ความรู้สึกดีดี มีได้ทุกวัน
You've Got A Friend สำหรับเพื่อนดี ๆ ทุกคนบนโลกใบนี้
วันก่อนช้างมีโอกาสกลับนั่งอ่านหลายๆเรื่องใน Blog Springdays เรื่องส่วนใหญ่ก็จะเป็นการเก็บเอาบรรยากาศงานของพี่คิ้มที่เหล่า J.Kim Mania ไปหัวหกก้นขวิดเอามาเล่าให้ได้ฟังกัน
เรื่องราวทั้งหมดก็ได้รับการตอบรับที่ดีจากพี่น้องและผองเพื่อน ทั้งที่เป็นเหล่า J.Kim Mania และ บุคคลทั่วไปที่แวะเวียนเข้ามาเป็นกำลังใจให้กัน
ในฐานะเจ้าของ Blog ช้างน้อยกับบูเก้ ต้องขอขอบคุณทุกคนและทุกกำลังใจที่ส่งมาทำให้เรา 2 คน มีแรงใจทำงานตรงนี้ต่อไป (พูดยังกับได้ตำแหน่งนางสาวไทยเลยเนอะ)
แต่เอาเถอะ ถึงจะทำไปแล้วไม่ได้อะไรเลยก็ตาม แล้วก็มีหลายครั้งที่หลายคนเข้ามาถามว่า ทำไปทำไม ? เคยนั่งหาคำตอบเหมือนกัน แต่คิดอยู่นานก็ได้อยู่คำตอบเดียว
ว่า ... ฉันทำเพราะฉันอยากทำ แล้วประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ทำสนอง need ตัวเองมากกว่า คำถามต่อๆมาเกี่ยวกับ Blog ก็เลยจบตั้งแต่คำตอบแรก
เคยนั่งคิดกับตัวเองเล่นๆ หลังจากประกาศตัวเป็น J.Kim Mania แล้ว ก็พบว่ามีหน้าตาของผู้คนมากมาย หลายอารมณ์ และหลายความรู้สึก ลอยอยู่เต็มไปหมด ผู้คนเหล่านั้นผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามา ในช่วงเวลาที่ต่างกัน
หลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้พวกเราไม่เหมือนกัน อายุ เพศ การศึกษา ฐานะทางสังคม หน้าที่การงาน ที่สุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านี้ก็ดูจะสำคัญน้อยไปกว่าสิ่งที่ทำให้พวกเรามีให้กัน
พอลองนั่งคิดต่อไปอีกขั้นนึงว่า จะมีสักกี่คนที่เข้ามาในชีวิตเราแม้เพียงไม่นานเท่าไร กลับมีความหมายถึงแม้ไม่มาก แต่ก็อยู่ในระดับที่พอสมควร
จะมีสักกี่คนที่วันๆจะสามารถเขียนเมลถึงกันวันละหลายๆฉบับ
จะมีสักกี่คนที่โทรมาหาคุณไม่เคยขาดเลยสักวัน
จะมีสักกี่คนที่ส่งแมสเซสมาบอกว่า ขอให้หายไวๆ เวลาที่คุณป่วย รักษาตัวด้วยนะ เวลาที่คุณต้องเดินทางไกล
จะมีสักกี่คนที่จะมารับคุณไปโรงพยาบาลทั้งๆที่บ้านเค้าอยู่คนละขั้วกับบ้านคุณ
จะมีสักกี่คนที่เวลาเค้าร้องไห้ เค้าจะโทรหาคุณเป็นคนแรก ในทางกลับกันเวลาคุณร้องไห้คุณจะโทรหาเค้าเป็นคนแรก
จะมีสักกี่คนที่คุณสามารถลากเค้าไปไหนมาไหนด้วยแบบได้ทุกที่ทุกเวลา
จะมีสักกี่คนที่คุณสามารถทะลึ่งตึงตังใส่เค้า กะโหลกกะลาใส่เค้า แล้วเค้าไม่ถือโทษโกรธคุณ แต่เค้าจะขำไปกับคุณ
จะมีสักกี่คนที่มักจะทะเลาะกับคุณแทบตาย แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมคุณอยู่ดี
จะมีสักกี่คนที่เวลาคุณขอร้องอะไร เค้าคนนั้นก็เต็มใจทำให้โดยที่ไม่ถามว่าทำไม?
