Bloggang.com : weblog for you and your gang
sansook
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
?
]
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
สรุป พ.ร.บ.
ความรู้ทั่วไป
ทักทาย
นานาสาระ
วิเคราะห์นะจ๊ะ
ดูดวงกันเถอะ
เก็บมาฝาก
สรุปภาษาไทย
ความรักแม่เอ๊ย
แนวข้อสอบ
แบบทดสอบจิตวิทยา
แนวคิด และมุมมอง
เรื่องเล่า
เคล็ดลับความสวย
เรียงร้อยเรื่องราว
กฎหมายน่ารู้
งาน งาน งาน
รักษาสุขภาพกันเถอะ
เคล็ดลับดีๆ
สรุปแนวข้อสอบหลักสูตรประถมศึกษา
เชิญชวนสู่ธรรมมะ
ฮวงจุ้ยน่ารู้
เมื่อจิตนาการบังเกิด
อสูรพ่ายรัก
แนะนำผลงาน
เรือนรัก - นางรอ
เงาแปร
บรรยากาศสละคาน
คลังข้อสอบ
ดวงไฟในมือมาร
เหลี่ยมรักทรชน
ยั่วรักพยัคฆ์ร้าย
สามนารี
นิยายชุด ภารกิจรัก เรื่องเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
เกี่ยวกับบริหารงานบุคคลท้องถิ่น
เล่ห์วิวาห์มาเฟีย
ละครเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
ทวงใจสุดปลายฟ้า
อีบุคสุดแซ่บ
<<
เมษายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
11 เมษายน 2553
ตอนที่ 21 ความรักกับหน้าที่
All Blogs
ตอนพิเศษ 2 ใต้เงารัก
ตอนพิเศษ 1 จุดกำเนิดเงา
ตอนที่ 38 อวสาน
ตอนที่ 37 ชัยชนะบทความเจ็บปวด
ตอนที่ 36 ความลับกับคำสารภาพ
ตอนที่ 35 ทางแก้
ตอนที่ 33 เงาแปร
ตอนที่ 32 ตัวแปร
ตอนที่ 30 พายุรัก
ตอนที่ 28 ความรักแลกความลับ
ตอนที่ 27 เข้าทาง
ตอนที่ 25 ลมหึงแบบไร้เหตุผล
ตอนที่ 23 บาดใจ
ตอนที่ 22 รักคือรุก
ตอนที่ 21 ความรักกับหน้าที่
ตอนที่ 20 หน้ากาก
ตอนที่ 19 แรงริษยา
ตอนที่ 18 รักที่มีตัวตน
ตอนที่ 17 บรรยากาศบนห้วงรัก
ตอนที่ 16 เปลวไฟในสายน้ำ
ตอนที่ 15 พ่ายรัก
ตอนที่ 14 หลุมพราง
ตอนที่ 13 ริษยา
ตอนที่ 12 สานสายใยสู่สัมพันธภาพ
ตอนที่ 11 ความวางใจก่อเกิดไอรัก
ตอนที่ 9 ปม
ตอนที่ 8 สายใยบางๆ
ตอนที่ 7 เหนือกว่า
ตอนที่ 6 รอยอดีต
ตอนที่ 5 แรกพบ
ตอนที่ 4 สัมผัสแรก
ตอนที่ 3 บททดสอบ
ตอนที่ 2 บังเอิญ
ตอนที่ 1 ตัวเลือก
Friends' blogs
sansook
Chulapinan
baby_15
ไร่ปลายตะวัน
lovers
ge-or-ge
โมกสีเงิน
tingnoy
พลังชีวิต
Mr.Terran
hangclub
nirin_18
คนผ่านทางมาเจอ
patra_vet
ซ่อนรอยยิ้ม
นิยายฝันหวาน
ป้ามด
รำเพย
นิชนันท์
วัตตรา
Insignia_Museum
Baan_Bualoy
ooseabubbleoo
literature
bigger
ใยไหมเจ้าค่ะ
super novel
นัทธ์
Webmaster - BlogGang
[Add sansook's blog to your web]
Links
BlogGang.com
ตอนที่ 21 ความรักกับหน้าที่
ผ้าม่านเนื้อดีปลิดปลิวไปตามแรงลม ในยามสายลมอ่อนๆ พัดผ่านเข้าทางหน้าต่างเสียงธรรมชาติที่ดังหวีดหวิวและไอร้อนจางๆ ของแสงแดดซึ่งส่องกระทบอยู่ด้านนอกช่วยเพิ่มความรู้สึกอุ่นซ่านให้กับหญิงสาวร่างบางปวกเปียกที่อยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มร่างแกร่งจนจิตใจกระเจิดกระเจิงเกินระงับ....
ดวงตาคู่งามหลับพริ้มสลับกับเบิกกว้างเมื่อแรงเร้าจากห้วงอารมณ์กำลังนำพาร่างกายให้เปิดรับกับทุกสิ่งจนเธอเคลิบเคลิ้มคล้ายกำลังยินยอมและพอใจไปกับไออุ่นอันร้อนแรงที่แฝงไปด้วยความคิดถึงที่ชายหนุ่มกำลังบอกผ่านจากกายเขามายังกายเธอ
จีรัชญ์เปิดเปลือกตาขึ้นขณะถอนริมฝีปากออกช้าๆ ชายหนุ่มยิ้มเก้อๆ เมื่อเห็นใบหน้านวลเนียนแดงเข้มจนเป็นสีชาด ริมฝีปากสีสวยเปียกชื้นเม้มแน่นในขณะที่เจ้าตัวหลบตาเบนหน้าไปอีกทาง
ผมขอโทษที่ล่วงเกินคุณ....เอ่อ....ผมคิดถึงคุณ...
เมื่อไม่รู้จะแก้ตัวยังไงจีรัชญ์ที่เผลอแสดงความหื่นจนไก่ตื่นดังกระต๊าก! ถึงกับยิ้มเจื่อนๆ เพราะเกรงจะถูกหญิงสาวชังน้ำหน้าจนไม่กล้าเข้าใกล้
มือหนาเกลี่ยไล้ใบหน้านวลเนียนที่แดงเข้มแผ่วเบาด้วยความรู้สึกที่กำลังแตกแขนงจนแทบแยกไม่ออกว่านาทีนี้เขาควรหยุดหรือกอบโกย เพราะหากจะดึงดันเอาแต่อารมณ์ก็ดูเหมือนจะหยามน้ำใจเธอจนเกินให้อภัย แต่จะปล่อยไปก็รู้สึกเสียดายโอกาสที่ตนเฝ้ารอมาตลอดคืน...
รพิชานอนตัวแข็งเกร็งอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นด้วยความรู้สึกที่เริ่มแบ่งข้าง ใจหนึ่งไม่อาจปฏิเสธกับความใกล้ชิดแม้ส่วนลึกของจิตใจจะรู้สึกพอใจกับไออุ่นของอกกว้าง
ถึงแม้เธอกับจีรัชญ์จะเพิ่งเริ่มต้นค้นหาความปรารถนาอันแท้จริงของความรู้สึกแต่แรงอารมณ์และความปรารถนาในเบื้องลึกกลับก่อร่างสร้างความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นจนยากจะถอยออกมาได้ง่ายดายอย่างที่ใจต้องการ
ใจหนึ่งเหมือนจะตอบรับแต่อีกใจกลับพยายามกางกั้นความเป็นไปที่ยังคลุมเครือ เพราะหากจีรัชญ์มีปัญหาทางจิตเธอจะเปิดใจยอมรับและแก้ไขให้เขากลับมาเป็นปกติดังเดิมได้หรือไม่ก็ยังตอบไม่ได้ และประเด็นสำคัญนับตั้งแต่รู้จักและอยู่ใกล้ชิดเธอยังหาบทสรุปไม่ได้เลยว่าแท้จริงผู้ชายมาดดุหน้าเข้มป่วยเป็นอะไร....
