Bloggang.com : sansook : ตอนที่ 28 ความรักแลกความลับ

ตอนที่ 28 ความรักแลกความลับ

จีรัณยืนล้วงกระเป๋ากางเกงจ้องเรือนร่างเพรียวระหงตรงหน้าอย่างเสน่หา ชายหนุ่มยืนชั่งใจว่าควรทำตามความตั้งใจของตนหรือว่าจะยุติความรักอันท่วมท้นให้อยู่ในกรอบของความถูกต้องดี

ความต้องการของวีณาในวันนี้สร้างคำถามให้กับตัวเขามากมายจนเกิดความกังขาว่าการที่หญิงสาวซึ่งกำลังยืนหันหลังให้ยอมเดินตามเขามาง่ายๆ นั้นเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็น ความรักเพื่อน หรือความห่วงใยที่มีต่อเขากันแน่

ใบหน้าคมคายเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเมื่อไม่รู้จะทำอย่างไรกับความต้องการของหญิงสาวตรงหน้า ตามคำสั่งของบิดาที่มักกำชับเขาและน้องชายอยู่บ่อยๆ ว่าหากมีผู้หญิงสักคนต้องการรู้ทุกเรื่องราวของเขาหรือคนในครอบครัวพวกเธอจะต้องแลกอิสระที่มีกับทุกเรื่องราว

จีรัณนิ่งคิดว่าวีณาพร้อมแค่ไหนกับพันธนาการจากความรักของเขาที่กำลังจะผูกมัดเธอให้อยู่ในอาณาจักรของเวสารัชไปตราบชั่วชีวิต เมื่อความลับที่อยู่ภายในใจจะเปิดออกได้ก็ต่อเมื่อต้องใช้ความรักและความเชื่อใจผู้หญิงตรงหน้าจะยินยอมก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไหมหนอ ชายหนุ่มยืนนิ่งนานนับห้านาทีแล้วถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น

ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ดึงมืออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วก้าวเข้าไปซ้อนร่างเพรียวระหงก่อนจะทาบฝ่ามือทั้งสองลงบนบ่ากลมกลึง ใบหน้าคมคายโน้มลงจรดริมฝีปากลงบนลำคอระหงเมื่อสุดที่จะทานทนกับแรงเสน่หาที่กำลังพุ่งขึ้น เมื่อแรงรักมีมากกว่าความถูกต้องผลของการตัดสินใจที่ได้จึงสรุปเป็นการกระทำที่หญิงสาวอีกคนไม่ทันได้ตั้งรับแต่อย่างใด

“คุณ..จีรัณ!”

วีณาถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อถูกอีกคนจู่โจมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว หญิงสาวหมุนตัวหวังผลักไสคนร่างใหญ่ให้ออกไปห่างๆ แต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิดเพราะนอกจากจะผลักไสอีกคนไม่ได้เธอกลับเป็นฝ่ายถูกชายหนุ่มรวบร่างเข้าสู่วงแขน

“ผมขอแค่กอดสัญญา”

จีรัณรวบร่างเพรียวระหงแล้วกอดรัดเธอไว้แน่นเหมือนกลัวว่าหากปล่อยไปร่างนุ่มนิ่มที่เขาสัมผัสได้จะมลายหายจนยากไขว่คว้า

“ปล่อยก่อนได้ไหมคะ”

วีณาที่หัวใจกำลังกระหน่ำเต้นจนไม่เป็นจังหวะขอร้องน้ำเสียงอ่อนลง ก่อนจะเบนสายตาหลบดวงตาคู่ฉ่ำที่กำลังจ้องทำยังกับว่าตัวเธอกับเป็นอาหารชั้นเลิศก็ไม่ปาน เมื่ออีกฝ่ายเล่นจ้องเอาจ้องเอาใบหน้านวลผ่องที่เผือดซีดก็เริ่มซับสีชมพูจางๆ จนเพิ่มระดับเป็นแดงเข้มเมื่อรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า ยามเนื้อผิวปะทะลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดอยู่ข้างหูร่างกายที่แข็งขืนก็ยิ่งวาบไหว

“ผมคิดถึงอยากกอดคุณไว้แบบนี้นานๆ ขอผมกอดอีกนิดนะ”

