Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน 2590

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน 2590


	วันศุกร์ซะที วู้ว..!! (4 กค 51) ทำงานหลังขดหลังแข็งมา 5 วันเต็มๆ พรุ่งนี้ก็ได้พักแล้ว ช่างเป็นวันศุกร์ที่แสนจะง่วงเสียจริงๆ หาว จนปากจะฉีกถึงหู ยังกับคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ก่อนจะได้พักผ่อน วันนี้มีนัดกับเหล่า J.Kim Mania ไปเริ่ดๆ เชิดๆ กันที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติ ไปทำไมนะหรอ ? เดี๋ยวก็รู้ “หนู พี่อยู่ที่ร้านผลไม้ตรงทองหล่อแล้วกับเจ้าปูนนะ ถ้าเสร็จงาน ก็ตามมาช่วยเลือกล่ะ” รับสายพี่แอนตอนบ่าย 3 กว่าๆ “ได้คะพี่ เดี๋ยวจะรีบตามไปให้เร็วที่สุด” วางสายปั๊บ งานเข้าปุ๊บ งานประจำที่ทำอยู่ดันเข้ามาตอนเย็น เลยต้องรีบปั่นหัวหมุน กว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็ล้าช้ากว่าที่นัดกับพี่แอนไว้ไปมาก เลยต้องฝากงานที่เหลือไว้ให้เพื่อนช่วย แล้วชิ่งออกมา นั่งรถไฟฟ้ามาถึงทองหล่อ เพื่อไปรับตะกร้าผลไม้ที่เจ๊ใหญ่ (พี่แก้ว) สั่งไว้ ตอนที่คุยกันผ่านโทรศัพท์ ไม่คิดว่าผลไม้ในตะกร้าที่ว่าจะล้นหลามขนาดนี้ ภาพแรกที่เห็น คือ พี่แอนกับปูนหามกันมาคนละข้าง ตะกร้าผลไม้ที่ว่าใบไม่ใหญ่มากนักหรอก แต่ผลไม้ที่เรียงไว้นี่ซิ อันเท่าหัวเด็กเลยล่ะ แว๊บแรกช้างคิดว่าสองคนนั่น ตัวผอมบางเลยหิ้วกันไม่ไหว แต่หุ่นล่ำสันอย่างช้างคงสบายมาก เดินปรี่เข้าไปรับช่วงมาหิ้วคนเดียว โอ๊ะ..ๆ.....หนักว่ะ “หนูๆ ไหวหรอนั่น” พี่แอนรีบเตือน ปูนก็วิ่งเข้ามารับ เออ...ขอบใจ...หนักได้อีก ช่วยกันแบกหามจากทองหล่อ มาต่อรถไฟฟ้าใต้ดิน โผล่ที่ศูนย์วัฒนธรรม ตลอดการเดินทาง สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ตะกร้า พวกเขาคงนึกว่ามันจะไปเยี่ยมคุณแม่หลังคลอดล่ะมั๊ง คงไม่มีใครคิดว่าจะเอาไปให้นักร้องหรอก ถึงสถานีศูนย์วัฒนธรรม แบกกันต่อไปนั่งรอ เก้ ที่คาร์ฟูร์ “ปูนเปลี่ยนข้างกันเถอะ แขนล้าไปหมดแล้ว” เริ่มบ่นกับปูน แต่กว่าจะไปถึงคาร์ฟูร์ เหงื่อเริ่มไหลโทรมกาย หลังเริ่มเปียก มือไม้เริ่มแดงกร่ำ สบตากับปูน ไหวมั๊ย? ปูนส่งกลับมาแต่รอยยิ้มแห้งๆ ทะนุถนอมเสียยิ่งกว่าอะไรดี วางกับพื้นก็ไม่ได้ ตะกร้าก็บอบบางเหลือเกิน แถมต้องระวังผลไม้จะช้ำอีก พอถึงคาร์ฟูร์ ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ลูกแบกมาอย่างปลอดภัย ระหว่างรอเก้ไปแต่งสวย หาอะไรรองท้องดีกว่า สั่งข้าวปลามากิน 3 สาวก้มหน้าก้มตากินกันหนุบหนับ สักพักเก้ก็มา ปิ๊งมาเลยเพื่อนฉัน เห็นว่าหอพักอยู่หลังคาร์ฟูร์หน่อยทำเป็นกลับไปอาบน้ำอาบท่า แต่งหน้าทาปาก ใส่เดรส สวยมาเชียว ไม่เห็นใจเพื่อนกับพี่บ้างก็แล้วไป “โอ้ว...เดินมามองไม่เห็นพวกเรานะ แต่ที่คิดว่าใช่ เพราะเห็นตะกร้าใหญ่ๆนี่หล่ะ” เก้ ถึงกับตกตลึง ดูเวลาดูท้องฟ้าแล้ว เห็นถึงความมืดครึ้ม เดี๋ยวให้เก้กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป “ไหนการ์ดที่ให้ทำล่ะ” ช้างถาม “อ่ะนี่” เก้ส่งการ์ดที่ช้างออกไอเดีย แต่เก้เป็นคนทำให้เป็นรูปเป็นร่างมาให้เซ็น “เดี๋ยวรอพี่แก้ว ประเดิมดีกว่า” ช้างพับเก็บไว้อย่างเดิม พุงกางกับเรียบร้อย เดินออกมาโบกแท็กซี่ พาข้ามฝั่งมาจอดหน้าศูนย์วัฒนธรรม พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นหล่ะ ฝนที่ตั้งท่าจะตกก็เทลงมาห่าใหญ่ ตายละวา พี่สาวช้างยังมาไม่ถึงด้วย ป่านนี้โดนฝนหอบไปรึเปล่า อุตส่าห์บึ่งรถมาจากปราณบุรี แถมมีประชุมต่อด้วย เหลือบมองผู้คนที่ยืนออกันหน้าทางเข้า เยอะเชียว คงเพราะวันนี้เป็นรอบแรก ผู้คนเลยให้การตอบรับอย่างอบอุ่น ยังไม่ลืมตะกร้าผลไม้ใช่มั๊ย ตอนนี้มันยังอยู่ในมือช้างและปูนเหมือนเดิม ขออนุญาติวางลงกับพื้นละกัน ไม่ถึง 10 นาที พี่สาวคนสวยของพวกเราก็มาถึง ช้างโบกมือแทบหัก แหม ไม่ได้เจอกันนานโข ตั้งแต่จบคอนเสิร์ตคิ้มไรเดอร์ไป พี่แก้วก็โดนกักตัวเอาไว้ไม่ให้มาเจอน้องๆอีกเลย พี่แก้วนี่เจอกี่ทีก็สวย สง่างาม เหมือนเดิม “พี่บอกน้องๆที่ office ว่า 4 ทุ่มจะกลับ” พี่แก้วรักงานซะยิ่งกว่าอะไรดี รีบแจกแจงคิวทันที “พี่แก้วเซ็นการ์ดก่อนเลย” “เรียงลำดับตามความสวยอ่ะคะ” ช้างหยอก “รัก แก้วคะ เซ็นแบบนี้ไม่เอานะ” เก้กันท่า เพราะกี่ทีที่เซ็นการ์ด พี่แก้วจะมาแนวเดียวตลอด พอพี่แก้วเซ็นเสร็จก็ไล่เซ็นจนครบ “พี่ขายงานได้ 2 งาน อันแรกมีเป็ก อ็อฟ ไอซ์ ที่พัทยา” “อันที่สอง ลูกค้าจะเอาพี่คิ้ม แต่งบประมาณจำกัด” พี่แก้วเล่า “น้อง AE เค้าเลยบอกให้พี่สบทบไปซิ พี่ก็ว่าดีนะ” นั่งง่ะ พอมีชื่อ พี่คิ้มทีไร พี่แก้วเราถึงกับจะควักงบส่วนตัวทุกที (จะควักจริงๆรึเปล่า ไม่แน่ใจ) “นี่ๆ ดูคุณไตรภพ หยิกพี่ซิ” พี่แก้วชี้ไปที่รอยช้ำที่แขน คุณไตรภพที่ว่า เค้าเป็น Someone ของพี่แก้วเค้าน่ะ จริงๆพี่เค้าชื่อ พี่ต๋อย แต่พวกเรามักเรียกติดปากว่า คุณไตรภพ รอยเขียวช้ำที่แขนเด่นมาก เพราะพี่แก้วข๊าว ขาว “มันเกิดอะไรขึ้น” พวกเราทั้งหมดประสานเสียงทันที “พี่จะซื้อ VCD คอนเสิร์ตพี่คิ้ม คุณไตรภพเค้าเลยหยิก” พี่แก้วเล่าไปก็หัวเราะไป อือ..คนรักกันเค้าหยอกกันมั๊ง ระหว่างรอประตูเปิด ซึ่งก็ล่าช้ามากว่า 1 ชั่วโมงแล้ว พวกเราก็ถ่ายรูปเล่นกันสนุกสนาน มองพี่แก้วกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อเลย คนอะไรสวยจังเลย (ช้าง ยังไม่เบี่ยงเบนทางเพศหรอกน่า..) กว่าประตูจะเปิดจริงๆก็ช้ากว่าที่กำหนดเอาไว้มาก สำหรับรอบนี้เป็นรอบแรกที่ทำงานแสดง เหล่าศิลปินดารา เลยมากันเพียบ พวกเราทั้งหมดเป็นผู้หญิงชั้น 3 เดินขึ้นบันไดวนปวดเข่ากันไปถึงชั้น 3 หาที่นั่งได้แล้ว แต่การแสดงยังคงไม่เริ่ม เฮ้อ..... แสดงจริงๆ 2 ทุ่มเกือบครึ่ง เปิดตัวกันด้วยเพลงสนุกๆอย่าง