นิทานของวินนี่ย์ กับ นิทานของแม่..ต้อนรับ blog ที่ 101
เขียน blog มาใกล้ 8 เดือนละ blog นี้คือ blog ที่ 101 จริงๆแล้ว blog 100 นี่ เข้ามาหลายหน แต่แม่หมวยจะลบ blog ที่ไม่ค่อยน่าสนใจออกไป blog แต่คราวนี้ ไม่รู้จะลบอันไหน blog ที่ 101 จึงเกิดขึ้นมา
หายไปนาน อาทิตย์กว่า เวลาผ่านไปเร็วเนาะ ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตาม ถามหากัน ส่งทั้งหลังไมค์ หน้าไมค์มาทักทาย ไปตั้งกระทู้ใน pantip ก็อุตส่าห์เข้าไปทักทายกันในกระทู้ แม่หมวยไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอกค่ะ แต่ชีวิตยุ่งเหยิงตามประสา ทั้งทำขนม ดูร้าน ทำบัญชี เลี้ยงลูก ดูแลลุก ซื้อของ สั่งของ ทำงานบ้าน จะบอกว่า ตั้งแต่ตื่น-นอน แม่หมวยมีอะไรทำตลอดเวลา แต่อย่างนั้น ต้องเจียดเวลามาเข้า blog แป้บนึง แต่บางทีมันก็หมดเรื่องคุยได้นะ ก็เลยไม่ได้ up blog บางทีก็นึกเรื่องคุยได้หลายเรื่อง วันนี้ขอมาเล่าเรื่องวินนี่ย์ดีกว่า
น้องวินนี่ย์ ลูกสาวสุดที่รัก ใครๆก็ว่าเธอกล้าแสดงออก ตอนนี้ 4 ขวบกว่าๆ แล้ว ตั้งแต่เด็ก แม่เล่านิทานให้วินนี่ย์ฟังบ่อยๆ ไปโรงเรียนคุณครูเล่าให้ฟัง พอตอนนี้เธอพูดเก่งขึ้น เธอจึงเล่านิทานให้แม่ ให้คุณครู และ เพื่อนๆฟังบ้าง นิทานทุกเรื่อง เธอแต่งขึ้นมาเองนะคะ แต่บางที เธอจะให้แม่เล่า โดยบอก plot เรื่องให้ และ ให้แม่แต่งเติมเอาเอง แรกๆแม่ก็งงเหมือนกัน ไม่รู้จะเริ่มยังไงค่ะ แต่ก็มั่วๆไป จนกลายเป้นนิทานที่มีสาระสอนเด็กได้ด้วย เก่งเหมือนกันนะเรา อิอิ
เริ่มจากนิทานของวินนี่ย์นะคะ แม่จะบอกว่า ถ้าอยากฟังวินนี่ย์เล่านิทาน คุณต้องมีเวลาอย่างน้อย 3 ชั่วโมงที่จะฟัง เพราะ นิทานของเธอจะยาวมาก และ เธอมีเทคนิคไม่เอาแต่เล่านะคะ เธอจะทำคล้ายคุณครู มีการถาม และ มีการให้เสนอความเห็นเกี่ยวกับตัวละครในนิทานของเธอด้วยค่ะ คือ เธอจะเล่าไป คุยไป แล้วคนฟัง ก็จะสนุก อิอิ...อย่างแม่หมวยนี่ เพลินเลยค่ะ ลองมาอ่านตัวอย่างนิทานของวินนี่ย์นะคะ
วินนี่ย์ : แม่...หนูจะเล่านิทานให้แม่ฟังนะ
แม่ : ได้เลยลูก เล่ามาเลยค่ะ
วินนี่ย์ : กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ชื่อ แมรี่...แม่รี่เป็นคนเลี้ยงแกะ เช้าวันหนึ่ง แมรี่ ตื่นแต่เช้า อาบน้ำ ล้างหน้า แล้วใส่กระโปรงสีเหลือง รองเท้าส้นสูงสีชมพู และถักเปีย จะออกไปเลี้ยงแกะ อืม....แมรี่มีแกะกี่ตัวดีแม่ (ถาม..ให้ผู้ฟังมีส่วนร่วม)
แม่ : 10 ตัวละกันนะ
วินนี่ย์ : ได้ค่ะแม่ แมรี่มีแกะ 10 ตัว ตัวที่ 1 ชื่อสตีโก้ มันเป็นแกะตัวผู้ ชอบปีนต้นไม้มาก ตัวที่ 2 ชื่อ ซาร่า เป็นแกะตัวเมีย ชอบกินข้าวโพดปิ้งมาก ตัวที่ 3 ชื่อโมโม่ ลูกแกะน้อย ชอบกินไอศครีมมาก ตัวที่ 4 ชื่อโตโร่ แกะตัวผู้ ชอบกระโดด jump jump jump ไปมา ตัวที่ 5 ชื่อ....(มาถึงตรงนี้ แม่จะเริ่มคิด "รู้งี้...บอกว่ามี 3 ตัวก็ดีหรอก )
