ไม่นึกว่าจะต้องมาต่อ EP 2 กับซีรีย์ "ไม่ไหวบอกไหว" 555หลังจากผีซ้ำด้ำพลอย ทั้งหอบทั้งวูบไปเมื่อวันศุกร์จนผมต้องโดดงานกลับมานอนพักตั้งแต่บ่าย 3ปรากฎตื่นแล้วดีดครับ นอนไม่หลับ เลยนั่งทำงานต่อสำหรับงานส่วนตัว แฟนไม่ให้ทำ เค้านั่งสรุปงานของเค้าแล้วไม่จ่ายงานต่อ แฟนผมนี่บอสนะ...บอสสั่ง ก็ต้องหยุด ใครขัดใจไม่จ่ายเงินเดือน 555ผมนี่แหละจะไม่ได้เงินเดือนก่อนเพื่อน....เพราะเค้าตื่นขึ้นมาเห็นผมยังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ตอนตี 2 แล้วที่สำคัญ...ผมเสือกนั่งวาดรูปเล่น!!!!"นี่ เราวาดสวยไหม? Love you 3,000" ยังจะเล่นอีก! โดนด่าสิครับ จะเหลือหรอ...ตัดสินใจพักร่างกาย 1 วันโดยการนอน 8ชั่วโมง.........นอนตี 2 ตื่น 10 โมงและวันอาทิตย์ นอนเที่ยงคืน ตื่น 9 โมง จริงๆ วันอาทิตย์แก๊งรถ มี Road trip นะครับ แต่แฟนผมปวดท้องผู้หญิงๆเลยบอกผมว่า "เธออยากไปก็ไปสิ...."ช้าก่อนพ่อบ้านทั้งหลาย!!! มันคือคำวิเศษที่แปลได้ว่า "ห้ามไปนะ ถ้าไปชีวิตมึงหาไม่แน่"แล้วใครจะกล้าไปครับผม! รีบโทรบอกเพื่อน "กล่องตัดว่ะ ไม่ไปนะ"ตอนเย็นผมเลยแก้เซ็งโดยการขับรถออกไปหาสนามวิ่งครับเห็นคนเยอะๆ นี่รู้สึกเครื่องร้อนมาก ซึ่งมันช่วยได้จริงๆ นะวอร์มเสร็จผมเปิดด้วยเพซ 7 กะว่าซัดยาวๆ แบบฟิตๆ ลมเย็นสบาย แต่โห...พอลมหยุดนี่ร้อนโคตรเลยครับ แดด 5 โมงนี่ซัดหน้าเต็มๆ ไหน...ใครบอกที่นี่สาวเยอะ...ชายฉกรรจ์ทั้งนั้นเลยเหอะวิ่งไปได้โลครึ่ง....เหนื่อย! หายใจไม่ทัน! 55555 โถ่...ไอ้เปรี้ยว!แต่คุมHeart rate ได้ 160-165 ไม่ใช่ดีนะ แต่ก็ไม่แย่ครับกลับมาเดินเอาหัวใจลงมา 130 ก็วิ่งต่อ แต่ลดลงมาเพซ 8-9วิ่งไปได้อีกโล เหนื่อย! หัวใจ 173-175 ค่อยๆเพิ่มจากครั้งแรกต้องเดินพัก แล้ววิ่งใหม่ ได้อีกแค่ 500 เมตร นาฬิกาเตือนเลยครับโผ้มมมหัวใจขึ้นไป 190 คือผมเหนื่อยมากเว่ย คุมการหายใจไม่ได้ เริ่มหน้ามืดผ่อนลงมาเพซ 10 ก็ยังเอาหัวใจลงจาก 170 ไม่ได้ จนต้องเดินเลยครับMax heart rate ที่สวยงาม เล่นกูซะหน้ามืดไปกันเลยครับโผ้มมม โค้งนี้ผมไม่ตามแล้วตอนนั้นหน้านี่ชาเลยครับ เริ่มไอ หายใจเข้านี่รู้เลยว่าเริ่มไม่ปกติดีนะจอดรถใกล้ เดินกลับไปเอายาพ่นเลยครับ 5555คูลดาว์น นั่งจิบน้ำอยู่ข้างสนามอยู่ซัก 10 นาทีถึงกลับ จบที่ 5 โลเอาจริงๆ แรงขาผมเหลือๆ ไม่ปวดไม่ล้า ยังได้อีกเยอะ แต่ระบบหายใจ กับหัวใจไปไม่ไหวจริงๆแม่งโคตรท้อใจเลยเหอะ! เบอร์ 5 นั่นจังหวะออกมาเอายาที่รถครับกลับมาดูแล้วโคตรตลก มีเดินกลับไปสนามอีก...