คำสั่งปรารถนา ตอน 7 100 %
ใช่เพียงทรวงสล้างของเธอเท่านั้นที่บดเคล้ากับร่างแกร่งแล้วทำให้ไรอัลชื่นชอบ ยามที่สะโพกเต็มตึงของเธอบดเบียดกับกายเบื้องล่างของตนเองก็ให้ความรู้สึกที่ดีไม่ต่างกัน จนจินตนาการว่าถ้าไม่มีเสื้อผ้าบนเรือนกายของทั้งเขาและเธอกั้นขวางก็คงดีเป็นอย่างยิ่งเหมือนกัน พลอยธารารับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างของเขาบริเวณหน้าท้องของตนเอง เธอรู้ว่ามันเป็นอะไร จึงเกิดอาการหน้าแดงซ่าน อยากจะไม่ยอมทำตามที่เขาบอก แต่เธอก็กลัวว่าประเดี๋ยวเมเปิ้ลกับแก้มจะตื่นและลงมายังด้านล่างจึงต้องยอมทำตามที่เขาบอกโดยดี ปล่อยฉันสิคะคุณไรอัล แล้วถ้าไม่ปล่อยล่ะคุณจะทำอะไรผมกันฮึ ซึ่งเธอก็ยอมทำตามแบบว่าง่ายดังเดิม ตอนนี้ให้ทำอะไรพลอยธารายินดียอมทำทุกอย่าง เดี๋ยวเมเปิ้ลกับแก้มลงมาเห็นค่ะ กรุณาปล่อยฉันเถอะนะคะ แต่สิ่งที่ไรอัลอยากได้ยินก็คือ กรุณาปลดปล่อยฉันเถอะนะคะ ยิ่งถ้าเป็นเวลาที่ทั้งสองอยู่บนเตียงเดียวกันโดยไม่มีเสื้อผ้าเลยล่ะก็จะยิ่งดีมากเลยล่ะ รู้ไหมว่าเวลาผู้หญิงบอกให้ปล่อยน่ะ ความจริงแปลว่าอยากให้กอด พลอยธารารีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที ไม่จริงฉันอยากให้คุณปล่อยต่างหากล่ะ งั้นให้เลือกระหว่างกอดกับจูบคุณจะเลือกอะไรกัน พลางยื่นข้อเสนอให้เธอแต่หญิงสาวกลับไม่หลงกล ฉันไม่เลือกข้อไหนทั้งนั้น แต่คุณต้องเลือก เขากดร่างนุ่มลงไปยังโซฟาตัวเล็กจนกายอวบอิ่มลงไปอยู่บนเบาะนุ่มและมีเขาอยู่เหนือเรือนร่างนวล วงหน้าคมขยับลงมาใกล้ทำท่าเหมือนจะจูบหญิงสาวก็ตอบกลับไปโดยเร็ว กอดค่ะฉันอยากให้คุณกอดฉัน พลอยธาราเบี่ยงวงหน้าหลบด้วย ไรอัลก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เห็นไหมว่าบอกให้ปล่อยแปลว่าอยากให้กอดจริงๆ ผมพูดผิดที่ไหนกัน คุณมันเจ้าเล่ห์ มือเรียวทุบไปยังบ่ากว้างด้วยความโมโหที่เสียรู้อีกฝ่าย โดยมือใหญ่ของไรอัลก็ยังคงกอดเธอดังเดิม นั่นจึงทำให้หญิงสาวไม่พอใจพลางย้อนถามกลับไปด้วยความสงสัย ฉันพูดกับคุณดีๆ แล้วทำไมถึงยังไม่ปล่อยล่ะคะ เสียงไม่อ้อนพอไม่ปล่อยหรอก ต้องให้อ้อนมากกว่านี้สิถึงจะปล่อย ไม่เพียงพูดแต่ปากของเขายังหอมแก้มนุ่มของเธอด้วย นัยน์ตาของพลอยธาราเบิกกว้างพลางเรียกชื่อเขาออกมาซ้ำ คุณไรอัลคะ ปล่อยฉันเถอะนะคะ นั่นเพราะกลัวหลานสาวลงมาน่ะเองอีกทั้งความรู้สึกขุ่นเคืองก็เกิดขึ้นมาด้วย แม้ว่าอีกฝ่ายจะทำให้เธอรับรู้ว่าอยากมีความรักอีกครั้งก็เถอะ แต่เธอจะไม่ยอมให้เขามองเป็นผู้หญิงใจง่ายอย่างเด็ดขาด อยากให้ปล่อยก็หอมแก้มกันก่อนสิ ไม่เพียงพูดยังทำแก้มป่องให้เธอหอมด้วย พลอยธาราก็แย้งกลับไป ไหนบอกว่าให้พูดเฉยๆ ไงล่ะคะแล้วจะปล่อย บอกตอนไหนกันว่าพูดอ้อนๆ อย่างเดียวน่ะ ผมบอกว่าต้องให้อ้อนกว่านี้แค่พูดอย่างเดียวน่ะมันไม่พอหรอกที่รัก ต้องหอมแก้มด้วยเขาถึงจะเรียกว่าอ้อนๆ อีกอย่างหนึ่งคุณต้องฝึกอ้อนผมแบบนี้บ่อยๆ นะ ไม่งั้นพวกนั้นไม่มีทางเชื่อหรอกว่าคุณเป็นเมียผม เป็นเมียยังไงไม่รู้จักอ้อนผัวเลย พลอยธาราฟังคำของเขาก็ได้แต่มองหน้าเพียงอย่างเดียว ใช่ว่าเธอจะไม่เคยอ้อนใครก็พี่แม็คไงล่ะที่หญิงสาวชอบอ้อนเขาเธอทำแล้วรู้สึกมีความสุขมาก ความรู้สึกอ่อนหวานถูกผู้ชายที่ชื่อไรอัลปลุกขึ้นมาว่าเธอยังต้องการความหวานชื่นในชีวิตอยู่ ยังไม่อยากเป็นต้นไม้ที่รอวันแห้งตายเพราะขาดน้ำที่เปรียบดังความรัก อยากจะได้ยินคำพูดหวานซึ้ง หยอกเย้าให้เธอได้หัวเราะ และยิ้มอย่างสนุกสนาน ได้อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนที่พร้อมจะรักและดูแลเธอ เห็นเธอยังจ้องหน้าตนเองอย่างไม่เลิกราเขาก็พูดออกมาซ้ำ หอมผมสิถ้าไม่หอมไม่ปล่อยนะ พลอยธาราทำตามที่เขาบอกอย่างไม่เรื่องมากด้วยการจุมพิตที่แก้มของอีกฝ่ายก่อนจะบอกอย่างเรียกร้อง ฉันหอมคุณแล้ว ผมไม่เห็นได้ยินคุณบอกว่าให้ปล่อยเลย เห็นแค่หอมแก้มอย่างเดียว คุณไรอัลคุณนี่มันเชื่อไม่ได้จริงๆ หญิงสาวต่อว่าเขาด้วยความเหลืออดอย่างไม่ชื่นชอบ ถ้าจะให้รู้สึกว่าเมียอ้อนผัวมากๆ หอมข้างเดียวไม่พอหรอกต้องหอมอีกข้างด้วยแล้วจะปล่อย โดยเขาทำแก้มป่องแล้วหันให้เธอหอมอีกด้านหนึ่งด้วยท่าทางน่ารักจนเธออดที่จะเข่นเขี้ยวอยากเอามือข่วนหน้าอีกฝ่ายแทนมากกว่า หญิงสาวไม่ชื่นชอบที่เขาฉวยโอกาสกับตนเอง แต่ก็จำต้องได้รับความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย พลอยธาราหอมแก้มเขาโดยเร็วก่อนจะผละใบหน้าออกมา และทำท่าจมูกย่นใส่ หน้าผมเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอเชรีจ๋า เห็นเธอทำสีหน้าแล้วอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ ฉันหอมแก้มคุณแล้วทีนี้ก็ปล่อยฉันซะที ไรอัลก็ยอมทำตามที่เธอบอกด้วยดี ปล่อยก็ได้ พร้อมกับที่มือใหญ่ก็ละออกจากเอวระหง ซึ่งขณะที่พลอยธาราเตรียมลุกขึ้นนั้น ไรอัลก็หอมแก้มนุ่มของเธอทั้งสองข้างดังฟอดใหญ่ ก่อนจะบอกด้วยรอยยิ้มที่ดูดีเหมือนทุกคราว ผมกู๊ดมอร์นิ่งคุณด้วยจะได้เสมอกันไม่มีใครเสียเปรียบ แต่ทำไมพลอยธารากลับรู้สึกว่าตนเองเสียเปรียบเขาเห็นๆไม่รู้สึกว่าได้เปรียบเลยสักนิด ตั้งแต่เจอเขาเธอขาดทุนอย่างย่อยยับมาโดยตลอดเมื่อเขาปล่อยแล้วกายนุ่มก็เตรียมลุกขึ้นยืน ไรอัลก็สั่งหญิงสาวคล้ายตนเองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเธอจริงๆ ขอกาแฟให้ผมแก้วหนึ่งด้วยนะคุณพลอย ฉันไม่ใช่คนใช้คุณนะ รีบย้อนกลับไปให้เขาได้ยินเมื่ออีกฝ่ายมาสั่งตนเองให้ทำนั่นทำนี่ให้ ผมขอแค่กาแฟนะอย่าทำใจจืดใจดำนักเลยคุณพลอย ถ้าผมขออึ๊บคุณก็ว่าไปอย่าง เจอคำพูดแบบปากเสีย พูดจาน่าเกลียดที่สุด พลอยธาราก็ยอมทำตามด้วยดี อย่างนั้นคุณรอสักครู่ละกันฉันจะไปชงมาให้ กายระหงเดินตรงไปยังในครัวโดยชงกาแฟให้อีกฝ่ายหลังจากนั้น ไรอัลก็สั่งเธออีก ขอขนมปังปิ้งให้ผมด้วยนะคุณพลอย เธอไม่ได้ถามอีกฝ่ายว่าจะเอากาแฟรสชาติไหน ช่างเถอะให้เธอชงอย่างเดียวนี่นะก็ชงให้แล้วไง อร่อยไม่อร่อยก็ไม่เกี่ยวกับเธอ หลังจากที่ชงกาแฟเสร็จแล้วเธอก็จัดการหยิบขนมปังมาใส่ที่ปิ้งขนมปังเป็นลำดับต่อไป เหมือนเธอได้ย้อนกลับไปสู่อดีตความรักอันหวานชื่น ทำไมเธอรู้สึกอยากทำอะไรตามคำสั่งของอีกฝ่ายทุกอย่างนั่นเพราะมันเคยเป็นส่วนหนึ่งของความสุขเธอน่ะเอง เพียงครู่พลอยธาราก็เดินถือกาแฟดำเพียวๆ ไปให้อีกฝ่ายโดยวางลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาพร้อมกับจานใส่ขนมปังปิ้งทาเนยด้วย กาแฟของคุณค่ะ ขอบคุณครับ ไรอัลก็หยิบกาแฟขึ้นมาดื่มเธอก็มองหน้าเขาว่าจะทำท่ายังไงถ้ารู้ว่ากาแฟที่ชงมาไม่มีรสชาติอะไรเลยนอกจากขมปี๋เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งชายหนุ่มก็ดื่มกาแฟด้วยท่าทางชื่นชอบ เธอจึงถามเขาด้วยความสงสัยระคนประหลาดใจเมื่อไม่เป็นอย่างที่คิด คุณไม่ขมเหรอคะ ขมสิ ชายหนุ่มยอมรับออกมาตรงๆ ไม่เห็นคุณทำท่าอะไรเลยล่ะเห็นดื่มเอาๆ อย่างเดียว พลางเอ่ยออกมาอย่างพินิจพิจารณาอีกฝ่ายแทน ก็ปกติผมชอบดื่มกาแฟดำเป็นปกติอย่างนี้อยู่แล้ว อร่อยดี คุณลองชิมดูสิ ได้ยินคำตอบก็ถึงบางอ้อว่าทำไมเขาถึงไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อเขายื่นแก้วกาแฟมาให้เธอก็ทำหน้าเบ้ตอบในสิ่งที่ตรงกับข้ามกับชายหนุ่มและส่ายศีรษะไปมาด้วย ฉันไม่ชอบกินกาแฟดำค่ะ แต่คุณเนี่ยรู้ใจผมมากเลย รู้ได้ยังไงกันว่าผมชอบกาแฟดำน่ะ ฉันเดาเอาน่ะค่ะแล้วอีกอย่างก็... เธอเว้นประโยคสุดท้ายไว้จะกล้าบอกได้ยังไงกันว่าต้องการจะแกล้งเขาต่างหากล่ะ ก็อะไรเหรอ ไรอัลทำท่าอยากรู้ขึ้นมาอย่างติดหมัด ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เธอบอกอย่างตัดบทเพื่อให้เขาเลิกสนใจ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเอาเสียเลย พลางคาดคั้นอยากรู้ให้ได้ ผมว่าต้องมีแน่เลยบอกมาเลยนะว่านอกจากเดาแล้วมีอะไรอีก พลอยธาราก็ยืนกรานดังเดิม ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงล่ะคะดื่มกาแฟต่อนะคะ ใครจะกล้าบอกความจริงกันเล่า โดยเปลี่ยนประเด็นไปเป็นเรื่องอื่นซ้ำยังยอมพูดหวานกับเขาเกินปกติด้วย ไรอัลจึงฉุดกายนุ่มที่ยืนอยู่ให้นั่งบนตักแกร่งพร้อมกับใช้มือจั๊กจี้ไปยังเอวระหงของเธอซึ่งพลอยธาราเป็นคนบ้าจี้ก็ดิ้นไปมาไม่หยุดพลางออกปากห้ามเขาด้วยคำพูดที่ไม่ประติดประต่อกัน ยะ หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณไรอัล แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งแกล้งมากขึ้นคล้ายยิ่งว่าก็ยิ่งยุ บอกมาเลยนะคุณพลอยว่าคุณมีอะไรที่ปิดบังผม ขณะถามปลายนิ้วก็จี้ไปยังเอวเล็กด้วยความสนุกสนาน ซึ่งพลอยธาราก็ดิ้นอย่างไม่เลิกรา เป็นจังหวะเดียวกับที่เมเปิ้ลก้าวลงมายังชั้นล่างพร้อมกับกมลเนตรและเห็นผู้เป็นน้าดิ้นอยู่บนโซฟากับชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง คุณอาไรอัลทำอะไรน้าพลอยคะ จั๊กจี้น้าพลอยน่ะสิ มาช่วยกันจั๊กจี้น้าพลอยเร็วเมเปิ้ล เขาตอบให้อีกฝ่ายได้ทราบทั้งยังเรียกมาเป็นแนวร่วมด้วย อย่านะเมเปิ้ล พลอยธาราห้ามปรามหลานสาว มาจี้น้าพลอยเร็วน้าพลอยโกหก อาจะทำให้น้าพลอยพูดความจริง มาช่วยกันเร็วเมเปิ้ล เขาแทนตัวเองด้วยความคล่องปาก ซึ่งดูคล้ายว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะเชื่อคำพูดเขามากกว่าผู้เป็นน้าสาวเสียอีก เดี๋ยวเมเปิ้ลช่วยค่ะ พร้อมกับเด็กหญิงก็เข้ามาจั๊กจี้เอวของพลอยธารา เธอก็หัวเราะคิกๆ ไม่หยุดจนหัวยุ่งไปหมดโดยกายนุ่มนั่งอยู่บนตักแกร่งของเขา ช่างไม่รู้เลยว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้ไรอัลรุมร้อนอย่างมาก วงหน้านวลแดงซ่านเนื่องจากหายใจหอบไปด้วยไม่หยุด จะบอกไหมคุณพลอยว่าคุณปิดบังอะไรผมไว้น่ะ ยอมแล้วๆ ฉันยอมบอกแล้ว หญิงสาวอยากให้หยุดจั๊กจี้จึงไม่คิดปิดบังอีก แน่ใจนะว่าจะยอมบอกน่ะ ไรอัลถามซ้ำอีกคราวหนึ่ง หญิงสาวก็พยักหน้าตอบรับแต่โดยดี แน่ใจค่ะ ไรอัลจึงเลิกจั๊กจี้เธอและมองวงหน้านวลก่อนจะย้ำซ้ำ บอกมาเลยว่าทำไมถึงชงกาแฟดำให้ผม ก็ฉันอยากแกล้งคุณน่ะ อยากรู้ว่าถ้ากินกาแฟดำแล้วจะเป็นยังไง ก็แค่นั้นล่ะคะไม่มีอะไรสักหน่อย ชายหนุ่มจึงพยักหน้าตอบรับด้วยความเข้าใจ อย่างนี้น่ะเองนี่ถ้าผมไม่ชอบกินกาแฟดำคุณคงหัวเราะชอบใจสินะ พลอยธาราพยักหน้าตอบรับตรงๆ ใช่ค่ะ ขนมปังน่ากินจังค่ะ เมเปิ้ลกินนะคะ เด็กหญิงตัวน้อยมองไปยังจานของกินเบื้องหน้าด้วยความสนใจ ไรอัลก็ใช้ส้อมจิ้มขนมปังในจานขึ้นมาและยื่นไปให้อีกฝ่ายกินอย่างเอาใจ เดี๋ยวอาป้อนนะ เมเปิ้ลอ้าปากรับขนมปังไปจากเขาและเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่หยุด อร่อยไหมเมเปิ้ล ศีรษะเล็กก็ผงกขึ้นลงและยิ้มบอก อร่อยค่ะคุณอาไรอัล ไรอัลจึงหันไปยังพลอยธาราที่นั่งอยู่ด้วยกันไม่ไกล กินไหมคุณพลอยเดี๋ยวผมป้อนให้ เธอส่ายหน้าไปมาโดยบอกให้รู้ ไม่ค่ะฉันไม่หิว เมื่อเช้าฉันไม่เห็นรถของลูกค้าจอดอยู่ข้างนอกแล้วนะคะ สงสัยคงจะไปแล้วล่ะค่ะ พลอยธาราบอกให้เขาได้ทราบหลังจากนั้น แต่ไรอัลก็ยังเป็นห่วงเธออย่างไม่เลิกรา เราอย่าเพิ่งประมาทไปนะคุณพลอย ไม่เห็นก็ไม่ได้แปลว่าปลอดภัย กมลเนตรพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับความคิดของไรอัล จริงด้วยค่ะพี่พลอย ได้ฟังคำของเขาแล้วหญิงสาวก็แสดงความวิตกออกมา แล้วฉันควรจะทำยังไงดีคะถ้าเป็นแบบนี้แจ้งความดีไหมคะ ตอนนี้ลูกค้าคุณหายไปแล้วถ้าเราแจ้งความ ตำรวจมาแล้วไม่เจอก็คงจะทำอะไรไม่ได้อยู่ดี อีกอย่างหนึ่งถ้าคุณแจ้งความลูกค้าบ้ากามนั่นก็จะรู้น่ะสิว่าคุณยังไม่ได้แต่งงานแล้วก็รู้ว่าผมไม่ใช่สามีของคุณ นั่นสิคะฉันกลัวจังเลยค่ะ พลอยธาราไม่เคยหวาดกลัวอะไรมากเท่านี้มาก่อนเลย นั่นเพราะไม่คิดว่าตนเองจะได้มาเจอกับพวกโรคจิตเช่นนี้ ไรอัลนิ่งไปครู่หนึ่งก็เอ่ยขึ้นมาราวกับคิดได้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไปดี ผมมีวิธีแล้วล่ะที่จะทำให้คุณกับทุกคนปลอดภัย ทำยังไงเหรอคะคุณไรอัล ตอน 5 ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ส่วนตัวของตนเองขึ้นมาแล้วจัดการกดออกไป โดยบุคคลที่เขาโทรหาเป็นน้องชายที่ไรอัลสนิทและคุ้นเคยกันมานาน คอยอยู่เพียงไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับสาย สวัสดีครับพี่ไรอัล มีอะไรให้บริษัทของผมรับใช้ครับ ชายหนุ่มวงหน้าหล่อ คมเข้ม โดยยามนี้อีกฝ่ายอยู่ที่บริษัทเอดี บอดี้การ์ด จำกัด ได้เปิดบริษัทเกี่ยวกับการคุ้มครองความปลอดภัยให้กับบุคคล ซึ่งเขาเป็นนายตำรวจหนุ่มที่มีความสามารถด้วยเช่นกัน เอเดรียน พาร์คเกอร์ เป็นรุ่นน้องเขาสองปีทั้งคู่ได้รู้จักกันด้วยความบังเอิญเมื่อไรอัลได้ขับรถขวางหน้าของคนร้ายจนล้มลง หลังจากนั้นทั้งสองก็ติดต่อพูดคุยกันมาตลอด