Bloggang.com : sansook : ตอนที่ 30 พายุรัก

ตอนที่ 30 พายุรัก

เสียงครวญกระเส่าที่กำลังดังงึมงำยังคงดำเนินไปตามจังหวะการเคลื่อนไหวของกายแกร่ง หญิงสาวหลับตาพริ้มปล่อยกายปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับความรู้สึกหวานลึกประดุจวิหคน้อยกำลังถลาเล่นลมอยู่บนเวหาสูง

จีรัณขยับรุกแผ่วเบาเนิบนาบเพื่อรอความพร้อมจากเรือนกายงามที่ยังใหม่กับบทรักที่เขากำลังโอบอุ้มนำพาเธอข้ามผ่านหมู่ม่านเมฆาผืนบางไปอย่างละเมียดละไม

ชายหนุ่มใช้มือค่อยๆนวดคลึงร่างกายที่แข็งเกร็งของหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะจ้องดวงหน้างดงามที่กำลังแดงก่ำไปด้วยไอร้อนของไฟรักที่ยังคงโหมขึ้นจนยากจะมอดดับ

เสียงครางคล้ายสะอื้นแผ่วเบาของหญิงสาวในยามที่เขาแทรกแก่นกายลงไปช่างไพเราะราวเสียงขับขานของเครื่องดนตรีที่ส่งลงมาจากแดนสวรรค์อันไกลโพ้น ริมฝีปากอุ่นกดจุมพิตหนักๆ ลงบนเรียวปากบางกระชับแล้วตวัดไล้ซ้ำด้วยปลายลิ้นจนหญิงสาวรู้สึกร้อนวาบไปทั้งกาย

ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเกร็งเป็นสันนูนเมื่อรับรู้ถึงอาการเร่งเร้าที่หญิงสาวเชิญชวน วีณายังคงขยับร่างกายไปตามจังหวะที่ชายหนุ่มกำลังนำพา ความเจ็บหนึบในยามชายหนุ่มขยับแก่นกายฝังลงลึกแปรเปลี่ยนเป็นความหวามหวานอันซ่านสุข

แรงรักที่โถมเข้ามาเชื่องช้าแล้วถดถอยออกไปเริ่มปรับระดับเป็นเร็วและแรงขึ้นจนเสียงครวญที่ดังแผ่วผิวเปลี่ยนเป็นหวีดร้องอย่างสุดกลั้น

จีรัณที่ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยเปลวไฟอันโชติช่วงรู้สึกห่วงใยหญิงสาวใต้ร่างเหลือกำลัง เกิดมาก็เพิ่งเคยพบเคยเจอผู้หญิงที่ให้ความรู้สึกไม่รู้สึกอิ่มในรสสัมผัส เขาอยากฝังทุกอย่างให้อยู่ภายใต้เรือนร่างนี้และประสานอยู่เช่นนี้มิรู้เบื่อ

วีณาคือความภาคภูมิใจที่เขาบอกได้เต็มปากเต็มคำว่าในวินาทีนี้เธอเป็นที่สุดของชีวิตเลยก็ว่าได้ ความสะอาดบริสุทธิ์ของเรือนกายงามสร้างความฮึกเหิมในยามครอบครองจนก่อเกิดความหวงแหนจนสุดหัวใจ ทุกสัมผัสที่เขากำลังถ่ายทอดอ่อนโยนทะนุถนอมประดุจเธอเป็นอัญมณีอันล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่ง

จีรัณวางฝ่ามือลงบนศีรษะของเธอแล้วปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงหวานละมุน อาการเกร็งฝืนของร่างเพรียวบางที่เผลอไผลในบางครั้งทำให้หัวใจแกร่งถึงกับปวดแปลบ นั่นเพราะเขาทราบดีว่าครั้งแรกของเธอย่อมไม่ได้ความงดงามอย่างที่เขาเฝ้าบอก

วีณายังคงใหม่กับทุกจังหวะและรสสัมผัสเมื่อกลไกของธรรมชาติสั่งให้เขาต้องเร่งเร้าจีรัณจึงพยายามสะกดกลั้นความต้องการที่กำลังปะทุออกมาให้อยู่ในระดับที่ร่างสาวพอรับได้

“คุณ...จีส...ได้โปรด...นาไม่ไหวแล้ว...”

