ชื่อหนังสือ : ราชบุตรเขยเจ้าสำราญ ๑-๒-๓ ผู้เขียน : BiscuitBus

พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๘ โดย สำนักพิมพ์อรุณ

ราคาหน้าปกเล่ม๑ ๒๕๐ บาท จำนวน ๓๒๕ หน้า

ISBN: ๙๗๘-๖๑๖-๑๘-๐๔๓๑-๒

ราคาหน้าปกเล่ม๒ ๓๒๕ บาทจำนวน ๔๕๖ หน้า

ISBN: ๙๗๘-๖๑๖-๑๘-๐๔๕๕-๘

ราคาหน้าปกเล่ม๓ ๓๗๕ บาท จำนวน ๕๗๑ หน้า

ISBN: ๙๗๘-๖๑๖-๑๘-๐๔๕๖-๕

รายละเอียด

ลิขิตสวรรค์ไม่อาจคาดเดา

หนึ่งบ่าว หนึ่งองค์หญิง หนึ่งสตรี หนึ่งบุรุษ

เรื่องราวกลับตาลปัตร เมื่อหญิงไม่ใช่หญิง ชายไม่ใช่ชาย

ความอลม่าน...จึงเริ่มต้น

ปกหลังเล่ม๑

หนึ่งบ่าว หนึ่งองค์หญิง หนึ่งสตรี หนึ่งบุรุษ

ลิขิตสวรรค์ไม่อาจคาดเดา

ไต้หยี่ บ่าวน้อยจากตระกูลบ้านนอก ปากกล้า ทว่ามากน้ำใจยิ่ง ท่องเที่ยวทั่วหล้าสวมชุดรัดกุม คุ้มกันข้าวของ ทำงานสนองพระคุณนายท่าน ผู้คนไม่เห็นว่ามันเป็นสตรี มันยิ่งลืมไปแล้วว่าตนเป็น กระทั่งได้พบกับนางผู้นั้น...

จ้าวเหลียนหยา ผู้เป็นพระขนิษฐาที่ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานยิ่ง นางเติบโตในตำหนักมิดชิดไม่อาจรับทราบเรื่องราวภายนอก ไหนเลย จะทราบว่าที่แท้นางผิดเพี้ยนถึงเพียงใด โฉมตรูอันอ่อนหวานสูงส่ง ลือกันว่างามราวกับจะปลดดวงดาวลงมาแทบเท้านางได้ กลับไม่รู้ตัวว่าตนเป็นบุรุษ!

ปกหลังเล่ม๒

สวรรค์ชมชอบกลั่นแกล้งผู้คน

จึงชักพาให้ "มัน" และ "นาง"ต้องพบกันอีกครั้ง

เหตุใดสวรรค์จึงชอบกลั่นแกล่งนัก

ไต้หยี่ ที่คิดเพียงแต่จะเดินทางกลับบ้าน แต่จู่ๆ กลับได้เป็นบุตรบุญธรรมของอิงอ๋องจ้าวฝาน จากที่คิดจะมีชีวิตอย่างเรียบง่ายต่ำต้อย ยังต้องมาเป็น อ๋องน้อยอยู่ในเมืองหลวง

จ้าวเหลียนหยา เคยคิดว่าไม่ต้องพบเจอกับมันอีกแล้ว ทว่าโจรชั่วนี้ยังคงตามมาหลอกหลอนนางถึงเมืองหลวง หากไม่เห็นก็คงไม่ต้องวุ่นวายใจ หากไม่พบคงไม่หวั่นไหว ช่างน่าเจ็บใจนัก หรือนางต้องเป็นของเล่นให้โจรชั่วนี้ไปตลอดชีวิต!

ปกหลังเล่ม๓

ท่ามกลางไฟสงครามอันร้อนระลุ

แม้ว่าอ่อนแอนัก แต่ยังพร้อมปกป้องด้วยชีวิต

พบเพียงเพื่อผ่าน ทว่ายิ่งนานวันกลับยิ่งผูกพัน

สำหรับ ไต้หยี่ หากสามารถอยู่อย่างสงบสุข ไม่ต้องเข่นฆ่าทำร้ายผู้อื่น คบสหายดื่มสุราไม่ต้องแบ่งแยกเชื้อพันธุ์ นี่ย่อมเป็นชีวิตที่ประเสริฐยิ่ง กบฏเริงโลด สงครามคุโหม บ้านเมืองวุ่นวาย หากเป็นเพียงบ่าวน้อยหนึ่ง ยังสามารถหันหน้าหนีไม่มอง ไม่ฟัง ไม่รับทราบ ทว่าหน้าที่ราชบุตรเขยบนบ่ากดทับ สถานที่อันสุขสงบมีเพียงอ้อมกอดของตัวโง่งมของมันเท่านั้น และมันยินดีปกป้องสิ่งนี้ด้วยชีวิต

