..เวลากับคนสองคน.. เกือบ 4 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้ากัน เราเลยตัดสินใจขึ้นไปหาเค้า ตื่นเต้นจัง วันแรกที่เราเจอหน้ากัน เค้าไปรับที่หัวลำโพง แล้วเราก็ได้กินข้าวด้วยกัน มีเวลาอยู่ด้วยกัน วันรุ่งขึ้นเราก็นัดไปกินข้าวเที่ยงกันอีก แต่ตอนบ่าย เราก็นึกว่าจะได้มีเวลาด้วยกันอีก ตามประสาคนที่ไม่ค่อยได้ใช้เวลาด้วยกัน เพื่อนเค้ามาค่ะ เค้าเลือกไปเล่นเกมกับเพื่อน ปล่อยให้เรารอที่ห้องเค้าจนถึงเวลานัดกับพี่สาวเรา ยังดีที่โทรมาบอกว่าจะไปแล้วให้โทรมาบอกหน่อย พอจะไปก็เลยโทรไปบอกเค้า บังเอิญว่าหอเค้าจะออกต้องใช้การ์ด เลยโทรไปบอกเค้า เค้าบอกว่า "ไม่มีใครจะออกพร้อมกันเหรอ" อ๋อ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะไปส่งเราค่ะ แค่ให้โทรไปบอกเฉยๆ ความน้อยใจเป็นทวีคูณ และบังเอิญมีคนลงมาพอดี เลยโทรไปบอกเค้าว่าไม่ต้องมา เค้าบอกว่าออกมาแล้ว เลยเดินไปส่งปากซอย ยอมรับค่ะว่าโกรธ ไม่มองหน้าเค้า ไม่พูด แต่ไม่ได้บอกเค้าว่าโกรธ ที่สำคัญค่ะ ตั้งใจทำเป็นคลิปอวยพรวันเกิดให้ เลยไปหารูปในเครื่องเค้าค่ะ เจอดีค่ะ มีข้อความแปลกๆ มีรูปถ่ายคู่ผู้หญิงที่ดูจะสนิท ดูก็รู้เลยค่ะ ว่าต้องเป็นผู้หญิงคนที่เคยมีปัญหา รู้ค่ะว่ามันจบไปแล้ว จริงๆก็เข้าใจค่ะ ไม่ได้โกรธ แต่ก็เอาไปทำคลิป เผื่อเค้าดูจะได้อธิบายให้เข้าใจกัน โดยที่เราไม่ต้องถาม ได้ผลค่ะ เค้าถามว่ามีอะไรอยากถามมั้ย เราเข้าใจค่ะ เลยไม่ต้องถาม ไม่ต้องอธิบาย แต่เค้าบอกว่ากลัวเข้าใจไม่ตรงกันค่ะ เลยต้องอธิบาย.. ไม่มีอะไรค่ะ มันก็แค่เป็นผู้หญิงที่เค้ามาชอบเค้า แต่ก็รู้ดีว่าเค้ามีใคร และคนของเราก็รู้ดีค่ะ ว่ามีใครอยู่ พออธิบายก็มีโกรธนิดๆ คำพูดแปลกๆคำนั้น ทำร้ายจิตใจเราดีค่ะ มันเป็นคำพูดของผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราไปคราวนี้ไปประมาณ 2 อาทิตย์ เราเจอกัน 5 ครั้งค่ะ ยอมรับค่ะว่าส่วนนึงก็มาจากเรา ที่เรามักไปกับพี่สาวมากกว่า วันเกิดเค้าเราไปกินข้าวด้วยกันค่ะ ไปซื้อตั๋วรถไฟกลับบ้าน วันดีๆแบบนี้ เราน่าจะใช้เวลาด้วยกันนะค่ะ เปล่าค่ะ เค้าจะโทรศัพท์หาเพื่อน จะไปเลือกของขวัญให้เพื่อน ไปสั่งให้เค้กให้เพื่อน จนเราต้องเอ่ยปากออกมาว่า "ทำไมเวลาที่จะอยู่กันสองคนต้องมีเรื่องของคนอื่นเค้ามาตลอดนะ" เค้าตอบว่า เค้าก็คิดแบบนั้นแต่กลัวเราเบื่อที่ไม่มีอะไรทำ ในใจก็คิดว่า ทำไมไม่คิดว่าจะทำอะไรกันดี แทนที่ต้องเอาเรื่องของคนอื่นเข้ามา ไม่ได้พูดค่ะ มันไม่จำเป็น วันรุ่งขึ้นชวนเค้าไปเยาวราชค่ะ เค้าตอบตกลงค่ะ ไปกินบะหมี่กัน เสร็จแล้วเราจะไปสำเพ็งต่อ เค้าไม่ไปค่ะ เค้าให้เหตุผลว่าคนเยอะค่ะ ขี้เกียจเบียดผู้คน ก็เลยต้องปล่อยเค้าไปค่ะ ทั้งที่ในใจอยากรั้งเค้าให้อยู่ แต่ไม่มีรู้จะรั้งไปเพื่ออะไร ในเมื่อสิ่งที่จะรั้งเค้าไว้ ทำให้เค้าไม่มีความสุข เลยเดินไปคนเดียว ดูของคนเดียว อยู่ได้ค่ะ สบายดี แค่อยากเดินแบบมีเค้าข้างๆ ได้มีเวลาด้วยกันแค่นั้นเอง คงจะขอมากเกินไป วันรุ่งขึ้นจะไปงานหนังสือค่ะ นัดกันแล้วแต่เค้ามายกเลิก เค้ามีงานที่คณะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เข้าใจ เค้านัดใหม่ค่ะ วันจันทร์ไปกินข้าวกัน เที่ยงแล้วเค้าก็ยังไม่โทรมาค่ะ เลยโทรไป ปรากฎว่าเค้าเพิ่งตื่น และกินข้าวไปแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรค่ะ แค่เดินลงจากห้องและไปซื้อข้าวกินเอง ที่ไม่ไปเพราะอะไรรู้มั้ยค่ะ เพราะเค้าบอกว่าไม่เห็นเราพูดอะไร เลยนึกว่าเราไม่ว่าง อ๋อ เป็นเพราะเราไม่พูด แต่ไม่รู้ใครนัดเรานะค่ะ อีกอย่างต่างคนต่างขี้เกียจกันไปหาที่หอ เพราะขี้เกียจนั่งรถ ไกล หนสุดท้ายที่เราเจอกัน คือบนรถไฟกลับบ้าน ไม่ได้นั่งด้วยกันหรอกค่ะ น้องสาวเค้ากลับด้วย เราก็เลยนั่งกับน้องสาวเค้า แต่ยังไง เราก็ส่วนเกินของครอบครัวเค้าหล่ะค่ะ ตรงจุดนี้เข้าใจค่ะ กลับมาได้ 4 วันแล้วค่ะ เค้าจะไปเที่ยวกับเพื่อนต่อวันที่ 9 มั้ง เราก็ยังไม่ได้เจอกันอยู่ดี แม้จะอยู่ใกล้กัน โทรศัพท์ยังเป็นสิ่งเดียวที่เรายังใช้ติดต่อ ไม่ว่าเราจะอยู่ใกล้ อยู่ไกล มันก็ยังเป็นประโยชน์ที่ทำให้รู้ว่า เราไม่เคยห่างไปไหนค่ะ สงสัยกรรมจะตามสนอง ก่อนหน้านี้เป็นเค้าที่อยากเจอบ่อยๆ อบากคุยโทรศัพท์นานๆ ไม่ยอมว่าง ตอนนี้ก็เป็นเค้าอีกค่ะ ที่ไม่ต้องเจอกันบ่อยๆก็ได้ ไว้สะดวกๆ ใกล้ๆ ไม่ลำบากค่อยเจอกัน ไม่ต้องคุยโทรศัพท์นานๆ 30 วิก็คุยได้ แค่ถามว่าทำอะไรอยู่ กินข้าวรึยัง แค่นี้ จะให้พูดอะไรให้มาก ไม่รู้จะพูดกับเค้าทำไม กลัวเค้าไม่เข้าใจค่ะ จะคิดว่าเราเรียกร้องมากไป ไม่ยอมเข้าใจอะไร บางทีก็ไม่เข้าใจจริงๆอะค่ะ เค้าชอบเก็บความรู้สึก ไม่ยอมพูด ใครมันจะไปเข้าใจได้หมดหล่ะค่ะ บอกกันมั้งซิค่ะ พอเราคิดมาก ก็ว่าเรา เราคิดเองเออเอง ก็ว่าเรา ทำไมคะ?? แค่บอกให้เข้าใจ มันยากเกินไปรึไง หรือที่ทำอยู่นี้ เพราะไม่อยากให้เข้าใจ เพราะไม่รักแล้วใช่มั้ย??   Create Date : 04 เมษายน 2552 1 comments Last Update : 4 เมษายน 2552 19:20:24 น. Counter : 414 Pageviews. Share Tweet

เป็นเพื่อนจ้า   โดย: จูหน่านพ 7 เมษายน 2552 0:12:19 น.