ร่างสาวที่เริ่มสั่นระริกแอ่นหยัดขึ้นเมื่อความปวดแปลบกำลังบีบอัดความรู้สึกของเธอให้จมจ่อมอยู่ในห้องแคบๆ วินาทีนี้หัวสมองของเธอไม่ได้ว่างเปล่าความหวาดกลัวและไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะเป็นอย่างไรกำลังทำให้เธอสับสนกับห้วงอารมณ์ที่กำลังดำเนินอยู่

อ้อมกอดของจีรัณอุ่นซ่านฝ่ามือหนาที่ประคองกอดและลูบไล้เรือนผมให้ความรู้สึกปลอดภัย แต่จังหวะการขยับยกกลับรุ่มร้อนราวเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผาให้เธอมอดไหม้ ไฟรักให้ความรู้สึกร้อนระอุระคนเหน็บหนาวจนเส้นขนบนร่างกายลุกเกรียว

ดวงตาคู่งามยังคงหลับพริ้มเหมือนปิดกั้นภาพที่กำลังเคลื่อนไหว แต่ภายในห้วงของความคิดเธอกลับเห็นภาพดวงหน้าของจีรัณชัดเจนจนเหมือนการเคลื่อนไหวที่ชายหนุ่มกำลังดำเนินอยู่สว่างไสวอยู่บนร่างกายเธอ

เสียงพร่ำบอกรักซ้ำซากยังคงดังขึ้นเป็นระยะๆ ขณะกายแกร่งฝักรากลึก ในจังหวะหนึ่งหญิงสาวถึงกับผวาแล้วส่ายหน้าก่อนจะหวีดร้องออกมาเมื่อความรู้สึกที่กำลังดำดิ่งสู่มหาสมุทรถูกฉุดกระชากขึ้นมาด้วยพลังงานอันมหาศาล

“คุณนา...ผมพร้อมแล้ว...ไปกับผมนะคนดี...เราจะไปพร้อมๆ กัน...”

เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาด้วยความดังที่วีณาได้แต่กัดริมฝีปากแล้วปล่อยให้ชายหนุ่มฉุดกระชากพาเธอให้ล่องลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ

หญิงสาวเบิกตาโพลงเมื่อรับรู้ถึงความเร็วที่พายุรักกำลังกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เรียวปากงามเผยอปลดปล่อยเสียงที่เหมือนอัดอั้นให้หลุดออกมาอย่างลืมตัว จีรัณประคองศีรษะนุ่มละมุนไว้ในมือข้างหนึ่งในขณะมืออีกข้างรวบร่างของเธอให้แนบชิดกับแก่นกาย

“คุณจีส...”

เธออุทานคล้ายครางเมื่อร่างกายกำลังหนาวเหน็บจนสุดจะทานทน แรงบีบรัดที่ท่วมท้นอยู่ในความรู้สึกกำลังบีบอัดเธอไว้ในลูกโป่งที่พองขึ้นๆ เสียงลมหายใจหอบกระเส่าของจีรัณกำลังทำให้ร่างกายของเธอแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หญิงสาวเกร็งร่างที่สั่นสะท้านไปกับความรู้สึกหวานแหลมในยามชายหนุ่มเพิ่มจังหวะที่รุนแรง

ริมฝีปากหนาแนบริมฝีปากเบียดบดบนปากอิ่มเบาๆ แล้วเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพืออย่างรุนแรง...เสียงหวีดร้องที่ยังดังรับกับจังหวะการเคลื่อนไหวถูกจำกัดให้จุกจ่ออยู่ในลำคอระหง มือเรียวไต่ไล้ไปตามท่อนแขนกำยำแล้วจับยึดไว้เมื่อร่างกายกำลังใกล้ทะยานขึ้นสู่ผิวน้ำ

