แท้จริงตัวของมนัสภรณ์เป็นใคร แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่อาจรู้ เธอปราศจากหลักฐานใดๆ ว่าเธอมาจากไหน มีแค่เพียงความฝันที่ถูกไล่ล่า และความสามารถพิเศษเป็นสิ่งที่มนัสภรณ์รู้จัก แต่แล้วความว่างเปล่าที่เธอเรียนรู้จะอยู่กับมันก็จบสิ้นลง เมื่อภูมินันท์ ผู้ชายแปลกหน้าแต่ว่าเธอกลับคุ้นเคยกับเขา ปรากฏกายขึ้นมา แม้มนัสภรณ์จะไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนอื่นไกล เธอก็พร้อมจะเชื่อทุกสิ่งที่เขาบอก และนำเธอกลับสู่ครอบครัวที่รอคอยอยู่
ไม่น่าเชื่อว่ากษมา ผู้หญิงที่ใครๆต่างก็คิดว่าเธอได้จากโลกนี้ไปแล้ว กลับยืนอยู่ตรงหน้า หากเธอกลับไม่หลงเหลือความทรงจำใดๆในอดีตอีกเลย แต่เพราะภูมินันท์อยากจะช่วยให้เธอได้กลับไปสู่ครอบครัวที่จากมา ทว่าการพบกันในครั้งนี้ กษมากลับไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ไม่ใช่แค่เพียงชื่อเท่านั้นที่เปลี่ยนไป แม้แต่นิสัยใจคอของเธอก็ไม่เหมือนเดิม และนั่นก็ดึงดูดใจของภูมินันท์ให้รู้สึกพิเศษกับผู้หญิงที่เขาไม่คิดจะชิดใกล้
แม้มนัสภรณ์จะได้กลับคืนสู่ครอบครัวที่รอคอย หากเธอกลับไม่รู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งใดเลยในชีวิต แต่ยิ่งฝืนก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ใช่ หากไม่ใช่เพราะภูมินันท์ เธอคงจะไม่เข้าใจว่า จากบัดนี้ เธอคือมนัสภรณ์ไม่ใช่กษมาอีกต่อไป แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร เธอก็ยังอยากรู้ ส่วนหนึ่งของความทรงจำที่หายไป แอบแฝงสิ่งใดอยู่ มันคงเลวร้ายจนเกือบคร่าชีวิตเธอไป
ทั้งๆที่ภูมินันท์คิดว่าชีวิตคงไม่เข้าใจคำว่ารักแท้ แล้วทำไมคนที่ทำให้เขารู้สึกว่าใช่กลับเป็นมนัสภรณ์ ผู้หญิงที่เขาไม่เคยอยากสานสัมพันธ์ แต่เมื่อเธอกลับมาโดยไม่มีความทรงจำในอดีต เธอกลับทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร ภูมินันท์ก็ยินดีที่จะได้ดูแลผู้หญิงคนนี้ หากแต่เขาจะทำเช่นไรให้มนัสภรณ์มีใจที่ตรงกัน เพราะดูท่าอุปสรรคใหญ่ที่สุดคือ ความเจ้าชู้ในอดีตของเขา
ไม่มีสิ่งใดเป็นความลับบนโลกนี้จริงๆ สิ่งที่มนัสภรณ์อยากรู้ตลอดเวลาว่าเธอคือใคร ก็ปรากฏขึ้น เธอมีสิทธิ์ใดฉกฉวยของที่ไม่ใช่ตัวเองมายึดครองเช่นนี้ คงจะถึงเวลาที่เธอต้องคืนของที่ขโมยมาเช่นนี้ แต่มนัสภรณ์ไม่รู้เลยว่า การตัดสินใจของเธอทำให้ภูมินันท์ต้องเจ็บปวดสักเพียงใด แต่ดูเหมือนพรหมลิขิตที่แสนประหลาด ก็ได้ลิขิตให้เธอต้องเป็นเช่นนี้ต่อไป เพื่อให้เธออยู่เคียงข้างภูมินันท์และค้นหาผู้ร้ายตัวจริง