เพราะ กว่าเธอจะแนะนำครบ 10 ตัว ด้วยที่เป็นเด็ก ภาษาไม่ค่อยดีนัก เธอจะเสียเวลาตอนนึกคำพูดเป็นระยะ แต่แม่ก็มีส่วนช่วยเธอนึกคำพูดด้วย แต่กว่าจะครบ 10 ตัว (ช่วงแนะนำตัวละคร ผ่านไปแล้ว ครึ่งชม.กว่าๆ) สรุป...นิทานเรื่องนี้ แม่ฟังไม่จบ เพราะ ตัวละครมันเยอะ แนะนำไปได้ 5 ตัว มีคนมาเรียกแม่ ต้องไปทำธุระแป้บนึง การเล่าของวินนี่ย์เลยหยุดไป
แม่คิดว่า การให้วินนี่ย์เล่านิทานเป็นสิ่งที่ดี ได้ช่วยฝึกภาษาให้วินนี่ย์ เป็นการทำกิจกรรมร่วมกันแม่-ลูก เสริมสร้างจินตนาการให้วินนี่ย์ เรื่องเล่านิทานนี้ น้องวินนี่ย์คิดขึ้นมาเองเลยค่ะ เธอเป็นคนชวนแม่ให้ร่วมกับเธอเสมอ
มาลองดูนิทานของแม่นะคะ คืนหนึ่ง ก่อนนอน เราเล่านิทาน หรือ นอนคุยกันเป็นปกติ วันนี้วินนี่ย์ขอให้แม่เล่านิทานค่ะ แม่ก็นึกไม่ออกจะเล่าอะไรดี เพราะ ที่เล่าไป เล่าไปหมดทุกเรื่องที่ตัวเองรู้จักแล้ว
แม่ : เอาเรื่องอะไรดีนะ นึกไม่ออกเลย
วินนี่ย์ : เอาเรื่องสุดสาคร ตอนน้ำท่วมหมู่บ้าน
ตอนแรกแม่งงค่ะ วรรณคดีไทย เรื่อง พระอภัยมณี มีสุดสาคร ตอนนี้ด้วยเหรอเนี่ย
แม่ : ตอนน้ำท่วมหมู่บ้าน แม่ไม่เคยได้ยินเลย
วินนี่ย์ : ก็อย่างนี้ไง สุดสาครขี่พี่ม้า ไปที่หมู่บ้านนึง เห็นบ้านถูกน้ำท่วมหมดเลย สุดสาครเลยถามพี่ม้าว่าเกิดอะไรขึ้น ชาวบ้านก็บอกว่า ฝนตกหนัก น้ำท่วมมากเลย แล้วไงต่อดีแม่
เธอถามอย่างนี้ แม่เลยปิ๊งไอเดีย สอนลูกเรื่องฝนตก น้ำท่วม เรื่องสิ่งแวดล้อม เลยดีกว่า (จริงๆแล้ว น้องวินนี่ย์รู้จักเรื่องสิ่งแวดล้อม ภาวะโลกร้อนมาจากโรงเรียนบ้างแล้ว) แม่เลยเล่าต่อว่า
แม่ : ก็อย่างนี้ไง สุดสาคร กับ พี่ม้าก็พากันเข้าไปในหมู่บ้าน มองเห้นคนเดือดร้อนจากน้ำท่วมมากมาย รู้สึกสงสาร ก็อยากช่วยเหลือ แต่เพราะเป็นเด็ก ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง สุดสาครเลยกลับไปถามพระฤาษีที่เกาะแก้วพิสดาร พระฤาษีบอกอย่างนี้ "การที่ฝนตกน้ำท่วม เป็นเพราะ คนตัดไม้ทำลายป่า ทำลายสิ่งแวดล้อมกันมาก เมื่อตัดต้นไม้มาก เวลาฝนตกมากๆ ก็ไม่มีต้นไม้คอยดูดซับน้ำฝน ทำให้น้ำไหลจากภูเขา ลงมาที่หมู่บ้านได้เร็วขึ้น เพราะ ไม่มีต้นไม้ช่วยกันไว้ ทำให้น้ำท่วมหมู่บ้าน...ดังนั้นนะ ต้องไม่ตัดไม้ทำลายป่า ต้องปลูกต้นไม้เยอะๆ เวลาฝนตกมาก น้ำก็จะไม่ท่วม"
วินนี่ย์ : แม่บอกเหมือนคุณครูหนูเลย...แล้วยังไงต่อแม่
แม่ : พอรู้แล้ว สุดสาครกับพี่ม้าก็พากันกลับไปที่หมุ่บ้านนั้นอีกครั้ง และ ช่วยเหลือชาวบ้านโดยเอาสิ่งของไปให้ เมื่อน้ำลด สุดสาครก็บอกชาวบ้านให้ช่วยกันรักษาป่า แล้วก็ช่วยชาวบ้านปลูกต้นไม้เพิ่มเติม ต้นไม้โตขึ้นๆแล้ว เวลาฝนตก น้ำก็ไม่ท่วมหมู่บ้านนั้นอีกเลย จบแล้วววว...คราวนี้นอนได้แล้วค่ะ