“พอที...ฉันกำลังจะตาย”

พอจีรัณถอนปากขึ้นเพียงนิดเสียงหวีดร้องของหญิงสาวก็หลุดออกมา ใบหน้าแดงก่ำราวถูกพิษไข้ของจีรัณฉายแววเอ็นดูในความไร้เดียงสาของหญิงสาวจนอดเพิ่งแรงกอดกระชับไม่ได้

“เรื่องแค่นี้มันไม่ถึงตายหรอกจ๊ะ...อีกนิดเดียวคุณนา...อีกนิดเดียว”

จีรัณโน้มลงกระซิบบอกเสียงอ่อนโยน

“ไม่จริง...คุณจีรัณนากำลังจะตายได้โปรดหยุดเถอะพอที....”

วีณาที่อยู่สถานการณ์ถูกบีบอัดจากอะไรสักอย่างหวีดร้องออกมาด้วยระดับเสียงที่จีรัณได้ยินแล้วแทบสะดุ้ง

“ผมอยากอยู่ในนี้นานๆ”

คนหัวดื้อยังมีแก่ใจตอบให้คนฟังหวาดหวั่นเล่น

“แต่นาทนไม่ไหว...นะคะ...พอเถอะ”

วีณาที่สุดหมดความอดทนในการแบกลูกโป่งที่พองขยายไว้ส่ายหน้าปฏิเสธมันลูกเดียว

“งั้นคุณช่วยบอกผมหน่อยสิว่าคุณรักผมไหม”

จีรัณแกล้งขยับกายเข้าแทรกลึกแล้วถอนออกก่อนจะประสานเข้าไปใหม่แล้วชะงักอยู่นิ่งๆ ไม่ไหวติง จนคนที่กำลังหลงเพริศไปกับไอรักถึงกับสะอื้นฮักเพราะความรัญจวน

“ว่าไงครับรักผมบ้างไหม”

เขาเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม

“ไม่ระ..รัก..”

วีณาที่ถูกอัดแน่นไปด้วยความซ่านไหวส่ายหน้าปฏิเสธถึงจะเป็นคำปฏิเสธที่ออกจะหลอกลวงแต่เธอก็ไม่อยากบอกความในใจที่เป็นจริงให้เขารับรู้
พอได้ยินคำปฏิเสธที่ดูจะสวนทางกับความเป็นจริงดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ฉายแววอบอุ่นก็ถึงกับวาวโรจน์จนคนเพิ่งให้คำตอบชักเอะใจ

“ถ้าไม่รักผมก็จะเมคเลิฟมันทั้งคืนต่อด้วยเช้าเคล้ายามบ่ายตะกายถึงรอบดึกให้มันคึกอยู่แบบนี้ เอาสิถ้าคุณรับไหวผมมีเวลาอีกนานที่จะร้องขอความรักจากคุณ”

ร่างหนาที่ทาบทับอยู่บนเรือนร่างงามเริ่มขยับยกก่อนจะเพิ่มการรุกรานไปยังจุดยุทธศาสตร์ที่อ่อนไหวไปกับรสสัมผัสบนปลายมือ ทุกส่วนของร่างแกร่งกำลังวุ่นวายอยู่บนเรือนกายของหญิงสาวในขณะที่ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ของตนจนเรียกว่าฝ่าทะลายเข้าทุกจุดที่จะทำให้อีกคนทรมานจนแทบหมดความอดทน

นางแบบสาวแทบมอดม้วยเมื่อความรักที่ชายหนุ่มกำลังชักนำอยู่นั้นช่างพร่าพราย เมื่อร่างกายกำลังจะตะกายขึ้นสู่จุดมุ่งหมายชายหนุ่มก็หยุดนิ่งแล้วผุดรอยยิ้มพึงอกพึงใจ

โรคจิต! คนโรคจิต! อีตาจีรัณบ้า!

