J. Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน KOH Mr. Sax man Live in Bangkok

	ยังจำความรู้สึก “ครั้งแรก” ในชีวิตกันได้บ้างไหม ? ครั้งแรกที่เราได้ทำอะไรๆ ด้วยตัวเอง เราเคยได้ถามตัวเองบ้างไหมว่า ภูมิใจ แค่ไหน ไม่ว่าสิ่งที่เป็นในวันนี้จะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ก็มีที่มาจากจุดเริ่มต้น ครั้งแรกกันทั้งนั้น คุณว่างั้นมั๊ย....... ??? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ Mania ทั้งหลายจะไปดูคอนเสิร์ต เรียกได้ว่าดูกันจนพรุนล่ะ ถ้าเอาหางบัตรไปแลกไข่ได้ ป่านนี้คงได้มายกแผงแล้วมั้ง แต่ครั้งนี้มันสำคัญที่เป็นครั้งแรกที่ได้ดูคอนเสิร์ตเดี่ยวของพี่โก้! ผู้ชายข้างตัวของพี่คิ้ม นั่นเอง ถ้าหลับตาแล้วนึกถึงพี่โก้ เราจะได้พบกับผู้ชายอบอุ่น จริงใจ น่ารักและเป็นกันเองพอลืมตาภาพที่ปรากฏก็ไม่แตกต่างอะไร พี่โก้ยังเป็นคนธรรมดาที่สัมผัสได้ มากกว่าเป็นศิลปินที่ต้องตามกรี๊ด “ แกฟังฉัน !! ถ้าอักษราอยู่ด้านหลังเราต้องเดินไปทางไหน ซ้ายหรือขวา ” เจ้จิ๋ม กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับทางที่จะเดินมาร้าน มัลลิกา ที่ที่ Mania คนอื่นๆ กำลังกินข้าว แล้วหวยก็ชอบมาออกที่ช้างทู๊กที ส่งน้องกอล์ฟฟี่ไปยืนสวยรออยู่ตั้งนานไม่โดน แตะมือเปลี่ยนเป็นช้างแป๊บเดียว รับไปเต็มๆ !!! เลยต้องเอา คาปูชิโนเย็น กาแฟครึ่งชอตเข้าช่วยให้อารมณ์สงบ เหลืออีกนางนึงยังบึ่งรถอยู่ศรีนครินทร์อย่างใจเย็น ทั้งๆ ที่ ณ ตอนนั้นจะบ่าย 3 อยู่แล้ว หลังจากกินข้าวกินปลาอิ่มเอมแล้วก็ข้ามฝั่งกลับเข้า King Power หาอะไรกินในห้องน้ำ เฮ้ย ไม่ใช่ ทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 3 ก้าวเท้าออกจากลิฟท์ เราได้พบกับบรรยากาศเสียงแซ็กโซโฟนที่เหล่าพลพรรคนรักแซ็กมาร่วมด้วยช่วยกันบรรเลง ช้างแอบเห็นน้องแป้ง อีกหนึ่งคนที่ชื่นชอบพี่คิ้มพร้อมกับรักการเป่าแซ็กและเอาดีจนได้เข้าไปเรียนในคณะดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมเล่นอยู่หน้างาน ส่วนเหล่า Mania ระรื่นชื่นบานอยู่กับการถ่ายรูป โดยเฉพาะ Back drop รูปศิลปินซุปตาอย่าง วิชชุจิ๊บ (วิชชุเดช เนตรสิน) ตั่วเฮียมือเบสประจำวงทาเคชิ เดี๋ยวนี้กลายเป็นศิลปินเต็มตัวออกอัลบั้มโซโลเบส ไปซะแล้ว ธรรมดาซะที่ไหน หึหึ.. ถ่ายรูปเล่นกันอย่างเมามัน จนตากล้องประจำงานมาขอให้พวกเราเป็นนางแบบจำเป็น เข้าทางเลยทีนี้ 4-5 นางยอมกันที่ไหนล่ะ โพสท่ากันสุดฤทธิ์อ่ะ 5555+ ไม่นานนางสุดท้ายก็มาถึง พี่โอ๋เสื้อส้มเด่นมาแต่ไกลก็มาถึงงาน พอครบนางก็เข้าไปจับจองมองหาที่นั่ง ไล่ไปตามอายุไข เสียดายที่ห้ามบันทึกภาพใดๆทั้งสิ้น และก็เสียดายที่งานนี้ขาดคู่ขาฮาเฮอย่างพี่เก้ ที่นางต้องไปทำหน้าที่ลูกกตัญญู ไม่เป็นไรตลอดคอนเสิร์ตพวกเราจะตั้งจิตอธิษฐานถึงนางก็แล้วกัน เมื่อถึงเวลาอันสมควร ม่านถูกยกขึ้นเหนือหัว ไฟ follow ฉายไปที่ข้างเวที มีน้องๆลูกศิษย์ลูกหาจาก Sax society มาเปิดเวทีให้ ด้วยเพลง ความฝันอันสูงสุด บทเพลงพระราชนิพนธ์ จากนั้นก็ถึงตาของพี่โก้บ้าง มากับเพลงบรรเลงสนุกๆ Friend forever และ Retro Nuncio ที่นำมาเรียบเรียงใหม่ ใส่ลูกเล่นได้อย่างน่าฟัง ต่อด้วยพูดทักทายมิตรสหายแฟนเพลง ถือเป็นการต้อนรับทุกคนเข้าสู่คอนเสิร์ตเดี่ยวครั้งแรกของพี่โก้อย่างเป็นทางการ จากนั้นพี่โก้ก็พูดถึงบรรดานักดนตรีที่มีชื่อเสียงและประสบการณ์ในที่ต่างๆ เวทีทั่วโลก ที่พี่โก้ได้มีโอกาสได้ร่วมงานด้วยทั้งในและต่างประเทศ จากนั้นเราก็ได้ฟังเพลง 8000 Miles Away ,ไข่ดาวและ 3 in 1 เป็นการปิดท้ายช่วงแรก และแขกรับเชิญคนแรก พี่โก้อิมพอร์ตมาจากแดนปลาดิบ ที่พกความน่ารักคิขุอาโนเนะมาให้หนุ่มๆได้ใจสั่นกัน ( โดยเฉพาะคนนั่งข้างๆ ช้าง สะกิดขายิกๆ ร้องจะเอากลับบ้านให้ได้เลย แหม เห็นขาวหน่อยละไม่ได้เลย 555 ) ออกมา Feat.กับพี่โก้ในเพลง Bangkok night กลายเป็นคู่ประสานที่แปลกตาแต่ลงตัว และเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา Kaori มาพร้อมกับเพลง Kr Kira เพลงบรรเลงสนุกๆ คนดูหลายคนก็สนุกตามไปด้วย แม้ว่า Kaori จะไม่สามารถสื่อสารกับพวกเราใน Hall เป็นภาษาไทยหรืออังกฤษได้ก็ตาม แต่เรียกได้ว่าดนตรีไม่มีเชื้อชาติมาแบ่งกั้น ดนตรีจึงเป็นสื่อภาษาที่เป็นสากล ที่แค่ฟังก็เข้าใจกันได้ ต่อด้วยเพลงคุ้นหูอย่าง Nothing's Gonna Change My Love For You ปิดท้ายด้วยเพลงบรรเลงของ Kaori & her brand แล้วพี่โก้ก็ให้คนดูร่วมกันส่งท้ายให้ Kaori ว่า “ สุโก้ยยยย ” แว่วๆว่าจบคอนเสิร์ตพี่โก้จะพา Kaori & her brand ไปรู้จักเมืองไทย อย่าง ถ.