จากวันนั้นถึงวันนี้ เพลงประกอบหนังเรื่องวัยระเริง ข้างหลังเป็นวงซิมโฟนีดุริยางค์ทหารเรือ ให้บรรยากาศความอลังการได้มาก ส่วนคนร้องไม่ใช่ใครอื่น พี่คิ้ม นั่นเอง มาในชุดสีดำ ปลุกเร้ากระตุ้นทุกคนกันก่อนที่จะได้พบกับหลากหลายบทเพลงในแบบ ประภาส ขณะที่ช้างกำลังจับจ้อง เร้าใจกับพี่คิ้ม หันไปอีกที ปูน ก็ควักป้ายไฟมาเปิด เด่นอีกล่ะ ป้ายไฟที่เอามาด้วยวันนี้เป็นชุดเดียวกับที่เอาไปเปิดในคอนเสิร์ต คิ้ม ไรเดอร์ แต่เอามาเฉพาะ ป้าย KIM กับ รูปหัวใจอีก 2 ดวง ตอนแรกไม่คิดว่า ปูนมันจะกล้าถือ เอาเข้าจริงมันกล้าแฮะ.. (เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าประมาทสาวที่ราบสูง) จนคนดูที่นั่งอยู่ข้างหน้า เอ่ยปากว่า “สู้เค้าน้อง!!” พวกเราทั้งขำ ทั้งอาย แต่ก็สู้อย่างที่เค้าว่านั่นหล่ะ คอนเสิร์ตนี่แบ่งเป็น 3 ช่วง ช่วงแรกนักร้องทุกคนจะออกมาร้องคนละเพลง ช่วงที่สองจะมีการพูดคุยกับคนดูเล็กน้อยช่วงสุดท้ายจะร้องกับวงซิมโฟนีดุริยางค์ทหารเรือ เบน ชลาทิศ ในเพลง พรุ่งนี้ยังมี Original เป็นพี่เกี้ยงร้องเอาไว้ และเพลง นายไข่เจียว พี่ป้าง นครินทร์ ร้องเพลง ฟั่นเฟือน Original โดย เหน่อเสน่ห์ พงพัฒน์ วชิระบรรจง และเพลง เพราะอะไร บี พีระพัฒน์ ต้นชบากับคนตาบอด อิฐก้อนหนึ่ง ปาน ธนพร ร้องเพลง รักเป็นดังต้นไม้ และ เพลง พี่ชายที่แสนดี Original เป็น พี่อุ้ย ระวิวรรณ จินดา ลูกหว้า วง ดูบาดู ร้องเพลง รุ้งตัวอ้วน และเพลง ลมหายใจของกันและกัน Feat. เบน ชลาทิศ น้องตั๊ก อธิศรี สงเคาระห์ (เจ้าของเสียงอันเพราะๆในเพลง แก้วกัลยา ) สามโทน ร้องเพลง เจ้าภาพจงเจริญ สวัสดีปีใหม่ ขบวนการโป๊งโป๊งชึ่ง ธงชัย ประสงค์สันติร้องเพลง ควายไทย (เพลงแต่งเพื่อรายการ คุณพระช่วย) เพลิน พรหมแดน ร้อง 1 เพลง จำชื่อไม่ได้ (อีกแล้ว) แต่เรียกเสียงปรบมือได้มาก เพราะเป็นเพลงพูดตามสไตล์ที่ถนัด เฉลียง ร้องเมดเล่ย์ ยาวเหยียด แถมด้วย Talk show จาก พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง พี่เจี๊ยบ วัชระ พี่แต๊ง พี่เกี้ยง ส่วนพี่คิ้ม ร้องเพลง จากวันนั้นถึงวันนี้ เพลงเสือ เพลง ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน ตอนที่พี่คิ้มออกมาร้องเพลงเสือ คนกรี๊ดกันใหญ่เลย คนนั่งแถวหลังพวกเราเต้นกันเป็นแถว พี่คิ้มเปลี่ยนลุกส์ ฉีกแนว Sexy ได้ใจ ใส่ชุดลายเสือ เต้นกับหนุ่มๆแดนซ์เซอร์ แถมลีลาเย้ายวน โอ้โห...ใครจะไปนึกว่าพี่คิ้มจะกลายเป็นแม่เสือสาว เปรี้ยวเข็ดฟันได้ขนาดนี้ พอร้องจบ พี่คิ้มออกปากว่า “คอนเสิร์ตครั้งนี้ให้อะไรกับทั้งคนดู ทั้งนักร้อง อย่างน้อยก็ให้ดิฉันแต่งตัวโป๊ๆนะ” พักเบรกกัน 15 นาที พี่คิ้มก็ฮาตามเคย “คอนเสิร์ตที่นี่เค้าไฮโซนะ มีพักเบรก 15 นาทีด้วย” พี่คิ้มแอ๊บเสียงเป็นโอเปอร์เรเตอร์ “ท่านผู้มีเกียรติโปรดทราบ กรุณาให้ผู้สูงอายุที่อยู่ชั้น 1 เข้าห้องน้ำก่อน ส่วนท่านที่อยู่ชั้น 3 ห้องน้ำเรามี 20 ห้อง แต่ใช้ได้ ไม่กี่ห้อง นอกนั้นส้วนเต็ม กรุณาอย่าแย่งกันนะคะ” เอ่อ..