หนุ่มขี้อายซ่อนลายรัก หมี่เปา
หนุ่มขี้อายซ่อนลายรัก หมี่เปา
เนื่องจากตอนนี้ฟีน่าเปิดเวบเองแล้ว ขอย้ายรีวิวไปที่เวบนะคะ ใครอยากอ่านรีวิวนิยายเล่มอื่นๆ ที่ฟีน่ายัายไปลงหรือรีวิวนิยายใหม่ๆ ไปอ่านได้ที่เวบ philiciana.com นะคะ สำหรับเรื่องนี้กดไปอ่านได้เลยนะคะ รีวิวหนุ่มขี้อายซ่อนลายรัก หมี่เปา
|
มาต่อเนื่องกันกับรีวิวเล่มเล็กๆ แบบคุ้กกี้กันต่อไปนะคะ ผลงานเล่มที่สองของชุดนี้ จากเล่มแรกในท้ายเล่มเราจะเจอเพื่อนประหลาดๆ ของเลโอกัน ถึงคิวหนุ่มรายต่อไปแล้วที่จะได้ค้นพบความรักของเขาเอง ซึ่งพระเอกในเล่มนี้คนเขียนเขาบอกไว้เลยว่า วิลเลียมคือหนุ่มโอตาคุ ฟีน่าก็ไม่เข้าใจหรอกว่าโอตาคุเป็นยังไง แต่ก็อ่านไปแล้วก็อนุมานจากที่อ่านเอาว่าเป็นคนแบบไหน ซึ่งประเด็นสำคัญของเรื่องมันก็เกี่ยวกับความเป็นโอตาคุของพระเอกนี้ด้วยละคะ คนเราจะรู้จักกันและมีไมตรีต่อกันก็ต้องเริ่มต้นจากการพบปะกันครั้งแรกก่อน แต่คู่นี้กลับไม่น่าประทับใจในสายตาของฝ่ายนางเอกเอาเสียเลย สองครั้งสองคราที่ดูเหมือนว่าเธออาจจะเจอกับพี่ชายเพื่อนที่เป็นโรคจิตหรือเปล่า แต่พอรู้จักตัวตนจริงๆ กลับไม่ใช่เลย พระเอกเป็นคนขี้อายขั้นเทพ จนกลายเป็นความรู้สึกว่า อีตานี้ดูน่ารักดี แถมเขาก็เป็นคนมีน้ำใจต่อเธอมากๆ เมื่อมาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก็พอจะเข้าใจว่ามันคงเป็นอุบัติเหตุมากกว่าความตั้งใจจะทำให้เธออับอาย ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างกันจึงเปลี่ยนเป็นความรักได้ไม่ยากเย็น เพราะเขาเป็นคนที่เป็นกำลังใจให้เธอ คอยเคียงข้างเธอ และรักเธอเพราะเธอคือผู้หญิงแบบนี้ เธอไม่ใช่คนที่สวยที่สุด แต่สำหรับเขาแล้วเธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุด ดีที่สุดสำหรับหนุ่มโอตาคุแบบเขา
แม้จะเล่มเล็กๆ แต่น่ารักมากค่ะ พระเอกมีเสน่ห์แบบดูเฉิ่มๆ บื้อๆ แต่ซื่อแบบน่าหลงรัก เวลาเจอนางเอกเขาจะทำอะไรไม่ถูกเลย อายจนพูดไม่ออก แม้ว่ากิริยาแบบนี้จะเคยทำให้นางเอกเข้าใจผิดมาก่อน แต่ความที่นางเอกไม่ใช่พวกผู้หญิงงี่เง่าด้วย เธอจึงค่อยๆ เข้าใจว่าพระเอกเป็นคนแบบไหน เราจะได้เห็นมุมมองที่ดีเยี่ยมของพระเอกมาในทันที เขาเอาใจใส่นางเอกเป็นที่สุด รักนางเอกมากชนิดที่ว่า เขาคิดว่าเธอสวยที่สุด ดีที่สุด ต้องมอบแต่สิ่งที่ยอดเยี่ยมให้กับผู้หญิงคนนี้ แต่จะว่าไปแล้วพระเอกจะดูเป็นโอตาคุเวลาอยู่กับนางเอกคนเดียว พออยู่กับน้องๆ ของนางเอก พระเอกก็เหมือนพี่ใหญ่ได้ จนทำให้น้องของนางเอกประทับใจในตัวว่าที่พี่เขยคนนี้มากที่เขาจะดูแลพี่สาวของตัวเองได้ดีอย่างยิ่ง พร้อมจะปกป้องใครก็ตามที่คิดจะทำให้นางเอกเสียใจ แม้แต่ตัวเธอเอง เพราะปมในใจในนางเอกอย่างหนึ่งก็คือ เธอไม่ใช่คนสวยหรือคนเก่ง พระเอกเป็นถึงดร.