จีรัณกระซิบบอกเสียงออดเสียงอ้อนจนคนที่กำลังดิ้นอึกอักอยู่ในอกแกร่งแทบระทดระทวยไปกับคำพูดอันชวนให้ร่างกายหมดเรี่ยวหมดแรง

“เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนะคะ”

ถึงแม้ร่างกายของเธอกำลังตอบสนองกับคำร้องขอของชายหนุ่มแต่วีณาก็ไม่ลืมว่าเธอมาที่นี่เพราะต้องการอะไร

“ผมมีเวลาทั้งคืนให้คุณซักถาม”

จีรัณบอกเสียงงึมงำเมื่อริมฝีปากอุ่นจัดกำลังไล้ไปตามพวงแก้มนุ่ม

“คุณหมายความว่ายังไง”

ร่างเพรียวระหงที่อ่อนระทวยเปลี่ยนเป็นแข็งขืนจนริมฝีปากที่กำลังไล่ไปตามเนื้อผิวนวลเนียนชะงักกึกเพราะเกรงว่าเธอจะโกรธ

“คุณอยากรู้เรื่องราวของคนในครอบครัวของผมไม่ใช่หรือคุณนา”

จีรัณถามเสียงนุ่มขณะกระชับวงแขนที่กอดรัดเอวคอดให้แนบสนิทกับลำตัวจนร่างเพรียวแอ่นหยัดขึ้นเล็กน้อย

“คุณปล่อยนาก่อนได้ไหม ใช่อยู่ที่นาอยากรู้เรื่องราวของครอบครัวคุณแต่ทำไมคุณจะต้องรุ่มร่ามกับนาด้วย”

มือเรียวกางขึ้นทาบหน้าอกแกร่งแล้วออกแรงผลักไส

“ผมกำลังทำตามข้อเสนอที่เราคุยกันไว้ยังไงล่ะครับ”

จีรัณหรี่ตาบอกอย่างเจ้าเล่ห์

“ข้อเสนออะไรกันนาไม่รู้เรื่อง”

“ข้อเสนอที่เราตกลงกันไว้ก่อนมาที่นี่ยังไงคุณบอกเองว่าจะยอมรับความรักของผมเพื่อแลกกับสิ่งที่คุณอยากรู้”

“อ๋อที่จะให้นายอมรับความรักของคุณน่ะเหรอ”

“ถูกต้องครับ”

จีรัณอมยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นประกายตาโล่งอกโล่งใจของหญิงสาว

“กับอีแค่ตอบรับความรักมันคงไม่ได้ยากเย็นอะไรมังคะ เอาซีถ้าคุณปรารถนามันนักก็เชิญเทความรักมาตามสะดวกเลยค่ะมีเท่าไหร่ก็เทมานายอมรับให้ก็ได้”

นางแบบสาวผู้น่าสงสารโพล่งคำอนุมัติที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ออกไปด้วยความไร้เดียงสา ร่างเพรียวระหงยังคงดิ้นอึกอักอยู่ในวงแขนแกร่งที่กำลังพันธนาการเธอไว้

หญิงสาวจ้องหน้าอีกคนแววตาใสแจ๋วจนคนที่กำลังคิดการณ์บางอย่างอยู่ในใจเริ่มลังเลว่าจะบอกเธอให้รู้ตัวก่อนหรือจะหลับหูหลับตาเดินหน้าเทความรักที่กำลังผงาดอยู่ในห้วงความปรารถนาออกไปในรูปแบบของการกระทำ

ใบหน้านวลเนียนเชิดขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังท้าทายกับความรักที่อีกคนกำลังหยิบยื่น ด้วยความคิดไม่ถึงวีณาจึงแค่สรุปเอาเองว่าความรักที่จีรัณเอ่ยถึงมีความหมายอยู่แค่ความรู้สึกที่ท่วมท้นอยู่ภายในใจ แต่ถ้าเธอสามารถรับรู้เหตุการณ์และความหมายของความรักที่อีกฝ่ายกำลังเทหน้าตักลงไปคงแทบสิ้นสติกับคำตอบรับและท่าทางถือดีที่กำลังจะสร้างหายนะให้กับตัวเอง

“คุณจะยินดีและไม่โกรธเคืองผมใช่ไหมหากความรักที่ผมร้องขอมันอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณพอใจ”

“นาเลือกได้ด้วยเหรอคะ”

หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ถ้าคุณอยากเลือกผมก็ไม่งี่เง่าเอาแต่ได้หรอกครับ”

“หึ...พูดยังกับถ้านาถอยออกไปคุณจะยอมง่ายๆ อย่างงั้นแหละ”

นางแบบสาวไม่วายประชดประชัน

“ผมให้โอกาสคุณตัดสินใจอีกครั้งว่าคุณพร้อมไหมกับความรักจากหัวใจของผมและคุณจะยินดีไหมหากความรักที่ผมร้องขอมันอาจจะทำให้คุณโกรธและไม่พอใจ”

จีรัณกัดฟันให้โอกาสหญิงสาวได้ตัดสินใจอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่หวาดหวั่นว่าอีกคนอาจจะถอยออกไปจนเขาไม่มีโอกาสอีกเป็นครั้งที่สอง

“คุณจีรัณคะนาขอถามหน่อยสิว่าความลับที่คุณเก็บงำอยู่มันสำคัญกับครอบครัวของคุณมากเลยเหรอคะ”

“สำคัญที่สุด...คุณพ่อท่านบอกพวกเราอยู่เสมอว่าคนที่จะล่วงรู้ความเป็นไปของพวกเราจะต้องเป็นคนที่กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นคนในครอบครัวเท่านั้น ตอนนี้ผมรู้ว่าคุณกำลังสงสัยเรื่องเกี่ยวกับจีรัชญ์และคุณหมอคงกำลังหนักใจกับเรื่องที่คุณเพิ่งได้ฟังมาคุณนาผมจำเป็นต้องเชื่อใจว่าเมื่อคุณรู้เรื่องทุกอย่างคุณจะอยู่เคียงข้างเรา”

จีรัณบอกออกไปตามเหตุตามผลแต่คนรับฟังกลับจับธงขึ้นมาฟันดัง ฉับ! ว่าชัดแล้วกับเรื่องราวที่เพิ่งได้ยิน เมื่ออีกฝ่ายโกยเธอเข้าพวกขนาดนี้เห็นทีเรื่องที่จีรัชญ์ฆ่าเมียมันคงจะเป็นเรื่องจริง เมื่อสมองประมวลความจริงแจ่มชัดเสียจนไม่ต้องขอมติกับอะไรอีกหญิงสาวที่เริ่มหวั่นๆ ก็ถึงกับตั้งหลักแล้วล่าถอย

“ถ้ามันสำคัญกับครอบครัวของคุณขนาดนั้นนาคิดว่าคงไม่เหมาะมังคะหากจะเข้าไปแทรกแซง”

“แต่ถ้าหากการที่คุณรับรู้แล้วมันจะช่วยคุณหมอได้คุณจะวางเฉยกับคนที่กำลังมีความรักงั้นหรือคุณนา”

จีรัณเอาความสัมพันธ์ของคนทั้งสองขึ้นมาต่อรอง

“คุณหมายความว่ายังไง”

หญิงสาวเอียงหน้าถามน้ำเสียงงุนงง

“คุณก็รู้ว่าคุณหมอกับรัชญ์กำลังปิ้งกัน ตอนนี้คุณหมอคงกำลังหาทางรักษาน้องชายของผมอยู่แต่ปัญหามีอยู่ว่าคุณกำลังอยากรู้เรื่องอะไรผมรู้ว่าคุณอยากช่วยเพื่อนแต่ถ้าสิ่งที่คุณกำลังกังขาเกี่ยวข้องกับจีรัชญ์ผมก็ต้องช่วยน้องเหมือนกัน เงื่อนไขของผมมันไม่ได้ฉาบฉวยหรือเห็นแก่ตัวที่ผมเสนอไปมันเป็นความรู้สึกที่ผมอยากให้มันเป็นไปตามนั้นไม่ใช่ข้อแลกเปลี่ยนใดๆ”

“แล้วถ้าเกิดฉันรู้แล้วเราไปกันไม่ได้ล่ะ คุณไม่กลัวหรือว่าความลับที่ฉันรู้จะรั่วไหลออกไปภายนอก”

“ผมเชื่อว่าถ้าคุณยอมรับความรักของผมด้วยหัวใจคุณก็จะเป็นนายผู้หญิงของเวสารัชไปตราบชั่วชีวิต”

