เล่มนี้เป็นการลองของใหม่แบบไม่มีอะไรเป็นภูมิหลังในการเลือกนิยายเลย คำโปรยดูน่าสนใจ ดูจะน่ารัก น่าอ่านก็เลยจัดการเอามาจากงานหนังสือเสียเลย ลองอ่านแท้ๆค่ะ สำหรับเล่มนี้ อย่างที่บอกว่าเลือกเพราะคำโปรยปกหลัง เนื้อเรื่องจะเหมือนกับคำโปรยหรือเปล่าก็ต้องอ่านกันไป

นิยายในวงการมายา เมื่อนางเอกต้องเสียลูกพี่ลูกน้องที่เธอรักเหมือนพี่สาวไปอย่างมีเงื่อนงำและคนที่ต้องสงสัยที่สุดก็คือพระเอก คนที่พี่สาวบอกว่าอยากจะแต่งงานกับเขาเสียเหลือเกิน แต่เธอกลับมาตายทั้งที่ยังท้องอ่อนๆ แม้จะเป็นการฆ่าตัวตายก็ตามที แต่มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น คนที่ไม่ชอบอาชีพดารากลับต้องกลายมาทำอาชีพนี้ อย่างน้อยเธอก็สามารถจะได้ใกล้ชิดพระเอกจนอาจจะรู้ความลับอะไรบางอย่าง หากแต่ชั้นเชิงชีวิตมันต่างกัน พระเอกอายุมากกว่าและมีประสบการณ์ชีวิตทั้งดีและร้ายจนมองออกว่าเธอต้องการอะไรกับการเลือกเส้นทางนี้ และเขาก็อุตส่าห์ให้โอกาสเธอเลือกจะพูดความจริงหรือถามตรงๆ แต่เมื่อนางเอกไม่เลือก เขาก็จะจับตาดูเธอจนกว่าจะยอมรับ

แต่ยิ่งค้นหา ก็เหมือนว่าสิ่งที่นางเอกปรักปรำพระเอกเอาไว้ยิ่งห่างไกลไปเรื่อยๆ แต่กลายเป็นว่าพระเอกกลับดันมาจีบเธอแทน และเปิดเผยความจริงที่เธอเองก็แอบเก็บไว้ในใจว่าเธอเองก็มีใจให้เขาเท่าๆกับเวลาที่เจอกัน แม้จะรู้สึกผิดๆ นิดที่รักผู้ชายที่พี่สาวเคยรัก แต่จะปิดกั้นหัวใจตัวเองแบบเมื่อก่อนก็ไม่ใช่แล้ว ส่วนสิ่งที่ต้องเก็บไว้ก็คือความลับของพี่สาวว่าอะไรคือสิ่งที่พรากเธอไป เพราะความจริงบางทีก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรพูดออกไป

นิยายเล่มไม่หนามาก อ่านจบอย่างว่องไว แบบที่เพื่อนในเฟซจะเห็นว่าฟีน่าอ่านจบเร็วมาก ซึ่งอันนี้ก็ต้องบอกเลยว่า ส่วนหนึ่งมันมาจากการที่นิยายของสนพ.สถาพรในพักหลังๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นละครเสียมากกว่านะคะ การเล่าเรื่องของนิยายเล่มนี้ในช่วงแรก เร็วมาก ตัดไปฉากโน่น บทนี้ เรื่องราวของคนนั้นคนนี้ไวมาก จนไม่ทันได้รู้สึกเข้าใจกับการกระทำ ความรู้สึกนึกคิด ฉากก็เปลี่ยนไวมาก แต่ช่วงฉากที่แสดงละครของพระเอก นางเอกในเรื่องกลับบรรยายละเอียด ทั้งๆที่ใช้การบรรยายคร่าวๆก็พอ จนบางทีคิดว่าตกลงช่วงแรกจะพูดถึงนิยายเรื่องนี้หรือละครที่ตัวละครแสดงกันอยู่แน่ คือไม่ต้องเล่าเสมือนหนึ่ง นิยายซ้อนนิยายจะดีกว่านะคะ ควรพูดถึงอารมณ์ของตัวละครในเรื่องนี้ว่าแสดงฉากนั้นรู้สึกเช่นไร นางเอกรู้สึกอะไรที่ต้องเข้าฉากกับพระเอก อึดอัดใจ รังเกียจ ไม่ใช่เล่าเนื้อเรื่องของละครมาให้อ่านว่าเรื่องเป็นยังไง แล้วมาตบท้ายด้วยการโต้เถียงกันของพระเอกนางเอกด้วยอารมณ์ที่แท้จริง คือบทมันไม่ส่งมาให้อินอะไรทำให้สองคนนี้จะตีกัน แม้จะรู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันก็ตามที