พูดซะเห็นภาพ “ยัง..ไม่ลุกกันไปอีก ตอนนี้คุณเหลือเวลาไม่มากแล้ว..จับเวลา!!” แม่เสือสาว เฮ้ย พี่คิ้ม เร่งคนดูก่อนเดินเข้าหลังเวที นาฬิกาจับเวลาปรากฏขึ้นหลังเวที และเริ่มนับถอยหลังทันที J.Kim Mania อย่างพวกเราเลยถือโอกาสเม้าท์กันอีกแล้ว เรียกได้ว่าไม่ลุกไปห้องน้ำให้เสียเวลา พูดถึงคอนเสิร์ตครั้งนี้คนที่น่าจะคุ้มทุนที่สุดเห็นจะเป็นพี่แก้ว ที่ไม่ว่าเพลงไหนๆขึ้นมา ร้องได้หมดทุกเพลง ให้เค้าคนนึงล่ะ เห็น เม ที่รักมีความสุขก็ดีใจ ขนาดเพลงของสามโทนพี่แก้วก็เกือบลุกขึ้นแดนซ์ ดีนะที่ห้ามไว้ทัน พอกลับมาก็เป็นช่วงที่ต้องร้องกับวงซิมโฟนีดุริยางค์ทหารเรือ พี่เจี๊ยบ วัฒนา ซึ่งเป็นพิธีกรในค่ำคืนนั้นออกมาร้องเพลงเรียกคนดูให้กลับมาประจำที่กันเสียก่อน ขั้นด้วยความสนุก ขี้เล่นของพี่ๆวง เฉลียง ต่อด้วยการเล่านิทานที่ร้อยเรียงจากบทเพลงของพี่จิก โดย ดีเจ บ๊อบบี้ ถึงช่วงนี้ต้องหลับตาฟัง ปล่อยจิตนาการให้ลอยฟุ้ง เรื่องของเด็กชายตัวน้อยที่ฝันอยากจะเห็น หิ่งห้อย สักครั้ง จึงรวมกลุ่มไปกับเพื่อนวัยเดียวกัน ออกผจญภัยในสวนหลังบ้าน ตามหาต้นลำพู ที่ส่องแสงวาววับ เรื่องราวความสนุก ผ่านการขับขานกอปรกับเสียงดนตรีเคล้าคลอแผวเบา เจ้าหนูน้อยผู้ซึ่งอยากเก็บเอาธรรมชาติใส่กล่องวางไว้ใต้หมอน แต่เมื่อเปิดดูในรุ่งเช้า ธรรมชาติที่แสนสวยเปล่งแสงนวลเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมานั้น บัดนี้มันเป็นเพียงแค่แมลงตัวจ้อยที่ก้นดูคล้ายหนอน หามีแสงสวยสดเหมือนเดิมไม่ แต่แล้วคุณยายก็สอนเด็กน้อยว่า ถ้าอยากให้ธรรมชาตินั้นสวยงาม ก็ควรจะต้องปล่อยให้แสงในกล่องได้โบยบินอย่างอิสระ เด็กน้อยเปิดกล่องให้เจ้าแมลงได้ออกบินไปพบกับธรรมชาติอีกครั้ง........ จินตนาการเป็นจริงขึ้น Mirror ball ถูกนำมาใช้แทนแสงของหิ่งห้อย ตอนนี้ผนังทุกด้าน ถูกฉาบไว้ด้วยแสงกระพริบไว้เรียบร้อย ช่วงชีวิตนึงของคนเรามักจะหลงลืมความเป็นเด็กที่แอบแฝงอยู่ในความเป็นผู้ใหญ่เสมอ ครั้งใดที่เด็กน้อยในร่างกายเราถูกปลุกให้มีชีวิตอีกครั้ง เราก็จะยังคงโลดแล้นไปกับจินตนการสดใสได้เสมอ นิทานจบลง แต่จินตนาการยังคงลอยเคว้งอยู่กับตัวเรา สืบต่ออารมณ์กันด้วยวงซิมโฟนีดุริยางค์ทหารเรือ เต็มรูปแบบ และเพลงที่จะสะกด ให้ทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว นักร้องคนแล้วคนเล่าออกมาขับขานเพลงแบบประภาส เมื่อเนื้อหาของเพลงประสานเข้ากับการบรรเลงจาก วงซิมโฟนีดุริยางค์ทหารเรือ กลายเป็นสุดยอดแห่งการเสพเสียงดนตรีที่แท้จริง พี่คิ้มกับเพลงไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน ไพเราะไปอีกแบบ นำเสนอความเรียบง่าย แต่นุ่มลึก และโดดเด่น “จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง...สักครั้ง” ขนลุกเกรียวเลยล่ะ ก่อนคอนเสิร์ตครั้งนี้จะจบลง พี่จิก ขึ้นมากล่าวขอโทษขอโพย เรื่องความล่าช้า และติดขัด ที่สำคัญโจทย์ของการทำคอนเสิร์ตครั้งนี้ที่พี่จิกได้รับมา คือ การแต่งเพลงใหม่ เพื่อแทนความรู้สึกของพี่จิก พี่จิกเล่าว่า ก่อนที่จะลงมือแต่งเพลง พี่จิกนึกถึงเหล่าครูบาอาจารย์ เรียบเรียงรายชื่อแล้ว พี่จิกเห็นว่าถ้าเอามาแต่งเป็นเพลงคงจะยาวเกินไป พี่จิกจึงหาแรงบันคาลใจใหม่ๆ เมื่อนั่งคิดวนไปวนมา ก็เกิดไอเดียว่าสิ่งที่พี่จิกทำมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ หรืออะไรก็ตามแต่ ทั้งหมดนี้มาจากคนดูคนฟัง และคนอ่าน จึงเกิดเป็นเพลงใหม่ที่ใช้ร้องในคอนเสิร์ตครั้งนี้ โดยการถ่ายทอดโดย พี่เกี้ยงและพี่จุ้ย สุดท้ายนักร้องทั้งหมดของค่ำคืนนั้น ออกมายืนเรียงแถวกันร้องเพลงรวม (ซึ่งไม่แน่ใจว่าเพลงอะไร) พิ่คิ้มก็ท่าทางจะสนุก โยกย้ายไปตามจังหวะ คนดูทั้งหมด ก็ปรบมือตามไปด้วย ปิดฉากรอบแรกไปแบบสวยงาม ทั้งนักร้องทั้งคนดูต่างโบกมืออำลากัน ประหนึ่งว่ามันจะเป็นคอนเสิร์ตครั้งสุดท้าย ยังไม่ลืมตะกร้าผลไม้ของเราใช่มั๊ยล่ะ มันยังอยู่แต่ไม่รู้จะให้พี่คิ้มตอนไหน ไอ้ครั้นจะเดินดุ่มๆเข้าไปให้ตอนร้องเพลง ก็เกรงใจคนดูคนอื่น เลยต้องรบกวนให้พี่แก้วโทรหา พี่เกด มารับไปแทน จบไปอีกหนึ่งครั้งสำหรับการไปเป็นกำลังใจ (ที่ไม่มีตัวตน) ให้พี่คิ้ม ถึงแม้ว่า พวกเราจะไม่ได้เจอตัวพี่คิ้มก็ไม่เป็นไร เพราะมันไม่ใช่เจตนาของพวกเราเลยสักนิด ขอแค่เพียงไปพบไปเจอ ไปรู้สึก หรือแม้แต่แค่นึกถึงพี่คิ้ม ก็พอ แน่นอนว่าคนที่เข้มแข็งที่สุด ใช่ว่าจะแข็งแกร่งที่สุด บางทีคนแบบนี้ก็ร้องไห้ดังกว่าคนที่ดูเหมือนจะขี้แยก็ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอ่อนแอจะเข้มแข็งไม่เป็นซะหน่อย การที่ของบางสิ่ง หรือคนบางคนถูกปกป้องเอาไว้ด้วยของอีกสิ่งมันก็ดี แต่อย่าลืมว่าเราไม่สามารถปกป้องอะไรได้ตลอดรอดฝั่ง หากเพียงเราเข้าใจสิ่งรอบตัวเรา และปล่อยให้บางเรื่องมากระทบใจเสียบ้าง เกราะกำบังอันแสนดี จะรู้ว่าคุณค่าของการเผชิญความเป็นจริงนั้นคุ้มค่าแค่ไหน ถ้าสิ่งที่เราปกป้องก้าวข้ามผ่านมันไปได้ 2590 มีความหมายแค่ ความรักและความรู้สึกดีๆที่เอาไปฝากเท่านั้น พอมันหลุดจากมือพวกเราไป ความหมายจะเปลี่ยนไปไหม ใครจะรู้ ได้ดีเท่ากับคนที่รอรับอยู่ปลายทาง... ป.ล ถึงผู้รับ… เห็นไหม หัวใจที่ใส่ไปให้ ขอให้ดูแลมันหน่อย ถึงจะขี้น้อยใจ แต่รักที่มีให้ไม่น้อยเลย จากผู้ส่ง... ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก //www.matichon.co.th/news_detail.php?id=39468&catid=8 ปล. (รอบสอง)เรื่องชื่อวงดนตรีที่บรรเลงในคอนเสิร์ต ถ้าลงข้อมูลผิดก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 08 กรกฎาคม 2551