ไม่ว่ามนัสภรณ์จะเป็นใครก็ไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่ทำให้ภูมินันท์รักเธอก็คือตัวเธอ ไม่ใช่หน้าตา ความสามารถพิเศษอันใด และเมื่อเขาได้รู้ว่าใครคือผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังอันตรายของมนัสภรณ์ มันก็คือหน้าที่ของเขาที่จะจัดการ แม้จะเสี่ยงภัยสักเพียงใด เขาก็จะทำเพื่อปกป้องมนัสภรณ์ แต่ภูมินันท์ไม่คิดว่าความรักที่มนัสภรณ์มีให้เขาไม่น้อยกว่า แต่เมื่อเขาและเธอเกิดมาเป็นคู่แท้ เกิดมาเป็นของกันและกัน อุปสรรคใดๆ พรากเธอและเขาจากกันได้
แปรใจมาใส่รักเป็นเรื่องต่อของนิมิตลิขิตรักค่ะ เริ่มต้นด้วยปริศนาของผู้หญิงคนหนึ่งที่ตื่นมาโดยปราศจากความทรงจำใดๆ ยกเว้นแต่ความฝันที่น่ากลัว บาดแผลและพลังจิตพิเศษ แต่เธอก็พร้อมจะใช้ชีวิตอยู่กับความไม่รู้และชื่อที่โดนตั้งขึ้นมาใหม่ แต่วันหนึ่งเธอก็ได้พบกับพระเอกที่เข้ามาบอกว่า เธอคือลูกสาวของเพื่อนสนิทแม่ที่หายตัวไปหลายเดือน แม้นางเอกจะจำพระเอกไม่ได้ แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยกับเขา แต่น่าประหลาดว่าทำไมกลับไม่คุ้นเคยกับครอบครัวตัวเอง หรือชีวิตที่เคยเป็นมา ซึ่งเธอก็ฝืนเป็นแบบนั้นจนพระเอก เตือนสติให้นางเอกอยู่กับตัวตนใหม่ นางเอกจึงคิดได้ และเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เหมือนกับพระเอกที่เคยไม่ชอบนางเอกมาก่อน ก็รู้สึกเปลี่ยนไปจนเป็นความรัก ส่วนนางเอกแม้จะเริ่มฟื้นฟูความจำใหม่ แต่เธอก็มีความลับบางอย่างที่พระเอกสงสัย คือ ความสามารถพิเศษ ที่เธอไม่กล้าเล่าให้เขาฟัง เพราะกลัวจะโดนหาว่าบ้า หากแต่พระเอกก็รับได้ ก็เพราะพี่สะใภ้เขาก็เป็นคนพิเศษแบบนี้เหมือนกัน เรื่องราวก็คงไม่มีอะไร หากนางเอกเริ่มรู้สึกว่าความทรงจำที่หายไปเริ่มกลับมาพร้อมกับความจริงว่าแท้จริงเธอคือใคร และต้องค้นหาว่าผู้ร้ายที่คิดจะฆ่าเธอคือใครกันแน่ อาจจะมีเรื่องร้ายแรงบ้างนิดหน่อย แต่ดีว่านางเอก พี่สะใภ้พระเอก(นางเอกจากนิมิตลิขิตรัก) และว่าที่นางเอกในเล่มใหม่ ต่างมีความสามารถพิเศษ ก็เลยช่วยกันแก้ไขเหตุร้ายจนคลี่คลายได้สำเร็จ
เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นแนวนิยายสไตล์น่ารักๆค่ะ สมกับเลือกมาอ่านในช่วงน้ำท่วมค่ะ พระเอก นางเอกไม่งี่เง่า กินหญ้า แต่อย่างใด พระเอกอาจจะเป็นแนวผู้ชายเจ้าชู้มาก่อน ไม่เชื่อในความรัก แต่สุดท้ายก็มาตายที่นางเอก ตอนแรกเขาไม่ค่อยชอบเธอ แต่มาเจอใหม่ก็มาชอบอะไรแบบนั้น พระเอกเป็นคนรู้ใจตัวเอง และยอมรับค่ะ ไม่ใช่พวกไม่รู้จักว่ารักแล้วเถียงกับตัวเองว่า ไม่ ไม่ใช่ความรัก แค่ชอบอะไรเทือกนั้น เมื่อรู้ตัวก็ต้องเป็นแฟนนางเอกให้ได้ มีหึงหวง งอนบ้าง แต่ไม่ได้เป็นพวกทิฐิ ไม่ง้อไม่ได้หรอก เอาใจใส่นางเอกดีค่ะ ชอบอีตรงแสดงออกเลยว่าชอบนี้ล่ะ อย่าเก๊กมาค่าขอร้อง ตอนนี้ไม่อยากอ่านอะไรเครียดมาก ไม่ใช่คนประเภท สุภาพบุรุษที่สุด เวลาแฟนเก่ามาหาก็ให้ความสำคัญเจ้าหล่อนก่อน เราเลิกกันแล้วก็จบกันไปหมด ไม่มีใครมีความสำคัญเท่านางเอก แบบนี้ดีค่ะฟีน่าชอบ
