เห็นใจในความรักที่คุณมีต่อเค้านะคะ เราเองก็อยู่มนข่ายนี้เหมือนกัน ความห่างไกลทำให้คนเราขาดความไว้ใจกัน ยิ่งการสื่อสารที่ลำบากด้วยแล้วยิ่งทำให้เราไหวหวั่นใช่ใหมคะ ขอให้เชื่อใจกันะนะค ถ้าเค้ารักคุณจริง เค้าต้องกลับมา และถ้าเค้าเป็นคู่ที่แท้จริงของคุณยังไงซะก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน เอาใจช่วยนะคะ ขนาดเรานะ เช็คเมลล์ทุกวัน บางทีเค้ายุ่งๆไม่ตอบเรามาเป็นอาทิตย์เลย เราก็เออเลิกดีกว่า พอเราจะเลิกปุ๊ปเป็นอันว่าเค้าก็จะmail มาพอดีเลยเหมือนรู่อ่ะคะว่านี่ฉันจะไม่รักคุณแล้วนะ อิอิอิ อะไรประมาณนี้น่คะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้และรักษาสุขภาพด้วยนะคะ แวะไปเยี่ยมกันบ้างนะ เนี่ยก็เพิ่ง up เรื่องราวของพ่อตัวดีไปไม่นาน และเค้าก็กลับไปได้ไม่นานเหมือนกันค่ะ แต่ก็คิดถึงเค้าเนาะ เฮ้อ ลุกผู้หญิงที่รักจริงก็งี้แหล่ะ

เอาน่า ไหนไหน ก้อไหนไหน แล้ว
รออีกนิดแล้วกันนะคะ
อดทนนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ความรักที่มั่นคง ไว้ใจ และเชื่อใจ + เข้าใจ

ย่อมนำมาซึ่งความสมหวังค่ะ

เราไม่เคยคิดนะว่า ระยะทางทำให้คนเปลี่ยน

แต่หัวใจคนนี่แร่ะ ที่จะเปลี่ยนไป
มัน่คง มั่นใจ ในความรักนะ

สู้ ๆ

ิเป็นกำลังใจให้นะคะ

อดทนๆ ค่ะ

ขอเป็นกำลังใจอีกคนนะคะ

สู้ๆนะคะ

ถ้าเราเชื่อว่าจะต้องผ่านไปได้ มันก็จะต้องผ่านไปได้ค่ะ เชื่อในตัวเรา และเชื่อมั่นในตัวเค้านะคะ

เบียร์จำได้ว่า เวลาที่เราทรมานที่สุดคือ ตอนที่ไปส่งเค้าที่สนามบิน จะพูด จะมองหน้า จะคิดอะไร มันรู้สึกกล้ำกลืนฝืนทนยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก จะหายใจเข้า จะกลืนน้ำลาย ทุกๆอย่างมันแสนยากเย็นนัก...และทรมานที่สุดตอนที่เห็นเค้าหันหลังเดินเข้า GATE ไป... เบียร์ยังจำวินาทีนั้นได้เลย พูดแล้วก็น้ำตาไหล เป็นกำลังใจให้นะคะ

ถ้าผ่านมันไปได้ อุปสรรคอะไรก็ไม่ยากเกินเราจะฟันฝ่าหรอกค่ะ ^_^