Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน นางกวัก

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน นางกวัก


	การเปิดตัวสินค้าที่เราเห็นๆกัน ส่วนใหญ่ต้องมี พรีเซ็นเตอร์ (Presenter) หรือ จะให้หรูๆก็ต้องเป็น แบรนแอมบาสเดอร์ (Brand ambassador) มาทำยืนทำหน้าสวย หล่อ บริษัทเจ้าของสินค้าจึงยอมควักเงินก้อนโต เพื่อได้ตัวดารา-นักร้อง-ไฮโซ-ไฮซ้อ ค่าตัวคนเหล่านี้ก็มากกว่ารายได้รวมทั้งปี (GDP) ของคนไทยส่วนใหญ่ซะอีก คนพวกนี้ช้างเลยชอบเรียกว่า “ นางกวัก ” เสียมากกว่า เพราะจริงๆแล้วเขาก็แค่ต้องการ ขายของ ให้ได้เท่านั้นล่ะ เย็นอาทิตย์ที่ฝนโปรยปราย J.Kim Mania มีนัดกัน ปาล์ม หมอ หริ่ม ที่ล่วงหน้ามาถึงก่อนตามประสาเด็กหยาม (สยาม) ตามมาด้วยช้าง พี่ขวัญ พี่แอน ตามประสาคนแก่เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ต้องค่อยๆเดิน เดี๋ยวข้อเข่าเสื่อมจะกำเริบ รวมตัวกันได้ภายในเวลาที่กำหนด (เอาไว้ในบัตรเชิญ) 18.00 น. นอกจากเราจะยืนตรงเคารพธงชาติแล้ว พวกเรายังมีนัดไปหา พี่คิ้ม พี่โก้ ในงาน The journey of city งานเปิดตัว Honda City ตัวใหม่เอี่ยมอ่อง เมื่อเท้าเหยียบเข้า รอยัล พารากอน ฮอลล์ โฆษก (อู้ย เรียกได้ลูกทุ่งเชียว ) ก็ประกาศว่า “ เจนนิเฟอร์ คิ้ม และ โก้ มิสเตอร์แซ็กแมน on stage แล้วนะครับ ” J.Kim Mania ไม่รีบแต่เร่งฝีเท้าเพราะได้ยินเสียงเพลง Retro nuvo มาแต่ไกลจากเครื่องทองเหลืองที่ทรงเสน่ห์ พี่ชายตัวกลมที่แสนจะอบอุ่น จะกำลังโชว์อยู่บนเวที พวกเราหาทำเลที่เหมาะได้แล้ว พี่แอนก็ควักอุปกรณ์ทำมาหากินส่งมาให้ช้าง กล้องวีดีโอ ตัวเขื่องๆ Switch on วอร์มเครื่องก่อนลงมือถ่ายจริง ช้างส่งกล้อง Canon เน่าๆอันเป็นเครื่องมือหากินที่สำคัญของช้างให้ หริ่ม ทำหน้าที่เก็บภาพนิ่ง ( หรอ ) ของพี่คิ้มแทน ช่วงที่พี่โก้ร่ายมนต์สะกดอยู่นั้นเอง ก็หันมาโบกมือหยอยๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูยังไงก็น่ารักกับ J.Kim Mania ที่กำลังถกเถียงกันเหมือนนกกระจอกแตกรัง “ สนใจพี่โก้หน่อย ” ช้างบอกสมาชิก ทั้งหมดเลยละจากการถกเถียงหันไปส่งยิ้มกลับคืนพี่โก้ ระหว่างที่พี่โก้เป่าเพลง Memory of you เพลงที่พี่โก้บอกว่าเป็นเพลงใหม่ แต่พวกเราฟังมาเป็นปีแล้วนั้น พี่เกดก็เดินผ่านหลังพวกเราไป ถัดจากนั้นไม่นาน พี่นุชก็แง้มประตูออกมาดูบรรยากาศรอบนอก ก่อนจะเป็นพี่ข้าวตูที่นำหน้าพา