และไรอัลก็ได้แนะนำลูกค้าของตนเองให้ใช้บริการของน้องชายด้วย พี่ต้องการบอดี้การ์ดของนายคนหนึ่ง ลูกค้าพี่ไรอัลต้องการใช้บริการเหรอครับ อีกฝ่ายซักถามรายละเอียดกลับมา เปล่าพี่ต้องการใช้บริการเอง นัยน์ตาของอีกฝ่ายเบิกกว้างด้วยความตกใจพร้อมกับซักไซ้อย่างคาดเดา เกิดอะไรขึ้นเหรอครับพี่ไรอัลมีคนคิดทำร้ายพี่ไรอัลเหรอครับ ไม่ใช่หรอกแต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่พี่ช่วยเหลือเธอให้พ้นจากการโดนทำร้ายจากพวกลูกค้าหื่นน่ะ นายช่วยส่งบอดี้การ์ดมาให้พี่ด้วยนะวันนี้เลยได้ยิ่งดี ผู้เป็นน้องชายรีบตอบรับกลับมาโดยเร็ว ได้ครับพี่ไรอัลว่าแต่จะให้บอดี้การ์ดไปหาพี่ไรอัลที่ไหนล่ะครับ ที่ร้านอาหารละกัน ชายหนุ่มบอกให้อีกฝ่ายได้ทราบถึงที่นัดหมาย แล้วเจอกันครับพี่ไรอัล หลังจากนั้นไรอัลก็กดวางสายลง พลอยธาราได้ฟังที่เขาคุยทั้งหมดก็รู้สึกตกใจนั่นเพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอไม่เคยที่จะให้ใครมาคอยคุ้มครอง นี่คุณจ้างบอดี้การ์ดมาจัดการเรื่องนี้แทนเหรอคะ ไรอัลพยักหน้าตอบรับ ใช่เพราะว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจน่ะคงไม่มีทางที่จะมาป้องกันเราได้ตลอด 24 ชั่วโมงหรอก บอดี้การ์ดนี่ล่ะเหมาะที่สุดละ คงแพงมากเลยสินะคะ นั่นเพราะหญิงสาวเคยรับรู้มาว่าส่วนใหญ่พวกที่จ้างบอดี้การ์ดมาคอยดูแลจะเป็นพวกเศรษฐีมีเงินทั้งนั้นเลย ไรอัลยิ้มเมื่อได้ยินเธอพูดเขาจึงบอกให้ได้ฟังอย่างชัดเจน แล้วใครว่าผมจะให้คุณจ่ายล่ะ นัยน์ตาของเธอเบิกกว้างพร้อมกับน้ำเสียงนุ่มเอ่ยอย่างคาดการณ์ อย่าบอกนะคะว่าคุณจะเป็นคนจ่ายให้ฉันน่ะค่ะ ชายหนุ่มทำท่าผงกศีรษะตอบรับ ก็ใช่น่ะสิ ผมจะเป็นคนจ่ายเอง ทำไมคุณถึงยอมลงทุนกับฉันมากขนาดนี้ คุณหวังอะไรรึเปล่าคะ พลอยธาราเชื่อว่าของฟรีไม่น่าที่จะมีในโลกอย่างเด็ดขาด พร้อมกับมองหน้าของเขาอย่างจับผิดด้วย
+++++++++
เอาตอนต่อไปมาแปะให้อ่านต่อค่ะ วันจันทร์ต้องทำงานอีกละ ขี้เกียจจริงๆ ขอให้มีความสุขกับนิยายกันนะคะทุกคน ช่วยเมนท์เป็นกำลังใจให้ข้าวหน่อยนะ เรื่องนี้รอผลพิจารณาอยู่ค่ะ ไม่รู้จะผ่านรึเปล่า ลุ้นๆ อยู่ค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้ามะรืนนี้ค่ะบ้ายบาย
| Create Date : 18 สิงหาคม 2557 |
| Last Update : 18 สิงหาคม 2557 9:18:57 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 639 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
โรแมนติกมาก