..2 อาทิตย์..ที่ไม่ได้ยินเสียง..
2 อาทิตย์แล้วหล่ะ ที่อยู่เราห่างกัน มากกว่าที่เคยเป็น
เสียงเค้าที่ไม่ได้ยิน ได้แต่บอกความรู้สึกผ่านตัวอักษร
อีก 2 อาทิตย์เราก็จะได้เจอกันแล้ว รู้หรอกว่าเวลามันผ่านไปเร็ว
แต่...
แต่ละวินาทีที่ผ่าน แต่ละลมหายใจ คิดถึงเค้ามากจริงๆ
อยากจะรู้สึกยุ่งๆ อยากจะคุยกับคนอื่นมากๆ แต่ด้วยงานแล้ว มันก็ไม่ได้เป็นอย่างงั้น
วันๆเปิดคอม รอแต่ว่าเค้าจะออนเอ็มมั้ย เหนื่อยมั้ย มีปัญหาอะไรบ้าง มีอะไรอยากเล่ามั้ย
ทุกครั้งที่คุย เราคุยกันได้ไม่นาน อุปสรรคของสัญญาณเนต และอุปสรรคของงาน
เรื่องที่คุยก็เป็นชีวิตเค้าที่อยู่ดีมีสุขมั้ย ชีวิตเราที่ทำงานมีความสุขดีมั้ย
และที่ไม่เคยลืม
คำว่ารักและคำว่าคิดถึง ที่ไม่เคยหลุดจากการสนทนา
บางครั้งคิดถึงอนาคตแล้วใจหาย มองไม่เห็นเลยว่า เราจะได้ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักคนอื่นรึเปล่า
3-4 เดือน ได้เจอกันสักครั้ง และอีกหน่อยอาจจะเป็นปีถึงจะได้เจอกันสักครั้ง
อนาคตทำเราปวดใจ แต่สิ่งที่ทำให้เราอยู่ได้ทุกวัน คือ ปัจจุบัน
เราทั้งสองคนทำดีที่สุดแล้ว รักกันได้มากที่สุด ทำให้รู้สึกว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหาอย่างดีที่สุดแล้ว
อยากจะบอกว่า อะไรก็ตามที่จะเข้ามาให้เราได้เจออีก
เราก็จะทำให้ดีที่สุด
Create Date : 29 สิงหาคม 2552 |
|
6 comments |
Last Update : 29 สิงหาคม 2552 12:18:07 น. |
Counter : 476 Pageviews. |
|
|
|
ส่วนขวัญ ทำงานที่เดียวกันก้อจิง แต่ก้อไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่ได้คุยกัน
แต่ก้อยังดีค่ะ