"หม่าม๊า ไปไหนดีนะ?"
"อั๊พทูยู"
"อืมมมม..งั้นไป...." โรงเรียนใหม่ เป็นช้อยส์ที่เธอเลือก
ช่วงนี้พิเศษโปรปิดเทอม ให้เลือกสถานที่ที่จะไปได้เอง
วันเสาร์ไปส่งกับครูพิเศษ (จริงๆ ก็เพียงช่วยดูแลล่ะมั๊ง--)
----
เมื่อวานไปเป็นกรรมการ เอ๊ย กรรมกรหน้างาน เหงื่อซ่ก
กลับเกือบสองทุ่มแล้ว ฝากเธอไว้กับป้า--
"หม่าม๊ารัก**มั๊ย?" โทร.มาถามงี้
"หม่าม๊ารักสิคะ"
"ไม่รักเท่าฟ้าหรือหม่าม๊า"
"รักเท่าฟ้าค่า เอากี่ฟ้าดีเอ่ย?"
"สามฟ้านะหม่าม๊า"
"จ๊ะ หม่าม๊ารักหนูเท่าสามฟ้าเลย"
---
"ไปหาอ้วนรึยังหม่าม๊า?"
"ให้หม่าม๊าเก็บตังค์อีกนิดนะลูกนะ"
"หม่าม๊าต้องทำงาน **ไปโรงเรียน" เสียงเล็กๆ ย้ำกับตัวเองหนักแน่น
เธอรู้หน้าที่ที่เธอต้องทำแล้ว
---
ทำงานมากมาย เก็บเงินไปหาตุ๊อ้วน
เดินได้เกินสิบก้าวแล้ว อายุสิบเดือน--ไม่ได้เห็นนาทีสำคัญ
รู้สึกแปล๊บๆ ในใจนิดหน่อย แต่ก็ต้องทำใจ ทำไงได้
หาเงินก็สำคัญ ลูกก็สำคัญ -- มันเป็นงี้
---
เป็นคนเลี้ยงเดี่ยว ไม่ง่ายเลยถ้าฐานะการเงินไม่มั่นคงพอ
---บ่นทำซากไรฟระ??? ฮ่าๆๆๆๆ
ชีวิตยังแฮปปี้ดี ไม่ได้สลดใจอะไรมากมาย
แค่เสี้ยว เหมือนดอกไม้ไฟ แว๊บมา หายไป ไร้สารตกค้าง
ไม่มีเวลารันทดนาน ต้องทำงานนะเฟร้ยยยย แอร๊ยยยยย
โส้วๆ
วันที่: 2 เมษายน 2555 เวลา:13:08:09 น.
อ่านแล้วก็อึ้ง ไม่รู้จะว่างัย ฝากโอ๋**กับ
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
