พอ ๆ...
เหตุเกิดในชั่วโมงเร่งด่วน (ของชาวโลก) แต่ไม่ใช่ของเราแม่ลูก อิอิ
เดินเตาะแตะไปส่งหล่อน เหลืออีกสี่ช่วงตึก...หล่อนรีบพูด
"หม่าม๊า สต๊อปเลย ไม่ต้องไปส่งแล้ว...."
อิแม่หยุดกึก---
"ไม่ต้องส่งแล้วเหรอคะ?"
"ไม่ต้องแล้วหม่าม๊า แค่นี้พอ"
ว่าแล้วหล่อนเดินอย่างมั่น..ผลักประตูเข้าไป ไม่แม้แต่จะหันมามอง
อิแม่ก็หยุดนะ บ้าจี้ไปด้วย ฮ่าๆๆๆ
ยืนมองหล่อนผลุบหายไปในโรงเรียน....สักครู่เล็กๆ
จนมั่นใจว่าหล่อนเข้าห้องเรียนแล้ว ..เดินกลับมาอย่างครุ่นคำนึง
ดูหล่อนอยากลองทำในสิ่งที่คิด...หล่อนเพิ่งสี่ขวบ...
แต่ก็ให้เธอทำ..............เพิ่มความเชื่อมั่นในตัวเอง
--------------------------------------------------------------
วันนี้หล่อนไปโรงเรียนโดยไม่ใส่ถุงเท้า...ลากรองเท้าแตะ
คือ..ถ้าหล่อนเหมือนเพื่อนนี่ หล่อนจะเป็นไรมากมั๊ยห๊า????
(ภาวะนี้ คนเป็นพ่อแม่จะเข้าใจว่า..การที่ไม่ยอมใส่อะไรสักอย่าง
มันเป็นภาวะสงคราม..ซึ่งจะเกิดน้ำตาแห่งความพ่ายแพ้...อะไรเทือกนั้น ห่ะๆๆ)
อิแม่เห็นว่า "ก็ไม่ได้เสียหายอะไร" ...ไม่ใส่ก็ไม่ใส่ ...ฮ่าๆๆๆ
กฎ ระเบียบ กับเราแม่ลูก ดูจะห่างเหิน
เพราะอิแม่มักคิดว่ากฎมีไว้แหก ...ห่ะๆๆ ...ตรูว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
ชาวบ้านชาวโลกเค้าอยากให้ลูกเป็นหมอ พยาบาล คุณครู ฯลฯ
อิแม่ว่าอยากให้ลูกเรียนศิลปะ กั่กๆๆๆๆ ...
ศิลปะ เป็นศาสตร์ที่ต้องมีอารมณ์ร่วม..จึงจะยอดเยี่ยม...
คิดว่าการสร้างงานศิลปะ เป็นความสุขแขนงหนึ่ง ..
อยากให้ลูกใช้ชีวิตอย่างเสรี ...
คิดต่างเกินไปหรือเปล่านะเรา?
เฮ้อ......
--------------------------------------------------------------
วันนี้ทำงานอย่างมีความสุข
เปิดเฟสเล่นคู่กับงาน เปิดเพลงคลอไปด้วย
ลูกน้องไม่เกเร...
.....เงินไหลมาเทมา .....
เออ...สุขแระ สุขง่ายไปมั๊ยเรา อิอิ
.........
) วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:12:44:13 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