พี่คิ้มออกมายืนเตรียมตัว “ ป้าเรียกใครว่ะ ” พ่อมรึง หรือ พี่ขวัญเอ่ย หลังจากเห็นพี่คิ้มกวักมือหงึกๆ พวกเราไม่อาจแน่ใจ และไม่อยากหน้าแตก เพราะมีทีมงานเดินตัดหน้าตรงเข้าไปหาพี่คิ้ม พวกเราจึงยังยืนกันนิ่ง จนพี่คิ้มเริ่มกวักมือเรียกเป็นครั้งที่สอง “ พี่ว่าป้าเรียกเราว่ะ ” พี่ขวัญเดินพาน้องๆเข้าไปหาพี่คิ้มทันที “ ไปไหนกันมา ” พี่คิ้มทัก “ มาหาพี่นี่หล่ะ ” ช้างตอบ “ ซื้ออะไรกันมาอีก เลิกซื้อได้แล้ว ” พี่คิ้มเห็นข้าวของที่พวกเราหอบหิ้วกันมา จริงๆของที่เห็นมีของพี่คิ้มแค่ Chocolate จากเบลล์ ณ ซิดนีย์เท่านั้น ที่เหลือ เป็นกระเป๋าลายเสือที่พี่ข้าวตูฝากปาล์มซื้อ กับเค้กของขวัญวันเกิดพี่โก้ กับของกระจุกกระจิกของปาล์มที่ต้องใช้หลายคนช่วยหิ้ว และสุดท้ายถุงใบเบ่อเร่อที่พี่ขวัญไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไร “ถุงอะไรอ่ะ” พี่คิ้มชี้ไปที่ถุงสีเหลืองข้างในบรรจุเค้กแช่เย็นเชี๊ยบ “ เค้กคะ” ใครสักคนตอบ “ซื้อให้พี่โก้วันเกิด” ช้างขยายความ พี่คิ้มยิ้มๆ “ เด็กๆซื้อให้โก้หรอ” น้ำเสียงดูจะตื่นเต้นปนดีใจ “คะ ทุกคนตั้งใจซื้อให้พี่โก้” ช้างสรุป ก่อนที่พี่ขวัญจะส่งถุงฝากให้พี่เกดรักษาเอาไว้ชั่วคราว “ Chocolate อีกแล้ว อ้วนกันพอดี ” พี่คิ้มหันมาบ่น (เบลล์เอ้ย ได้ยินแล้วนะ ) “ ถุงนั่นเอาไปบริจาคเด็กพิการรึไง ” พี่ข้าวตูแซวถุงเจ้าปัญหาของพี่ขวัญ “ พี่ไก่ ดูชุดแมงมุมนี่ซะก่อน ” ช้างชวนพี่คิ้มดูชุดที่ปาล์มใส่มา “ ก็สวยดีนิ ” พี่ข้าวตูปกป้องทันที “ เออ สวยดี ” พี่คิ้มสมทบ แผนจู่โจมทำลายเจ้าปาล์มของช้างเป็นอันล้มเหลวอีกงาน อืม..พรรควังดอกท้อนี่ค่ายกลแข็งแกร่งมาก ( ดู หนังกำลังภายในเยอะไปหน่อย เพ้อ เลย ) เมื่อช้างทำลายแม่แมงมุมน้อยไม่ได้ ช้างก็ยุแยงตะแคงรั่วไปเรื่อยซะเลย ตอนพี่คิ้มถามปาล์มว่า กระเป๋าแบรนเนมที่ถือมาแฟนซื้อให้รึเปล่านั้นช้างก็จุ๊ปากใส่พี่คิ้ม ประหนึ่งว่าอย่าพูดดังไป อันนี้รู้กันในกลุ่มซิพี่คิ้ม..( คนอ่านด้วยล่ะ รู้กันแค่นี้ จุ๊ จุ๊ ) เอาน่ะ สักวันต้องมีตีกันซิ ไม่งั้นช้างก็เหนื่อยแล้วก็เลิกยุไปเองหล่ะ “ ไปไหนมา ถึงได้แต่งตัวนักศึกษามาดูพี่ ” พี่คิ้มเท้าเอวคำราม ใส่หริ่มที่นั่งหน้าเจี๋ยมเจี้ยม “ หนูไปสอบมาคะ ” หริ่มตอบอย่างหวาดระแวง เป็นที่เรื่องชื่อลือฤาว่าพี่คิ้มจะเหวี่ยงทุกทีที่เห็น เด็กๆในกลุ่มใส่ชุดนักเรียน นักศึกษามาดู นั่นเพราะพี่คิ้มเกรงว่าจะเสียการเรียน