วีณาก่อนด่าอีกคนอยู่ในใจเมื่อถูกปล่อยค้างอยู่บนเวหามาหลายต่อหลายครั้ง ชายหนุ่มยังคงโลมเร้าแล้วหยุดนิ่งเมื่อความต้องการที่จะฟังมีเพียงความรักที่กลั่นออกมาจากความรู้สึกของหญิงสาว

“รักไหม”

ชายหนุ่มกระซิบถามขณะดำดิ่งสิ่งที่ผงาดลงสู่ความชุ่มฉ่ำอีกครั้ง พร้อมกับกดริมฝีปากลงจูบคลึงเคล้าริมฝีปากงามอย่างโหยหา

“...คุณจงใจจะทำให้นาขาดใจตายเหรอคะคุณจีส...”

วีณาที่แทบไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเองถามขึ้นเบาๆ เมื่อแรงเร้าที่ชายหนุ่มกำลังสุมใส่ใกล้จะฉีกร่างของเธอให้แยกปริออกจากกัน

“เปล่าเลยผมแค่อยากได้ความรักของคุณบ้างไม่ใช่หัวปักหัวปำรักคุณอยู่ข้างเดียว”

จีรัณบอกขณะไล้ฝ่ามือลงสอดลึกใต้สะโพกกลมกลึงแล้วขยับยกสูงจนกายสาวแอ่นโค้ง ชายหนุ่มครางเสียงพร่าเมื่อแก่นกายที่ประสานอยู่ด้านในกำลังถูกบีบรัดจากความสาว

ร่างเพรียวระหงแทบดับดิ้นเมื่อเนื้อแท้แนบสนิทกับร่างกายของชายหนุ่มจนไม่อะไรสามารถลอดผ่านไปได้ ชายหนุ่มครางลึกในลำคอขณะขยับร่างกายหนักหน่วงจนสะโพกสวยบิดส่ายไปมากับจังหวะที่เขาเป็นผู้นำทาง

เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวมาพร้อมความชุ่มฉ่ำที่ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ทำเขาแทบไม่อยากอดทนอีกต่อไป ชายหนุ่มเกือบจะกลั้นหายใจแล้วค่อยๆ ขยับกายหยอกเย้ากายสาวอย่างช่ำชอง..

ร่างสูงใหญ่ที่แบกความรู้สึกอึดอัดอันมากล้นแทบบ้าตายเพราะความต้องการปลดปล่อยที่ใกล้ระเบิดพวยพุ่งเต็มที โอย...ทำไมหนอแค่คำว่ารักมันถึงได้มายากเย็นอะไรเช่นนี้ จะเดินหน้าตีฝ่าวงล้อมของมวลไอรักที่กระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมดก็ไม่อาจทำได้

คำตอบรับว่ารักจากหญิงสาวเพียงคำเดียวมันจะสร้างความสุขที่สุดหยั่งให้เขาขนาดไหนสิ่งนี้ต่างหากที่เขาต้องการอย่างที่สุด

ชายหนุ่มพยายามสะกดความต้องการที่มากขึ้นๆ ให้ผ่อนลง บรรยากาศอันร้อนระอุจนแทบลุกเป็นไฟยังคงดำเนินไปเมื่อจีรัณกำลังรุกรานร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างด้วยวิธีสุดท้าย ชายหนุ่มค่อยๆ ถอนกายออกแล้วเขาดันสะโพกเพรียวบางขึ้นจนหน้าขาของเธอแนบชิดอกก่อนจะก้มลงลูบไล้เนินสาวด้วยปลายลิ้นอุ่นจัด

พอเจอบทร้องขอบทใหม่หญิงสาวถึงกับแทบดับดิ้น ร่างสาวดิ้นพล่านจนใกล้แตะกับความหฤหรรษ์เต็มทีเมื่อความรักที่ชายหนุ่มกำลังร้องขอมีอานุภาพเกินกว่าที่เธอจะรับไหวร่างสาวที่สั่นยะเยือกก็พุ่งขึ้นด้วยความซาบซ่านจนลมหายใจที่พ่นออกมาหอบถี่....เมื่อร่างกายสุดที่จะทนกับความร้ายกาจจากการกระทำอันแสนรัญจวนริมฝีปากเรียวกระชับก็ผุดคำร้องขอที่คนรอฟังยิ้มรับด้วยหัวใจ

“ได้โปรดคุณจีสนารักคุณ....หยุดเถอะ...พอสักที...”

