ไม่ใช่อารมณ์ อาถรรพ์ อาฆาต เหมือนหนังนะ อิอิ
----------------------------------------------------
เมื่อคืนชวนก๊วนไปกินข้าวกัน เป็นเจ้ามือ...T_T
ใช่ซี้ ด้วยองค์ประกอบทางพันธุกรรม แหะ แหะ
ตรูก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้ว จบงาน--ตั้งใจไว้นานมาก
ไปร้านที่ไม่เคยไปบ้าง ให้มันแปลกลิ้น แปลกที่ แปลกคน ห่ะๆๆ
ตัวเองยังแปลกไม่พอนั่นเอง
แม่เจ้าประคุณกินข้าวได้เยอะ เป็นประวัติศาสตร์ ต้องบันทึก
กว่าจะครบองค์ประชุมเกือบสามทุ่มแล้ว
จะไปต่อ--ทำยังไงกับเด็ก??
ไหนๆ ก็ผ่านบ้าน แวะส่งเด็กสะก่อน ไม่งั้นมีเม้งจากป้าหล่อนแหง็มๆ
"ไม่ให้หม่าม๊าไป" หล่อนโอดครวญ
"หม่าม๊าไปธุระ แป๊บเดียวนะคะ" แหลกะลูก อิอิ
ส่งถึงห้อง ไม่ยักกะร้องตาม เชอะ ไม่เหมือนปากว่าเลย ผ่าเส่ะ
---------------------
คาราโอเกะ ณ หน้าราม
แหกปากเต็มที่ เหมือนปลดปล่อย ห่ะๆๆ
ก๊วนไม่มีใครกินเหล้า ไม่เมาก็เหมือนเมา
"พี่เมาป่ะเนี่ย?"
เด็กๆ ถาม เพราะเห็นอาการตรูแล้ว ข้องใจ
เออ ตรูมันเก็บกด ไม่เหมือนพวกเมิง
------------------------
กลับบ้านตีหนึ่ง
รู้สึกมีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ
ดูหนัง ฟังเพลง แหกปาก ฯ
"ชั้นมีแรงเลี้ยงเธอได้อีกนานล่ะ" ห่ะๆๆ
แค่ขอให้ชั้นมีความสุขในแบบที่ชั้นต้องการบ้างไรบ้าง
ป้าหล่อนดูจะเข้าใจในส่วนนี้
วันนี้เลยไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
อิอิ
------
**การเสียสละความสุขเพื่อลูกเป็นสิ่งที่ดี**
นิยามของคนทั่วไป
ของตรู ตรูว่า ถ้าตรูไม่มีความสุข ลูกจะสัมผัสได้
ฉันใดก็ฉันนั้น แม่ขอเวลาสำหรับตัวเอง (บ้าง)
รักนะ
------------
หนังเรื่องเซ็กซ์เดอะซิตี้ภาค 2
ช่วงนึงที่แม่ลูกสองพูด
โคตรโดนใจ ฮ่าๆๆๆ
สิ่งที่กลัวที่สุด ไม่ใช่เรื่องสามีนอกใจ
กลัวพี่เลี้ยงลูกจะลาออกมากกว่า
.........................โห้ยยยยยยยยย
มันช่าง-------