Bloggang.com : ออย-โอ๊ด : ปิง-ปิงอยู่อนุบาล 2 แล้ว

ปิง-ปิงอยู่อนุบาล 2 แล้ว

ตอนนี้ปิง-ปิงอยู่อนุบาล 2 แล้วนะ คราวที่แล้วพาไปฝึกมาแล้วใช่ไหม หลังจากนั้นประมาณ 3 เดือน ครูเสาว์ถามเราว่า ถ้าให้ไปฝึกที่บ้านจะไหวไหม จากที่เราลองดูหลายๆครั้งแล้ว ก็ไม่น่าจะมีปัญหาเลยให้ปิง-ปิงหยุดไปรับการฝึก

พอขึ้นอนุบาล 2 ทราบมาว่าครูประจำชั้นมีแค่ 1 คนเอง ( แต่ครูแก้วที่เป็นครูสอนเด็กพิเศษเค้าจัดหาห้อง-ครูให้เหมาะกับปิง-ปิงแล้ว ไม่ต้องห่วง )

ช่วงแรกๆเจอครูเก่าๆ เค้ามาเล่าให้ฟังว่าปิง-ปิงดีขึ้นมากเลย ดีใจจัง เลยชะล่าใจไปหน่อย

ผ่านไปประมาณ 1 เดือน เจอครูแก้ว ครูแก้วบอกว่า ดีขึ้นแต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ฝึกเค้าที่บ้านนะ เด็กพิเศษจะต้องได้รับการฝึกฝนตลอดและสม่ำเสมอด้วย ขนาดอยู่ร.รครูแก้วยังต้องพาไปกระโดด เทมโบรีน ตลอดทุกวันเลย

อ่าว เป็นไงล่ะ หน้าหงายนิดหน่อยเลย

หลังจากทีเล่าเรื่องที่คุยกับครูแก้วให้สามีฟังเลยตัดสินใจซื้อ เทมโบรีน ( แป้นกระโดด ) ไว้ที่บ้าน ให้เค้ากระโดดเพื่อฝึกสมาธิ จะได้นิ่งขึ้น

ที่ไม่น่าให้อภัยเลย ก็ตรงที่เราซีเรียสมาก เพราะคิดว่าเค้ากลับไปมีพฤติกรรมเดิมๆ เหมือนกับตอนที่เข้าอนุบาลใหม่ๆ เลยไปซื้อหนังสือการเลี้ยงดูเด็กวัยอนุบาล แล้วเอามาใช้กับปิง-ปิง

เรียกว่าบังคับใช้ดีกว่า เพราะเราอ่านแล้วว่าเด็กวัยนี้ต้อวทำแบบนี้ บังคับเค้าต่างๆนาๆ แล้วก็มาเครียดว่า ทำไมล่ะ ปิง-ปิง ทำไมทำไม่ได้แบบเค้าล่ะ แล้วสุดท้ายก็ไปลงโทษลูก ตีเค้า ดุเค้า อาจเป็นเพราะช่วงหลังๆ สามีเค้ายุ่งเรื่องการค้า หน้าทีหลักจึงอยู่ที่เราคนเดียว เหมือนเค้าไม่ช่วยนั่นแหละ พอนึกแล้วก็โมโห ยิ่งเครียดไปอีก

แต่ไม่นานก็เห็นข้อความใน พันทิพย์นี่แหละ เป็นของแม่น้องเม่นนี่เอง เค้าเล่าว่า น้องเม่นเค้าเป็นเด็กพิเศษเหมือนกัน แต่เค้าไม่เคยบังคับลูกเลย และไม่เคยคาดหวังด้วย แต่แค่มีความหวังก็เพียงพอแล้ว ตอนนี้น้องเม่น เค้าโตแล้ว มีอนาคตที่ดี เพราะมีแม่ดี ครอบครัวที่ดี อ่านแล้วซาบซึ้งมาก ขอขอบคุณนะค่ะ ว่างๆจะยืมมาให้ทุกคนได้อ่านกัน ( อาจจะต้องไปอนุญาติ แม่น้องเม่นก่อน )

หลังจากนั้น ตาสว่างเลย โง่อยู่นาน จริงด้วยสินะ ปิง-ปิงป็นเด็กพิเศษนี่นา แล้วทำไมเราถึงเอาวิธีเลี้ยงเด็กธรรมดา มาใช้เลี้ยงเค้านะ เราก็ต้องเลี้ยงเค้าแบบพิเศษสิ

จากนั้นเอาหนังสือทั้งหมดไปเก็บไม่อ่านแล้ว จะเลี้ยงปิง-ปิงในแบบของเรานี่แหละ คือการที่เราเลี้ยงดูเค้าแบบใจเย็นๆ ไม่บังคับ ไม่รีบ แต่ต้องอยู่ในกฏเกณท์นะ ไม่ใช่ปล่อยเกินไป ทิ้งทุกอย่างให้หมด การค้าก็ให้สามีเป็นคนรับผิดชอบ ถ้าปิง-ปิงไปร.รต้องรีบทำงานให้เสร็จ พอเค้ากลับมาต้องมีเวลาให้เค้าเต็มร้อย และไม่ลืมวิธีของครูเสาว์ด้วย

หลังจากนั้นรู้สึกว่าเป็นคนใจเย็นขึ้นแยอะเลย ดีมาก ปิง-ปิงก็ดีขึ้นด้วย กลายเป็นว่าเรา 2 คน เข้าใจกันมากขึ้น ยังแอบตลกเลย เวลาให้สามีดูแลปิง-ปิง ก่อนนี้เค้าตะใจเย็นกว่าเราอีก แต่หลังจากที่เล่ามา เค้ากลับดูแลปิง-ปิงได้ไม่เหมือนเราเลย เค้ากลับเป็นคนที่หงุดหงิดกว่า แปลกดี

อยากให้พ่อ-แม่ที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษอดทน และอย่าคาดหวังกับเค้าเกินไป แต่จงอยู่ด้วยกันแบบมีตวามหวัง ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่ แต่อย่าท้อ หวังว่าเรื่องที่เล่านี้คงใช้เป็นบทเรียนแก่หลายๆคนได้นะค่ะ

Create Date : 01 สิงหาคม 2550

Last Update : 20 กันยายน 2550 10:42:44 น. 6 comments

Counter : 492 Pageviews.

Share
Tweet