“คุณพูดยังกับตัวเองมีเวทย์มนต์แน่ะ เอาเถอะถ้าคุณเชื่อมั่นในอานุภาพของความรักที่เปี่ยมล้นขนาดนั้นนาจะยินดีกับความรักที่คุณมอบให้ก็ได้”

เมื่อเห็นประกายตาของจีรัณส่องสว่างไปด้วยไอรักอันงดงามที่กลั่นออกมาจนรับรู้ได้ วีณาที่ไม่ได้นึกรังเกียจชายหนุ่มเป็นทุนเดิมถึงกับใจอ่อนยวบ พอหัวใจเปิดรับกับทุกเงื่อนไขวีณาที่เชื่อมั่นกับความจริงจังของชายหนุ่มก็พยักหน้าหงึกหงักน้อมรับกับสิ่งที่อีกคนร้องขอ

“ขอบคุณเหลือเกินคุณนา”

จีรัณรวบร่างเพรียวระหงเข้าแนบอกก่อนจะวางปลายคางลงบนไหล่กลมกลึง ชายหนุ่มเอียงหน้ากดปลายจมูกสูดสมเรือนผมนุ่มสลวยด้วยความรู้สึกที่กำลังเปี่ยมล้นไปด้วยความรักและแรงเสน่หา

“ขอบคุณตัวคุณเถอะค่ะที่ทำให้นาเชื่อใจ”

นางแบบสาวบอกพร้อมกับผุดรอยยิ้มหวานละไมจนหัวใจแกร่งกระตุกวาบไปด้วยไอรักที่อัดแน่นอยู่ภายใน

“มานี่สิ”

จีรัณคลายวงแขนออกก่อนจะคว้ามือนุ่มนิ่มแล้วพาเดินไปนั่งบนโซฟาตัวหรูที่วางเป็นสัดส่วนและค่อนข้างมิดชิด

“คุณอยากรู้เรื่องอะไรถามมาได้เลยผมพร้อมแล้วกับทุกคำถาม”

จีรัณทรุดลงนั่งแล้วรั้งร่างเพรียวระหงให้นั่งลงบนตักนุ่ม

“อุ๊ย! ไม่เอาค่ะคุณจีรัณ”

วีณาถึงกับผุดลุกแทบไม่ทันเมื่อจีรัณกำลังรวบร่างเธอให้อยู่ในตักแล้วตวัดแขนกอดรัดเธอไว้ในอ้อมกอด

“คุณก็เลือกเอาแล้วกันว่าจะนั่งให้ผมกอดดีๆ หรือจะเปลี่ยนเป็นให้ผมนอนกอดแทน”

จีรัณบอกหน้าตาเฉย

“อะไรนะคะ! คุณหมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความตามนั้นถ้าไม่นั่งให้ผมกอดก็มานอนให้ผมกอด”

“คุณเห็นฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนเหรอคุณจีรัณ ถ้าความลับของครอบครัวคุณมันลึกลับและมีความสำคัญระดับชาติขนาดนั้นฉันไม่อยากรู้แล้วล่ะ”

วีณาเริ่มฮึดฮัดเมื่อมองเห็นว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ

“สายไปแล้วล่ะคุณนาเราตกลงกันแล้วและคุณก็ยอมรับเงื่อนไขของผมไปแล้วตอนนี้ยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้แล้วล่ะ”

“ไม่ว่าอะไรมันก็เปลี่ยนได้ทั้งนั้นตอนนี้ฉันมีสิทธิที่จะเปลี่ยนใจปล่อย!...”

“สิทธิของคุณหมดไปตั้งแต่ตอนที่ผมให้โอกาสคุณเลือก คุณเลือกเองไม่ใช่เหรอคุณนาว่าจะรับความรักของผมไม่ว่ามันจะทำให้คุณไม่พอใจก็ตาม หึ...หึ...อีกอย่างผมถามคุณแล้วและที่สำคัญผมก็ให้โอกาสคุณคิดใหม่และเปลี่ยนใจด้วย”

จีรัณยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อมองเห็นว่าตนเป็นต่อในทุกทาง

“ใช่ฉันยอมรับว่าฉันตกลงรับข้อเสนอบ้าๆ นั่นของคุณแต่ความรักมันเป็นความรู้สึก และตอนนี้ฉันก็ยอมรับแล้วไงว่าคุณรักฉันมันยังมีอะไรอีก”

