จูเรีย เป็นผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉัน ซึ่งตอนนั้นฉัน  อายุเพิ่ง เข้า 48 ปี จูเรีย รับได้ที่ฉันทำงานกลางคืน   จูเรียเป็นแม่หม้ายลูก 2 มีลูกสาวและลูกชาย  ลูกชายของเธอ ย้ายไปทำงานอยู่ ออสเตรเลีย และมีครอบครัวที่นั่น  ส่วนลูกสาว ก็ มีครอบครัว ไปแล้ว ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกัน  เรา คบหากันไม่ยาก เพราะ จูเรีย เป็น ญาติ ฝ่ายแม่ของฉัน เรา รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว  จูเรียรับรู้เรื่องราวของฉันมาตลอด

ฉันยังคงส่งเสียลูกๆ ฉันทุกๆเดือน ให้ลูอีท และ ฉันได้ข่าวว่าเธอ เธอมีลูกสาวกับแฟน  และตอนนี้เธอก็ได้เลิกลากับแฟนคนนั้นและมีแฟนคนใหม่ และกำลัง ตั้งท้องกับแฟนคนใหม่อีก แต่ ลูอีทเธอไม่ได้กีดกันลูกในการพบเจอกันกับฉัน และไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดฉัน

ตอนนี้ลูกของฉันอายุ  ไล่ๆกันคือ 8-7-6 ขวบ และ ทุกๆวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันหยุดของฉัน  ฉันก็จะ ไปรับลูกๆมาเล่นด้วยที่บ้าน ด้วย  ช่วง 2-3 ปี แรก ไม่มีปัญหาอะไรกับจูเรีย  แต่ที่สังเกตคือ ถ้าฉันไปรับลูกๆ  เด็กๆก็จะบอกว่า ไม่อยากไปรบกวนพ่อ  ฉันเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กๆบอกว่า จูเรีย ไม่ค่อยชอบหน้าพวกเขา  

ฉัน ก็ ฟังหูไว้หู ไม่ได้เชื่อลูกทั้งหมด และเพื่อความสบายใจ ฉันเลยถามจูเรียว่า เกิดอะไรขึ้น  ซึ่ง จูเรียก็บอกว่า ฉันไม่ชอบเด็กๆ ฉันรำคาญเสียงเด็กๆ ฉันทนมานานแล้ว แต่คิดว่า สักวันคุณจะ ไม่รับลูกมาให้ฉันรำคาญใจอีก เพราะฉันต้องการเวลาส่วนตัวอยู่กับคุณสองคนในวันหยุด 

ฉันเลยรับปากว่า จะพยายามไม่ รับลูกมาบ่อยๆ จะรับมาเดือนละ 2 ครั้ง (เพราะไม่อยากให้ลูกเกิดบาดแผลในใจ เหมือน ลูกสาวกับลูกชายคนโตของฉัน) ซึ่ง  หลังจากที่ฉันไม่ได้รับลูกมา จูเรียก็ จะโทรไปบอกพ่อแม่ ให้มาทำกับข้าวกินกันที่บ้าน  ซึ่งทำให้ฉัน แปลกว่า อ้าวไหนว่าอยากอยู่ลำพังกันสองคน ทำไมถึงชวนแม่มา ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะก็สนิทกับพ่อแม่ของจูเรีย

และท่านก็ถามหาลูกๆของฉัน ฉันก็เล่าให้ฟัง ท่านเลยบอกว่า จูเรียให้เรามาทำอาหารกินกันทุกๆวันอาทิตย์เพราะฉนั้น  คุณไปรับลูกมาร่วมกินกับเราเลย ซึ่งทำให้ฉันดีใจมาก 

เหตการณ์เป็นอยู่แบบนี้  ได้ ประมาณครึ่งปี จูเรียทนไม่ไหว เธอบอกว่าเธอไม่ชอบลูกๆของฉัน เธอลำคาญ ไม่ต้องการ เห็นเด็กๆ มาวิ่งเล่นมานอนเล่นในบ้านหลังนี้  ซึ่ง ความอดทนฉันสิ้นสุด ฉันยื่นคำขาดกับเธอ

เพราะฉันไม่ได้ไปรับลูกมาอยู่ด้วย แค่ ต้องการมีเวลาให้พวกเขา แค่วันเดียว ต่อ 1 อาทิตย์แค่นั้น  ถ้า เธอรับไม่ได้ เราเลิกกัน

และ หลังจากที่จูเรียทนร่วมใช้ชีวิตกับฉันได้ 6 ปี  เราก็ต้องเลิกกัน ทั้งๆที่ฉันก็ยังคงรักเธออยู่ แต่ฉันจะไม่ทนอยู่กับผู้หญิงที่รังเกียจลูกของฉัน 

เธอเดินออกไปจากชีวิตฉัน พร้อมกับทิ้งหนี้สินกองโตให้ฉันตามใช้  และ กิจการที่เราทำร่วมกัน เข้าชื่อร่วมกัน  ฉันก็ยกให้เธอเป็นคนจัดการคนเดียว เพราะรู้สึกผิดที่ เราเลิกกัน 

และ ในอีก 5 ปีต่อมา ฉันต้องมาตามใช้หนี้ กับกิจการ นี้ที่ฉันมีชื่อร่วม ต้องรับภาระ โดยไม่สามารถ ดิ้นได้หลุดหรือปัดความรับผิดชอบได้ เพราะ เธอ ขอเป็นคนล้มละลาย เลยไม่จำเป็นคนต้องมานั่งใช้หนี้ 

ฉันรู้ว่ารักครั้งนี้ฉันเป็นคนผิด ที่ พูดแบบไม่ถนอมน้ำใจกับผู้หญิงที่ ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน  แต่ นั่นลูกของฉันนะ

หลังจากที่ฉันเลิกลากับ จูเรียได้ เกือบ3 ปี  ฉันก็พบรักใหม่กับผู้หญิงต่างชาติ ซึ่งเธอ ทำหน้าที่เป็นแม่สื่อให้กับพี่ชายคนโตของฉันกับผู้หญิงไทยที่กลายมาเป็นพี่สะใภ้ฉันในตอนนี้

ช่วงแรก ที่พี่ชายฉันเข้า เวปหาคู่ เขาแนะนำให้ฉัน  เข้าเวปหาคู่ ซึ่งตอนนั้น ฉันก็ลองเข้า ดู และได้พูดคุยกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา และที่ฉันสังเกตผู้หญิงในเวปหาคู่ คือ ผู้หญิงจีน จะเอารูป ตอนสาวๆ และสวยมาก มาลงเป็นโปรไฟล์ แต่พอเปิดกล้องคุยกัน ฉันแทบจะปิดกล้องไม่ทัน ฉันไม่ได้รังเกียจที่เธอ หน้าตาไม่สวย หรือ อะไร แต่ ฉันไม่ชอบการหลอกลวงและโกหก เพราะฉันถือว่า ไร้มารยาทที่สุด

จากนั้น ฉันก็ได้พูดคุยกับสาวฟิลิปปินส์  สาวไทย ในการพูดคุยของผู้หญิงสองชาตินี้ ฉันสังเกตได้ว่า ถ้าเริ่มการคุยได้ สองสามครั้ง พวกหล่อนก็เริ่ม จะบอกเล่าถึง ฐานะทางบ้านว่าไม่ดี มีปัญหา บอกเล่าเรื่องราวที่สุดแสนจะรันทด กับสามี คนชาติเดียวกัน และภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบ และ ในที่สุดก็ขอให้ฉันส่งเสียเงินทองให้  เธอบ้าไปแล้ว คนไม่รู้จักกันเพิ่งคุยกันได้ไม่กี่ครั้งฉันไม่บ้า ที่จะส่งเงินให้กับคนที่ฉันไม่รู้จักมักคุ้นเด็ดขาด แม้แต่ พี่น้องของฉัน ก็ไม่เคย ขอเงินกันใช้เลย

 เมื่อโดนฉันปฎิเสธผู้หญิงเหล่านี้ก็จะหาว่าฉัน ขี้เหนียว ซึ่งฉันไม่เข้าใจ ว่า ทำไม

ฉันเริ่มเบื่อในการ เข้าเวปหาคู่และ เริ่มมีอคติ กับผู้หญิงเอเชีย มากขึ้น  และพยายามบอก พี่ชายฉัน ให้ระวังการพูดคุยกับผู้หญิงเอเชีย เพราะพวกหล่อนคงไม่ได้รักเราหรอก คงต้องการแค่เงินจากเราแค่นั้น

และในที่สุด ผู้หญิงไทยคนหนึ่ง ก็เข้ามาเปลี่ยนความคิด และ ทัศนะการมองผู้หญิงเอเชียไปในทิศทางที่ดี ให้กับฉัน

