คิดถึงเพื่อนเก่า...
ความทรงจำวัยเด็กสมัยประถม ..แว้บเข้ามาเหมือนหนัง 16 มม.
นก ..เป็นเด็กผู้หญิงเก่งที่สุดในโรงเรียน ตำแหน่งประธานนักเรียน
ส่วนฉันก็เป็นเด็กกลางๆ จะเก่งก็ไม่สุด จะโง่ก็ไม่เชิง ..เอ๊ย ไม่ใช่
เราทั้งคู่สอบเข้าโรงเรียนมัธยมในตัวอำเภอ ..
จบมัธยมต้น และชักชวนกันไปสอบต่อที่ตัวเมืองของจังหวัด
เรียนจบวิทยาลัย ปวช. และไปสอบต่อที่ต่างจังหวัดใกล้ๆ
เราเรียนห้องเดียวกันในตอนปวส. แต่เพื่อนต่างกลุ่ม
จบจากปวส.ต่อป.ตรีในกรุงเทพฯ ในสมัยนั้นน้อยคนจะได้เรียน
...
เส้นทางแยกย้ายตอนจบป.ตรี ฉันไปหาความฝันประสาเด็กติสต์แตก
อยากอยู่ริมทะเล เสียงคลื่น ฝรั่งหัวทอง ..เป็นความตื่นตาตื่นใจของฉัน
แต่เราก็ยังติดตามข่าวของกันและกันทุกครั้งที่กลับบ้าน
...
เราทุกคนย่อมมีวิกฤตชีวิต อย่างน้อยสักครั้งหนึ่ง
ฉันแต่งงานแต่ไปไม่ถึงไหน .. มีลูกเล็กสองคนที่ต้องเลี้ยงเดี่ยว
นก..แต่งงานมีชีวิตครอบครัวที่ดี ..มีลูกชายหญิงอย่างละหนึ่ง
เราเจอกันและนั่งคุยกันถึงชีวิตที่ผ่านมา
นกไม่กล้าเริ่มต้นหางานทำใหม่ เพราะอายุเกินสามสิบแล้ว
กลับไปอยู่บ้านเช่าในละแวกบ้าน สามีทำงานส่งเงินให้ทุกเดือน
ดูเหมือนชีวิตสบายดีไม่ได้มีปัญหาอะไร ถ้า......................
ถ้าเธอไม่ติดการพนัน ..
....
ครั้งหนึ่งที่นกต้องหนีเจ้าหนี้มากรุงเทพฯ และมาหาฉัน
ฉันแนะนำให้กลับไปคุย ยังไงเราก็ไม่ได้โกง เพียงแต่ขอให้เห็นใจ
ฉันแนะนำให้กลับไปหาอะไรทำ อะไรก็ได้ที่เป็นเงิน ...
ทุกคำแนะนำในเรื่องอาชีพ นกจะมีข้ออ้างเสมอ
...ฉันสะท้อนใจ และช่วยแก้ปัญหาให้เธอไม่ได้
และเลิกแนะนำทุกสิ่งอย่าง ได้แต่ภาวนาให้เธอหลุดจากวงจรอุบาทว์
....
ปัจจุบัน ..ฉันมีความสุขตามอัตภาพ
ปัจจุบัน ..เพื่อนนกก็ยังดิ้นรนหาเงินมาโปะเงินอย่างไม่สิ้นสุด
....
ปัจจุบัน ..
ฉันตกผลึกทางความคิดแล้วว่า ..ความเก่ง..ไม่ได้ช่วยให้ใช้ชีวิตที่ดีได้
ลูกของฉันจึงไม่ต้องเก่งมากก็ได้ ขอให้เขาเอาตัวรอดในสังคมก็พอ
หรือถ้าเขาจะเก่งมาก ฉันก็แค่หาทางรองรับเค้าให้ได้
ฉันมีบทเรียนของเพื่อนไว้สอนตัวเอง..
...
ฉันคิดถึงนกจัง ..ขอให้เพื่อนเก่ามีความสุขอย่างแท้จริงในเร็ววัน
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
