ” พลอยธาราก็เดินไปหอมแก้มเขา

“พอใจไหมคะ”

“พอใจมากลองชิมขนมปังฮันนี่โทสสิ” พลอยธาราเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เห็นขนมปังที่ดูน่ากินพร้อมกับมีน้ำผึ้งราดอยู่ด้านบน ใช่เพียงเท่านั้นยังมีไอศกรีมสองลูกบนนั้นและวีปครีมตกแต่งด้านบนของไอติมด้วย

“ว้าว น่าตาน่ากินจังเลยค่ะคุณไรอัล ไม่ยักรู้ว่าคุณทำอาหารเป็นด้วย”

“ก็ผมเป็นลูกมือของเพื่อนผมนี่นา ไทเลอร์เพื่อนของผมน่ะชอบทำอาหารมาก” ถ้าเขากับเพื่อนๆ อยากกินก็ต้องช่วยเป็นลูกมือให้ แต่มีเขาที่ทำเก่งรองจากไทเลอร์ ส่วนชินอิจิกับเจเดนก็พอทำได้บ้าง

“ไหนขอฉันลองชิมหน่อยสิคะว่าจะอร่อยมากแค่ไหน”

ไรอัลก็จัดการหยิบช้อนมาตักขนมปังกับไอศกรีมขึ้นมาและยื่นไปยังวงหน้านวล พลอยธาราก็อ้าปากรับขนมปังที่เคลือบด้วยน้ำผึ้งและไอศกรีมรสหวานหญิงสาวเคี้ยวอย่างเชื่องช้า ขณะที่ไรอัลเฝ้าจับตามองทุกอากัปกิริยาของเธออย่างไม่ละไปทางใด

ซึ่งเธอก็ใช้ปลายลิ้นโลมไล้ยังเรียวปากนุ่ม ช่างไม่รู้เลยว่ายามที่ลิ้นเล็กของเธอขยับมันทำให้เขาควบคุมตัวเองไว้ได้ยากเสียจริง และชายหนุ่มก็ไม่อาจยั้งใจของตนเองไว้ได้

เขาดึงเธอเข้ามาประกบปากร้อนและลิ้มรสขนมปังที่เคลือบด้วยหยาดน้ำผึ้งกับรสชาติของไอศกรีมที่ละลายในปากของเธอ

“อื้อ”

หญิงสาวรู้สึกชื่นชอบการกระทำของอีกฝ่าย มือใหญ่ตะกองกอดร่างนวลไว้อย่างเต็มอ้อมแขนโดยเรือนร่างนุ่มเบียดชิดกับโต๊ะตัวเล็กในครัวและเขาก็รุกเร้าประชิดซึ่งเธอไม่อาจที่จะถอยหลังไปทางใดได้อีกเพราะติดกับโต๊ะ วงหน้านวลแหงนเงยขึ้น ตอบสนองจูบร้อนที่เขามอบให้ ขณะที่ฝ่ามือใหญ่คลึงเคล้าไปทั่วกายระหง โดยปากก็ดูดดื่มหยาดน้ำผึ้งหวานด้วยความเพริดใจ

“น้าพลอยคะมีอะไรให้เมเปิ้ลกินบ้างคะ”

ได้ยินเสียงเล็กตะโกนลงมาทั้งสองก็ผละออกจากกันอย่างเขินอายนี่ถ้าหลานสาวเห็นเธอกำลังจูบกับเขาคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พอ      เมเปิ้ลเห็นขนมที่วางอยู่ในจานก็รีบวิ่งเข้ามาหาพลางร้องอุทานอย่างตื่นเต้น

“โอ้โหน่ากินจังเลยค่ะ”

“น่ากินก็กินสิเมเปิ้ลเดี๋ยวอาไรอัลทำให้อีกจานนะ” ชายหนุ่มหยิบไอศกรีมมาทำขนมฮันนี่โทส กมลเนตรพี่เลี้ยงของเมเปิ้ลก็เดินมาทำหน้าที่ของตนเอง

“แก้มมาดูเมเปิ้ลละค่ะ” นี่ถ้าเมื่อครู่แก้มกับหลานสาวเห็นเธอจูบเขาคงยิ่งอายมากกว่านี้เป็นแน่ทีเดียว

ระหว่างที่นั่งกินข้าวเช้านั้นไรอัลก็บอกให้เธอได้รับรู้ว่าตนเองมีสิ่งใดที่จะทำ เขาเริ่มคุ้นชินกับการมีเธอและเมเปิ้ลเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จะไปไหน อยู่ที่ไหน ทำอะไรก็จะต้องบอกให้พลอยธารารู้เสมอ ช่างทำเหมือนสามีที่แสนดีอย่างมากมาย

“ผมอาจจะไม่อยู่สามวันนะ” ได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็รีบถามกลับไปทันทีพร้อมกับนัยน์ตาที่เบิกกว้างด้วย ก็เขาอยู่กับเธอทุกวันนี่นา

“คุณจะไปไหนเหรอคะ”

“ผมจะต้องพาลูกค้าไปดูบริษัทที่นิวซีแลนด์น่ะ เสียดายที่ผมพาคุณกับเมเปิ้ลไปด้วยไม่ได้เพราะว่าคุณต้องทำงาน” พลอยธาราพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“จริงค่ะฉันต้องทำงาน”

