Group Blog All Blog
|
Alone in Singapore : ตอน 3 สองไหล่สะพายกระเป๋า สองเท้าก้าวไป :: ALONE IN SINGAPORE :: หลังจากเตรียมข้าวของทุกอย่าง กระเป๋าเป้คู่ใจ ที่ไม่ได้ไปไหนไกลๆ ด้วยกันมาสองปี ตั้งใจว่าซื้อมาจะพามันไปเวียดนามที่แรก แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ใกล้เวียดนามแม้แต่น้อย น้องนิค กล้องสมาชิกหน้าใหม่ ที่จะได้ไปไกลๆ ด้วยกันเป็นครั้งแรก พร้อมกับสมาชิกชั่วคราว กระเป๋ากล้องพร้อมขาตั้งที่พี่ใจดีให้ยืมมา ก็พร้อมจะออกเดินทางไปสู่โลกกว้างด้วยกันแล้ว  ตั๊กว่าในโลกนี้มีเรื่องมหัศจรรย์หลายอย่าง การเดินทางก็เป็นหนึ่งในนั้น มันคือสิ่งที่เหนื่อกว่าที่เราจะคาดคิดได้ เพียงไม่กี่ชั่วโมงของการเดินทาง มันพาเราไปพบเห็นและได้อยู่ในที่ที่ต่างออกไป พร้อมกับนำพาประสบการณ์ใหม่มาให้เราได้พบเจอด้วย แล้วอะไรจะวิเศษไปกว่านี้อีกหล่ะค่ะ ในตอนเย็นของวันที่ 8 มิถุนายน สองเท้าของตั๊กมันยังวางอยู่ที่โคราช แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น สองเท้านั้นก็ได้ไปเดินย่ำบนที่แห่งใหม่ ที่มีเรื่องราวมากมายขอให้ตั๊กได้ค้นหาอยู่ ภาพสุดท้ายก่อนเดินทางออกจากโคราช เขื่อนลำตะคอง  เช้าของวันที่ 9 มิถุนายน การเดินทางครั้งใหม่ก็มาถึง ตั๊กออกจากสนามบินดอนเมืองตอน 10 โมง 40 พอดิบพอดี ณ ที่แห่งนี้ก็มีเรื่องน่ารักๆ เกิดขึ้นก่อนการเดินทาง มันคือการผ่านมาเจอกันของคนสองชาติสองภาษาที่ไม่อาจจะสื่อสารกันได้ด้วยภาษาพูด แต่เราคุยกันได้ด้วยรอยยิ้มและท่าทาง ตั๊กได้เจอกับคุณป้าชาวจีนที่ผ่านมาทัก เราคุยกันไม่นาน แล้วก็เดินผ่านกันไป เป็นเวลาสองชั่วโมงที่ตั๊กคอยมองออกนอกหน้าต่าง และทุกๆ ครั้งที่มองออกไป ก็ได้เจอสิ่งใหม่เสมอ  เราต่างพากันเรียกขานแอร์เอเชียว่าเจ้าหางแดง วันนี้ตั๊กได้ทำความรู้จักกับมันเป็นครั้งแรก แม้ว่าจะไม่ใช่รักแรกพบแต่มันก็ทำให้ตั๊กจำมันได้ไม่ลืม กับการ Take Off ขั้นเทพ ที่ยิ่งกว่าไวกิ้งดรีมเวิร์ล พร้อมกับความซิ่งบินผ่านเมฆ แบบไม่แคร์สิ่งใด เครื่ิองสั่นเป็นระยะ ๆ เล่นเอาใจหายใจคว่ำ ดีนะที่พกพระที่แม่ให้ตอนรับปริญญามาด้วยเลยพออุ่นใจ บางครั้งในใจก็แอบแว้บไปนึกถึงเรื่องราวของ MH370 ข่าวเศร้าก่อนการเดินทางที่ทำให้ตั๊กสลดไปหลายวัน (สำหรับตั๊กเครื่องบินมันคือสิ่งที่พาเราไปพบเจอโลกกว้าง และมันก็คือสิ่งที่พาเรากลับบ้านหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางอันยาวนาน แต่พอมีข่าวว่ามันหายไป มันเลยทำให้รู้สึกเศร้าใจบอกไม่ถูก ) เวลาผ่านไปสองชั่วโมงกับความคิดหลายๆ อย่าง น่านฟ้าสิงคโปร์วันนี้ มีเมฆค่อนข้างมาก เวลาบินผ่านเมฆหนาๆ นี่ก็น่ารักไปอีกแบบ เพราะเวลามองออกนอกหน้าต่าง เราจะพบเจอสีขาวๆ บางครั้งก็ครึ้มๆ ของมัน สลับกับแดดที่พอจะส่องลงมาได้บ้าง แอบคิดอยากจะกระโดดออกนอกหน้าต่าง ไปเล่นกับเมฆ แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้นแหล่ะ ฮ่าๆๆๆ  ตั๊กมาถึง สนาม