Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน รู้นะว่าป้า เหนื่อย ( ตอนที่ 1 )

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน รู้นะว่าป้า เหนื่อย ( ตอนที่ 1 )


	รู้นะว่าป้า เหนื่อย ( ตอนที่ 1 ) Blog Springdays สวัสดีทุกคนกันอีกครั้ง เป็นยังไงกันบ้าง ช่วงนี้ฟ้าฝนดูจะไม่เป็นใจเอาซะเลย เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน กรมอุตุพยากรณ์ว่าลมเย็นจากจีนพัดมาปะทะกับลมร้อนๆของบ้านเรา เลยเป็นเหตุให้อากาศช่วงนี้แปรปรวนไปซักหน่อย ก็ขอให้แปรปรวนเฉพาะอากาศแล้วกัน ส่วนจิตใจของทุกคนขอให้แจ่มใส สดชื่น กันทั่วหน้า บรรยากาศช่วงฝนตกชวนให้เหงาอยู่ไม่น้อย ขณะที่ช้างติดฝนอยู่บน BTS ก็นึกถึงเพลง ๆ นึง ซึ่งเข้ากับบรรยากาศรอบตัวเป็นอย่างดี เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ ที่ครั้งนึงพี่คิ้มเคยร้องเอาไว้ในงาน Music Fest ที่สยามเซ็นเตอร์ ในบทเพลงที่มีชื่อว่า Blue Day เป็นเพลงทำนองเศร้าๆหม่นๆ ตามสไตล์ดนตรี Jazz ฟังกี่ทีก็น่าอภิรมย์ ลองไปหามาฟังกันดูอาจจะหลงรักดนตรี Jazz แบบช้างก็เป็นได้ เอาล่ะ มาว่ากันถึงงานวันนี้กันดีกว่า J.Kim Mania มีนัดกันอีกแล้ว คราวนี้บุกมาย่านใจกลางเมือง กับงานที่คนรักรถเก่าไม่ควรพลาด จัดขึ้นโดยสมาคมคนรักรถเก่าแห่งประเทศไทย ร่วมกับ Central World ที่งานนี้ขนเอา Cassic Car ในยุค 70-80 มาให้ชมกัน บรรยากาศภายในงานถูกเนรมิตให้ย้อนกลับไปในยุคที่เพลงดิสโก้และการเต้นรำกำลังมีอิทธิพล ถ้าใครนึกภาพไม่ออกก็ให้นึกถึงหนังเรื่อง 2499 อันธพาลครองเมืองจะเห็นภาพชัดเจนขึ้น นอกจากบรรดารถเก่าที่ขนเอามาโชว์กันแล้ว พี่คิ้มและพี่โก้ก็ยังได้รับเกียรติให้มาเปิดมินิคอนเสริ์ตอีกด้วย นั่นหล่ะเป็นสาเหตุให้ J.Kim Mania ต้องระดมพลกันอีกครั้ง เมื่อช้าง ปาล์มและหมอไปถึง อีกไม่กี่อึดใจน้องหริ่มและพี่ขวัญก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน นั่งคุยกันสักพักใหญ่ เคลียร์หนี้ เคลียร์สินกันเรียบร้อย คุณนานา ไรบีนา สาวนักซิ่งอันดับหนึ่งของเมืองไทย ดำเนินหน้าที่พิธีกรบนเวทีก็ส่งสัญญาณว่าพร้อมที่จะเปิดงาน ถึงหนังหน้าพวกเราจะไม่เข้ากับแขกในงานที่ค่อนข้างหรูหรา ไฮโซ แต่ตอนนี้พวกเราก็ยืนหน้าเงือกอยู่หน้าเวทีเรียบร้อย บนเวที (อีกครั้ง) ดนตรีเร่งจังหวะเพื่อต้อนรับแขกพิเศษของงาน เมื่อเปิดม่านสีแดงสดก็ได้พบกับ ปู ไปรยา สวนดอกไม้ ยืนหุ่นอ้อนแอ้นในมาดของ มารีรีน มอนโร กองทัพนักข่าวกดชัดเตอร์แสงเฟรชวูบวาบ ทำเอาพวกเราตาบอดไปชั่วขณะ แต่แล้วพี่ขวัญก็ตาดีเหลือบไปเห็นพี่คิ้มที่ยืนแอบซุ่มหลบจากสายตาผู้คน อยู่ในร้าน G-Star หลังเวทีนั่นเอง ข้างกันเป็นพี่นุช พี่เกด ยืนสนทนาประสาสมัคร (เฮ้ย..