ปกติตัวเองเป็นคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับวันต่างๆเลย ไม่ว่าจะเป็นวันปีใหม่ วันสงกรานต์ วันตรุษ วันสาร์ท วันคริตมาส วันเกิด หรือวันสำคัญอื่นๆทั้งของตัวเองและของคนอื่น จะคิดแค่ว่า เออ ก็ เหมือนวันที่ผ่านๆมา ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างเลย พะนะ
แต่ สามีเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับทุกๆวันสำคัญ ไม่ว่าจะวันเกิดญาติๆ หลานๆ หรือลูกๆ ของเมียและของตัวเอง แกจะจำได้หมด และส่งการ์ดอวยพรให้ทุกคนทุกครั้ง ไม่ว่าจะวันเกิด วันคริตมาส และที่แกให้ความสำคัญที่สุดคือวันครบรอบอันนี้โดนสามีเคืองมาแล้ว แต่สุดสวยไม่รู้ตัว จนแกต้องเอ่ยปากบอก
ของเรา ถ้าใครจะให้การ์ด หรือจะอวยพรหรือไม่อย่างไร เราจะรู้วึกเฉยๆ ถ้าไม่มีใครเข้ามาร่วมยินดีหรืออวยพร ก็ไม่คิดอะไรมาก แต่ถ้ามีเพื่อนๆมาอวยพรหรือร่วมยินดีเราก็จะรู้สึกขอบคุณ
แต่กับของอีลุงไม่ได้เลย คือถ้าเพื่อนไม่มีการ์ด หรือญาติไม่มีญาติอันนี้แกไม่อะไรมากมาย แต่ถ้า เป็นลูก หลาน และเมีย อันนี้แกงอนและเคืองเอามากๆเลย หรือถ้าไม่มีการ์ด ก็ต้องเป็นโทรมาอวยพร ส่งข้อความมาร่วมยินดี อันนี้ แกจะดีใจมาก แต่ถ้าไม่ ...โห ...สามีจะเหี่ยวเฉาเหงาหงอยเลย
ตอนนี้ ตัวเองเลยต้องหันกลับมาให้ความสำคัญกับคนสำคัญในชีวิตมากขึ้น เริ่มมองคนอื่นมากขึ้น เริ่มฟังคนอื่นมากขึ้น ไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางโลกเหมือนแต่ก่อน
ต้องขอบคุณสามี ที่ สอนเราทางอ้อม ให้รู้จักมองคนรอบตัวบ้างไม่ใช่ต้องการแต่จะเรียกร้องให้คนรอบตัวมองตัวเองแต่ฝ่ายเดียว
แล้วบรรดาแฟนและผัวๆ เอ๊ย สามี บ้านอื่นๆ มีใครเป็นไม่เป็นอย่างไร เข้ามาแชร์ความคิดเห็นกันได้นะคะ
ป้าแก้ว ยูเค.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
