ชื่อหนังสือ : เจ็ดชาติภพหนึ่งปรารถนา 一时冲动，七世不祥

นักเขียน : จิ่วลู่เฟยเซียง 九鹭非香 ผู้แปล : เสี่ยวหวา

ฉบับภาษาไทยพิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2560 โดยสนพ.บ้านอรุณ

ราคาหน้าปก 325 บาท จำนวน 384 หน้า

รายละเอียด

เรื่องราวความรักสนุกสนานระหว่างเสี่ยวเสียงจื่อ เซียนน้อยเมฆมงคลกับ เทพชูคง ที่ทำให้ด้ายแดงยุ่งเหยิงจนถูกลงโทษให้ลงมาเกิดยังโลกมนุษย์ถึงเจ็ดชาติภพ

ทั้งคู่ต่างหมายมั่นปั้นมือที่จะเป็นเมฆดำในชีวิตของกันและกัน

ยามที่ข้ายังเป็นเพียงเมฆมงคลที่ไร้ความรู้สึกการเวียนว่ายตายเกิดย่อมไร้ความหมาย

เมื่อผู้เฒ่าจันทราเมาสุราข้าจึงมีวาสนาได้เป็นเซียนตลอดหลายร้อยปี ทุกๆวันก็เป็นเหมือนเช่นเดิม

แต่มิรู้ว่าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อใด...ดูเหมือนจะเป็นยามที่ชายหนุ่มชุดแดงร่วงลงมาจากสวรรค์

ชีวิตของข้าก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ข้าจะทำให้ชีวิตเจ้าดำมือเป็นเมฆดำจงเตรียมเนื้อเตรียมตัวไว้ซะเจ้าหนุ่มน้อย”

“สาวใช้ตัวเล็กๆ ที่บำเพ็ญเพียรเพียงไม่กี่ร้อยปี ถึงกับกล้ามาท้าทายข้ารึเฮอะกล้าดีอย่าง...”

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

กลับมาบำเพ็ญเพียรเพื่อสำเร็จเป็นเซียนกับจิ่วลู่เฟยเซียง กันอีกครั้งค่ะกับนิยานแปบจีนจากบ้านอรุณเจ็ดชาติภพ หนึ่งปราถนา หรือที่ใครพอจะจำได้นิยายเรื่องนี้เคยแปลให้อ่านกันฟรี เล่นๆ สมัยยังไม่มี LC ใน Dek-D โดยใช้ชื่อว่าเจ็ดชาติภพ หนึ่งดลใจ ซึ่งชะนีก็ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ แล้วขอบอเลยว่าอิชั้นชอบโฮกกกกก

เอาจริงตอนนั้นที่อ่านก็ไม่ได้สนใจนะว่าเป็นงานของ จิ่วลู่เฟยเซียง คือตอนนั้นยังไม่ได้ชอบอะไรนางมากมายงานแปลของนางยังไม่แพร่หลายกระจายแตกตัวขนาดนี้ แต่ที่อ่านแล้วชอบแล้วปังเพราะสำนวนการแต่งและคาแร็คเตอร์สุดเกรียนที่มันถูกใจใช่เลย!นิยายเรื่องนี้มันเกิดมาเพื่อชั้น 555+ พอตอนหลังที่ได้อ่านงานของจิ่วลูjเฟยเซียงมากขึ้นถึงได้รู้ว่าอิเรื่องนี้ เป็นฝีมือของนาง ก็แบบว่า เออ... มันใช่ว่ะ เชื่อแบบไร้ข้อโต้แย้งถ้าจิ่วลู่แต่ง มันต้องเกรียนแบบนี้ล่ะ คือมันเป็นซิกเนเจอร์ของนางไปแล้วนะเอาจริง

เจ็ดชาติภพหนึ่งปราถนา เป็นงานแนวเทพเซียนอีกแล้วค่ะ เรื่องราวความรัก ของคู่กัดอย่างเทพดาราชูคง กับ เซียนเมฆมงคลเสี่ยวเสียงจื่อ ที่ต้องโทษสวรรค์เพราะทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องจนทำให้ด้ายแดงจับคู่ของผู้เฒ่าจันทราพันกันยุ่งเหยิงจนต้องโทษลงมาชดใช้ความผิดด้วยการผจญเคราะห์รัก 7 ชาติภพถึงจะกลับคืนสวรรค์ได้

จากคู่กัดต้องมาเป็นคู่รักใครมันจะยอมได้ ก็เกลียดขี้หน้าอีกฝ่ายขนาดนั้น ทั้งคู่เลยพยายามสรรหาขัดแข้งขัดขากันเองสารพัด ไม่ว่าจะตีเนียนไม่ยอมกินน้ำแกงลืมเลือนของยายเมิ่งหรือวางแผนฆ่าอีกฝ่ายก่อน ให้มันตายๆไปซะ ช่วงเวลาเกิดใหม่ชาติถัดไปจะได้ไม่เจอกันหรือแม้แต่วิวาทกันตรงๆ จนปั่นป่วนกันไปทั้งยมโลก เกิดเป็นคนปัญญาอ่อนเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานบ้าง หรือแม้แต่สิงร่างสวมวิญญาณคนอื่นก็มีมาแล้วแต่ก็อย่างว่า อานุภาพความรักไม่ใช่ว่าใครจะล้อเล่นกับมันได้ เพราะความใกล้ชิดความรักมันต้องเกิด แม้จะต่างฐานะ วาระ หรือชาติภพ แม้จะปฏิเสธตัวตนของตัวเองว่าเป็นคนละคน แต่เนื่อแท้วิญญาณข้างในอย่างไรก็คือคนเดียวกัน

เจ็ดชาติภพหนึ่งปราถนา ยังคงเป็นนิยายตามสไตล์ จิ่วลู่เฟยเซียงแบบที่เราคุ้นเคยเทพเซียน เกรียนบ้า ฮาจนตกเก้าอี้ แต่ทั้งหมดทั้งมวลยังคงยืนอยู่บนพื้นฐานของความรัก(ก็มันนิยายรักนี่แกร) บทจะซึ้งก็ทำเอาน้ำตาซึมนิดๆ บทจะเพี้ยนก็สะเทือนภพภูมิคือถ้าใครเป็นแฟนนักเขียนรับรองถูกใจ แต่ถ้าถามเรื่องความพีคถ้าจะเป็นจะต้องเลือกอ่าน เรื่องนี้ยังสู้ท่านยายซานเซิงไม่ได้นะ เรื่องนั้นเราว่าทำได้ลงตัวกว่าแต่ถ้าเป็นแฟนคลับนักเขียนก็อ่านเถอะ ไม่ต้องกังวลกับสำนวนแปล เพราะเล่มนี้ รอดค่ะชะนีคอนเฟิร์ม ป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ควรเก็บไว้ในคอเล็คชั่นนะเออ