Changi International Airport สนามบินที่ได้ชื่อว่าเป็นสนามบินที่ดีที่สุดในโลก แล้วก็สมคำร่ำรือ มันดูโอ่โถง ตระการตา ถ้าให้เปรียบกับภาพจำในสมองของสนามบินตรีภูวัณ ที่นี่คงเป็นตัวแทนของโลกสมัยใหม่ ส่วนอีกอันนั้นเปรียบเหมือนตัวเองของความคลาสสิก ที่นี่ทุกอย่างดูจะทันสมัยไปซะหมด ตั๊กผ่านกระบวนการตรวจคนเข้าเมืองมาได้แบบสบายๆ เจ้าหน้าที่สาวหมวยถามเพียงแต่ชื่อเท่านั้น แล้วก็ประทับตราให้ จากที่แอบหวั่นๆ ก็สบายใจไปได้อีกเปราะ ปัญหาใหญ่อีกอันของตั๊กคือการไปที่พัก ใครๆ ก็บอกว่า สิงคโปร์เดินทางง่าย เพราะ MRT ไปถึงหมด แต่สำหรับคนที่มาครั้งแรก แถมยังมีความสามารถในการอ่านแผนที่้เป็น 0 แบบตั๊ก มันไม่ง่ายเลย แต่ก็ยังดี ที่มีพี่ๆ น้องๆ ในพันทิปเข้ามารีวิวไว้ให้ดูค่อนข้างเยอะเกี่่ยวกับการเดินทาง เลยทำให้พอจะถูไถ ไปได้ การเดินทางจากสนามบินไปที่พัก ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง วันนี้มีชาวเป้ขึ้น MRT ค่อนข้างเยอะ อย่าถามหาที่นั่งเลย ที่ยืนก็แทบไม่มี แววหลังหักลอยมาแต่ไกล เวลาหนึ่งชั่วโมงอาจจะฟังดูไม่นานนัก แต่หากใครมีเป้หนักสิบกว่าโลสะพายอยู่ที่หลัง คงจะพอเข้าใจได้ว่า มันทรมานสักแค่ไหน ตั๊กขึ้น MRT สายสีเขียวมาลงที่สถานี Outram Park เพื่อจะเปลี่ยนสายไปยังสายสีม่วงเพื่อไปยัง Chinatown ที่พักที่ตั๊กจองไว้มีชื่อว่า Beary Best by Beary Good Hostel เป็นโฮสเทลในเครือลูกหมีสามตัวค่ะ คือ Beary Good, Beary Nice และน้องใหม่ล่าสุด Beary Best ที่พิเศษตรงมี Dorm หญิงล้วน มาถึง MRT ซึ่งแรกที่ทำคือ หาร้าน 7-11 เพื่อซื้อซิมการ์ด มันจำเป็นนะเออ เผื่อหลงหรือว่า ต้องการหาข้อมูลเราจะได้หยิบโทรศัพท์มาใช้ได้ค่ะ คุณยายพนักงานเซเว่นใจดีมากๆ ฮ่าๆๆ ช่วยเหลือตั๊กที่พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องให้รอดมาได้ นับถือๆ และนี่คือหน้าตาของซิมการ์ด ฮ่าๆๆ มันน่าโชว์ตรงไหนเนี่ย ทั้งเน็ตทั้งโทรในซิมเดียวกัน สามารถเอามาโทรหาหม่อมแม่ได้ในราคาค่าโทรที่ถูกมากค่ะ  จากนั้นเมื่อออกจากสถานี Chinatown ก็โดนรับน้องเลยในทันที เนื่องจากก่อนไป ได้เปิดแผนที่ดู เพื่อดูเส้นทางที่จะไป ที่พัก แต่ดันออกประตู MRT ผิดฝั่ง ..... เอาไงหล่ะทีนี้ กระเป๋าก็หนัก ไหล่นี่เริ่มไม่ไหว อ่อนหัด บอกเลยว่าอ่อนหัด ฮ่าๆๆ ออกจาก MRT ตั๊กยืนอยู่ที่ Pagoda Street เคว้างคว้างกลางเวิ้งฟ้ามากค่ะ แล้วคือฟ้าครึ้มมาขู่ ตอนนี้มีแค่แผนที่อันเดียวในมือคือแผนที่ที่ติดหนังสือนำเที่ยวมา ข้อมูลเดียวที่รู้ของที่พักคือ มันอยู่ถนน Upper Cross !!! แล้วถนนนี้มันอยู่ไหน  ด้วยทักษะการอ่านแผนที่ที่พัฒนาขึ้นมา 0.01% ตั๊กเลยตัดสินใจเดินเลี้ยวซ้ายแล้วไปเรื่อยๆ ผ่านไปสองสามถนน จากนั้นเดินไปถึงหัวมุม กำลังจะข้ามถนน เดินไปชนป้ายที่เขียนว่า Upper Cross Street พอดี 5555 รอดแล้วเว้ยยยยยย เลี้ยวซ้ายอีกที แล้วเดินมาเรื่อยๆ ก็เจอที่พัก แหม่ะ น้ำตาแทบไหล