กลัวว่าจะโดดเรียนมาดู ความเป็นห่วงล่ะน้าถึงได้ดุอยู่บ่อยๆ “ ทำไม พี่เหนื่อยอย่างงี้เนี่ย ยังไม่ทันร้องเลย ” พี่คิ้มทำหน้าหน่ายจิต “ สงสัยจะเจนเวทีเกินไปหน่อย ” ช้างอ้อมแอ้มอยู่ในคอ “ รึว่าแก่นั่นเอง ” พี่คิ้มสวนทันควัน ระหว่างนั้นก็มีคนเดินเอาซีดี Memory Kim มาให้เซ็น พี่คิ้มทำหน้าเหวอนิดหน่อย ก่อนจะจิ้มปากกาเซ็น “ ของพี่ฟอร์ดอ่ะคะ ” พี่ขวัญส่งเสียง “ บางอันยังมีสติ๊กเกอร์เซเว่นแปะอยู่เลย ” ช้างย้ำ “ อะ อืม..คุ คุ ” พี่คิ้มออกอาการไอเพราะแพ้ควันที่สร้างบรรยากาศให้ดูขมุกขมัว เห็นอย่างนี้พี่ข้าวตูส่งน้ำให้พี่คิ้มกลั้วคอ ทันที(รู้ใจจริงๆ) “ ป้าใส่นาฬิกาใหม่ ” พี่ขวัญชี้ให้ช้างดู “ นี่ โก้ ซื้อให้ ” พี่คิ้มยกแขนอวดนาฬิกาที่เป็นของขวัญแทนใจจากน้องชาย มองพี่คิ้มตอนนี้ ไม่มีอะไรอยู่บนใบหน้ามากไปกว่า รอยยิ้ม อันแสนสุข เก็บอาการ ภูมิใจไว้ไม่ไหว แม้ปากจะบอกว่าซื้อมาจากเซิ่นเจิ้นก็เถอะ เมื่อพี่โก้เริ่มเป่าเพลง คิดถึงเธอทุกทีที่ อยู่คนเดียว พี่เกดส่งไมค์ที่เขียนกำกับไว้ว่า “ JFK ” พร้อมกับการก้าวเท้าออกสู่สื่อ ตามไปด้วยช้างที่เริ่มการถ่าย “ เดี๋ยวดูมันสะดุดหน้าฟาดนะ ” เสียงพี่ข้าวตูอวยพรช้างมาจากด้านหลัง พี่คิ้มก้าวขึ้นไปยืนบนเวทีที่กว้างขวาง แต่พี่ทาเคชิ พี่โก้ ไหลไปรวมกองกันอยู่มุมนึงของเวที เหลือพื้นที่ให้พี่คิ้มซะเยอะเชียว ช้างนั่งกองกับพื้นตั้งป้อมถ่ายซูมเข้าซูมออก ไม่ทันไร พี่คิ้มก็เล็งเห็นแล้วว่าคนจะมามุงหน้าเวทีจนไม่สนใจรถที่ทางค่าย Honda เอามาโชว์ “ เราจะใช้พื้นที่ให้เป็นประโยชน์ ” สิ้นประโยค พี่คิ้มก็ออกเดินไปทั่วงาน แวะพักลูบไล้รถให้สื่อได้ภาพรถพร้อมภาพพี่คิ้มในคราวเดียว อืม..ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองหัว อุ้ย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว พี่คิ้มฉลาดมากๆ แอบเห็นทีมงานที่ยืนกับพี่นุช ยกนิ้วชมพี่คิ้ม พี่นุชก็น้อมรับไว้ด้วยความเต็มใจ พอพี่คิ้มเดินกรุยกรายไปตามรถทุกคันจนทุกคนได้ภาพหนำใจแล้วก็กลับขึ้นเวที อ้อ อย่าลืมนะว่ายังมี พี่เบน ชลาทิศ อยู่อีกคน พี่คิ้มเลยยกเวที (ชั่วคราว) ให้พี่เบน ในเพลง โอ๊ย โอ๊ย ส่วนพี่คิ้มโดนรุมทึ้งถ่ายรูปข้างๆเวที คนดูก็มุ่งความสนใจไปที่พี่คิ้มทันที จนพี่เบนร้องต่อไปไม่ได้ เบนเลยต้องรอให้พี่คิ้มเข้าห้องไปก่อน คนดูจึงกลับมาเป็นของพี่เบนจริงๆล่ะทีนี้ พี่เบนร้องเพลงคนข้างล่างเป็นเพลงที่สอง ก่อนที่พี่คิ้มจะออกมา Feat. กันในเพลง Too much heaven และเพลงที่ใช้ร้องในคอนเสิร์ต Lesson of love ที่พึ่งผ่านพ้นไปเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งช้างจำไม่ได้ว่าชื่อเพลงอะไร ถ้าใครเคยดูพี่เบนและพี่คิ้มร้องคู่กันจะเห็นว่ามันสวยงามและน่าฟังแค่ไหน จนพี่คิ้มถึงกับออกปากว่าแค่ฟังเสียงพี่เบนก็ไม่ต้องมีแฟนล่ะ Fin( finish ) ได้เหมือนกัน ฟังกันเพลินๆ เพลงของทั้งคู่ก็จบลง พี่คิ้มในฐานะเจ้าของเวที ก็ให้พี่เบนฝากผลงาน ที่งานนี้พี่โก้โดนกระทบชิ่งซะด้วย “ คุณโก้ คุณมีเพลงใหม่ใช่มั๊ย ” พี่คิ้มถาม “ ผมมีเพลงมา 5 อัลบั้มแล้ว ทุกวันนี้เจอใครๆก็ถามว่าเมื่อไหร่จะออกอัลบั้มใหม่ ” เหตุการณ์จริงที่คนดูถามพี่โก้เรื่องเพลงชุดใหม่ “ เร็วๆนี้หาฟังเพลงบรรเลงกับเพลงที่มีโก้ร้อง และพี่เจนนิเฟอร์ คิ้มมาร่วมร้องได้นะครับ ” พี่โก้ฝากผลงานใหม่ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทุกคนเคยได้ฟังรึยัง กับการเปิดตัวในเพลง อย่างน้อยก็เคยรักกัน คนฟังวิทยุ (ทั้งวัน) อย่างช้าง พอจะได้ยินคลื่นที่เป็นของอาเฮียอย่าง Cool fm เปิดอยู่บ่อยๆ ช่วงนี้ช้างเลยกำลังหัดร้องตาม เนื้อหาพูดถึงความรักที่จากไปแล้ว แต่คนๆนึงกลับติดอยู่กับภาพวันเก่าๆ ที่เดิมๆที่เคยไปด้วยกัน เพราะจริงๆ นะ คอนเฟิร์ม พอพี่เบนลงไปเรียบร้อย พี่คิ้ม พี่โก้ก็จบงานวันนี้ด้วยเพลง สายลม จากนนั้นก็แยกย้ายสลายตัว พี่คิ้ม พี่โก้ พี่เบน มายืนให้ทุกๆคนถ่ายรูป ก่อนที่พี่ข้าวตูจะจกพี่คิ้มเพื่อไปงานต่อ เหลือพี่โก้เอาไว้ให้ดูต่างหน้า “ อ้าว ! มากันครบแก๊งค์เลย สบายดีมั๊ย ” คำทักทายน่ารักๆจากพี่ชาย “ พวกเราซื้อเค้กวันเกิดให้พี่โก้ ฝากไว้ที่พี่เกดนะคะ” ช้างกับพี่ขวัญประสานเสียงกัน “ อู้ย..ขอบคุณมากเลย ” พี่ชายคนเดิมหน้าแดงระเรื่อๆ ระหว่างที่ขวยเขินกันอยู่นั้นเอง ทาเคชิ ก็เดินมาร่วมนัว “ เฮีย !!! ” ช้างส่งเสียงแหลมๆทักพี่จิ๊บ สักพักพี่หยาม พี่เบ้งก็มาร่วมกลุ่ม พี่จิ๊บก็เริ่มแซวพี่เบ้งเรื่องงานหมั้นที่เกิดขึ้นก่อนจะมางานนี้ “ เบ้งมรึงยิ้มตีกลอง หน้าทุเรศมาก ” พี่เบ้งก็เขิลรับประทานซิ ยืนคุยกันได้นิดหน่อย พี่ๆทาเคชิ พี่โก้ ก็ต้องขอตัวไปเลี้ยงฉลองงานหมั้นของพี่เบ้งแถวๆ ราชเทวี “ เบ้ง ชวนน้องเค้าจริงจังหน่อยซิ ” พี่โก้ หันไปบอกพี่เบ้งให้ชวนพวกเราไปด้วย แต่งานนี้ขอบายดีกว่า น่าจะเป็นเรื่องของคนใกล้ชิดสนิทสนม ร่ำลากันพี่ๆทุกคน พวกเราก็ต้องกลับบ้าน ก่อนกลับแวะ Mos Burger ประทังท้องสักหน่อย.... อ้อ...