นั่งวินไปส่งคุณเธอ ขากลับต้องลัดเลาะซอกซอย

ออกถนนใหญ่เส้นศรีนครินทร์ แล้วตัดเข้ามาอีกเส้นนึง

แค่สองวัน อกเหี่ยวๆ ตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวจนฉี่จะราด แอ๊

ไอ่ลัดเลาะซอกซอยน่ะบ่ยั่น แต่ไอ่ต้องตัดถนนข้ามฟากนี่เส่ะ

กลัวไม่ได้ตายดี --วันนี้ก็เลยให้คุณวินส่งแค่ปากซอย

เดินกลับมาทำงาน

โห--เหงื่อเหง่อตกกีบ อย่างแรง --ขึ้นสะพานลอยตรงแยก

อร๊ายยย จะสูงไปไหน ไต่กระดื้บๆ กรุจะรอดมั๊ยเนี่ย?

สภาพหัวหูกระเซอะกระเซิง -- เหนื่อยลากไส้มากกกก

---------เหตุที่เป็นเช่นนี้

เพราะชั้นไม่เคยได้ออกกำลังกาย

เพราะชั้นหลีกเลี่ยงการจราจรทุกรูปแบบ

ชีวิตก่อนนี้ --โรงเรียนเดิมถัดไปแค่สองซอย

ที่ทำงานอยู่ในซอยเดียวกับที่พัก --ไม่จำเป็นจัดๆ ก็ไม่ไปไหน

อาศัยวินที่คุ้นเคยส่งงาน ฝากเงิน ซื้อของ ฯ

อาจมีบ้างไปลั่นล้า แต่ก็อาศัยเหล็กหุ้มเนื้อ ไม่เอาวินเด็ดๆ

แค่นี้ชั้นยังโอด--แค่วันที่สาม

แอร๊ยยยย  ไขมันละลาย ---

-------