วอนคุกล่ะ) แต่ชุดพี่คิ้มดูจะแดงเด่นสะดุดสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา เลยทำให้หลายๆคนที่เดินผ่านแวะถ่ายรูปกันหลายต่อหลายคน เมื่อพิธีการบนเวทีจบลง ทีนี้ก็เป็นคิวของพี่ชายตัวกลมของพวกเรา พี่โก้ มิเตอร์แซกแมนกับเครื่องเป่าทองเหลืองคู่ใจ พอพี่โก้ขึ้นมาก็ทักทายแขกทุกคนในงาน ก่อนที่จะหันมาเจอพวกเรา เป็นไปตามคาดพี่โก้ยักคิ้วและยิ้มให้เหมือนเคย ลีลาการเป่าแซกของพี่โก้สะกดให้ทุกคนจับจ้องตลอด 3 เพลงบรรเลง และ 1 เพลงร้อง พี่โก้ยังคงเป็นพี่ชายที่น่ารักและอบอุ่นกับน้องๆเสมอ ก่อนที่เพลงสุดท้ายของพี่โก้จะจบลง พี่โก้ก็พูดขึ้นว่า “เพลงต่อไปที่โก้จะเป่า เป็นเพลงในอัลบั้มของโก้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ที่สำคัญเพลงนี้จะขาดเธอคนนี้ไปไม่ได้” “โก้จะเล่นเพลงนี้ให้กับทุกคนได้ฟังกัน โดยเฉพาะน้องๆกลุ่มนี้(ชี้มาที่พวกเรา) เชิญพบกับพี่สาวของโก้ คุณเจนนิเฟอร์ คิ้ม ครับ” “กับเพลง คิดถึงเธอ ทุกทีที่อยู่คนเดียว” สิ้นเสียงพี่โก้พี่สาวที่พวกเรารักก็ออกมาในชุดสีแดงเพลิงเข้ากับสีของม่าน “ตะวันลับฟ้า...เมื่อตอนเย็นๆ....” เสียงของพี่คิ้ม กับ เสียงแซกของพี่โก้ เมื่ออยู่บนเวทีช่างมีเส่นห์เข้ากับงานวันนี้ได้เป็นอย่างดี ในขณะที่พี่คิ้มร้องเพลงและมองไปรอบงาน บ้างก็ยกมือทักทายผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา หรือ แม้แต่คนที่อยู่ในลิฟท์ ไปจนถึงคนที่อยู่บนชั้น 2 ชั้น 3 ของห้าง เป็นอีกหนึ่งในความเป็นกันเองของพี่คิ้มที่ชนะใจใครหลายๆคน “แกป้าเห็นเรายังอ่ะ” “ยังเลย” หมอคุยกะเจ้าปาล์ม เมื่อสายตาของพี่คิ้มผ่านมาตรงที่พวกเรายืนพี่คิ้มก็ไม่รอช้าที่จะยิ้มให้ แสดงการรับรู้ว่า J.Kim Mania มารายงานตัว ส่วนพวกเราก็ยกมือไหว้แบบงามๆ ตามมารยาทไทยส่งคืนไป “เค้าเป็นใครอ่ะ รู้จักกันด้วยอ่ะ” เด็กสาววัยรุ่นหน้าตาดีคนนึง นินทา (ระยะเผาขน) พวกเรา “นั่นง่ะ แม่เค้ายิ้มให้ลูกสาวล่ะ” พี่ขวัญแซวลูกสาวป้า (เจ้าปาล์ม) ที่วันนี้ไม่สบายแต่ฝืนสังขารมาดูพี่คิ้มจนได้ โถ ๆ แม่คุณของพี่ อุตส่าห์ใส่ชุดลายเสือรองเท้าแดงซะสวย แต่ตอนนี้กลายเป็นเสือ (จะ) ร้องไห้ซะแล้ว พอเพลงจบพี่คิ้มก็กล่าวทักทายแขกในงานอย่างเป็นทางการ “งานนี้เหมาะกับดิฉันมากนะคะ รถเก่า นักร้องแก่” ดูเหมือนพี่คิ้มจะคุยไม่ค่อยออก เนื่องจากแขกในงานดูเป็นทางการ ทั้งไฮโซ ไฮเซ้อ เดินกันทั่วงาน แล้วช่างภาพสื่อมวลชนก็สนใจถ่ายรูปรถซะมากกว่า พี่คิ้มเลยดูเรียบร้อยไปถนัดตา เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ พี่คิ้มเลยเอาเพลง How do I live มาขับกล่อมเป็นเพลงที่ 2 ต่อมาก็เป็นเพลงสายลม “ เป็นเพลงที่ปิงกับแม็ค วานให้มาช่วยร้อง ในอัลบั้ม AM:PMของ RS ปกติแล้วจะมีเพลงของตัวเองอยู่แค่ 2 เพลง หนึ่งคือคิดถึงเธอ ทุกทีที่อยู่คนเดียว กับ ไม่ยอมหมดหวัง ” พี่คิ้มออกตัวก่อนร้อง แต่แล้วสิ่งที่พวกเราวิตกกังวลมาตลอดก็เริ่มชัดเจนขึ้น ท้าวความก่อนหน้านี้ที่พวกเราเป็นกังวลกันสักหน่อย เนื่องจากพักนี้เราตั้งข้อสังเกตุกันว่า ทำไมพี่คิ้มไม่ค่อยร่าเริงเอาซะเลย พี่คิ้มเหนื่อยรึเปล่านะ รึ ว่าพี่คิ้มไม่สบาย พวกเราคิดกันไปต่างๆนานา ที่บอกว่าเริ่มชัดเจนก็เพราะว่าเพลงสายลมที่พี่คิ้มกำลังร้องอยู่ตอนนี้เนี่ย มีบางท่อนที่พี่คิ้มเสียงหายไปบ้าง บางท่อนเสียงไม่ถึงบ้าง บางท่อนก็ร้องเหมือนใจจะขาด จบจากเพลงสายลม พี่คิ้มก็กล่าวลา ทำเอาพวกเราที่ยืนเฝ้ามองอยู่อึ้งไปพักนึง เพราะว่าพี่คิ้มพึ่งร้องไป 3 เพลงเท่านั้นเอง บวกกับของพี่โก้อีก 4 เพลง ถ้าเทียบกับงานทั่วไปที่เคยไปดูมา ส่วนใหญ่พี่คิ้มจะร้องไม่ต่ำกว่า 4-5 เพลง ถ้าเป็นงาน Event ถ้าเป็นตาม ผับ ก็จะอยู่ที่ 6-7 เพลง หรือแล้วแต่อารมณ์แถมของพี่คิ้ม พอมาเจองานนี้เป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก พอพี่คิ้มร้องเสร็จก็ถึงเวลาชักภาพกับบรรดาแขกในงาน ตอนนี้มีแต่คนรุมล้อมรอบตัวพี่คิ้ม ส่วนพี่โก้ก็ใช่ย่อย แยกไปถ่ายรูปอีกฝั่งนึง พวกเราก็หาที่เหมาะๆจับจองยืนรอพี่คิ้มถ่ายรูปเสร็จตามเคย แต่แล้วสายตาประสบกับพี่นุชยืนรอพี่คิ้ม ช้างก็ยกมือหวัดดี “ดีค่ะ” ต่อจากนั้น ช้างก็ถูกเด็กดำอ้อนให้เข้าไปถามถึงขนมที่เคยฝากไปให้กินตอนงานสงกรานต์ “พี่นุชคะ ปาล์มถามว่าขนมอร่อยมั๊ย” โดยมีปาล์มมองตามไม่ละสายตา “พี่ไม่ได้กินเลย พี่เอาไปให้บ้านพี่คิ้ม” พี่นุชตอบ หมดกันปาล์มอุตส่าห์ซื้อมาให้พี่นุชเป็นการตอบแทน แต่ดันเอาไปให้คนที่บ้านป้ากิน “ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยขนมของหนูก็ไปเรียงอยู่ในท้องคนที่บ้านป้า หนูก็โอเคล่ะ” ปาล์มปลอบใจตัวเอง ถึงตอนนี้พี่คิ้มก็ยังโดนรุมถ่ายรูปไม่เสร็จ พวกเราเลยยืนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องรอบตัวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งการรุมเสร็จสิ้น พี่เกดก็พาป้าแหวกวงออกมาก พี่นุชก็เลยชี้มือมาทางกลุ่มพวกเรา “พี่คิ้ม น้องๆรออยู่” พี่นุชพูด “เด็กๆ ไหนมากอดกันหน่อยซิ” พี่คิ้มโผเข้ามากอดหมอเป็นคนแรก จากนั้นพี่คิ้มก็ไล่กอด J.Kim Mania ทุกคนจนครบ การกอดจบลงพี่คิ้มก็จับมือกับปาล์มเพื่อแซวชุด “โอ้โห แต่งตัว match กันดีนะ” แต่ปาล์มวันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมสักเท่าไร ปาล์มเลยได้แต่ยืนอมยิ้มไปเรื่อย “ไหนพี่คิ้มจับใหม่ซิคะ” พี่ขวัญจับมือพี่คิ้มไปวางที่แขนปาล์ม “โอ้ คนละสีเลย” หมายถึงสีผิวน่ะ “ไปไหนกันมาเนี่ย ” พี่คิ้มถาม “พึ่งเลิกงานมาคะ” เก้ตอบ “ เมื่อกี้ใครก็ไม่รู้เข้ามาใกล้ๆพี่ละ เหม็นเต่าชิบเลย ” พี่คิ้มทำหน้าแหยๆ คาดว่าไอ้คนนั้นมันจะตื่นเต้นหนัก ทำให้อุณหภูมิภายในร่างกายร้อน จนทำให้เต่าส่งกลิ่น “ช่วงนี้พี่ยุ่งมากเลยอ่ะ ซ้อมคอนเสริ์ต นี่ยังจำเพลงไม่ค่อยได้เลย” “พี่ยุ่งจนไม่มีเวลาทำอะไรเลย ” “ขนาดพี่อ้อยพี่สาวพี่ โทรมายังไม่ได้รับเลย เข้าบ้านก็ยังไม่ได้คุยกับใครเลย’ แววตาพี่คิ้มตอนนี้มันสื่อถึงความเหนื่อยออกมาจนทำให้พวกเราที่ยืนอยู่รอบๆ เหนื่อยตามไปด้วย “เดี๋ยวพี่ต้องเอาเพลงไปซ้อมที่บ้านอีก ต้องคุยงานกับโก้อีก” พี่คิ้มพูดไปทำหน้าเซ็งไป “โห พี่ไก่ แล้วพี่จะซ้อมทันหรอ นี่เหลือเวลาอีกแค่ 2 อาทิตย์กว่าๆเองนะ” ช้างถามแทนคนอื่นที่ตอนนี้คงจุกอกกับความเหนื่อยที่พี่คิ้มมี “ไม่รู้ซิ เพลงก็ยังจำไม่ได้ ไหนจะต้องโหนสลิงอีก” โถๆ น่าสงสารจริงแม่คุณของพวกเรา “ขอร้องเลยนะเด็กๆ อย่าตามไปดูที่ JSL เลย แถวนั้นเวลาฝนตกน่ากลัวมากรู้มั๊ย มองไม่เห็นทางเลยนะ” อีกหนึ่งความห่วงที่พี่คิ้มมีให้พวกเรา “พี่ไก่ไปตัดชุดมาแล้วหรอ ตอนที่ซานติก้ามันยังยาวอยู่เลย” ช้างตั้งข้อสังเกตุเรื่องชุดของพี่คิ้ม “ไปตัดมาแล้ว” พี่คิ้มรวบชายผ้าให้ดู พี่ขวัญอาศัยจังหวะชุลมุนเอามือจิ้มตรงเอวพี่คิ้มก่อนจะถามว่า “เอาเอวเข้ามาด้วยใช่มั๊ยคะ ที่ซานติก้ายังหลวมอยู่เลยนิคะ” ส่วนเจ้าปาล์มก็เอามือไปเขี่ยที่แขนพี่คิ้ม “ป้าไปโดนอะไรมาอ่ะ แขนเป็นรอยหมดเลย” “เล่นกะหมากะแมวที่บ้าน” ช้างเลยมองและเอามือไปลูบๆคลำๆ แผลที่แขนพี่คิ้มคงพึ่งตกสะเก็ด แต่ผ่านการแกะของพี่คิ้มไปซะแล้ว หันไปอีกทีพี่อ็อฟแห่งเวปจิกกะบาลก็เดินเข้ามาทักพี่คิ้ม “ไม่ไปตาม ETC แล้วหรอ” พี่คิ้มก็หยุดคุยกับพวกเรา หันไปคุยกับพี่อ็อฟแทน พอคุยกับพี่อ็อฟเสร็จก็กลับมาคุยกับเราต่อ “พี่คิ้มคะ พรุ่งนี้ที่พารากอนพี่คิ้มไปมั๊ยคะ” พี่ขวัญถามพี่คิ้ม “พี่ไม่รู้เลย ต้องถามพี่นุชพี่เกดตอนเช้าอีกที” จากนั้นความเหนื่อยอ่อนของพี่คิ้มก็ทยอยเล่าผ่านมาให้พวกเราฟัง จนหน้าพวกเราเหี่ยวลงๆ จากปกติที่เหี่ยวอยู่แล้ว การที่ต้องแบกความหวังของคนรอบตัวเอาไว้ บางทีมันก็ทำให้เหนื่อยหนักเป็นสองเท่า เมื่อพี่คิ้มยังคงเป็นที่คาดหวังของคนหมู่มาก ทำให้พี่คิ้มต้องทำมากกว่าที่คนอื่นคาดหวังเอาไว้ กับการที่พี่คิ้มบอกเล่าเรื่องนี้กับพวกเรา ถึงแม้ว่าจะไม่ช่วยทำให้พี่คิ้มหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แต่อย่างน้อยพี่คิ้มก็ยังได้ระบาย ถ่ายเท ความรู้สึกออกมาบ้าง ความเหนื่อยอาจจะแค่ทุเลาเบาบางลง อย่างที่เคยบอกเอาไว้ว่าต่อให้เข้มแข็งขนาดไหน บางเวลากำลังใจก็เป็นสิ่งที่ต้องการ พวกเรายังคงเห็นทุกๆสิ่งและเป็นกำลังใจให้ตลอด ตราบใดที่พี่คิ้มยังเป็นคนที่พวกเรารักและปรารถนาดี กำลังใจตรงนี้ก็จะไม่มีวันเหือดแห้งไปจากใจพวกเรา มันจะยังคงส่งตรงไปถึงใจพี่คิ้มได้ตลอด มันเป็นการผลัดกันเติมแรงใจ เมื่อใดที่พวกเราหมดกำลังใจ หรือ ต้องการเพียงคิดถึงใครสักคน พี่คิ้มจะเป็นหนึ่งในหลายคนที่พวกเราจะคิดถึง และเมื่อใดที่พี่คิ้มหมดแรงก็สามารถแวะมาพักเติมใจให้กลับไปเต็มได้เรื่อยๆ “พี่ไก่คะ พี่แก้วฝากความคิดถึงมาด้วยหล่ะ พี่แก้วบอกว่าอยากเจอพี่ไก่ใจจะขาด แต่งานพี่เค้ายุ่งมากๆ” ช้างเก็บคำพูดของพี่แก้ว ที่โทรมาฝากฝังไว้ “มีเบอร์แก้วมั๊ย” ขณะที่เราจะหยิบโทรศัพท์พี่คิ้มก็หันไปถามพี่นุชพี่เกดแทน “เอาเบอร์พี่โทร นุชมีเบอร์แก้วมั๊ย” พี่นุชพยักหน้าว่าพี่เกดมี พอพี่คิ้มหันกลับมาคงเห็นสีหน้าพวกเราหดหู่ “พี่ก็คิดถึงทุกคนหล่ะ เวลาที่ไม่เจอกัน” พี่คิ้มโปรยเสน่ห์ให้เราหลงอีกล่ะ “ไปเดินเล่นกันเถอะเด็กๆ” พี่คิ้มคงต้องลาจากพวกเราไปแล้ว ก่อนที่จะจากกัน ใครคนนึงเดินเข้ามาขอพี่คิ้มถ่ายรูป เชื่อว่าพี่คิ้มยังคงไม่หายเหนื่อย แต่จะด้วยสปิริตหรือมารยาททางสังคมก็ตาม “ได้คะ ยินดีคะ” พี่คิ้มไม่เคยแม้แต่จะปฏิเสธการตอบรับจากคนภายนอก เพราะพี่คิ้มยังคงรู้สึกเป็นเกียรติทุกครั้งที่ยังมีคนเข้ามาขอลายเซ็นหรือถ่ายรูป “กลับบ้านกันดีๆนะเด็ก” คำพูดติดปาก แต่จริงใจของพี่คิ้ม อวยพรพวกเราก่อนแยกกัน แต่หน้าที่ของพี่คิ้มคงยังดำเนินต่อไป เมื่อพวกเราหันกลับไปมองก็มีประโยคๆนึงวิ่งเข้ามาในหัวว่า “ไม่ว่างานจะหนักแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหน มีปัญหาอะไร เมื่ออยู่บนเวทีต้องทิ้งทุกสิ่งไว้ข้างหลัง และพร้อมจะยิ้มให้ทุกคนที่รออยู่หน้าเวที” ตอนนี้พี่คิ้มยังคงยิ้ม ถ่ายรูปและแจกลายเซ็นให้กับทุกคน พี่คิ้มคนที่พึ่งบ่นว่าเหนื่อยได้หายไปชั่วขณะ พวกเราเดินจากมาพร้อมกับความรู้สึกสงสารปนเห็นใจพี่คิ้ม แต่พวกเราก็ทำได้ดีที่สุดเท่านี้ หวังว่าเร็วๆนี้พี่คิ้มจะหายเหนื่อย ดูแลสุขภาพกายและใจด้วยนะ โปรดติดตามตอนต่อไป... ท้ายเรื่อง เพลงที่พี่โก้ร้อง Retro Nuvo By Koh MrSaxman & Darren Rahn - Retro Nuvo By Mr. Saxman & Darren Rahn ( เพลงบรรเลง อัลบั้มใหม่ของพี่โก้ ) - แสงเดือน (บทเพลงพระราชนิพนธ์ของในหลวง) - Havana Original By Kenny G - ภาวนา เพลงที่พี่คิ้มร้อง - คิดถึงเธอทุกที ( ที่อยู่คนเดียว ) - สายลม - How Do I Live ( OST. ConAir ) ป.ล. สารภาพตามตรงเป็นตอนที่เขียนได้ยากอีกตอนนึงเลยทีเดียว เพราะมันมีหลายอารมณ์ผสมปนเปกันอยู่ในเรื่องเดียว ถ้าตอนนี้เขียนไม่ดียังไงช้างต้องขอโทษด้วยนะ สุดท้าย ท้ายสุด งานนี้ช้างอดสงสารทุกคนไม่ได้ พี่คิ้ม กับ ความเหนื่อยที่พรั่งพรูให้พวกเราฟัง พี่แก้ว ที่เจียดเวลาอันแสนยุ่งโทรมาหาช้าง เพื่อคร่ำครวญหวนไห้ถึงพี่คิ้ม สำหรับพี่สองคนนี้ทำให้ช้างรู้สึกว่าปัญหาไหนๆก็เล็กเหลือเกิน งานที่ยุ่ง ที่ว่าเหน็ดเหนื่อยพอมาเห็น มารู้ว่าพี่สองคนเหนื่อยกว่าขนาดไหน ก็เลยมีพลังสู้ต่อ พี่ทั้งสองคนก็หาเวลาพักผ่อนบ้างนะ เป็นห่วงจริงๆ พี่ขวัญ ที่งานนี้แอบมีน้ำตาซึม เพราะเห็นใจพี่คิ้ม โอ๋ๆไม่ต้องเศร้านะ ปาล์ม น้องสาวของพวกเราที่ป่วยแต่สู้จะมา ดูแลตัวเองดีๆนะน้อง หมอ ที่อยากจะไปดู Tattoo Color ใจจะขาด แถมยังง่วงนอนอีกต่างหาก พี่กุ้ง คนสุดท้ายนี่ เห็นใจปนลุ้น อีกไม่นานคงต้องไปอเมริกาแล้ว อุตส่าห์จะมากราบลาป้าซะหน่อย แต่ฝนเจ้ากรรมดันมาขัด อย่างงี้ละ มารไม่มีบารมีไม่เกิด (เกี่ยวกันมั๊ย) ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 26 เมษายน 2551