ส่วนนางเอก ฟีน่าชอบผู้หญิงแบบนี้ค่ะ เป็นแม่บ้านแม่เรือน น่ารัก เป็นคนมีเหตุมีผลมาก เชื่อใจคนที่รัก เวลานางอิจฉามาเป่าหู ถ้าเป็นนิยายแบบเก่าต้องแบบเชื่อหล่อนไว้ก่อน แต่นี้ไม่ใช่ ฉันเชื่อคนรักฉัน ไม่เก็บไว้ในใจ คิดเองเออเอง สงสัยก็ถามพระเอกเลย แบบนี้ดีค่ะ เคลียร์ดี ส่วนเรื่องความสามารถพิเศษของฟีน่า เป็นอะไรที่สุดยอดค่ะ อยากมีบ้างจริงๆ
ก่อนอ่านมีคนบอกว่านิมิตลิขิตรักหวานกว่า อันนี้ฟีน่าก็ว่าเห็นด้วย แต่ฟีน่าชอบเรื่องนี้มากกว่าค่ะ เพราะฟีน่าว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยมีอะไรหลุดเท่านิมิตฯ และที่สำคัญ ฟีน่าว่ามันมีอะไรมากกว่านิมิตฯนิดหนึ่ง มีปมในนิยายมากกว่า อย่างเช่นเรื่องความทรงจำที่หายไปของนางเอกว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แม้เราจะพอเดาทางได้ถูกว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ อย่างนั้น เพราะนิยายไม่ได้ซ่อนปมเพื่อเอาไว้หลอกคนอ่านเท่าไร แต่ก็ถือว่ามีอะไรให้ลุ้นนิดๆค่ะ
หรืออย่างความสามารถของนางเอก ฟีน่าชอบตอนที่เธอป่วยแล้วมาปรากฏตัวอยู่บ้านพระเอก เพราะความคิดของนางเอกที่ผูกพันกับพระเอกนี้ล่ะ เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดเลยว่านางเอกรู้สึกเช่นไรกับพระเอก แถมมันก็ช่วยเหลือพระเอกด้วยอีกต่างหาก เล่มนี้เหมือนกับการรวมหญิงสาวผู้มีพลังวิเศษยังไงก็ไม่รู้นะคะ แต่มันก็ถือว่าแปลกและสนุกดีค่ะ
หากมีอะไรรู้สึกแปลกๆ ฟีน่าว่าน่าจะมีแค่ตอนท้ายที่พระเอก ตัดสินใจไปจัดการคนร้ายด้วยตัวเองเพียงคนเดียว ฟีน่าว่ามันดูแปลกๆค่ะ ทำไมพระเอกทำอะไรที่มันดูไร้เหตุผลไปนิดค่ะ ทำไมถึงกล้าทำ นี้มันเรื่องคอขาดบาดตายแท้ๆ แต่ดันบุกเดี่ยว จัดการคนเดียว ดูผิดวิสัยคนที่เป็นอาจารย์ที่น่าจะคิดอะไรรอบคอบ แต่อาจจะเอาไว้เพื่อให้รองรับเหตุการณ์ที่นางเอกต้องโชว์การช่วยเหลือจากนางเอกก็อาจจะเป็นไปได้ค่ะ
และในเรื่องนี้ก็เหมือนเปิดเรื่องรอเล่มสามไว้แล้ว ทำเอาฟีน่าอยากอ่านเล่มต่อไปค่ะ เพราะฟีน่าก็ชอบภภีม พี่ชายผู้มีโลกส่วนตัวของภูมินันท์ตั้งแต่เล่มก่อนแล้วว่าเขาเป็นคนเช่นไร ซึ่งงวดนี้ไม่ต้องลุ้นว่านางเอกเป็นใครเพราะอ่านก็รู้แล้วค่ะ
สรุปแล้วว่าเรื่องนี้ น่ารัก สนุกดีค่ะ อ่านแล้วไม่เครียด เพราะพระเอกเขารักนางเอก อย่างเปิดเผย ไม่ปิดบัง นางเอกก็ไม่ใช่คนเชื่อทุกคนยกเว้นพระเอก ไม่ใช่คนขี้งอน ไร้เหตุผล งี่เง่า แบบนี้อ่านได้สบายใจในยามน้ำท่วมค่ะ และรอเล่มต่อไปอย่างรอคอยค่ะ