เป็น อยู่ คือ

เปิดร้านใกล้เที่ยง
เพราะ--
1. ซักสารพัดผ้า
2. รอคุณเธอตื่น
3. จิบกาแฟไร้น้ำตาลช้าๆ เนิบๆ ไม่รีบร้อน
----
"หม่าม๊า วันนี้ใส่ชุดอะไร"
ประโยคแรกของวันนี้
"แซดทูเดย์ ไม่ต้องไปโรงเรียนจ่ะ"
ตอบแล้วก็--จิบกาแฟต่อไป
นั่งรอผ้าปั่น
----
เป็นวันเสาร์ที่รู้สึกเรื่อยๆ สบายๆ
ทำบันทึกออมทรัพย์เพิ่มเติม
จริงจัง (เป็นที่ร้อยเจ็ดสิบสามแล้ว) สะที
หยิบบิลผ่อนคอนโดของพี่มาเทียบดอกเทียบต้น
ในระยะเวลาห้าปี ดอกเยอะกว่าต้นประมาณสามเท่าตัว
อุแม่เจ้า--อย่างนี้แบ้งค์รวย--
ยังไม่หมด บิลผ่อนเงินกู้ (กู้ซื้อที่ดิน)
โอวววว นี่หรือดอกเบี้ย มหาศาล
---เปรยแบบฝันๆ ว่าเราน่าจะซื้อบ้านกันนะ
พี่ตอกกลับว่า "อยู่ห้องเล็กๆ ก็สุขได้ อยู่ที่ใจน่ะ"
หมดคำถาม--

พอ-เพียง-พอ-ใจ
ทุกวันนี้ก็สุขในระดับปริ่มๆ
คือว่าจะเต็มก็ไม่เต็ม จะล้นก็ไม่ล้น
สุขกับการไม่มีหนี้ สุขกับการเก็บเล็กเก็บน้อย
สุขกับการเห็นลูกกินอิ่ม นอนอุ่น
สุขกับตัวเอง ที่คิดๆ ฝันๆ เพ้อๆ เป็นบางที
สุขกับการหยุดนิ่ง ไม่ไขว่คว้าหารักอื่นอีก
สุขที่ได้ยินอีกเสียงนึงอ้อแอ้ๆ

ทุกข์ก็มีบ้างประปราย แต่ไม่แรงนัก
ทุกข์เล็กๆ เวลาที่ "อยาก" ได้อะไรบางอย่าง
แต่ทุกข์มันจะสั้นกว่าสุข อายุขัยมันสั้น
เหมือนดอกไม้ไฟ "แวบ" มา และหายไป
นานๆ ทีหรอกจะแวบบ้าง ก็แหม---
ดอกไม้ไฟไม่ได้จุดกันทุกวันนี่นา ฮ่าๆๆๆ

----บ่นประสาแก่

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 12:19:07 น. Counter : 732 Pageviews.		3 comments
Share Tweet