ข้าวสาร มาหนเดียวได้โชว์ได้เที่ยวในครั้งเดียวกัน สำหรับ Kaori ถึงพวกเราจะไม่รู้จักเธอ แต่เชื่อได้ว่าจากนี้ไป Kaori จะไม่ใช่คนอื่นคนไกลอีกต่อไปแล้ว สำหรับนักฟังเพลง Jazz ในเมืองไทย ส่ง Kaori เสร็จ พี่โก้ก็เล่นเพลง Malibu sunset โดยมีมือเปียโนรับเชิญซึ่งพิเศษตรงที่เป็นผู้พิการทางสายตา ชื่อคุณอ๊อด อันซีน แต่ความมืดบอดของดวงตาไม่ได้ทำให้เสียงเปียโนผิดเพี้ยนไป แต่มันยังคงทรงเสน่ห์ในความไพเราะไว้เหมือนเช่นเดิม ในที่สุดนาทีระทึกใจก็มาถึง แขกที่ไม่ต้องเชิญก็เต็มใจมา เจนนิเฟอร์ คิ้ม หรือ พี่ไก่ของพี่โก้นั่งเอง มาในเพลง Song for you พอเห็นพี่คิ้มเท่านั้นหล่ะ Mania ทั้งหลาย วี้ดว้ายกระตู้วู้กันใหญ่ ประหนึ่งว่าพึ่งชอบเมื่อ2 วันก่อน พอจบเพลงพี่คิ้มก็ตลกเหมือนเดิม “ วันนี้ภูมิใจ เหมือนมางานบวชลูกชาย ” แหม ก็น้องชายสุดเลิฟมีคอนเสิร์ตที่คนดูเต็มจำนวนที่นั่ง พี่สาวแสนดีจะไม่ภูมิใจก็ใช่ที่ แต่แอบขำพี่โก้โดนพี่คิ้มแหนบแนมว่า ส่ง sms โปรโมทงาน ผู้หลักผู้ใหญ่หลายคนที่พี่โก้ไปสัญญิงสัญญาว่าจะให้ที่นั่งแต่เอาเข้าจริงกลับไม่มีที่ เพราะบัตรขายเกลี้ยง “ งานนี้โก้หน้าแตกกันมั่งอ่ะ ” “ ใครจะเชื่อว่าจะขายหมด วันแรกบัตรขายได้ 7 ใบ ” พี่คิ้มเหน็บ แหม แบบนี้เขาเรียกว่าม้าตีนปลาย เข้าใจป่าว ถึงช่วงเม้าท์ พี่คิ้มบอกว่าตอนอยู่หลังเวทีพี่โก้แนะนำให้ Kaori รู้จักว่าเป็นซุปตาของเมืองไทย แต่ ด้วยความที่หน้ายังไม่แน่น ยังไม่ได้ทรงเครื่อง Kaori เลยเข้าใจว่า พี่คิ้มเป็น Staff ไปซะ มาเมืองไทยคราวนี้ Kaori จะได้เข้าใจว่า Magic of make up มันเป็นยังไง ต่อด้วยเพลง When I fall in love และเพลงคุ้ยเคยอย่าง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว ที่นำเอามาทำดนตรีใหม่ ปิดท้ายช่วงกันกับเพลงว้าเหว่ แต่ก่อนไปพี่คิ้มก็ยังไม่วายจะจิกกัดพี่โก้ตามประสาคนรักกัน “ ทุกคนเดี๋ยวออกไปข้างนอก เตรียมล้างเท้าได้เลยนะ เดี๋ยวโก้จะกราบเท้า ” อู้ยยย แรงงงง !! แถมยังเรียก ซุปตาออกมายืนหน้าเวที สั่งให้ไฟ follow จับไปที่พี่จิ๊บคนเดียว ถึงกับประหม่ากันเลย แต่ไม่เป็นไร