“คุณรู้เหรอว่าความรักของผมมันคืออะไร”

นางแบบสาวถึงกับผงะเมื่อได้ยินคำพูดอันแสนจะซับซ้อนของอีกคน ความรักของจีรัณคืออะไรงั้นเหรอ...โธ่...เล่นถามแบบนี้แล้วเธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าเป็นแบบไหน

“หืม...ว่าไงรู้ไหม”

จีรัณถามขณะไล้ปลายจมูกไปตามลำคอเรียวระหง

“...ฉันจะไปรู้ได้ยังไง....คุณจีรัณ...ยะ..อย่า....”

หญิงสาวไม่ทันพูดจบประโยคก็ถูกปิดด้วยปากหยักได้รูปที่ฉกวูบเข้ามา ชายหนุ่มจูบหนักหน่วงลงบนริมฝีปากบางคล้ายเชิญชวน วีณาเม้มปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นของเขาหลุดรอดเข้ามาภายก่อนจะดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมแขนที่กำลังบังคับให้เธออยู่นิ่งๆ

จีรัณพลิกร่างอรชรที่นั่งหมิ่นเหม่อยู่บนตักให้เอนราบไปบนโซฟาตัวหรูก่อนจะถอนริมฝีปากออกช้าๆ แล้วใช้ร่างกายที่มีเรี่ยวแรงเหนือกว่าปิดกั้นทุกทางรอดของเธอแล้วนิ่งคิด

ถึงแม้จะรู้สึกผิดที่ตนกำลังรุกรานความเป็นหญิงของอีกคนจนเหมือนเอาแต่ได้แต่จะให้เฝ้ารอจนสาวเจ้าพร้อมเห็นทีคงจะไม่ไหว

‘เอาน่า...สมัยนี้รวบหัวรวบหางแล้วค่อยพาทะยานเข้าห้องหอเป็นเรื่องปกติจะตายไป’ จีรัณตัวดำถือสามง่ามออกมากระซิบ...

‘ไม่ได้รักแท้อยู่ที่ความอดทน..’ .และจีรัณตัวขาวราวเทวดาก็ออกมาห้ามปรามบ้าง

‘ไหนๆ ก็ตั้งใจรับผิดชอบอยู่แล้วเดินหน้าเลยลูกพี่’ จีรัณตัวร้ายเอาสามง่ามทิ่มเอวของชายหนุ่มแล้วยุแยงเต็มอัตรา

‘ความถูกต้องท่องไว้ลูกเอ๋ย’ จีรัณที่เป็นตัวดียังพยายามชี้หนทางสว่างให้
‘ขืนช้าอดแน่ๆ ’ เจ้าตัวดำทิ่มสามง่ามอีกรอบ

‘ถ้าเร็วก็แห้วแล้วถูกโกรธแถมเกลียดด้วยเอ้า’

เฮ้อ!...จีรัณที่กำลังพยายามเอาด้ายเข้าไปในเข็มเริ่มสับสนอลหม่านอยู่กับความคิดที่กำลังตีกันอีรุงตุงนังของเจ้าตัวมารกับตัวดีจนไม่รู้จะเอาอย่างไรกับความปรารถนาและความถูกต้อง

‘...เอาวะโกรธเป็นโกรธ...’

และสุดท้ายเมื่อตัวมารเอาสามง่ามทิ่มเจ้าตัวดีจนซี้แหงแก๋จีรัณจึงเอนเอียงเห็นดีเห็นงามไปกับเจ้าสามง่ามโดยไม่มีเงื่อนไข เมื่อความรักที่สุกงอมมีมากจนเกินอดทน ชายหนุ่มจึงสะบัดไล่ความยุ่งเหยิงที่กำลังกระจัดกระจายอยู่ในหัวให้หลุดหายแล้วเริ่มตะกายไขว่คว้าหาความสุขที่กำลังลุกโชนอยู่ในไฟเสน่หา....

Create Date : 07 พฤษภาคม 2553

Last Update : 7 พฤษภาคม 2553 15:08:44 น.

2 comments

Counter : 725 Pageviews.

ทักทายตอนบ่ายๆ จ้า ^_^

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 7 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:39:55 น.

ทักทายคราฟ

โดย: nuyza_za

วันที่: 7 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:55:50 น.