Last Update : 22 ตุลาคม 2551 2:41:20 น.

4 comments

Counter : 721 Pageviews.

ชุดเสือ ป้าเซ็กซี่ มากๆ ง่าคะ 55+

ชอบการ์ดจังอะคะ สวยยยย ^ ^ .. ม่านสีชมพู ทำให้รูปการ์ตูนป้า ดูเด๊น เด่น

โดย: พลอยง้าบบ IP: 124.122.201.123 วันที่: 9 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:18:08 น.

ตามมาอ่านอีกเช่นเคย :]
งานนี้อดไปอะ เสียใจมากกกก T_T

โดย: oat IP: 124.121.118.229 วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:25:12 น.

เพื่อป้าอันเป็นที่รักแล้วปูนทำได้ก๊าบ หนักกว่านี้ก้อเคยมาแล้น.... 5555+

แต่ป้าสวยจริงๆน้า ยังสวยได้อีกนะ ป้าเรา โดยเฉพาะชุดสุดท้ายเนี๊ยะ โอยหัวจัยจาวายยยยยยยยย

หายคิดถึงไปได้หน่อย อิอิ

โดย: poon IP: 125.26.154.203 วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:12:58 น.

สงสารคนหิ้วผลไม้ จังเลย...เพื่อป้าศรีทนได้เนอะ

เจ้าช้างทำแมนเชียว จะหิ้วคนเดียวซะงั้น....

แล้วเป็งงัยหล่ะ ไม่รู้ป่านนี้ยกแขนได้หรือยังจ๊ะ

โดย: ^A^ IP: 125.25.34.18 วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:58:20 น.