ถุงเจ้าปัญหาที่พี่ขวัยหวงนักหนา ที่แท้ก็เป็นหมอนช้างน้อยสีน้ำเงิน ที่พี่ๆน้องๆทุกคนใน J.Kim Mania ซื้อมาเป็นของขวัญวันเกิดของช้าง หยิบออกมาดูปลื้มอย่างที่สุด ด้วยสองเหตุผล หนึ่งคือมันเป็นช้างที่ช้างชอบ ( งง ม่ะ ช้าง..ช้าง) สองคือ มันมาจากน้ำใจของทุกคน ฮือๆ....ซึ้ง เคยสงสัยมั๊ยว่าอะไรที่ทำให้พี่คิ้มและพี่โก้เป็นพี่น้องที่รักกัน เจ็บแทนกัน สุขด้วยกันขนาดนี้ สิ่งที่ปฏิเสธเสียไม่ได้คือ มันเกิดจากความรักที่คนทั้งคู่มีให้กันมาเนิ่นนาน ( เหมือนพูดในงานแต่งเลยเนอะ) การอยู่ในช่วงเวลาที่ทุกข์และสุขของกันและกันตลอดมา มันจึงเป็นเรื่องของหัวใจ คำตอบของคำถามนี้อาจจะซ่อนอยู่ในกาลเวลา เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง อาจพบคนที่ “ ใช่ ” ของชีวิตที่ไม่ยึดติดกับคำว่า แฟน สามี หรือ ภรรยา คนที่ “ ใช่ ” อาจจะอยู่ด้วยกันแล้ว ไม่เพียงแต่มีความสุขเท่านั้น หากยังเกื้อหนุนชีวิตกัน แบ่งเบากันและกัน ไม่ใช่รับหรือให้เพียงฝ่ายเดียว ความผูกพันอันลึกซึ้งเป็นเรื่องของการกระทำที่จริงใจต่อกัน เป็นความรู้สึกดีๆ ที่ใจกับใจเท่านั้นที่จะสัมผัสถึงกันได้ ไม่ว่าคุณหรือใครก็มีความรู้สึกแบบนี้ได้ หากเพียงวันนี้คุณหาคนที่ “ ใช่ ” เจอหรือยังเท่านั้นเอง ถ้ามีแล้ว คุณเป็นคนที่โชคดีมากรู้ไหม ยังมีอีกหลายสิบ หลายร้อยคนที่เค้าไขว่คว้ามือออกไปเจอะเจอก็แต่ความว่างเปล่า ถ้าคุณมีคุณจงรักษาเขาไว้ ทำดีกับเขาเสมือนหนึ่งว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต จงกอดเขา จงรักเขา จงทำสิ่งดีๆเพื่อเขา เท่าที่คุณอยากทำ เพราะคุณไม่มีทางรู้เลยว่าพรุ่งนี้คุณยังจะมีลมหายใจไว้อยู่กับเขาเหมือนเดิมอีกไหม ป.ล. เอ่อ ร่วมกันยืนสงบนิ่งให้กับสองสาวที่น่าสงสารพลาดงานนี้ พี่แก้ว พี่สาวคนโตของกลุ่มที่มีนัด....กับงาน ส่งมาเพียงเสียงหวานๆ “ คิดถึง น้องๆทุกคนเลย” อืม..เคลิ้มไปหลายคน บูเก้ ที่โรคภัยรุมเร้า ไม่สามารถมาได้ แต่ส่ง sms มาว่า “ ฝากบอกป้าด้วยว่าคิดถึง แต่สังขารไม่ไหว ” และขอเสียงปรบมือให้กับน้องพลอยที่แฝงตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หันมาอีกทีก็มายืนเก็บภาพอยู่ข้างๆซะแล้ว ขอบคุณสำหรับรูปสวย ๆ จากกล้องพี่แอนนะคะ ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...