|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
หน่วยงานน่ายี้...ที่สุด ตอนจบ
นั่นคือปัญหาจิ๊บ~จิ๊บ...แค่น้ำจิ้ม
เรื่องใหญ่อยู่นี่เลย...
เดือน ก.ค.ก็ไปขอเอกสารกะหน่วยงานนี้อีก ก็ส่งไปให้ลูกค้าที่ปลายทาง แต่ลูกค้าแจ้งกลับว่า
เอกสารใช้ไมได้ ต้องขอใหม่
ก็โอเค ให้ลูกค้าส่งเอกสารกลับ แล้วเตรียมขอเอกสารใหม่ให้แทน
ให้บังเอิ๊ญ..บังเอิญ หน่วยงานนี้เปลี่ยนรูปแบบของฟอร์มเอกสารไปใช้แบบใหม่
แล้วก็มีเนื้อหาบางส่วนเพิ่มขึ้น แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นใหญ่
ประเด็นมันอยู่ที่ เจ้าหน้าที่กรอกรายละเอียดในส่วนของตึวเองไม่ครบน่ะสิ
เพราะงั้นเอกสารใหม่ที่ขอมาและส่งให้ลูกค้าก็ใช้ไม่ได้อีก อันนี้รู้เพราะเอกสารถึงมือลูกค้าแล้วแต่ทางหน่วยงานปลายทางของลูกค้าปฏิเสธไม่รับเอกสารนั้น ให้กลับมาแก้ก่อน
ด้วยความที่รู้ nature ของเจ้านายเป็นอย่างดี ก็เลยหวังดีอยากปกป้องบริษัท
โทรไปหาเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานที่ออกเอกสารให้ เพื่อแจ้งปัญหาต่าง~ต่าง ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็ยอมรับนะว่า มันผิดพลาดกันเอง ด้วยเหตุผลเดิม คือ ก็เอกสารมันเยอะน่ะ ก็ต้องมีพลาดกันบ้างสิ (แม่เจ้าเว้ย!)
แล้วก็สอบถามว่า จะช่วยเหลืออะไรได้บ้างในกรณีนี้ มีมาตรการรับผิดชอบในความผิดพลาดของตัวเองอย่างไร เพราะการที่จะให้ลูกค้าส่งเอกสารกลับมา ะการยกเลิกเอกสารเก่าเพื่อขอฉบับใหม่ แล้วยังต้องส่งเอกสารกลับให้ลูกค้าน่ะ มันจะมีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นทั้งสิ้น
คำตอบที่ได้รับมาทำเอาแทบจะลมออกหูปรี๊ด...
"จะให้ทำยังไง จะให้จ่ายเงินแทนหรือไง อย่างนี้เงินเดือนก็ไม่พอน่ะสิ ที่นี่ไม่มีนโยบายอย่างนั้นหรอก"
"นี่มันราชการนะ ไม่ใช่เอกชน คุณคิดว่าเบิกจ่ายมันง่ายอย่างเอกชนหรือไง ที่นี่ต้องทำเรื่องถึงอธิบดี ไม่ใช่ง่าย~ง่ายนะ"
"ทำให้ได้ก็แค่ยกเลิกฟอร์มเก่าแล้วออกฟอร์มใหม่ให้ ก่อนหน้านี้มีเอกสารของบริษัทอื่นผิดมากกว่านี้อีก เค้ายังไม่มาเรียกค่าชดใช้แบบนี้เลย" - - โอ้..แสดงว่าเมิงทำผิดกันจนชิน แถมไม่เคยมีใครเอาเรื่องเอาราว ยกตัวเมิงเอาไว้ซะเลิศลอย ถึงได้เป็นแบบนี้กันน่ะสิ
ก็ยอมรับว่า ตอนนั้นก็โกรธ แต่ก็พยายามข่มใจอย่างมากที่จะยังคงพูดดีด้วย เพราะสิ่งที่ต้องการคือ อยากให้มันรับผิดชอบในสิ่งที่ทำกันบ้าง...
แต่สุดท้ายเมื่อมันไม่ยอม ก็ต้องยอมมัน...ก่อนจะจบเรื่องวันนั้น เจ้าหน้าที่มันถามว่า โทรมาจากที่ไหน ต่อไปมีเอกสารเข้ามาจะได้ตรวจดูให้ละเอียด
พอบอกชื่อบริษัทไป...พี่ทั่นวางหูใส่เลย ไม่ทันต้องเอ่ยคำร่ำลาอะไรกันซักคำ
แค่นั้นก็ได้กลิ่นปัญหาลอยมาไกล~ไกลแระ แต่ไม่คิดว่าจะหนักหนาอะไร อย่างมากก็คงแค่แกล้งถ่วงเวลา ตอนที่ไปขอเอกสาร ก็ยังคิดกะตัวเองว่า ต่อไปคงต้องเตรียมเอกสารไปแบบให้ถูกต้องเป๊ะ~เป๊ะ มันจะได้หาช่องแกล้งไม่ได้ คิดแค่นั้น ก็จบ...แต่มันไม่จบอย่างที่คิดน่ะสิ
ที่ไหนได้..วันต่อมา หัวหน้าโทรไปคุยกับทางเจ้าหน้าที่อีก ทีนี้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตทีเดียว
เราโดนนายเรียกไปพบ พูดง่าย~ง่ายก็เรียกไปด่าแหล่ะว่า ทำไมทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ไปเรียกร้องค่าชดเชยจากเจ้าหน้าที่ได้ยังไง... แถมยังพูดจาไม่ดี ใช้กิริยาไม่สุภาพ จนทำให้พวกเจ้าหน้าที่ไม่พอใจ ต้องเรียกประชุมกันว่า จะให้บริษัทเราเป็นแบล็กลิสต์ ถ้ามีการขอเอกสารเข้ามาก็จะไม่ออกให้ง่าย~ง่าย แล้วยังส่งเรื่องไปถึงทั่นอธิบดีแล้วด้วย อีกอย่างไม่ใช่ความผิดของมันแม้แต่น้อย เพราะพวกมันมีหน้าที่แค่เซ็นเอกสาร ไม่ได้มีหน้าที่ตรวจเอกสารอะไร ข้อมูลที่กรอกไม่ครบมันเป็นความผิดของทางเราเองตะหาก..