Last Update : 26 เมษายน 2551 15:44:29 น.

4 comments

Counter : 729 Pageviews.

แค่พลอยอ่าน ยังรู้สึกเหนื่อยแทนป้าเลย เห้อ..

ไหนจะต้องซ้อมๆ ไหนจะมีงานทุกๆวัน ติดกัน

เมื่อวาน ฟังกรีนเวฟ พี่ฉอดเลิกจัดตอน เที่ยงคืนกว่าๆ

ยังบอกว่า เดี๋ยวต้องไปดูป้าซ้อมต่ออีก โหว เที่ยงคืน..

แล้วป้าจะเอาเวลาที่ไหนไปพักผ่อนเนี่ยย

เป็นห่วงอ่ะ แงงงง

โดย: พลอยเอง IP: 124.121.13.103 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:15:56:39 น.

ป้าดูเหนื่อยมากมายอ่ะค่ะ เห็นแระทามให้ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาเรย
สู้ๆนะค่ะป้า จะคอยเป็นกะลังใจให้อยู่ไกลๆค่ะ
แระเจอกานนะค่ะพี่ๆทุกคน ป้าด้วยค่ะ คิดถึงมากมาย
วันนี้เม้นน้อยหน่อยนะค่ะ รู้สึกว่าพิมพ์ไปก้อเหนื่อยไป เฮ้อ เหนื่อยใจมากมายค่ะ

โดย: น้องหริ่มเองค้าบ... IP: 124.121.137.244 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:16:17:42 น.

ง่า .. เปนห่วง + สงสารป้าอ้ะ ๆ ๆๆ > <
รุ้เลยอ้ะว่าป้าต้องเหนื่อยมากแน่นอน ..

คิดถึงป้ามากอ้ะ ๆๆ

โดย: น้องอิม IP: 125.24.15.87 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:20:43:01 น.

หดหู่ได้อีกกกกกกกกกกก

สงสารป้าอะซ้อมก้อเหนื่อยจะแย่ไหนจะงานอีก
สู้ๆๆนะค้าฟเปนกำลังใจให้ป้าสา-เหม๋อน้า

อยากดูป้าอะ(แต่อดง่าง่า)
รักส์ป้าที่สุดนะคับ

โดย: น้องกัน IP: 117.47.125.124 วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:59:33 น.