“เอาไว้ถ้าเป็นที่ใกล้ๆ ผมจะพาคุณกับเมเปิ้ลไปด้วยนะ เดี๋ยวเดือนหน้าผมจะพาลูกค้าไปดูบังกาโลชายทะเลที่มัลดีฟจะพาคุณไปด้วยละกัน     เมเปิ้ลอยากไปเที่ยวทะเลไหม”

“เมเปิ้ลอยากไปเที่ยวทะเลค่ะคุณอาไรอัล”

“ถ้าอยากไปเที่ยวอย่างนั้นต้องหอมแก้มอาไรอัลก่อนเร็ว” เด็กหญิงก็รีบทำตามอย่างไม่รอช้า

“คุณจัดกระเป๋าหรือยังคะ”

“คิดว่ากินข้าวเสร็จจะขึ้นไปจัดน่ะ” เขาตอบให้เธอได้รู้

ครั้นกินข้าวเสร็จลูกชายกับลูกสาวของดอลลี่ก็เดินมาที่บ้านของพลอยธารา เด็กทั้งสองตรงไปหาหลานสาวของเธอทันที

“เมเปิ้ล ไปเที่ยวเซนทรัล ปาร์คกันไหม ที่นั่นมีสวนสัตว์ มีสนามเด็กแล้วก็มีน้ำพุด้วย”

“ไปสิ” เมเปิ้ลรีบตอบกลับไปโดยเร็วก่อนจะหันมาทางน้าสาว “      เมเปิ้ลไปเที่ยวเซนทรัล ปาร์คนะคะน้าพลอย”

“ได้จ้ะ” พลอยธาราเอ่ยปากอนุญาตด้วยดี เพียงครู่เด็กๆ ก็พากันออกไปกันหมดเหลือแต่หญิงสาวกับชายหนุ่มเท่านั้น

“ไปช่วยผมจัดเสื้อผ้าหน่อยสิเชรี” ไรอัลรั้งกายนุ่มเข้ามาหาตนเองโดยมือใหญ่ตระกองกอดเอวเล็กอย่างใกล้ชิด

“ค่ะ” หญิงสาวตกลงรับปากอย่างเอาใจ

หากทว่าพอขึ้นมาบนห้องสิ่งที่เขาทำกลับกอดเรือนร่างนวลอย่างแนบชิดพร้อมกับจุมพิตไปยังเรียวปากนุ่มที่แสนหวานด้วย เธอยกมือเกาะกุมกับบ่าแกร่งพลางย้อนถามอย่างสงสัย

“ไหนบอกว่าจะให้ขึ้นมาช่วยจัดเสื้อผ้าไงคะ”

“จัดทีหลังตอนนี้ขอถอดเสื้อผ้าคุณก่อนละกัน ห้าวันแล้วนะที่ผมไม่ได้มีความสุขกับคุณเลยน่ะ แทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว”

เขาหมุนกายนุ่มให้แนบกับผนังห้องที่ตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์แสนหวาน ขณะที่ปากร้อนก็จูบไซ้ไปยังลำคอระหงของพลอยธารา วันนี้เธอสวมเสื้อแขนกุดติดซิปทางเบื้องหน้า มือใหญ่ก็ทำการปลดตัวล็อกให้แยกออกจากกัน ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะฟอนเฟ้นทรวงสล้างทางเบื้องหน้า

ขณะที่มือของพลอยธาราก็แนบกับฝาผนังยินยอมให้เขาปลดเสื้อผ้าของตนเอง ปากร้อนก็จุมพิตยังต้นคอทางเบื้องหลังและจูบละลงมายังบ่านวล หลังจากนั้นจึงปลดความรัดรึงของบราเนื้อนุ่มเป็นลำดับต่อไป จนเนื้อผ้าลูกไม้แสนหวานระลงไปยังเอวระหง พร้อมกับที่มือทั้งสองก็ฟอนเฟ้นไปยังทรวงอวบอิ่มด้วยความปรารถนา

ใช้ปลายนิ้วไล้วนกับยอดอกเป็นวงกลมเหมือนเข็มนาฬิกาและขยับลงไปยังหน้าท้องแบนราบ คลึงเคล้ากับสะโพกเต็มตึงซึ่งอยู่ในกระโปรงสีหวาน แแม้เป็นเพียงภายนอกแต่ก็ทำให้พลอยธาราหวิวหวามไปทั่วร่างอย่างมากทีเดียว

ตอนนี้เขาต้องการเธออย่างมากที่สุดจนแทบจะรั้งรอไว้ไม่ได้ มือใหญ่จัดการปลดปล่อยความแข็งขันของตนอย่างเร็วรี่ และตลบกระโปรงตัวสั้นของเธอขึ้นมายังสะโพกนวลและทำการครอบครองกายนุ่มอย่างไม่รอช้าขณะที่วงหน้าละมุนแนบกับผนังวอลเปเปอร์ ตอบรับกับบทรักอันเร่าร้อนที่เขามอบให้ พร้อมกับที่เธอกรีดเสียงเรียกชื่อเขาอย่างหวิวหวาม
++++++++++++
แปะยาวๆ ไม่มีใครอ่าน แปะสั้นๆ ละกันค่ะ ต่อไปจะแปะทีละ 50 เปอร์ละค่ะ

Create Date : 07 ตุลาคม 2557		1 comments
Last Update : 7 ตุลาคม 2557 11:55:55 น.
Counter : 826 Pageviews.
Share Tweet