จะปล่อยกายให้อยู่เหนือใจไปกับแรงเร้าของความรู้สึกที่เริ่มอ่อนแอก็ดูไม่เหมาะสม จะวางเฉยหัวใจก็อ่อนแรงเกินไปที่จะไม่รับไม่รู้กับอะไร เมื่อความสับสนปนเปกำลังรุมเร้าจนหาทางออกไม่ได้จิตแพทย์สาวจึงทำได้แค่นิ่งและรอเวลาที่จะถอยออกมาอย่างมีสติ
คุณพิณ...อย่าโกรธอย่าเกลียดผมเลยนะผมพยายามแล้วที่จะไม่ล่วงเกินคุณ...แต่ใจหนอใจทำไมถึงบ้าระห่ำขนาดนี้ก็ไม่รู้...ผมคิดถึงคุณจนแทบบ้าถ้าไม่ปล่อยความรู้สึกออกมาบ้างเห็นทีคงกระอักตายเพราะความคิดถึงเป็นแน่
พอเห็นหญิงสาวนอนตัวแข็งอยู่ในอ้อมกอดจีรัชญ์ที่รู้สึกผิดกับการกระทำของตนรีบหาคำพูดงามๆ มาแก้ต่างให้กับความบ้าระห่ำของตัวเอง
...ปล่อย....ฉันก่อนได้มั้ย...ฉันอึดอัด
หญิงสาวบอกน้ำเสียงสั่นพร่าแต่ก็ยังไม่กล้าเงยหน้าสบตาชายหนุ่มอยู่ดี
เอ่อ...ผมขอโทษ
จีรัชญ์ยิ้มอ่อนโยนเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเขากำลังนอนทาบทับร่างแน่งน้อยด้านล่างจนเธอแทบขยับเขยื้อนไม่ได้ ชายหนุ่มไล่สายตามองเรือนร่างบอบบางหากอัดแน่นไปด้วยเนื้อสาวแววตาฉ่ำหวาน หัวใจแกร่งกระตุกวาบเมื่อเห็นเรียวขานวลผ่องโผล่พ้นกระโปรงผ้าเนื้อดีที่ถลกขึ้นสูงจนดูล่อแหลม
ชายหนุ่มแทบเผลอตัวกลืนน้ำลายด้วยความกระหายเมื่อรู้สึกตื่นตะลึงกับภาพอันเย้ายวนของหญิงสาว เมื่อความถูกต้องมีมากกว่าความเห็นแก่ได้เขาจึงเลือกที่จะระงับความรู้สึกของเพศบุรุษที่กำลังขานรับกับภาพยั่วเย้าของเรือนกายงาม เมื่อสะกดใจของตนจนอยู่ในความสงบเขาจึงพลิกตัวนอนตะแคงสอดแขนข้างหนึ่งช้อนศีรษะของหญิงสาวไว้แล้วประคองกอดร่างอรชรอย่างทะนุถนอม
รพิชากลั้นใจเงยหน้าสบตากับอีกฝ่ายแววตากึ่งกล้ากึ่งกลัว ริมฝีปากบางเม้มแน่นเพราะกำลังข่มใจให้นิ่งสงบไม่ให้กระหน่ำเต้นจนอีกคนรับรู้ได้ ใบหน้าเรียวงามเผือดซีดชั่วแวบแล้วปรับเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อเมื่อเห็นประกายตาฉ่ำหวานจนหยาดเยิ้มของชายหนุ่มหน้าเข้ม พอเห็นความปรารถนาฉายชัดออกมาจากดวงตาคมดุรพิชาที่รู้ชะตากรรมของตนเป็นอย่างดีถึงกับรีบดักทางไม่ให้อีกคนรวบรัดตัดตอนจนเธอหาทางออกไม่ได้
...คุณ...จีรัชญ์...อย่ามองฉันแบบนั้นซีคะ
คุณสวยไปทั้งตัวเลยรู้ไหม กลิ่นกายของคุณช่างหอมหวานเหมือนดอกบัวแรกแย้มในยามเช้าจนภมรอย่างผมแทบคลั่งตายหากไม่ได้ดูดดื่มน้ำหวานจากปลายยอดเกสรสวย
จีรัชญ์เอื้อยเอ่ยเปรียบเปรยความงามของหญิงสาวประดุจกวีที่กำลังตกอยู่ในห้วงรัก พอพูดออกไปชายหนุ่มกลับนึกขันระคนเก้อเขินกับคำพูดของตัวเองที่โพล่งถ้อยคำเชยๆ ออกไป เออหนอจีบสาวมาก็มากหลายแต่ทำไมไม่ยักตื่นเต้นเท่าวันนี้
คุณกำลังทำให้ฉันกลัว
หญิงสาวบอกเสียงสั่นๆ
อย่ากลัวไปถึงแม้ความรักของผมที่มีต่อคุณจะมากมายจนสุดที่จะคณานับ ถึงผมจะปรารถนาคุณแค่ไหนแต่ผมก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ได้ที่จะบังคับขืนใจเพื่อให้ได้ครอบครองก่อนวันที่เหมาะสม
คุณแน่ใจเหรอคะ...ว่าจะไม่เกินเลยมากกว่านี้
ถึงแม้คำพูดที่ได้ยินจะอ่อนหวานชวนให้เคลิบเคลิ้มจนวางใจ แต่รพิชาก็อดตั้งคำถามด้วยความเคลือบแคลงไม่ได้เมื่อเห็นอยู่ชัดๆ ว่าขณะนี้คำพูดกับการกระทำของจีรัชญ์กำลังสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง
ทำไมคุณถึงถามเหมือนไม่ไว้ใจผม
ก็..เอ่อ...