เราไม่ได้รู้จักกันในเวปหาคู่เพราะเธอไม่เล่นเวปหาคู่ (นอกจากเล่นให้คนอื่น อันนี้ฉันมารู้ภายหลัง) แต่  ฉัน ขอเมลเธอผ่านพี่สะใภ้ของฉัน

เราไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก แต่เราสองคนเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนพูดตรงไม่ค่อยแคร์ผู้ชาย และเธอค่อนข้างจะอคติกับผู้ชายแบบร้ายแรง 

แต่เธอไม่เคยบอกเล่าเรื่องราวของเธอเลย และเธอก็ไม่ค่อยอยากจะคุยกับฉันเท่าไหร่ด้วย  มีแต่ฉันฝ่ายเดียวที่ อยากจะพูดจะคุยกับผู้หญิงคนนี้ และอยากบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตของฉันให้เธอรับรู้

ฉันพยายามลองใจเธอว่าจะส่งเงินให้เธอใช้ แต่เธอบอกว่า  เธอมีหน้าที่การงาน  หาเงินเองได้ เก็บเงินของคุณไว้เถอะ  ถ้าเธอไม่มี เธอก็จะขอกับพ่อแม่ของเธอเอง ไมจำเป็นต้องมาขอฉัน  ฉันประทับใจเธอมาก

เธอเป็นผู้ฟังและที่ปรึกษาที่ดี ถึงแม้ เธอจะอายุต่างกับฉันถึง 15 ปีก็ตาม เธอมีแง่คิดมุมคิดแปลกๆ ที่ฉัน คาดไม่ถึงฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับเธอ 

เราติดต่อพูดคุยกันฉันเพื่อน เริ่มแลกเปลี่ยน ความคิดเห็น และ เริ่ม บอกเล่าเรื่องราวในชีวิตของกันและกันมากขึ้น จนในที่สุด  เราสองคนก็ตกลงคบหากัน  และฉันก็เดินทางไปหาผู้หญิงคนนี้ คนที่ฉันอยากจะ ฝากชีวิตทั้งชีวิตของฉันไว้ในมือของเธอ

 และ ตอนนี้ ชีวิตฉัน สมบูรณ์แบบและมีความสุขที่สุด เพราะผู้หญิงที่บ้าแบบไม่มีลิมิต  ไม่เคยโกรธ ฉันเลย  ผู้หญิงที่ยอมเป็นช้างเท้าหลัง และคล้อยตามทุกอย่างที่ฉันพูดที่ฉันต้องการ  และ ที่สำคัญ เธอเข้ากับลูกๆของฉันได้ และลูกๆของฉันก็รักเธอ(หรือเปล่า หุหุหุ อันนี้อีป้าเติมเอง)

ผู้หญิงที่มาพบฉันในวันที่ฉันไม่เหลืออะไรเลย  ผู้หญิงที่ยอมอยู่เคียงข้างฉัน ในวันที่โรครุมเร้าและฉันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้มากนัก  แต่เธอก็ทนอยู่กับฉัน โดยที่ไม่คิดเดินออกจากชีวิตของฉันเลย

จบนิยายรักของโรเบิร์ต ลงแต่เพียงเท่านี้ 

อ้อ ปอลิง ลูกชายคนโตของ โรเบิร์ต  ตอนนี้ เขาสำนึก และกลับมาขอโทษพ่อแล้ว  เมื่อเขาได้เป็นพ่อคน เมื่อ 7 ปีที่แล้ว แต่ลูกสาวคนโต  ก็ ไม่ได้รักพ่อ อะไรมากมาย จะโทรมาหาพ่อ หรือมาหาเฉพาะตอนที่อยากได้เงินเท่านั้น  เท่านั้นจริงๆ แม้แระทั่งตอนที่พ่อป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล ลูกสาวคนโตของเขา ไม่แม้แต่ถามไถ่อาการเลย ถามแต่ว่า  พ่อเหลืออะไร ให้พวกเขาบ้าง(ที่อีป้ารู้ เพราะอยู่ ในเหตการณ์ช่วงหลังๆนี้ตลอด)

ปลื้มสุดๆ อีป้าต้องขอบคุณบรรดาเมียเก่าของอีลุง ที่ทิ้งผู้ชายดีดีคนนี้ ให้ตกมาถึงท้อง เอ๊ย ตกมาถึงมืออีป้า หุหุหุ

ป้าแก้ว ยูเค.