อยุธยายศยิ่งฟ้า ลงดินแลฤา
วันนี้ระลึกถึงพระเพื่อนที่ไปบวช ณ วัดแม่นางปลื้ม จ.พระนครศรีอยุธยา เพื่อนเราได้ทิ้งทางโลกเสียแล้ว ทิ้งจากโลกที่วุ่นวาย สับสน ระคนด้วยหมู่มนุษย์ ที่มัวหมองกิเลส เข้าสู่กระแสธรรม เพื่อมุ่งตัดภพตัดชาติ
จะว่าไปก็นึกถึงตัวเอง บาปกรรมยังหนักหนา ต้องมาวนเวียนอยู่ในทางโลก เคยคิดจะบวชเมื่อนานมาแล้ว แต่สุดท้ายความตั้งใจนั้นก็มลายไป ด้วยเหตุผลมากมายเกินจะพรรณา
ชีวิตฆราวาสมีแต่ทางเสื่อมโดยง่าย สารพัดกิเลสต่างๆ นานาที่อยู่รอบตัว จะมีสักกี่คนที่สามารถเอาตัวรอดได้ โดยไม่ตกเป็นทาสของกิเลส
เปรียบประดุจหมู่ปลาในบึงใหญ่ ที่ไม่รู้ว่าบึงที่ตนอยู่นั้นคับแคบเพียงไร ได้แต่ว่ายเวียนวนโดยไม่รู้ว่า แม่น้ำนั้นกว้างกว่า
เรานี้ก็ไม่ต่างกับฝูงปลาเหล่านั้น ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย ไม่รู้จักจบสิ้น ตราบที่ยังไม่เข้าสู่นิพพาน วัฏวนนี้ก็จะดำเนินเรื่อยไป
ณ ปัจจุบัน เราได้ค้นพบสัจธรรม ที่เป็นเสมือนเครื่องชี้นำให้หลุดพ้น แต่ ตัวเราเองจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ จะไปให้ถึงฝั่งไหม ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
Create Date : 13 มีนาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 13 มีนาคม 2551 23:02:35 น. |
Counter : 1040 Pageviews. |
|
|
|