องค์หญิงเจียงจู ถามตัวเองหลายครั้ง ที่แท้นางมีดีอะไร โจรชั่วจึงทุ่มใจรัก มือน้อยของนางไม่สามารถจับดาบจับอาวุธ อ้อมแขนของนางก็เล็กยิ่ง สตรีของผู้อื่นถูกสามีประคบประหงม สตรีของนางพานออกไปรบทัพจับศึก แต่อย่างไรนางก็เป็นคนที่มั่นรัก เป็นบุรุษที่โอบกอดปลอบประโลมมันในยามค่ำคืน บุรุษอื่นแสวงหาเกียรติยศบนหลังม้า เหลียนหยามีเกียรติยศเดียวให้รักษา คือการปกป้องดูแลสตรีของตนด้วยชีวิต

เนื้อเรื่องย่อ(เอง)

บ่าวน้อย ไต้หยี่ มันเป็นเด็กกำพร้า หากแต่สวรรค์เมตตาฤานรกคงรังเกียจ ชีวิตบ่าวน้อยจึงได้รับการอุ้มชูจากนายท่านสกุลมู่ เลี้ยงดูส่งเสริมบ่าวน้อยไม่ต่างกระไรกับบุตรชายคนเดียว ตัวมันและคุณชายมู่แท้ไม่นับว่าเป็นสหาย แต่ก็ไม่อาจนับว่าเป็นนายบ่าวได้เช่นกัน เพราะรู้อกรู้ใจรู้เช่นเห็นชาติมิตรภาพมันจึงมิอาจแบ่งแยก แม้ทั้งสองก็ยังไม่อาจอธิบายสัมธภาพในที่นี้ได้อย่างสนิทใจ

และไม่รุ้ว่าเป็นเพราะสวรรค์ที่อุ้มชูหรือนรกที่ค้ำจุนมัน บ่าวน้อยไต้หยี่จึงได้ครอบครองสิ่งล้ำค่าหากแต่อัปมงคลยิ่งนัก ไต้ซือนิรนามที่ถ่ายทอดวิชาประหลาดให้แก่บ่าวน้อย เคล็ดวิชาดาบสวรรค์ แห่งจอมมารเสื้อม่วงผู้เรืองนาม ลำพังชีวิตบ่าวเล็กๆอย่างมันหรือจะรู้ถึงความเป็นไป บุญคุณความแค้นในยุทธภพ หากแต่เมื่อมันได้พลั้งมือทำร้ายสหายบ่าวที่มันนับถือ จนต้องเสียแขนขวาเพราะมันไม่รู้จักยั้งมือ ไต้หยี่จึงได้สาบานกับตนเองว่าจะขอไม่ใช้วิชาดาบ อันแฝงไว้ด้วยจิตมารนี้อีกต่อไป มันจึงดัดแปลงวิชาร้ายเป็นท่วงท่าอันวกวนไม่จริงจัง เก็บงำไอสังหารแสดงออกอย่างกลิ้งกลอก ดั่งบ่าวน้อยขี้เล่นเบาปัญญา ทำหน้าที่เป็นบ่าวคุ้มภัยแห่งสกุลมู่จนเติมใหญ่เข้าสู่วัย๑๘ ปี

ระหว่างงานคุ้มภัยบ่าวไต้หยี่มันได้พลัดขบวน ถูกกุมตัวสู่ค่ายโจรสิบทิวา หากแต่ด้วยอัธยาศัยไม่ยึดติดของตัวมัน จึงได้กลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับหัวหน้าโจร และที่ค่ายโจรแห่งนี้ไต้หยี่ได้มีโอกาสพบกับโฉมสคราญพิลาสล้ำนางหนึ่ง บ่าวน้อยมันเห็นว่าสตรีนี้หาได้สามัญ ไม่เป็นบุตรีขุนนางก็ต้องเป็นเชื้อพระวงศ์อย่างไม่ต้องสงสัย เกรงว่าเพทภัยจะมาถึงเหล่ามิตรสหายโดยรู้เท่าไม่ถึงการ บ่าวน้อยมันจึงแกล้งแสดงเจตนาพึงใจ คิดพาตัวนางออกไปจากค่ายด้วยใจพิศวาส