ซุปตาเรามีดีที่ แว่น ไฟจับหน้าทีไร ต้องคว้าแว่นมาทำหล่อทุกที มือเปียโนของวง Rich man toy ก็ไม่วายจะโดนหางเลขไปด้วย พี่โก้เรียกมาประจาน เอ้ย เรียกมาโชว์ตัว พอออกมายืนนึกว่าเด็กช่างที่ไหน เพราะหน้าตาก็ยังเด็ก แต่งเนื้อแต่งตัวก็แนวซะ แต่ Profile ดีเลิศ พอเอาพี่คิ้มเข้าไปเก็บหลังเวที พี่โก้ก็ออกมาพูดเข้าเพลง “ ก่อนที่โก้จะเล่นเพลงต่อไป โก้อยากเล่าที่มาของเพลงนี้ให้ได้ฟังกันก่อน อันที่จริงมี script แต่โก้ขอพูดเองดีกว่า ” พี่โก้เกริ่นนำ “ เพลงๆนี้ได้พี่นิ่มสีฟ้ามาช่วยแต่งเนื้อ ซึ่งมันเกี่ยวกับผู้ชายคนนึงที่มีความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขารัก ตัวโก้เองไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่มากนัก เพราะแม่เสียตั้งแต่โก้ยังเด็ก วันนึงที่พ่อโก้ไม่สบาย ไม่สามารถเดินได้ เริ่มจำอะไรไม่ได้ จำไม่ได้แม้กระทั่งลูกชายคนเดียว ” น้ำเสียงพี่โก้เริ่มสั่นเครือ “ โก้จำได้ดีวันที่พ่ออยู่โรงพยาบาล พอพยาบาลผู้หญิงเดินเข้ามา โก้จะถามพ่อว่า พ่อพยาบาลชื่ออะไร ” “ พ่อจะบอกว่า มารศรี ซึ่งเป็นชื่อแม่ ” เสียงพี่โก้ขาดหายไปเนื่องจาก น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มไหลอาบแก้ม “ ความทรงจำสุดท้ายของพ่อ คือ แม่ ” นั่นเองเป็นที่มาของเพลงๆนี้ เพลงความทรงจำสุดท้าย และเพลงนี้ก็ได้พี่โซ่ อีทีซี มาช่วยเล่นเปียโนให้ (พี่โก้ร่วมงานกับพี่โซ่ในอัลบั้ม The Jazz Brother อีกหนึ่งอัลบั้ม Jazz ดีที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก ) เพลงนี้พี่โก้เองบอกว่าไม่ค่อยได้มีโอกาสเล่น จนทำให้ทุกคนแทบจะไม่รู้จักเพลงนี้ด้วยซ้ำ แต่ที่เอามาเล่นวันนี้ พี่โก้ขอร้องเพลงนี้ให้กับพ่อ เหลือบมองคนรอบตัว แอบเห็นปาดน้ำตาอยู่เหมือนกันบทเพลงที่ถูกถ่ายทอดจากก้นบึ้งของความรู้สึกถึงใครคนนึง ซึ่งไม่มีเขาคนนั้นอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว มันช่างเศร้า เหลือเกิน “ ต้องขอขอบคุณพี่โก้ ที่ดูแลพวกเรา อีทีซีมาตลอด ผมยังจำได้ตอนประกวด พวกเราคิดกันว่าถ้าหากตกรอบ เราจะเลิกเล่นดนตรี แต่ตอนนั้นพี่โก้ให้กำลังใจพวกเรา จนพวกเรามีวันนี้ ขอบคุณพี่โก้มากครับ ” พี่โซ่พูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น พี่โก้เองก็ขอบคุณผู้มีพระคุณที่ทำให้พี่โก้มีวันนี้เช่นกัน “ ตอนโก้เรียนที่พานิชย์พระนคร อาจารย์หมายมั่นปั้นมือว่าจะให้เป็นนักพิมพ์ดีดมือหนึ่ง ถ้าไม่เล่นดนตรี ป่านนี้โก้อาจะเป็นนายธนาคารอยู่แบงก์ชาติไปแล้วก็ได้ ” อาจารย์อีกท่านที่เป็นแรงสำคัญที่ชักชวนพี่โก้เป่า ฟรุต ก็มาชมคอนเสิร์ตในครั้งนี้ด้วย อาจารย์ท่านนี้ยังเล่าให้พวกเราได้รู้ว่า สมัยเรียนพ่อพี่โก้โดนไล่ เพราะหลายคนคิดว่ามาขายของ ด้วยความที่ไม่มีเงิน อาจารย์ก็ยังยกเสื้อผ้าให้พี่โก้ไว้ใส่แต่พี่โก้ก็เอาไปให้พ่อ อาจารย์ยังพูดติดตลกว่า “ โก้อยู่บ้านผม เงินในกระปุกออมสินหายเกลี้ยง ” แล้วพี่โก้ก็ระลึกความหลังเป่าคลาริเนตด้วยเพลงประกอบละครวนิดา ขุนอิน แขกรับเชิญตามหน้าบัตร ออกมาโชว์ระนาดรางคู่พร้อมกันนี้ยังมี กอล์ฟ สิงห์เหนือเสือใต้ที่มาแร็ฟโย่วสดๆให้ได้ชมกัน พี่โก้บอกว่าเพลงที่พึ่งได้รับชมรับฟังกันนั้นเป็นเพลงใหม่ที่อยากให้เพลงไทยได้เป็นที่รู้จักในวงกว้าง ซึ่งกว้างในที่นี้หมายถึงตลาดคนฟังเพลงในเมืองนอก ช้างก็ได้แต่หวังว่าความฝันของพี่โก้จะเป็นจริงในเร็ววัน แต่แอบผิดหวังกับการโชว์ของขุนอินเล็กน้อย เพราะที่ตั้งความหวังไว้และเห็นระนาดถึงสองราง คิดว่าน่าจะได้เห็นขุนอินเดี่ยวระนาดโชว์ แต่ปรากฏว่ามันกลายเป็นการโชว์สั้นๆเท่านั้นเอง หยุดอารมณ์เศร้าไว้ชั่วครู่ เปิดเวทีให้ พี่น็อต (เครื่องเคาะ) กับพี่เบ้ง (กลอง)ได้ออกมาดวลกัน โป๊งชึ่งดีเหมือนกัน ต่อด้วย World music และเพลงดังๆอย่าง ล้านใจ , เพราะเธอใช่ไหม , ภาวนา พอเพลงพวกนี้มาทีไร พี่โก้ไม่พลาดที่จะให้คนดูมีส่วนร่วม ส่งไมค์ให้ได้ร้องกันทั่วทั้งฮออล์ รวมไปถึงคุณพี่ฝรั่งข้างหลังร้องเพลงพี่โก้ได้ชัดถ้อยชัดคำจริงๆ ช่วงสุดท้ายกับเพลง You're inspiration , รักเธอขึ้นใจ , เพลง Sax town ช่วงนี้เองเป็นเวลาที่พี่โก้ลงมาเดินพบปะกับแฟนๆ ด้านล่างอย่างทั่วถึง จับไม้จับมือทักทายกันอย่างเป็นกันเอง บนเวทีแขกรับเชิญทุกคนก็ออกมายืนส่งคนดู ในที่สุดพี่โก้ก็ได้ขอบคุณทุกๆคนที่เป็นส่วนนึงของคอนเสิร์ตครั้งนี้ ก่อนจะเชิญเพื่อนพ้องน้องพี่ขึ้นมาจนเต็มเวที อาทิเช่น อ. ธนิส ศรีกลิ่นดี, พี่ต๋อง-เทวัญ ทรัพย์แสนยากร, น้าเน็ก , พี่แต๋ง ภูษิต ไล้ทอง น้องๆ จาก Saxsociety รวมไปถึงใครก็ตามแต่ที่พี่โก้เล็งเห็นแล้วว่าเหมาะที่จะขึ้นมาร่วมแจม บางคนถึงกับต้องยกมือไหว้กันเลยทีเดียว พอ Mania เห็นพี่คิ้มก็โบกไม้โบกมือหยอยๆ เดชะบุญพี่คิ้มโบกกลับเหมือนจะบอกให้รู้ว่า “ เออ ตูรู้แล้วว่าพวกแกมา ” แต่ Mania เราอ่ะ ไม่ขาดก็เกิน ยังโบกมือกันอย่างต่อเนื่อง จนพี่คมถามว่า มันเป็นใคร ?? 555+ ทีนี้พี่คิ้มเลยเปลี่ยนจากโบกมือเป็นกวักมือเรียกแทน Mania ทั้งหลายรีบกุลีกุจอลงไปหาพี่คิ้มอย่างไว ถึงขนาดที่พี่จิ๋มต้องร้องเสียงหลง เพราะพี่เคทแกกลัวไปไม่ทัน ทั้งผลักทั้งดันจนพี่จิ๋มจะล้มหัวคะมำ พอไปถึงหน้าเวทีก็เต็มไปด้วยผู้คนอย่างล้นหลาม “ เดี๋ยวออกไปเจอข้างนอกนะคะ เชิญข้างนอกก่อนค่ะ ” พี่คิ้มเชิญคนที่ยืนรอถ่ายรูปให้ออกไปด้านนอก เพื่อที่จะได้แจกลายเซ็นและถ่ายรูปพร้อมกันทีเดียว จังหวะที่พี่คิ้มกำลังทำความเข้าใจกับแฟน พี่เคทคงดีใจสุดขีดหันมากอดกับช้างแน่นมาก แน่นจนเจ็บสองเต้าเขย่าโลก (ใจเย็นเน้อพี่เน้อ) ส่วน Mania อาจจะพิเศษใส่ไข่สักหน่อย เลยยังสามารถยืนรออยู่ได้ โดยที่ตอนแรกพี่คิ้มเรียกให้ขึ้นไปบนเวที (ทำไม?) แต่มีเจ้คนนึงขึ้นไปแทน พี่คิ้มถึงกับเหวอ เพราะป้าแกเข้าไปชาร์ตพี่คิ้มแบบไม่ให้ตั้งตัว ป้าแกเลยเป็นคนเดียวที่ได้ไปยืนเทียบรุ่น (เดียวกัน) กับพี่คิ้ม บนเวที พอฝูงชนเริ่มซา พี่คิ้มก็ทรุดตัวลงนั่งห้อยขาตรงขอบเวที (ขัดกับชุดที่ใส่อย่างที่สุด) พวกเราจึงได้มีโอกาสคุยกับพี่คิ้ม “ เป็นไงคอนเสิร์ตสนุกมั๊ย ” พี่คิ้มถาม “ สนุกดีค่ะ ” หลายเสียงประสานกันของ Mania “ แต่แอบหลับตอนดวลกลอง” พี่จิ๋มแสดงความเห็น “ ฮ้า !! อะไรนะ หลับตอนตีกลอง ” พี่คิ้มตกใจ เออนั่นซิ เจ้แกหลับไปได้ไง หึ้มม ?? “ พี่ก็คิดอยู่ว่า ไอ้เปิ้ลมันจะว่าไง ” พี่คิ้มทำหน้าอยากรู้ (แหม แล้วหนูจะไปว่าอะไรได้ละคะ ) “ ก็สนุกดีจริงๆ” นั่นหล่ะที่ไอ้เปิ้ลมันบอกได้ “ แอบร้องไห้ตอนพี่โก้พูดถึงพ่อด้วย ” น้องกอล์ฟฟี่ อยากคุยด้วยบ้างอะไรบ้าง “ เออ พี่ก็นั่งฟังแล้วน้ำตาจะไหลเหมือนกัน ” พี่คิ้มมีอารมณ์ร่วม “ ป้าไปเปิดหนังสือในงานสัปดาห์รึเปล่าคะ ” กอล์ฟฟี่ขี้สงสัยเอามือท้าวขาพี่คิ้มแล้วถามต่อ “ ออกไม่ทัน ” พี่คิ้มตอบ “ ใครเลี้ยงลูกให้อ้ะเกศศศศศ ” พี่คิ้มเปลี่ยนเป้าหมาย พี่คิ้มไม่รู้อะไร พี่เคทเขาโสดเฉพาะตอนมาดูพี่นั่นหล่ะ เอาลูกไว้ในสุ่มไก่ชั่วคราว 5555 (ล้อเล่น) “ โอ๋ อย่าใช้ตังค์เปลืองนัก เงินมันหายากนะ ” พี่คิ้มตบเบาๆ ที่ไหล่พี่โอ๋ พร้อมสอนไปด้วย นางนี้ก็ได้แต่หน้าแดงแรงไม่ออกตลอดๆ เสื้อนางว่าสีฉูดฉาดแล้ว เจอหน้าแดงๆ ของนางสีเสื้อดับไปเลย ทีนี้ Mania ก็ดาหน้ากันเข้าไปถ่ายรูปทีละคน ก่อนจะรวมฝูงกันถ่ายรูปหมู่ บทสนทนาต่อจากนี้ติดเรท ขออนุญาติสงวนไว้เพื่อความ ... ของทุกคนนะคะ ออกมาข้างนอก Mania ยังจับกลุ่มคุยกันสนุกสนาน แต่พอมาเช็คกล้องแล้ว ปรากฏว่าทุกนางที่มีกล้องอยู่ในมือ ได้รูปกันมาคนละกรุบกริบ เกิดอะไรขึ้นตอนช่วงชุนมุน รูปพวกเราไปอยู่กะใครหมดเนี่ย แต่ก็ต้องเข้าใจเพราะแต่ละนางพอได้อยู่กับพี่คิ้ม สติไม่มีกันทั้งนั้น หน้างานพี่โก้ พี่คิ้ม Kaori พี่คม ซุปตาจิ๊บ ออกมาพบประแฟนๆ บ้างก็แจกลายเซ็น บ้างก็ถ่ายรูป พี่จิ๋มกับพี่เคทพุ่งเป้าหมายไปที่ซุปตาจิ๊บ สองคนรุมขอลายเซ็นเฮียจิ๊บ แถมยังนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงอีก ปล่อยคนรุ่นราวคราวเดียวกันไว้อย่างนั้น พอเขาหนำใจกันแล้วก็เรียกมาต่อท้ายแถวให้พี่คิ้มเซ็นบนบัตร “ อะไรยะ เปิ้ล ” พี่คิ้มส่งบัตรคืนมาให้ช้าง อ่านแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม เสร็จสมอารมณ์หมายกับพี่คิ้มแล้ว Mania ก็หันไปรุมพี่โก้แทน “ น้องๆกลุ่มนี้น่ารักทุกคนเลย ขอบคุณนะที่สนับสนุนกัน ” “ พี่โก้คะ ไม่ทราบว่าเพลง ความทรงจำสุดท้ายพอจะหาซื้อได้ที่ไหนคะ ” พี่เคทถาม “ หายากหน่อยอ่ะ เจอกันคราวหน้าเดี๋ยวพี่โก้หยิบมาฝาก ” พี่โก้รับปากรับคำเป็นอย่างดี ทำเอาพี่เคทปลื้มยกใหญ่ คอนเสิร์ตเลิกมากว่าชั่วโมงแล้วแต่ทุกคนยังคงไม่เร่งรีบ หันมาอีกทีพี่คิ้มเปลี่ยนชุดลำลองเรียบร้อย เดินไปกอดคอพี่คม “ คม ไปป่าววว ” น้ำเสียงกวนสุดฤทธิ์ ไม่รู้ชวนกันไปฉลองที่ไหน Mania ก็ได้แต่นั่งดูอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล “ ไม่ห่วงลูกเลยนะเกศศศศศ ” แน่ะ เดินผ่านยังอุตส่าห์หันมาแขวะอีก พี่คิ้มว่าขนาดนี้จะอยู่ไปทำไมล่ะ ก็จรลีกลับบ้านกันมั่งซิ แยกย้ายกันกลับกันด้วยอาการเพ้อๆ นะ หากจะถามว่าโดยรวมแล้ว คอนเสิร์ตนี้เป็นยังไง ก็คงตอบได้เหมือนที่บอกกับพี่คิ้ม แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังมีข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรงจะเข้าใจ หากเอามาเปรียบเทียบกับความตั้งใจดีที่จัดคอนเสิร์ต ไม่ว่าใครจะจัดก็คงไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้น (บาง) คอนเสิร์ตก็เหมือนกับการแต่งงาน เพราะเราอาจมีโอกาสครั้งเดียวในชีวิตที่จะจัดมันขึ้นมาก็ได้ ถ้าถามคน 10 คน ว่าคอนเสิร์ตนี้เป็นอย่างไร คงได้คำตอบที่แตกต่างกันไป คอนเสิร์ตที่ดีที่สุดของแต่ละคนย่อมไม่เท่ากัน แต่สำหรับช้างๆ ว่าถึงคอนเสิร์ตนี้จะเล็ก แต่ก็อุดมไปด้วยความสุขจริงๆ ป.ล. ถ้าใครอ่านถึงตอนที่พี่คิ้มใกล้ชิดกับพวกเรา ขอได้โปรดอย่างคิดมาก ช้างไม่มีเจตนาที่จะให้ทุกคนที่อ่านหรือคนที่ไม่ได้ใกล้ชิดกับพี่คิ้มต้องอิจฉา แต่สิ่งที่ช้างต้องการสื่อ คือความเป็นกันเองของพี่คิ้มมากกว่า อยากให้ทุกคนเข้าใจว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ช้างเองก็เจออะไรมาเยอะ (เจ็บมาเยอะ! ) เหมือนกัน ความน่ารักเป็นกันเองของพี่คิ้มในวันนี้ก็แลกมาด้วยหลายๆอย่าง อย่างน้อย วันนี้พี่คิ้มก็ดีกับทุกคน ยิ้มให้ถ่ายรูปด้วย จึงอยากให้ทุกคนที่พึ่งชอบ เริ่มชอบ ชอบอยู่ แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้แบบพวกเรา ขอให้ชอบต่อไป อย่างที่พี่คิ้มเคยบอกช้างว่า ไม่ต้องทำอะไรให้จำได้ เพราะความประทับใจต้องค่อยเป็นค่อยไป เอาเป็นว่าช้างเป็นกำลังใจให้ทุกคนก็แล้วกันนะ โก้ Mr.Saxman-ความทรงจำสุดท้าย Ost. The Notebook ปล. ขออภัยนะคะ ถ้าเรียงลำดับศิลปินผิดพลาดไปบ้าง เนื่องจากนักเขียนเองก็เบลอ บก.เองก็ไม่ได้ไป ส่วนสมาชิกที่เหลือก็ตกอยู่ในภวังค์ สติกระเจิดกระเจิงตามป้าไปหมด งานนี้รูปไม่มีนะคะ ขออนุญาตินำรูปจากเวบอื่น ๆ มาเป็นตัวอย่างแทนแล้วกัน ขอบคุณรูปสวย ๆ จาก //www.jiggaban.com/kohprccc/ ค่ะ ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 23 ตุลาคม 2553		16 comments
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2553 0:08:25 น.
Counter : 5157 Pageviews.
Share Tweet