เรื่องจะมาหยุดสปีดการเล่าที่เร็วเหนือแสง ในช่วงกลางเรื่อง ช่วงที่พระเอกรู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องลงมือจีบนางเอกจริงจังเสียที ก็ไม่เข้าใจเล็กๆ ว่าทำไมต้องมาเป็นตอนนี้ จะบอกว่าเพราะพ่อยื่นมือมายุ่งแบบคนอื่นก็ไม่ใช่ หรือเพราะถึงเวลาแล้ว ไม่จีบคงกินแห้วอีกรอบ อย่างที่บอกว่าการดำเนินเรื่องมันไม่เอื้อให้อินว่าตัวละครทำไมถึงต้องทำแบบนี้แล้ว เรื่องมันยังมีข้อสะดุด บทไม่ส่งเป็นระยะๆ แต่ช่วงนี้จะดูเหมาะกับคนที่ชอบนิยายในแนวน่ารักเสียที เพราะพระเอกจีบแบบไม่แคร์สื่อแล้ว ปาปารัชซี่จะสนใจแค่ไหน จะเป็นข่าวอะไร เขาก็ไม่สน ถามก็จะตอบจริงจังว่าจีบอยู่ จะขอเป็นแฟน นางเอกเองที่พอรู้อะไรบางอย่างก็เริ่มเปิดใจยอมรับพระเอก ซึ่งจริงๆ สองคนนี้มีอะไรบางอย่างในใจกันอยู่ก่อน แต่เพราะอะไร ยังไงก็ต้องอ่านเอาเองนะคะว่าทำไมเรื่องมันถึงบานปลายเป็นเช่นนี้



แต่สิ่งที่คอมเม้นท์ไปก็อย่างที่ว่า เรื่องดำเนินได้ไม่ลื่นไหลนัก การนำเสนอยังไม่ส่งผลต่อความอินในบทบาทและตัวละคร ยิ่งการเล่าแบบรวบรัดจนเหมือนละครทำให้ขาดอรรถรสไปมาก บางฉากงงว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างตอนที่ทินกรบาดเจ็บ เพราะอะไร จากพระเอกหรือ คืองงมาก จู่ๆ ก็ต้องนอนพักรักษาตัว มาบอกว่ามีปัญหากับพระเอก คือมันเป็นฉากที่ควรเล่านะคะ เพราะมันเป็นส่วนที่บอกความจริงกับพระเอกว่าอดีตที่ผ่านมาเกิดความผิดพลาดอะไรบ้าง แต่กลับใช้การเล่าสั้นๆ จนเหมือนไม่พูดถึง แต่ฉากการแสดงละครที่เล่นเล่ามาเป็นฉากๆ ซึ่งพูดได้เลยว่าไม่จำเป็นกับเรื่องนี้เลย เหมือนจะกลายเป็นว่าจะขายละครเรื่องนั้นแทน เพราะมันควรใช้การพูดถึงอารมณ์ของพระเอกนางเอกมากกว่ามาเล่าความรู้สึกของละครที่กำลังแสดงว่าเจ้าหญิงคิดอะไร เล่าเสียละเอียดเชียว ซึ่งฟีน่าไม่ได้สนใจละครเรื่องนั้นที่แสดงอยู่ จึงอ่านข้ามไปเลยค่ะ

ส่วนอันนี้เป็นความขำส่วนตัวเล็กน้อย นิยายมักจะคืนกำไรให้กับคนอ่าน เล่มนี้เลยมีให้สามคู่กันเลยทีเดียว คู่ที่สองก็พอเห็นเค้าลางกันมาบ้าง แต่คู่สามนี้เหมือนไม่อยากจะทิ้งตัวละครไหนให้เป็นโสดเลยจับเพื่อนสาวนางเอกให้คู่กับพระเอกหนุ่มอีกคน ซึ่งบอกเลยว่าตัวพระเอกคนนี้ไร้บทบาทมาก ฟีน่าจำแทบไม่ได้เลยว่าเขาเป็นใคร มาจำได้ก็ตอนที่เจอกับเพื่อนนางเอกนี้ละ มันก็เลยไม่ลุ้น ไม่อินไม่อะไรมากนักเพราะเขาเหมือนถูกดึงมาคู่กันแบบไม่ค่อยมีการปูทางเท่าไร