ด้านคอมพิวเตอร์ แต่เธอจบแค่ม.ปลายเท่านั้น เพราะต้องออกมาหางานทำส่งน้องสองคนเรียนมหาวิทยาลัย จนเป็นที่มาของคำพูดที่รู้สึกชอบที่สุด ที่นางเอกถามพระเอกว่าเธอไม่ได้เรียนน้อยไปหรือ และพระเอกก็ตอบกลับมาว่า ถ้าเธอคิดจะไปเป็นศาตราจารย์ แน่นอนว่าเธอเรียนน้อยไป แต่ถ้าการจะเป็นแฟนของเขาคำตอบคือ ไม่ โดนใจที่สุดแล้วค่ะ ถึงกับประทับใจในตัววิลเลียมไปเลย ชอบผู้ชายแบบนี้เลยละ
แต่ถึงนางเอกจะจบแค่ม.ปลาย แต่ประสบการณ์ชีวิตของเธอก็เทียบเท่ากับปริญญาเอกของพระเอกเลยทีเดียว เธอทำได้ทุกอย่าง เข้มแข็งและขยันมาก เป็นพี่ใหญ่ที่ดูแลน้องๆ ได้ดี แม้ว่าเธอจะมีปมบางอย่าง แต่ก็เพราะเรื่องราวในอดีตทำให้นางเอกไม่ค่อยเชื่อใจคนและความสัมพันธ์ที่เรียกว่ารัก เธอจึงไม่ปล่อยให้อารมณ์อ่อนไหวมาอยู่เหนื่อยเหตุผลมากนัก เธอไม่ได้หลงรักพระเอกในแรกพบ จริงๆต้องว่าไม่ชอบขี้หน้าด้วยซ้ำไป แต่ความเป็นผู้ใหญ่ในตัวเธอนี้ล่ะทำให้เอมิเลียน่าสนใจ เธอมีเหตุผลที่จะคิดและวิเคราะห์ว่าแท้จริงพระเอกเป็นคนยังไง และเมื่อให้คำตอบได้ เธอก็พร้อมจะมองเขาในแง่ดี เป็นที่มาของการเปิดใจรับหนุ่มซื่อและขี้อายคนนี้ ไม่เล่นตัวจนเกินงาม น่ารำคาญในความเยอะสิ่ง ผู้หญิงคนนี้จึงไม่มีอะไรเลยที่ไม่เหมาะสมกับพระเอก ถ้าเธอรับมือกับงานที่ดูเหมือนจะง่ายๆ แต่แสนจุกจิกวุ่นวายของบริษัทพระเอกได้ มันก็เรียกว่าเธออัจฉริยะไม่ต่างกัน งานแบบนี้ถ้าไม่ใช่คนละเอียดและหัวไวพอก็คงทำไม่ได้แน่นอน
หนังสือเล่มไม่หนามาก อ่านแล้วสนุกจนวางไม่ลงเลยค่ะ นานๆ จะเจอพระเอกที่มีบุคลิกแบบนี้ แต่เขาก็ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด ก็ยังคงมาตรฐานพระเอกที่น่าสนใจ เหมือนจะไม่น่าร้ายกาจแบบมาเฟียตัวพ่อหรือมีบุคลิกเย็นชา เข้าถึงยากแบบเพื่อนๆ อีกสามคน แต่ใครอย่ามายุ่งกับนางเอกหรือทำให้เธอไม่สบายใจขึ้นมาเขาก็ซัดไม่เลี้ยงเหมือนกัน คนอย่างพระเอกไม่จำเป็นต้องไปท้าตีท้าต่อยหรือเล่นบทบาทเจ้าพ่อที่แสนโหดเหี้ยม เพราะเขามีวิธีการจัดการที่ร้ายยิ่งกว่าด้วยซ้ำไป เป็นวิธีในแบบอัจฉริยะที่เหมาะสมกับคนอย่างพระเอกเลยค่ะ คนที่ชอบนิยายแบบพระเอกที่รักนางเอกแบบชนิดที่เรียกว่าเธอเป็นคนที่ดีที่สุด สวยที่สุด หลงรักนางเอกที่สุด วิลเลียมนี้ตรงสเปคเลยค่ะ แนะนำให้อ่านนะคะ อาจจะขัดใจกับขนาดของหนังสือไปบ้าง แต่ความสนุกทำให้ลืมเรื่องนี้เลย สามเล่มของชุดนี้ที่อ่านจนครบแล้วฟีน่ายกให้เล่มเป็นเล่มที่ชอบที่สุดเลยค่ะ แนวน่ารักๆ ไม่มีอุปสรรคลำบากลำบนอะไรเยอะ สบายใจดีเวลาอ่าน สัมผัสได้ถึงความรักที่ตัวพระเอกมีให้นางเอกว่าเป็นความรักที่จริงใจมาก ผู้หญิงดีๆแบบนางเอกก็ควรได้มีเจ้าชายเป็นของตัวเองบ้าง เธอไม่จำเป็นต้องสวยในสายตาของทุกคน ไม่ต้องมีปริญญาบัตรติดฝาผนังบ้านเต็มไปหมด เขาก็ยังรักเธอในแบบที่เธอเป็น