หากแต่ไหนเลยมันจะรู้ว่า ตัวโง่งมที่มันเก็บมาจะกลายเป็นภาระให้มันถึงขนาดนี้ ไม่เห็นบุญคุณมันไม่ว่า แต่นี่นอกจากร้องไห้โวยวายให้มันรำคาญ คำก็ด่ามันว่าโจรชั่ว สองคำก็โจรชั่ว ตัวโง่งมนี่ช่างน่าตายนัก ยังมีของแถมเป็นมือสังหารมาตามล่าให้มันต้องวุ่นวาย จักให้คิดผลักไสก็จะดูไร้มนุษยธรรม จึงจำต้องตกปากรับคำว่าจ้างคุ้มกันนางจนถึงชายแดนเพื่อตามหาชายคนรัก

ทั้งต้องหลบหลีกจากเหล่านักฆ่า ยังต้องมาตกใจกับฐานะพระขนิษฐาของนาง นิสัยชอบเก็บตกของข้างทางอันแก้ไม่หาย นี่ยังเก็บปัญหาใหญ่มาใส่หัวมันอีกเล่า องค์หญิงเจียงจู จ้าวเหลียนหยา โฉมตรูอรชร ไหนเลยนอกจากจะเป็นพระขนิษฐาแต่กลายเป็นว่าแท้จริงแล้ว ตัวโง่งมนี้กลับเป็นชาย บุรุษอันไม่รู้ตนว่าเป็นบุรุษ แม้บ่าวน้อยมันจักตกใจ แต่มันก็หาแยแสไม่ ครอบครัวของใครคิดเชื่ออย่างไรใยมันต้องสน แม้แต่ตัวบ่าวคุ้มกันอันมีวรยุทธ์เช่นมันยังเป็นอิสตรีได้ ประสาอะไรกับองค์จักรพรรดิ์ที่จะมีพระอนุชาอันเรียกขานเป็นพระขนิษฐา ทุกสิ่งล้วนแค่นามธรรม จะหญิงชายหาได้แตกต่าง และหาได้มีความจำเป็นในชีวิตของบ่าวน้อยเช่นมันก็หาไม่

หากแต่บ่าวน้อยหรือมันจะล่วงรู้ลิขิตแห่งสวรรค์การพบกันของ หนึ่งหญิงหนึ่งชาย หนึ่งบ่าวหนึ่งองค์หญิง หนึ่งเพื่อปกป้องหนึ่งเพื่อครอบครอง พลังแห่งบุพเพหาได้สามัญ ต่างดวงใจอันแหว่งเว้า หากใจนั้นดั่งพร้อมจักเติมเต็มซึ่งกันและกัน ดั่งคนกล่าวว่า เมื่อออกจากครรภ์มารดาชายหญิงหาได้สำคัญ กระทั่งเติบโตนั้นการกระเท่าต่างหากเล่าจักเป็นตัวกำหนด คุณธรรมแลกตัญญู นี่จึงจักทำให้ผู้หนึ่งเกิดเป็นคนได้อย่างเต็มภาคภูมิ

จะด้วยลิขิตสวรรค์หรือพลังแห่งบุพเพ บ่าวน้อยไต้หยี่และองค์หญิงเจียงจู คือส่วนของหัวใจที่ขาดหายจะปกป้องกันและกันอยากสุดสามารถ จะไม่ละทิ้งกันแม้จงบจนวันตาย สวรรค์ได้ประทานกันและกันให้แก่พวกมันแล้ว ก็อย่าหวังว่าใครจะมาพรากจากจะฉุดรั้งกันและกันเอาไว้จวบจนวาระสุดท้ายของชีวิต

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

ราชบุตรเจ้าสำราญ นิยายในกระแสอีกหนึ่งเรื่อง ซึ่งเป็นที่โจษจันกันเหลือเกินก่อนที่จะออกมาเป็นรูปเล่มเสียอีกหนึ่งคือชื่อนักเขียน BiscuitBus หลาย ๆคนตั้งตารอเคยกับผลงานของเธอซึ่ง ชะนี pd ก็เป็นหนึ่งในนั้น สองด้วยรูปแบบการนำเสนอที่เย้ยฟ้าท้าทายบรรดาเพศ "พ่อ" ทั้งหลาย ที่ก่อนหน้านี้บางคนอาจจะได้เสพและฟัดกับบรรดาท่านจอมยุทธ์เหยียดเพศที่ดูเหมือนจะรับไม่ได้ที่จะเห็นว่าเพศชะนีมีอำนาจวาสนากว่าชายใดในยุทธภพอย่าง โจรชั่วไต้หยี่ของเรา