ใจเอ็งมันได้!ขาขับรถกลับผมปวดหัวตุ้บๆ ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกลับถึงห้องก็ทานข้าว แต่ทานไม่ค่อยลง รู้สึกเหมือนจุกน้ำแต่ผมกินน้ำน้อยมาก! ขวด 500 กินไปแค่ครึ่งขวด แบบจิบๆด้วยซ้ำกินข้าวเสร็จก็มานั่งอึนที่โซฟา ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีมากๆ ครับผมเวียนหัวแปลกๆ หน้ามืดเป็นพักๆ ลุก ๆ นั่งๆ ไม่ได้ นั่งซักพัก ภาพเริ่มซ่าๆ หัวใจเต้นไม่ค่อยปกติตอนนั้นผมแอบคิดว่า "ชิบหาย...หัวใจจะวายรึป่าววะกู"พอดีกับที่แฟนจะหันมาพูดอะไรกับผมซักอย่าง เค้าก็ทักว่าเฮ้ยทำไมหน้าซีดงั้นเลยให้นอน แล้วเอาน้ำเกลือแร่ผสมน้ำแดงมาให้กิน...แม่งรสชาติเหมือนยาเด็กเลยครับ...จิบน้ำเกลือแร่แล้วนอนพักไปซัก 20 นาที ลุกขึ้นมาก็โอเคแล้วครับผมปรึกษาเพื่อนสายเทรล ได้ความว่าน่าจะเป็นอาการ "พร่องโภชนาการ"คือกินไม่ถึง กับที่ออกกำลังกายเพราะผมวิ่งทุกวัน วันละ 4-5 โล ไม่รวมเวท แต่ผมทานอาหารแบบปกติ ไม่ได้ทานเวย์ อกไก่ ไข่ หรืออะไรเพิ่มเลยประกอบกับความฟิต ระบบหายใจ หัวใจ ยังไม่ดี ทำให้ร่างกายโทรมยิ่งวิ่งยิ่งเวท น้ำหนักหายกล้ามเนื้อหาย ไม่ได้กล้ามเนื้อกลับมาเมื่อก่อนผมก็ทานปกติ แต่ออกกำลังกายแค่สัปดาห์ละ 3 วันครับระหว่างนี้มีบุฟเฟ่ เบียร์ ชาบูแถม แต่ช่วงนี้วิ่งทุกวันเลยไม่มีเวลากินดื่มเพราะใจผมคิดแค่ว่าต้องขยันซ้อมจะได้กลับมาฟิตไวๆเพื่อนแนะนำว่าให้ปรับเรื่องการกิน โด๊ปอาหารก่อนเลย ช่วงนี้อาจต้องลดการออกกำลังกายลง เอาแค่ที่ไหว ไม่ถึงกับหน้ามืดอีกไม่ต้องสนใจเพซ ไม่ต้องฝืนเก็บระยะทาง พักผ่อนให้เพียงพอให้ร่างกายพร้อมใช้งานหรือไม่ก็กลับไปคาดิโอแบบอื่น เช่น ปั่นจักรยานให้หัวใจและระบบหายดีขึ้น รับการออกกำลังกายไหวซะก่อน วิ่งแค่รักษาความฟิตกล้ามเนื้อ เรื่องเก็บระยะ ความอึด VO2max เอาไว้ทีหลังอย่างแรกคงต้องปรับเรื่องอาหารด่วนครับ น่าจะทานไม่พอจริงๆแล้วค่อยๆ ฟื้นฟูหัวใจและระบบหายใจให้กลับมาเหมือนเดิมเมื่อคืนผมหลับๆ ตื่นๆ เพราะแน่นหน้าอก ไอตลอดทั้งคืนลุกขึ้นมาพ่นยาไป 2 ครั้ง เช้านี้เลยจัดสูดสเตียร์รอยด์มาซะชื่นใจToday may not be mine, but tomorrow it will. เจอกันครับ
เป็นการดำเนินชีวิตที่ยอดเยี่ยม
แต่วิ่งก็ควรมีวันพักบ้างนะ
สัปดาห์ละวันก็แล้วกันอายุยังไม่มาก