ตอนนั้นไหล่จะทรุดแล้ว เข้าไปก็จัดการ Check in เรียบร้อย staff ที่นี่ใจดีมากค่ะ พาเดินดูห้องแนะนำนั่นนี่เสร็จสรรพเลย ^^ แล้วนี่ก็คือสภาพที่พักค่ะ เป็น Dorm หญิงล้วนเเปดเตียงมีห้องน้ำในตัว  ในคืนแรกที่ไป ทั้งห้องมีกันอยู่สองคน คือตั๊กและสาวที่ไม่สามารถระบุสัญชาติได้ เธอค่อนข้างเงียบ และก็ดูนิ่งๆ ตั๊กเลยไม่กล้าไปทักหรือว่าคุยด้วยเท่าไรค่ะ สรุปวันนั้นก็ผ่านไปโดยที่ไม่ได้รู้จักหรือพูดคุยกัน หลังจากเก็บของจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะจะเปลี่ยน time zone สักหน่อย แต่ไม่น่าเชื่อว่าโทรศัพท์มันจะฉลาดเปลี่ยน time zone ได้เอง โว๊ะ .... ซื้อมาก็เพิ่งรู้ว่ามันทำได้นี่แหล่ะ ซื้อห้าพันใช้สามร้อย ฮ่าๆๆ หลังจากนั้นก็ลงทะเบียนซิมเรียบร้อย โทรรายงานหม่อมแม่ ตอนนี้วางเป้บนไหล่ ส่วนสองเท้าก็พร้อมจะออกไปเดินเที่ยวแล้ว จะเป็นอย่างไรต่อไป เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังบล็อกหน้านะค่ะ ^^ :: แวะผ่านไปผ่านมา ทักทายกันได้นะคะ ^^ ::
แวะมาเยี่ยมเยียนจ้ะ เอ้า เดินทางคนเดียวไปสิงคโปร์ แล้วเหรอนี่ เยี่ยมยอด จริง ๆ จ้ะ ที่เดินทางคนเดียว เที่ยวให้สนุกนะ เดี๋ยวจะแวะมาอ่านต่อจ้ะ คิดถึงเสมอ
โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 10 มิถุนายน 2557 เวลา:15:10:33 น. เห็นแล้วอยากไปตลอนเที่ยวตามอย่างด้วยจังค่ะ Long time no see ดีใจที่ได้ทราบข่าวคราว.. โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 10 มิถุนายน 2557 เวลา:22:09:14 น.ตามมาเที่ยวด้วยค่ะ เคยพักเครือ beary พนักงานเค้าดีจริงค่ะ
โดย: จิตหลอน
วันที่: 13 มิถุนายน 2557 เวลา:22:30:27 น.ตามไปเที่ยวสิงคโปร์ด้วยคนค่าน้องตั๊ก
เสร็จแล้วไปเดินลุยทุ่งลาเวนเดอร์กับพี่น๊า  โดย: schnuggy
 วันที่: 15 มิถุนายน 2557 เวลา:0:52:59 น.เข้าที่พักได้เรียบร้อยดีแล้ว
ทำเอาไหล่ล้าไปพอควรเลยนะคะน้องตั๊ก รออ่านตอนที่ 4 ต่อค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 16 มิถุนายน 2557 เวลา:0:34:05 น. |
Nepster
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะค่ะ :) เจ้าของบ้านชื่อตั๊กแตนค่ะ เป็นคนชอบการเดินทาง ชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับบันทึกการเดินทาง ชอบถ่ายรูป แล้วก็ชอบเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยด้วยค่ะ มีความฝัน อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากมีหนังสือบันทึกการเดินทางของตัวเองสักเล่ม แล้วก็อยากพูดได้หลายๆ ภาษา ฮ่าๆ จริงๆ อยากเป็นล่าม หรือไม่ก็นักแปล สนใจภาษาต่างประเทศค่ะ หุหุ ตอนนี้ Bloggang เป็นเหมือนบ้านไปแล้ว เพราะทำให้ตั๊กแตนได้มีโอกาสแบ่งปันข้อความกับเพื่อนๆ และยังทำให้รู้จักเพื่อนใหม่ และได้ความรู้มากมายด้วยค่ะ ถ้าแวะผ่านมาก็ทิ้งข้อความทักทายกันไว้ได้นะค่ะ :)
Friends Blog
|
|||||||||||||
NEPSTER : Life is a Journey ...