คือยอมรับว่า มันแปลก มันแหวก และท้า"ตาย" มากๆ แต่ถ้าเปิดใจ ไม่ยึดติด ราชบุตรเขยเจ้าสำราญถือเป็นงานเขียนแนวจีนที่ครบรส ทั้งรบ ทั้งรัก กำลังภายใน ซึ่งผ่านมือคนไทย ม่ใช่มือเจ๊ก! original ที่สำนวนไม่ไก่กาแต่เลอค่าจนทำเอาเราต้องย้อนกลับไปนึกถึงงานเขียนในตำนานอีกหนึ่งชุดของคุณขนมปังเธอนั่นก็คือ Cinderella

งานสร้างชื่อ ที่มาแบบสำนวนนิยายแปลเป๊ะๆแต่ที่ไหนได้มันคือนิยายไทยดีๆนี่เอง ซึ่งความรู้สึกมันไม่ต่างกันเลยกับ ราชบุตรเขยเจ้าสำราญ นี่มันนิยายกำลังภายในแอคชั่นชัดๆ เลยนะยะ ทำให้รู้สึกเลยว่า จากทุกตัวอักษรของขนมปัง นางทุ่มเทมหาศาลขนาดไหน การจะเขียนงานออกมาให้ได้ทั้งรสทั้งกลิ่นขนาดนี้นางคงฝังวิญญาณฝึกวิชาดาบสวรรค์แถมหลับฝันว่านางก็คงกำลังท่องยุทธภพอยู่แน่ๆมันถึงได้ออกมามันขนาดนี้อะนะพี่น้อง

นอกสำนวนโดดเด่นดีงามแบบหาตัวจับยากแล้วจุดเด่นของ ราชบุตรเขยเจ้าสำราญ ยังอยู่ที่อิมเมจตัวละครอย่างพระ-นางชายไม่ใช่ชาย หญิงไม่ใช่หญิงความประหลาดที่แสนจะลงตัว โจรชั่วไต้หยี่....นางเอกที่Manมากเลยลูกพี่!

คือไม่รู้จะเยินยอขนมปังอย่างไรให้เลอค่าได้เท่ากับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อตัวละครตัวนี้ คือขนมปังก็ไม่ได้ฝังหัวหรือมอมเมาเราแต่อย่างใดนะว่าไต้หยี่เป็นผู้ชาย ออกแนวจะคอยเตือนคนอ่านอยู่เป็นระยะถึง เพศสภาพ บ่าวน้อยคนนี้

แต่ทำไม้.....อิคนอ่านอย่าง pd มันคอยแต่จะลืมอยู่เรื่อยๆ ว่าตัวเอกเรื่องนี้มันเป็น "ผู้หญิง" เป็นเพศชะนีไม่ต่างจากอิชั้นก็ใครใช้ให้มันใจป๋าและแมนได้ออกนอกหน้าขนาดนี้ น้ำใจมัน บุคลิกมันหรือแม้แต่ความกวน Teen ของมัน ความเป็นตัวเองของมันทำให้เราคนอ่านหลงรักมันได้ตลอดเวลา

“ข้าพเจ้าไม่มีสิ่งใดอวดอ้างมีแต่เอาตัวรอดเก่งกับสหายเยอะนี่แหละ”

วลีติดปากที่แสดงถึงความถ่อมเนื้อถ่อมตัวคนเราถ้าจะสร้างสหายสักคน ทันต้องแสดงถึงความจริงใจ และบ่าวน้อยของเราน้ำใจมันก็เผื่อแผ่ไปทั่วจนมันมีสหายคอยช่วยเหลือมันอยู่ทุกที่ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ถึงคนจะหมันไส้แต่ไม่มีใครที่ไม่เอ็นดู คนอ่านอย่าง pd ก็ตกหลุมรักมันแบบไม่ต้องสงสัยนี่ถ้ามันจะเป็นทอมและมันไม่ชอบกระเทย และมีอยู่จริง! ชะนีนี่จีบเลยนะ....... ตรงเสป็คซะขนาดนี้

เมาท์นางเอกแล้วก็ต้องเมาท์พระเอกด้วย ตัวโง่มงม องค์หญิงเจียงจู เสี่ยวหยาแล้วแต่จะเรียก เป็นตัวละครที่น่าสงสารและน่าสนใจนะ วันที่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่ตัวเองความเชื่อที่ฝังหัวมาตลอดแท้จริงแล้วเป็นเรื่องโกหก ทั้งๆที่สร้างอิมเมจให้ "นาง" ............ #ขอใช้สรรพนามนี้แล้วกันนะคือพี่ก็สับสนว่ะเฮ้ย

