ช้างน้อย...ชวนคุย ตอน แต่งได้-แต่งเสีย

	การแต่งงานเป็นอะไรที่ผู้หญิงทุกคน อยากให้มีเกิดขึ้นกับตัวเองสักครั้ง พออายุอานามเริ่มมากขึ้น 30 ต้นๆ ไปจนถึงปาเข้าไปเกือบ 40 แล้วยังไร้วี่แววว่าจะมีผู้ชายยกขันหมากมาขอ ผู้หญิงก็จะเริ่มวิตกจริตทันที แต่ก็มีผู้หญิงบางประเภทเช่นกันที่ไม่สนทั้งเรื่องอายุและคนข้างกายว่าจะยกขันหมากมาขอ นั่นเพราะผู้หญิงสมัยนี้ไม่ค่อยแคร์ผู้ชายเท่าไหร่ เหตุผลหลายประการที่ทำให้ผู้หญิงยอมอยู่เป็นโสดทั้งๆที่ ประชากรผู้หญิงจะล้นโลกอยู่แล้วอาจจะเพราะ ผู้หญิงสมัยนี้หาเงินเก่งขึ้น มีฐานะทางสังคม การศึกษา หน้าที่การงานที่ดี รวมไปถึงมีภาวะความเป็นผู้นำ ความต้องการจากที่เคยต้องเสาะหาจากผู้ชาย เลยถูกลดทอนลงไป สมัยก่อนการที่จะหาผู้ชายดีๆสักคนที่ว่ายากแล้ว สมัยนี้คงต้องเปลี่ยนกันใหม่เป็น หาผู้ชายแท้ๆยากกว่าซะอีก เพราะสมัยนี้ผู้ชายก็วิวัฒนาการไปบริโภคกันเอง จากเดิมที่ประชากรชายขาดตลาด พอเขาหันมากินกันเองก็ยิ่งทำให้ผู้หญิงหมดทางเลือก ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยเลยเลือกที่จะครองตัวเป็นโสด นอกจากจะสบายกายสบายใจ ไปไหนมาไหนคล่องตัวแล้ว ยังไม่ต้องมีภาระผูกพันธ์ทั้งทางพฤตินัยและนิตินัยอีกด้วย ภาพจำของผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในความรู้สึกของหลายๆคนคงเป็นผู้หญิงที่ต้องตื่นเช้า เข้าครัวทำกับข้าว ดูแลลูก สามี เก็บกวาดบ้าน ทำงานบ้านหัวฟูทั้งวัน แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว มีจำนวนไม่น้อยที่แต่งงานกัน ผู้ชาย (แท้ๆ) บางส่วนหันกลับมาเป็นพ่อบ้านแทนคุณภรรยาที่ต้องไปทำงานนอกบ้าน โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว อะไรๆระหว่างชายและหญิงก็เลยเท่าเทียมกันหมด ขนาดพี่คิ้มยังเคยพูดบ่อยๆเลยว่า การแต่งงาน จดทะเบียน มันเป็นแค่การตีตราจองด้วยพิธีการและกระดาษใบนึงที่ไม่ได้สำคัญกับชีวิตนักหนา ในเวลาที่ความรักหมดประโยชน์กับคนสองคน         ที่เอาเรื่องแต่งงานมาพูดก็เพราะเห็นช่วงนี้คนรอบข้าง (ที่อายุปาเข้าไป 30 ปลายๆ ) กำลังทยอยแต่งงาน แล้วมันก็เป็นที่วิภาควิจารณ์กันสนุกปาก จนกลายเป็นเรื่องของสาธารณะไปซะแล้ว ตั้งแต่สินสอดทองหมั้น ยัน ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว ถูกคนที่ไม่เกี่ยวข้อง บ้างก็เสือกไส บ้างก็คะยั้นคะยอให้รีบแต่ง ไม่รู้มันกลัวเจ้าบ่าวเปลี่ยนใจรึเปล่า แต่ตัวแม่แห่งการครองโสดบางคนก็กลับห้ามทัพเอาไว้ แถม พ่อแม่ ก็ดันเรียกสินสอดแพงเวอร์ เทียบกับหน้าเจ้าสาวแล้ว น่าจะแถมปุ๋ยไว้โรยนาข้าวให้เจ้าบ่าวมากกว่านะ  เจ้าบ่าวก็เลยต้องหาเงินตาเหลือก เพื่อมาแลกกับ ความสุขหรือทุกข์ในภายภาคหน้าก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องโยนหินถามทางไปก่อนล่ะ ฝ่ายว่าที่ เจ้าสาวก็เลยลังเล ตรูจะเอายังไงกับชีวิตและความบริสุทธิ์ของตัวเองดี ครั้นจะเก็บไว้ก็กลัวจะบูด ขึ้นรา มดลูกจะฝ่อก่อนได้ใช้ ไอ้ครั้นจะให้ใครมาพรากไปก็กำแพงก่อสูงท่วมหัว กลัวว่าผู้ชายจะข้ามมาไม่ไหว  ว่าที่เจ้าสาวก็เลยเอามือก่ายหน้าผาก เข้าข่าย “อยากแต่งงาน..แต่อุปสรรคมันเยอะไปหน่อย” อีกคู่ที่ดูจะมีลุ้นกว่า เพราะทั้งว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว พร้อมจะลงโรง ไม่ซิ พร้อมจะร่วมหอลงโรง ใช้ชีวิตกันแบบไร้อุปสรรคมาขวางกั้น ว่าที่เจ้าสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน (เอ่อ...