ทัศนคติไม่เสียตัวก่อนแต่งงาน ในฐานะผู้หญิงหัวเก่าแบบฟีน่า โอเคว่าฟีน่าชอบนะคะ แต่พูดกันตรงๆ ก็คือว่า นางเอกหรือแม้แต่เพื่อนนางเอก ถึงแม้จะไม่เสียเยื่อพรหมจรรย์ แต่มันก็เหมือนเสียตัวไปแล้วนะคะ เล่นเกือบจะไปสุดทางขนาดนั้นแล้ว มันจะมีอะไรกันหรือไม่มีอะไรลึกซึ้งก็ดูไม่ต่างกันแล้วละ คือถ้าเรื่องจะให้สองคู่นี้มีอะไรกันก่อนแต่งงานเราก็เฉยๆนะคะ เพราะตัวฝ่ายชายเห็นทุกซอกทุกมุมหมดแล้ว มันก็เลยไม่ได้รู้สึกว่า พระเอกเป็นสุภาพบุรุษไม่มีอะไรก่อนแต่งงาน เพราะแค่นี้ก็เป็นเมียเขาไปแล้ว เสียผีแบบไม่มีข้อโต้แย้ง พอๆ กับความคิดแนวว่า การมีลูกต้องเอาให้คุ้มค่า ได้ลูกต้องแฝดชายหญิง มันเป็นอะไรที่ขำดีนะคะ พื้นฐานครอบครัวล้วนแต่เป็นลูกคนเดียว แต่กลายกลับว่าคู่นี้ได้ลูกแฝดด้วย แฝดคุ้มค่าอีกต่างหาก มันขัดแย้งในความรู้สึกตัวเองที่การมีแฝด มักจะเกิดขึ้นในครอบครัวที่มีแฝดอยู่แล้ว แต่เอาเป็นว่านิยายแล้วกัน อะไรก็เกิดขึ้นได้

ความน่าเชื่อถือในสไตล์นิยายวงการบันเทิง อันนี้ยังไม่ค่อยทำให้เราอินได้เท่าไรนะคะ ดูง่ายดายมากไป ตัวละครบางตัวดูไม่เขี้ยว ใจดีเกินไป การขับเคี่ยวกันก็น้อยไป และจริงๆแล้ว เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของพระเอกนางเอกนี้เป็นข่าวก้อนใหญ่มาก ซึ่งมันควรจะมีคนเล่น เพราะมีประเด็นจับตามองมาก ก็ยังไม่สุดทางสักเท่าไร ขนาดฟีน่าไม่อ่านนิตยสารบันเทิงแนวกอสซิป มันมีข่าวมโน ข่าวโน่นนี้ให้เห็นตลอด เล่นกันแรงด้วย แต่ในเรื่องนี้กลับดูไม่ค่อยเท่าไร ทำให้ความสมจริงของนิยายทางโลกมายาดูยังไม่ใช่มากนัก

ข้อดีก็คือ แม้ว่าพระเอกแกจะเป็นแบดบอย แต่เวลาที่เขาคบใคร เขาจะไม่ใช่คนเจ้าชู้ คบคนเดียว หรือตอนที่ลงมือจีบนางเอกจริงๆ เขาจะไม่เก็บอาการเลย รักและหวงแบบออกหน้าออกตามาก น่ารักได้ใจเชียวค่ะ เล่ห์เหลี่ยมพราวแพรวจนนางเอกจับไม่ได้ โดยเฉพาะมุกรวบรัดของแต่งงาน ตอนแรกก็คิดว่าน้ำเน่ามาก พอมาอ่านความจริง พระเอกมันแผนสูงต่างหาก นางเอกดันตามไม่ทัน ส่วนนางเอกก็ดีตรงที่แม้ว่าเธอจะติดในใจเรื่องถ้ารักพระเอกจะไม่ผิดกับพี่สาวหรือ หากก็ไม่ตั้งแง่มากนัก เล่นตัวจนน่ารำคาญ และรู้จักรับฟังเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่ควรขุดคุ้นเรื่องพี่สาวขึ้นมาอีก เพราะคนที่เสียมีแต่พี่สาวของเธอ พระเอกก็ออกโรงปกป้องขนาดนั้นแล้ว ถ้ายังหัวรั้นอีกคงน่ารำคาญเต็มทนค่ะ

แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากก็จัดว่าเป็นนิยายน่ารักๆ อ่านสบาย พระเอกรักนางเอกมาก เป็นรักแนวๆ แอบรักกันและกันอีกต่างหาก พระเอกถ้าตั้งใจอะไรก็ต้องได้ เจ้าเผด็จการนิดๆ แต่ไม่มากจนเกินไป นางเอกที่เหมือนจะดูแข็งๆ ในทีแรกก็กลับไม่ใช่ กลายเป็นอีกแบบหนึ่ง อาจจะรู้สึกขัดแย้งในบุคลิกกันไปบ้าง แต่พอรับได้เพราะนางเอกไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยาก บทจะน่ารักกับพระเอกก็ทำให้เรื่องหวานขึ้นมาได้ในระดับหนึ่ง ส่วนตัวอ่านแล้วก็อ่านได้จนจบนะคะ แม้จะบ่นๆ ไปก็ตามที สบายตรงที่ไม่มีดรามามากนัก ไม่มีตัวอิจฉาร้ายกาจจนเกินไป พระเอก นางเอกไม่งี่เง่าจนสุดทน ไว้อ่านสำหรับผ่อนคลายได้ในระดับหนึ่งค่ะ แม้จะยังไม่ถึงกับต้องออกปากว่า ทำให้เชื่อได้ว่านี้คือนิยายในทางวงการบันเทิงก็ตามที แต่อ่านแล้วก็ไม่เสียดายที่ซื้อมาลองอ่านนะคะ