เป็นแม่สนิมสร้อยผู้อ่อนแอร้องไห้เป็นลม ตกใจเป็นลม โมโหแล้วก็เป็นลม .... บลาๆ บลาๆ แล้วก็เป็นลม ตามฉบับนางเอกง่อยๆทุกประการแต่บท she จะแมนขึ้นมา ก็ฉุดไม่อยู่เหมือนกันนะเฟ้ยยย

เหลียนหยาแสดงออกถึงน้ำใจของบุรุษผู้หนึ่งที่มีต่อผู้หญิงของมันได้ไม่มีตกหล่น ทั้งรักทั้งปกป้อง ทั้งดูแล หรือแม้แต่ครอบครองผู้หญิงของตัวเองได้ทั้งกายและใจใครว่าเหลียนหยาทำลูกไม่ได้ sheทำได้ด้วยสัญชาตญาณความหื่นของเพศผู้ได้อย่างดีงามไม่มีตกหล่น #ออกจะหื่นเกินไปซะด้วยซ้ำ แถมขี้หึงอย่างร้ายกาจ

เพราะต้องเข้าใจนะการที่ตัวเองเป็นชายไม่ใช่หญิงไม่เชิง ทั้งยังบอบบางอ่อนแอต้องคอยให้คนที่ขึ้นชื่อว่า"เมีย" ปกป้องตัวเองอยู่แบบนี้ถือเป็นปมในใจของเหลียนหยาอยู่พอสมควร แถมอาหยี่ของเรายังอยู่ในดงหนุ่มหล่อมาดแมนมากมายมหาศาลขนาดนี้ ความไม่มั่นคงย่อมเกิดขึ้นในใจผู้เป็นสามีอย่างนางอยู่แล้ว

และก็นั่นแหละมันจึงเป็นแรงผลักดันให้สัญชาติญาณตัวพ่อในร่างกระเทยเปล่งประกายออกมาจนกลายเป็นน้ำส้มไหใหญ่ ใส่บรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้อง แก๊งหนุ่มหล่อพี่ชายร่วมสาบานของเมียมาดแมนในเวลาต่อมา#ตัวโง่งมของเราขี้หึงอย่างร้ายกาจเลยล่ะ5555

ส่วนตัวละครอื่น ๆ ในเรื่องก็น่าดูชมนะไม่ว่าจะเป็น

ฮ่องเต้จ้าวเหอพระเชษฐาของตัวโง่งม

ไอ้ลูกเต่าพันปีอย่างคุณชายมู่

ตู่เล่อเคอสหายหรือศัตรูก็ไม่อาจแยกแยะ

องค์ชายสามแห่งเผ่าอานที่หาญกล้าทุบไหน้ำส้มของตัวโง่งมจนส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวหึ่ง

และอีกหลายๆตัวควรค่าแก่การจับตามอง คือมันดีงามมากๆพูดเลย นี่ชะนีก็ไม่อยากจะหัวเราะเยาะหรอกนะ กับอีพวกหัวสมองกดขี่ทางเพศที่มีเรื่องมีราวช่วงนั้นเฮ้ย!....พวกแกพลาดแล้วหล่ะเพราะแกอคติแกเลยพลาดของดีไปอย่างน่าเสียดาย ๕๕๕๕สมน้ำหน้า !

มีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะเล่าอยากจะเมาท์กับนวนิยายชุดนี้ แต่มันยากที่จะบบรยายออกมาทั้งหมด ที่พิมพ์อยู่นี่ก็ปาเข้าไป๘ หน้า A4 แล้วอะ ต่อจากนี้ก็ได้แต่ฝากความหวังให้หลายคนได้อ่าน ได้รีวิวบ้าง แล้วพวกเรามาเมาท์กันว่าเราคิดเหมือนกันหรือเปล่า สุดท้ายนี้ บ่าวน้อยชะนีขอลา แล้วเรามาร่ำสุราด้วยกันให้สำราญใจโอกาสหน้าแล้วกันนะเออ......

ปอ.ลิง ราชบุตรเขยลั้นลา กับภารกิจที่๓ นามปากกา ≥ ๓ พยางค์ BiscuitBus = บิส-กิส-บัส .... ตามนั้น

Prophet Doll

๒๐เมษายน พ.ศ.๒๕๕๘