วินนี่ย์ก็นอน แต่เธอก็ยังคุยๆอยู่อีกนิดหน่อย กว่าจะหลับ เงียบเมื่อไหร่นั่นแหละ แสดงว่าหลับแล้ว
วินนี่ย์ชอบสุดสาครมากๆ วันต่อๆมา นอกจากเรื่องน้ำท่วมที่ว่าไปแล้ว ยังมีสุดสาครตอนอื่นๆที่ไม่ปรากฏในวรรณคดีอีกหลายตอน ที่เธอให้แม่ช่วยแต่งให้เธอฟัง เช่น สุขสันต์วันเกิดสุดสาคร , merry christmas สุดสาคร, สุดสาครเล่นตุ้กตาหิมะ เป็นต้น ส่วนแม่ก็จินตนาการพลุ่งพล่าน ลูกเริ่มอะไรมา แม่ก็แต่งต่อได้หมด และจบแบบมีสาระ ให้คติสอนใจ ว่าไปแล้ว ภูมิใจในตัวเองจริงๆ ขี้โม้มั่ก มาก 555555
ไม่รู้ว่า นี่เป็นการดัดแปลง เปลี่ยนแปลงวรรณคดีไทยหรือเปล่า เดี๋ยวท่านสุนทรภู่ จะว่าเอา แต่เรื่องเหล่านี้ แม่กับวินนี่ย์ แต่งกัน เล่ากันเอง โดยเอาประสบการณ์ ความรู้ของแม่ สอดแทรกเข้าไป ในนิทานต่างๆ ที่วินนี่ย์เป็นคนเริ่ม plot เรื่องให้
เรื่องเล่านิทานนี้ น้องวินนี่ย์เป็นคนเริ่มขึ้นมา แม่คิดว่า มีประโยชน์กับเธอมากๆ ในเรื่องความคิด จินตนาการ การใช้ภาษา และ การกล้าแสดงออก รวมทั้งเป็นกิจกรรมที่ทุกคนในครอบครัวร่วมเล่นด้วยได้ ผุ้ใหญ่อย่างเราก็ได้ใช้ความคิด และ ได้สอดแทรกคำสอน ความรู้รอบตัวให้ลูกด้วย แม่หมวยคิดว่า เป็นกิจกรรมที่ดี สำหรับทุกครอบครัวเลยค่ะ เอาไปใช้กันได้เลย
วันต่อๆมา วินนี่ย์ก็มีนิทาน(แต่งเอง)มาเล่าให้แม่ฟัง และ ให้แม่แต่งให้ฟังอย่างนี้เสมอ มีอยู่วันหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเวลา 2 ทุ่ม แม่กำลังไปอาบน้ำ วินนี่ย์บอกว่า
วินนี่ย์ : แม่จ๋า...หนูมีนิทานเล่าให้แม่ฟัง 4 เรื่อง
แม่ : เดี๋ยวก่อนนะ แม่ขออาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาฟัง
วินนี่ย์ : แม่ฟังเลย ฟังแป้บเดียว ... (เธอตื้อให้ฟัง แม่เลยไม่ไปอาบน้ำ คิดว่า ฟังแป้บเดียว เดี๋ยวค่อยอาบ)
แล้วเธอก็เล่า ตาม style เธอค่ะ มีแนะนำตัวละคร ถามคนฟัง ให้คนฟังช่วยแสดงความคิดเห็น ฯลฯ แม่ก็ฟังเพลิน คุยกับเธอเพลินไปเลย จนเมื่อหันไปดูนาฬิกา จึงรู้ว่า 3 ทุ่มแล้ว
แม่ : เอ้ย..3 ทุ่มแล้ว วินนี่ย์ แม่ต้องไปอาบน้ำแล้วลูก เดี๋ยวหนูก็ต้องนอนได้แล้วนะ แม่ไปอาบน้ำก่อนนะ
วินนี่ย์ : แม่...อย่าเพิ่งไป หนูยังเล่าไม่จบเลย ยังเหลืออีก 3 เรื่องนะ
บอกแล้ว ต้องมีเวลาซัก 3 ชม. ถ้าจะฟังวินนี่ย์เล่านิทาน...สุดท้ายวันนั้น จบลงตรงแม่ไปอาบน้ำ และบอกให้วินนี่ย์เล่าให้ฟังใหม่ในวันรุ่งขึ้น
รูปเด็กช่างเล่านิทาน รูปนี้เล่นเดินช้อปปิ้ง ในบ้าน(ร้าน)ตัวเอง
Create Date : 19 ตุลาคม 2551 |
|
54 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2551 13:15:48 น. |
Counter : 1257 Pageviews. |
|
|
|
มีจินตนาการ แม่หมวยสบายไปเลยค่ะ
ได้สอนทางอ้อม ช่วงนี้น้องกำลังอยู่
ในวัยเรียนรู้ เลียนแบบ รับรองว่าโต
มาว่านอนสอนง่าย มีเหตุผลค่ะ น้อง
วินนี่ย์คุยเก่งจังเลยนะคะ หายเหงาค่ะ