จะมีสักกี่คนที่โทรมาในเวลาที่คุณต้องการ....
จะมีสักกี่คนที่เวลาคุณเสียใจเค้าจะไม่เสียใจไปกับคุณ เพราะเค้าจะคอยปลอบใจคุณ แต่ถ้าคุณมีความสุขเค้าจะอยู่ไกลๆมองดูคุณและยิ้มให้คุณ
แม้ว่าคนเหล่านั้นจะไม่ใช่คนที่คุณหลับตานับ 1-3 พอลืมตามาแล้วเค้าจะมาอยู่ตรงหน้า เพียงแค่พวกเค้าเหล่านั้นอาจจะอยู่ตรงไหนสักแห่ง อาจจะนั่งทำงานหลังขดหลังแข็ง ติดเรียน อาจจะหลับปุ๋ยอยู่บนที่นอน อาจจะติดประชุมสำคัญ
แต่เวลาที่คุณต้องการเค้าก็จะพร้อมสำหรับคุณเสมอ คนบางคนใช้ทั้งชีวิตเพื่อรู้จักใครสักคน แต่ช้างคงไม่มีเวลามากพอขนาดนั้น ช้างมีเพียงแค่ชีวิตที่เหลือไว้รักเหล่า J.Kim Mania รวมไปถึง พี่คิ้ม ด้วยล่ะ (อย่าพึ่งอ้วกกันนะ)
ฝรั่งเค้าเรียกคนแบบนี้ว่า Soul mate ไทยๆเค้าเรียกว่า มิตรแท้ สำหรับช้างมันก็แค่คำจำกัดความ แต่ช้างไม่เคยให้คำจำกัดความพวกนี้มาแทนความรู้สึกดีๆที่มีให้ เพราะจะอีก 3 ปี หรือ 4 เดือน ข้างหน้า ความรู้สึกดีดีช้างก็มีให้ได้ทุกวัน
พอคิดมาถึงขั้นนี้แล้ว ช้างก็นึกไปถึงต้นตอแห่งความสัมพันธ์ของพวกเรา มันคงเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเราจะเจอกัน
เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเราจะพัฒนาความสัมพันธ์จากวันที่ไม่แม้แต่รู้จักกัน และยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลยที่พวกเรารักกันขนาดนี้ ถ้าไม่มีคนๆนึง ที่เวลาไหนๆก็เปี่ยมด้วยความหมายในตัวของเค้าเอง
จะมีนักร้องกี่คนที่สามารถทำให้คุณทั้งหัวเราะและร้องไห้ได้ในเวลาเดียวกัน
จะมีนักร้องกี่คนที่บอกคุณทุกครั้งเวลาที่เจอว่า กลับบ้านดีๆนะเด็กๆ
จะมีนักร้องกี่คนที่กล้าโบกแท็กซี่ไล่คุณกลับบ้าน แถมยังกร่น บ่น ไปจนถึงเป็นห่วงคุณเวลาที่เค้าเห็นคุณดึกๆดื่นๆ ตามสถานที่อโคจร
จะมีนักร้องกี่คนที่คุณสามารถบ่นคิดถึงเค้าได้ทุกวันและเวลา
จะมีนักร้องกี่คนที่คุณร้อนๆหนาวๆทุกครั้งที่เจอ แม้จะเจอกันบ่อยแล้วก็เถอะ
จะมีนักร้องกี่คนที่คุณสามารถฟังเพลงเค้าได้ตลอดเวลา ร้องเพลงเค้าได้ทุกเพลง
จะมีนักร้องกี่คนที่คุณรู้ทุกอย่าง ทุกแง่ทุกมุมเกี่ยวกับเค้า จนเค้าเอ่ยปากแซว
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้คุณได้รู้จัก นักร้องอีกคน นักดนตรีอีกวง ที่ภายหลังคนเหล่านี้ก็เป็นที่รักของคุณแบบไม่รู้ตัว
จะมีนักร้องกี่คนที่บ่นและดุคุณทุกครั้งที่คุณเอาของไปให้ แต่ก็รับ เพราะเค้ารู้ดีว่าคุณตั้งใจทำ
จะมีนักร้องกี่คนที่ขี้หลง ขี้ลืม แต่เค้าไม่เคยลืมชื่อคุณเลยสักคน แต่จะถามหาบางคนที่หายหน้าไปด้วยซ้ำ
จะมีนักร้องกี่คนที่ถามถึงอาชีพการงาน คณะที่เรียน เป็นห่วงว่าคุณจะเรียนจบมั๊ย
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้ปฏิทินบนโต๊ะทำงานคุณเต็มไปด้วยงานของเค้า ถึงแม้ไปได้บ้างไม่ได้บ้าง
จะมีนักร้องกี่คนที่ต้องทำให้คุณตื่นแต่เช้าวันอาทิตย์ไปซื้องานเขียนเค้ามาอ่าน แล้วคุณก็อ่านแต่งานของเค้าอย่างเดียว
จะมีนักร้องกี่คนที่แม้งานคุณจะยุ่งมากขนาดไหน แต่คุณก็พร้อมจะแว๊บมาดูเค้า
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้คุณลืมคำว่า เวลา เพราะคุณต้องคอยอดตาหลับขับตานอนดูรายการของเค้า บางครั้งก็นั่งทำของให้เค้า คุณก็อยากอยู่กับเค้าให้ได้นานที่สุด
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้คุณรู้จักกรุงเทพยามราตรีเป็นอย่างดี
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้คุณ....หลอน...
จะมีนักร้องกี่คนที่ทำให้ครอบครัวคุณ เพื่อนคุณ ต้องคอยเป็นหูเป็นตา หรือ โทรมาหาคุณ เพราะเค้า
จะมีนักร้องกี่คนที่ถึงแม้ว่าจะร้องเพลงเดิมๆ แต่คุณก็ยังตื่นเต้นและยังอยากไปดูเสมอ
จะมีนักร้องกี่คนที่เค้าไม่ใช่พี่แม่ พี่พ่อ แต่คุณก็นับญาติเรียกเค้าว่าป้า อย่างเต็มปากเต็มคำ
แล้วจะมีนักร้องกี่คนที่คุณมีความรักให้เค้าอย่างไม่ต้องสงสัย
นั่นเป็นทั้งหมดเกี่ยวกับคนๆนึงที่ทำให้มี J.Kim Mania จะเป็นใครไปไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่ พี่คิ้ม เจนนิเฟอร์ คิ้ม
อันที่จริงความรู้สึกที่พวกเรามีให้ยังไม่หมดแค่นี้ ช้างเพียงหยิบยกเอาส่วนหนึ่งของความรู้สึกมาบอกเท่านั้น
ช้างยังเคยนึกว่าโชคชะตาคงเล่นตลกพาพวกเรามาเจอกัน จากคนละที่มา สุดท้ายก็มาอยู่รวมกัน มาชอบคนๆเดียวกัน
เมื่อความสุขมันไม่มีมาตรวัดที่แน่นอน ระดับความสุขของ J.Kim Mania เลยหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ รู้แค่ว่าความสุขที่พวกเราได้มันมากพอที่จะให้พวกเรามีแรงใจเจอกับวันพรุ่งนี้ และที่สุดแล้วก็คงเป็นความสุขเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ในใจเสมอ
ปล.ตอนนี้ บก. ขอปรบมือยาว ๆ ให้ ช้างน้อย นักเขียนผู้ไม่เคยพิมพ์คำว่า "นั่ง" ถูกเลยซักครั้ง
ฉันซึ้งอ่ะช้าง  ฮื่อ ฮือ ๆๆๆ
ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้
Apple & Bouquet Productions...
| 
ฮื่อ ฮือ ๆๆๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คราวนี้ขอเม้นคนเเรก
555+++
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกทุกคนสุดดวงจัย
ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ตื่นขึ้นมารับโทสับตอนกลางคืนเวลาโทไปร้องไห้
ขอบคุณที่ไม่เคยโกรธเวลาโมโหใส่(ทีหลังจะม่ายทำเเร่ะ)
ขอบคุณที่ตามจัยทุกครั้ง เเม้จะม่ายค่อยเต็มจัยก้อตาม
ขอบคุณทุกครั้งทีเปงห่วงเรื่องสุขภาพ
สุดท้ายขอบคุณที่ร๊ากกัน
(เศร้าไปป่ะ) น้ำตาจะไหลเเร่ะเนี่ย
ขอบคุณน่ะค่ะพี่เปิ้ล พี่เก้ พี่เเก้ว พี่เเอน
เเร่ะที่ลืมม่ายด้าย พี่ขวัญ เเละ หมอ พี่สาวที่เเสนดี