เมื่อความปรารถนาของร่างกายแบกรับไม่ไหว หญิงสาวจึงหลับตาปี๋แล้วโพล่งความในใจออกไปอย่างไม่เกี่ยงงอน จีรัณที่เฝ้ารอคำๆ นี้มาตลอดถึงกับแย้มยิ้มด้วยความยินดี ชายหนุ่มฝังเรียวลิ้นลงลึกเพื่อดูดดื่มน้ำทิพย์ที่กำลังหลั่งรินด้วยความกระหายอีกครั้งอย่างลิงโลด

เพียงคำว่ารักสั้นๆ แต่กำลังสร้างความสุขอันมหาศาลให้กับเขาเมื่อรับรู้ถึงความทุกข์ทรมานจากกายสาวที่บิดเร่าจนน่าสงสาร จีรัณที่พร้อมจนเกินพร้อมจึงแนบประสานกายแกร่งฝังลงสู่ร่างกายของเธออีกครั้ง

เสียงผ่อนลมหายใจเบาๆ คล้ายโล่งใจของหญิงสาวดังขึ้นเพียงครู่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหอบกระเส่าอีกคราเมื่อความแข็งแกร่งที่แทรกลึกกำลังทำหน้าที่ปลดปล่อยเพลิงพิศวาสอันเร่าร้อนให้ออกมาเป็นห่าฝน

วีณาจิกเล็บลงบนท่อนแขนกำยำแล้วลามเลยไปจิกหัวไหล่หนาไว้แน่นขณะหยัดกายแล้วเกร็งตัวเมื่อ กายแกร่งที่โหมเข้ามากำลังกระหน่ำบทรักอย่างเร่าร้อนจนเธอรอนๆ จะขาดใจตาย

เสียงครวญสะท้านที่ดังขึ้นยามชายหนุ่มเพิ่มระดับความเร็วและแรงทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังกางปีกออกกว้างๆ ราวนกน้อยกำลังจะถลาบิน วีณาหลับตาแล้วท่องอยู่บนเวหากว้างใหญ่ก่อนจะปล่อยกายใจให้ล่องลอยไปกับปุยเมฆ

จวบจนจังหวะสุดท้ายที่กระแทกกระทั้นดังพายุยุติลงลงพร้อมกับเสียงคลื่นลมที่สงบเงียบ จีรัณทิ้งกายลงกอดรัดร่างเพรียวงามไว้แน่นก่อนจะกดริมฝีปากลงบนแก้มนวลหนักๆ อย่างรักใคร่

เมื่อพายุรักอันร้อนแรงที่กระหน่ำมานับชั่วโมงเงียบสงบเสียงอื้ออึงเมื่อครู่ก็หยุดลงจะคงมีก็เพียงห่าฝนอันอุ่นซ่านเท่านั้นที่ยังชโลมเปียกชื้ออยู่บนผืนพิภพอันงดงาม

Create Date : 08 พฤษภาคม 2553

Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 11:07:13 น.

3 comments

Counter : 4055 Pageviews.

โดย: tongsehow

วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:1:33:52 น.

ร้อนแรงมากขี้นนะเนี่ยะ ....แล้วเมื่อไรหนอ นากะพิณจะได้รู้ความจริงรวมทั้งคนอ่านด้วย....หุ หุ ^^!

โดย: ต่างแดน IP: 80.214.253.88 วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:19:57 น.

น่านจิ เห็ฯด้วยกับคุณต่างแดนค่ะ

พี่เอ๋เล่นไม่ยอมบอกความลับซักที

อิ อิ

โดย: น้องเอ๋ IP: 192.168.0.4, 61.47.26.156 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:23:12 น.