รพิชาถึงกับอึกอักแต่พอนึกถึงสภาพของตัวเองเธอก็อดที่จะค่อนขอดชายหนุ่มไม่ได้
คนบ้าถามออกมาได้เล่นมานอนทับจับจูบแบบไม่ให้ตั้งตัวจนเธอนอนแอ้งแม้งอยู่ใต้ร่างขนาดนี้ยังจะต้องให้ประกาศปาวๆ อีกหรือไงว่าฉันไม่ไว้ใจคุณเพราะคุณกำลังจะปล้ำฉัน...
ผมอาจจะล่วงเกินคุณมากไปนิด....
แบบนี้คงไม่นิดมังคะ
ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้แก้ต่างให้ตัวเองเสียงใสๆ ก็ขัดขึ้น
ก็ผมคิดถึงคุณนี่นาคนคิดถึงกันก็ต้องแสดงออกบ้างซี ผมอาจจะพูดเหมือนผู้ชายที่เห็นแก่ได้แต่คุณก็รู้ร่างกายของหญิงชายมันเป็นอะไรที่ยากเหลือเกินหากจะวางเฉยกับแรงเร้าของห้วงอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ในใจ
แต่มันก็ไม่ควรมากเกินไปไม่ใช่เหรอคะ
สำหรับความคิดถึงที่มีมากจนล้นใจแค่กอดกับจูบคงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
จีรัชญ์ที่เคยชินกับความใกล้ชิดระหว่างหญิงชายจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาตอบโต้งๆ ออกมาเหมือนสิ่งที่กระทำเป็นเรื่องปกติธรรมดาจนคนฟังถึงกับอึ้ง...
คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง...สำหรับคุณเรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่โตแต่กับฉันเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง
รพิชาบอกน้ำเสียงห้วนๆ ก่อนจะดิ้นรนออกจากวงแขนแกร่ง
การแสดงความรักด้วยบทรักสำหรับคนที่รักกันมันไม่ใช่เรื่องแปลก
ชายหนุ่มแกล้งพูดเพื่อดูอาการของหญิงสาวในอ้อมกอดว่าจะตอบรับคำพูดของเขาด้วยหมัดหรือเข่า แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อสาวเจ้าไม่นิยมใช้กำลังในการแก้ปัญหา เพราะนอกจากจะเห็นใบหน้างดงามเผือดซีดแล้วเขายังเห็นประกายตาของเธอที่ฉายชัดว่ากำลังผิดหวังและรังเกียจกับคำพูดที่สุดแสนจะเห็นแก่ตัวของบุรุษเพศ
รพิชาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบอันชวนเอานิ้วจิ้มตาอีกฝ่ายให้หายขัดเคือง ถึงจะรู้สึกโกรธที่จีรัชญ์ดูเห็นแก่ตัวจนน่าเกลียดแต่หญิงสาวก็เลือกที่จะนิ่งเฉยแล้วบอกตัวเองให้ถอยความรู้สึกที่กำลังดำดิ่งในวังวนของอารมณ์รักให้กลับคืนมาอยู่ในสัมปชัญญะของตน
คุณไม่โกรธผมเหรอ
พอเห็นอาการนิ่งสนิทของหญิงสาวจีรัชญ์ที่กำลังห่ามได้ที่ถึงกับเหวอจนพูดไม่ออก
ความคิดของคนมีมากมายต่างคนต่างความคิดฉันไม่มีสิทธิไปถือโทษโกรธเคืองหรอก
ถึงจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรแต่ในน้ำเสียงห้วนๆ ที่โพล่งออกมาคนฟังกลับรับรู้ได้ว่าคนพูดกำลังอยู่ในกระแสอารมณ์ชนิดใด
คุณพิณถ้าผมจะขอคุณแต่งงานคุณจะรังเกียจคนที่เป็นพ่อม่ายไหม
คุณจีรัชญ์คุณลืมไปแล้วเหรอคะว่าฉันมาที่นี่ทำไม
รพิชาปรายตาจ้องเสี้ยวหน้าคมที่หม่นลงแววตาจริงจัง
ผมรู้...
ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ใบหน้าคมเข้มที่ดูมุ่งมั่นในคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจนจืดเจื่อน
ฉันเป็นหมอเจ้าของไข้ฉันมีหน้าที่และคุณคือหน้าที่ของฉัน
ผมเคยขอคุณแล้วไม่ใช่เหรอคุณพิณว่าอย่ามองผมเป็นเพียงคนไข้
ฉันมาที่นี่เพื่อทำงานหน้าที่ฉันมีแค่นั้น
พอได้ยินคำพูดจากจิตแพทย์สาวจีรัชญ์ถึงกับชาไปทั้งหน้า ตกลงตลอดเวลามีแต่เขาหรอกหรือที่บ้าระห่ำรักเธออยู่ฝ่ายเดียว เมื่อหญิงสาวประกาศปาวๆ ว่าไม่เออออด้วยคนไข้จิตไม่เคลียร์จึงยอมล่าถอยอย่างง่ายดาย
ผมขอโทษที่คาดคั้นเอาความรักจากคุณผมอาจจะตะบี้ตะบันรักคุณมากเกินไปผมขอโทษที่เอาแต่ใจ...ผมขอโทษ...
จีรัชญ์ผละออกจากร่างอรชรแทบทันที ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นหมุนตัวเดินออกจากห้องไปไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองหญิงสาวเจ้าของหัวใจที่กำลังนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียง
เสียงบานประตูที่ปิดงับเบาๆ สร้างความปวดร้าวให้กับหญิงสาวร่างบางไม่น้อย รพิชาพลิกกายแนบซีกหน้าข้างหนึ่งกับหมอนแล้วจ้องบานประตูที่ปิดสนิทแววตาหนักใจ ใครว่าเธอไม่รู้สึกรู้สมใครว่าเธอไม่เจ็บปวด ถึงแม้เวลาที่เธอกับจีรัชญ์รู้จักกันจะดูเหมือนสั้น แต่น่าแปลกที่หัวใจของเธอกลับเบ่งบานทุกครั้งในยามที่มีเขาอยู่ชิดใกล้
ถึงแม้อาการเจ็บป่วยของจีรัชญ์จะยังคลุมเครือแต่เธอก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้ไขว้เขวไปกับความอ่อนโยนและแรงเร้าจากเบื้องลึก
ไม่กี่อึดใจเสียงปิดประตูรถดังปึงก็ดังขึ้นเกือบพร้อมกับเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ที่ตามมาติดๆ พอรับรู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะจากไปเสียงยานพาหนะที่ดังอยู่ด้านล่างกลับกลายเป็นบีบรัดความรู้สึกจนเธอรู้สึกปวดแปลบไปทั้งใจ ร่างบางสมส่วนลุกจากเตียงเดินไปที่หน้าต่างมือเรียวเกาะขอบหน้าต่างเอียงหน้ามองไปยังรถเชอโรกีสีเขียวแก่ที่กำลังสั่งเสียงดังกระหึ่มอยู่ด้านล่างแววตาสับสน
จีรัชญ์นั่งจ้องถนนเบื้องหน้าแววตากร้าวดุ มือหนากำพวงมาลัยแน่นจนเส้นเอ็นปูดโปนเขากำลังจะเป็นบ้าตายเพราะความรู้สึกต้องการเธอ
บ้าเอ๊ย!! เอาวะไหนๆ ก็รักแล้วจะให้ถอยง่ายๆ ก็ไปโดดเหวตายซะ...ไอ้รัชญ์!...
ชายหนุ่มฟาดฝ่ามือลงบนพวงมาลัยพร้อมกับสบถเสียงระบายอารมณ์ เมื่อความรู้สึกไม่อาจละวางให้เรื่องราวในวันนี้แค่ผ่านไป เขาจึงเลือกที่จะเดินหน้ามากกว่าถอยหลังเมื่อตัดสินใจเด็ดขาดจีรัชญ์จึงเปิดประตูรถก้าวออกมาปิดประตูดังโครม แล้วเท้าสะเอวมองรถชั่วครู่ก่อนจะเงยขึ้นมองไปทางห้องพักของหญิงสาว
พอเงยหน้าขึ้นดวงตาคมกร้าวก็ประสานเข้ากับดวงตาคู่สวยที่ฉายแววตระหนกพอดิบพอดีจนเกิดกระแสเปรี้ยงปร้างราวสายฟ้ากำลังฟาดฟันลงมาในยามเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง
Create Date : 11 เมษายน 2553
Last Update : 11 เมษายน 2553 16:30:06 น.
4 comments
Counter : 712 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีครับ ตอนค่ำๆๆ แวะมาเม้น ทักทายครับ ยังไงแอดเป็นเพื่อนกันได้นะครับ ^^
โดย:
nuyza_za
วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:16:45:49 น.
โดย:
thanitsita
วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:17:21:56 น.
สวัสดีปีใหม่ไทยค้า เข้ามาคลายเครียดให้ตัวเองค่ะ
โดย:
tuk_ora
วันที่: 12 เมษายน 2553 เวลา:10:00:29 น.
รักนิยาย เชิญที่
gangdee.com นะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
โดย: nana IP: 161.200.209.99 วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:23:15:20 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.