นายโกรธปากคอสั่น ถามว่าทำอย่างนี้ทำไม มันเหมือนฆ่ากันให้ตายเลยนะ
โอ้...แม่เจ้า มันช่างกล้าดีแท้ ตัวเองทำผิดแล้วยังกล้าโยนมาให้คนอื่นหน้าตาเฉย
แล้วไอ้ที่มันยอมรับกับเราตอนคุยกันว่า มันคงพลาดเพราะเอกสารที่มันต้องตรวจแต่ละวันมีเยอะแยะนั่นหล่ะ มันพูดออกจากปาก หรือว่าเป็นแค่เสียงตดที่ออกจากตูดกันน่ะ...
เราปล่อยให้นายพูดไปจนพอใจ จนนายถามว่าเราจะช่วยเค้ายังไง เราก็เลยถามไปว่าจะให้เราไปขอโทษมันไม๊ หรือจะให้ทำหนังสือไปขอโทษทั่นอธิบดี (ซึ่งอาจไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้งว่า ลูกน้องชั่วขนาดไหน หรือถ้ารู้แล้วยังเข้าข้างกัน ก็คงชั่วกันทั้งลูกพี่ลูกน้องแหล่ะ)
นายบอกว่า ไม่ต้อง เพราะเค้าคงโกรธและไม่อยากคุยกะเราแล้ว
กรูก็ไม่อยากจะบอกว่า ให้เหลือคนบนโลกแค่คนเดียวคืออีนั่น กรูก็ไม่อยากพูดกะแม่งเหมือนกัน อีจิ้งจกเปลี่ยนสีเอ๊ย!!
เราได้มีโอกาสอธิบายให้นายฟังว่าพูดอะไรบ้าง ไม่ได้ขึ้นเสียงซักนิด เพียงแต่เราเป็นคนพูดเสียงดัง พูดเร็ว บางทีเลยดูห้าวห้วน เวลาคุยโทรศัพท์เลยเหมือนเสียงดังกว่าคนอื่น.. นายก็ชอบคิดว่าเรากำลังทะเลาะกะใคร~ใคร (อคติสิ้นดี..)
แต่ถึงจะอธิบายไปก็เท่านั้น..เพราะถึงนายจะพูดว่า เข้าใจว่าทำเพื่อปกป้องบริษัท แต่นายก็บอกว่าเรายังทำไม่ถูกอยู่ดี ที่ไปมีเรื่องกะพวกหน่วยราชการ โดยที่นายไม่ได้อนุมัติ....
เพราะงั้นก็ต้องเซ็นชื่อในหนังสือเตือน...
ฮ่วย!! ทำดีไม่ได้ดี
รู้งิ..ไม่สนใจซะก็ดีหรอกว่า ใครจะเป็นยังไง
รู้งิ..ไม่รักษาผลประโยชน์ให้บริษัทหรอก
ครั้งนี้จะถือเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ จำใส่กะโหลกไว้เลยว่า เจ้าหน้าที่หน่วยงานนี้เป็นเทวดามาเกิด
เคยอยุ่บนสวรรค์ชั้นฟ้า พอลงมาจุติในโลกมนุษย์ก็เลยยังคงดำรงตนเยี่ยงเทวดา
ใครเลยจะกล้าแตะต้องให้มัวหมอง...
แต่ระวังไว้หน่อยก็ดีนะเมิง...เพราะพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า
กรรมคือการกระทำ ท่านทำกรรมใดไว้ กรรมนั้นย่อมคืนสนองเข้าสักวัน ไม่เว้นแม้แต่เทวดาอย่างพวกเมิงหรอกนะ...
กรูอาจเคยทำกรรมกะพวกเมิงไว้ในชาติก่อน เมิงถึงตามมาเอาคืนชาตินี้ แต่เดี๋ยวนี้กรรมมันตามมาเร็วนะ เมิงอาจไม่ต้องรอให้กรูตามไปเอาคืนชาติหน้า ชาตินี้ก็อาจเห็นผลทันตา...
แต่ก็เอาเหอะ..นางเอกหยั่งกรูอโหสิให้ แต่กะโจทย์คนอื่น~อื่น กรูมะเกี่ยว!!! ไปขออโหสิกันเองเน้อ
โชคดี..บุญรักษา
| Create Date : 03 กันยายน 2551 |
| Last Update : 3 กันยายน 2551 11:13:18 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 298 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: กรม สัมภเวสี IP: 203.146.189.100 วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:11:22:31 น. |
|
|
|
โดย: granun  วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:11:41:20 น. |
|
|
|
| โดย: ปอย IP: 203.148.191.109 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:13:16:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เงินภาษีหกหมื่นล้านแมร่งทำอะไรไม่ได้
เงินภาษีกรูสองพัน กว่าแมร่งจะคืนให้ ทวงเข้าไปนั่นแหละ