จริงๆมันก็เพื่อนฉันเองหล่ะ) ฝ่ายว่าที่เจ้าบ่าวแก่กว่ารอบนึงเห็นจะได้ เกิดปิ๊งปั๊งกันไม่ถึงปี ฝ่ายชายมาพร้อมความไม่หล่อ แต่รวย อืม...ที่ดีเหนือหน้าตาอีกอย่างก็ความเป็นสุภาพบุรุษ จริงใจนี่หล่ะ ที่เพื่อนฉันมันก็เล็งเห็นตรงนี้หล่ะ ถึงได้ใกล้จะเคาะระฆังวิวาห์ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ถึงแม้ว่าคู่เพื่อนฉันมันจะคบกันไม่นานเท่าไร แต่ฉันว่าเขาสองคนคงมีอะไรที่ขาด มาผลัดกันเติมเต็มล่ะน่ะ ถึงได้จะแต่งงานกัน เวลาอาจจะไม่ได้การันตีอะไรได้ เพราะชีวิตหลังแต่งงานคงยังต้องลุ้นกันไปอีกว่า การโยนหินถามทาง นั้นมันจะคุ้มค่ากับค่าหินที่เสียไปตั้งแต่ต้นรึเปล่า เพราะบางคู่ที่ฉันเห็น คบกัน 2 ปี แต่งกัน 3 ปี แต่งกันเพราะพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน เลยขอร้องให้แต่งเป็นเหตุผลไม่เห็นว่าจะมีความรักเข้ามาเป็นส่วนประกอบ แต่เขาทั้งคู่ก็ไม่ขัดขืนคำสั่งพ่อแม่แต่งกันได้ไม่เท่าไร ผู้หญิงติดนิสัยเจ้าชู้ มีกิ๊กนอกบ้านเพียบ จนฝ่ายชายตามเก็บไม่ไหว  กลายเป็นว่าชีวิตแต่งงานต้องลุ้นอยู่ตลอด แต่ไม่เลิกกัน แน่นอนล่ะว่าเหตุผลอาจถูกซ่อนไว้บนเตียง ใต้เตียงฉันก็ไม่รู้ได้ เพราะฉันก็ยังเห็นคู่นี้เดินจูงมือกันทุกวัน โทรหาตอน 9 โมงทุกวัน ความหวานที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ฉันก็ได้แต่ยอมรับนับถือความอดทนของฝ่ายชาย และความเจ้าชู้ของฝ่ายหญิง ที่ทำให้ชีวิตคู่ของเขาสองคนมีชีวิตชีวา  Lover's Concerto ,Vocal By Kelly Chen เพลงนี้นักเขียนเค้าชอบค่ะ ฟังทีไร...เคลิ้ม Get this widget | Track details | eSnips Social DNA         การแต่งงาน เจ้าสาวในชุดขาว เจ้าบ่าวใส่สูท เดินมาบนทางที่โรยไว้ด้วยดอกไม้ แต่ลืมอะไรไปรึเปล่า ดอกไม้ที่โรยเอาไว้ มันมีหนาม เปรียบเหมือนชีวิตคู่ที่ต้องเจอปัญหา และอุปสรรคจากเล็กไปจนใหญ่  ถ้ารองเท้าที่ใส่มันหนาพอก็คงผ่านหนามบนพื้นไปได้  บางคู่อาจจะถอดรองเท้าเดิน เจ็บบ้าง ปวดบ้าง แต่ไม่ยอมแพ้กับหนามอันเล็กๆ ก็แค่กลับมาใส่รองเท้าคู่เดิม เพราะยังไงมันก็สบายกว่าเดินเท้าเปล่าใช่มั๊ยล่ะ เหตุผลของการแต่งงานของแต่ละคู่ย่อมไม่เหมือนกัน ปัญหาก็เหมือนกันมีทุกคู่อย่างเลี่ยงไม่ได้ ระหองระแหงกันบ้าง เห็นต่างกันบ้าง แต่อยากให้ลองมองคนรุ่นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ว่าทำไมคนสมัยนั้นอยู่กันนานเป็น 20..30 ปีมันคงไม่เกี่ยวกับความรักเพียงอย่างเดียว แต่มันอาจจะหมายถึงการยอมรับ นับถือ และการให้เกียรติกันของคนทั้งคู่ เพราะนอกเหนือจากคนสองคนที่แต่งงานกันแล้ว อย่าลืมนะว่า ยังมีพ่อแม่ ที่เขาคงวาดหวังเอาไว้ว่าชีวิตคู่ของลูก จะยืนยาว เพราะใครๆก็คงอยากให้ลูกแต่งงานเพียงครั้งเดียว และพ่อแม่คงอยากเห็น หลานตัวน้อยๆ วิ่งกันเต็มบ้านเต็มเมือง เป็นเพื่อนเล่นของปู่ย่า ตายาย ต่อไป จะแต่งได้-แต่งเสีย อย่าคิดเยอะ เพราะจะมีใครบ้างล่ะที่อยากแก่ไปคนเดียว เห็นอย่างนี้แล้ว จะมานั้งอ่านอยู่ทำไมล่ะ ไปรีบๆหาคนมาแต่งงานด้วย อย่าลืมส่งการ์ดมาบ้างล่ะ ตัดชุดผ้าไหมรอไปงานแต่งของทุกๆคนอยู่นะ   ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 13 มิถุนายน 2551		4 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2551 23:04:25 น.
Counter : 928 Pageviews.
Share Tweet