Bloggang.com : Nepster - ไปจีนมาไง ตอน 7 : เด็ก (โข่ง) หลงทางในซูโจว

Group Blog

พฤศจิกายน 2558

15 พฤศจิกายน 2558

ไปจีนมาไง ตอน 7 : เด็ก (โข่ง) หลงทางในซูโจว

All Blog

ไปจีนมาไง ตอน 7 : เด็ก (โข่ง) หลงทางในซูโจว

สวัสดีค่ะ

มาถึงตอนที่ 7 แล้ว วันนี้ไม่ได้พาไปเที่ยวไหน แต่จะมาเล่าเรื่องฮาๆ

แต่ว่าตอนที่ไปเจอมามันไม่ฮาให้ฟังค่ะ นอกจากจะไม่ฮาแล้ว น้ำตายังจะไหลอีก 555

เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วงวันหยุดระหว่างที่ไปทำงานนั้น

ตั๊กกับน้องผู้หญิงอีกคนที่ไปด้วยกัน มีความคิดที่คิดว่าสนุกและแปลกๆ

เนื่องจากเรานั้นเป็นสาย Backpacker ทั้งคู่ เรียกว่าไปไหนไปกันได้เลย

เราคิดๆ กันไว้ตั้งแต่เเรกๆ ที่ไป ว่าอยากลองนั่งรถเมล์ของเมืองจีนดู

ก็มันจะมีการขนส่งอะไร ที่เข้าถึงวิถีชีวิตของคนที่นั่นได้เท่ากับการนั่งรถเมล์ว่ามั้ยค่ะ

ว่าแล้วช่วงบ่ายของวันนั้น เราเลยชวนกันไปนั่งรถเมล์เล่น

โดยแผนก็คือ นั่งไปสุดสายแล้วนั่งสายเดิมกลับ เพราะเราเชื่อว่า รถเมล์น่าจะวิ่งกลับทางเดิม

เราเดินไปที่ป้านรถเมล์หน้าโรงแรมที่พัก ตั้งต้นจากตรงนั้น แล้วป้ายรถเมล์ก็อย่างที่เห็นเลยค่ะ

ฮ่าๆๆ ภาษาจีนล้วนไม่มีภาษาอื่นปน อ่านไม่ออกสักคำ แต่ก็ยังจะไปกัน

เราเลือกรถคันแรกที่ผ่านมา พอขึ้นไปแล้ว เขาก็จะมีที่ให้หยอดตังค์ค่ารถค่ะ

แล้วจากนั้นก็ฉีกเอาตั๋วกระดาษ เหมือนตั๋วรถเมล์บ้านเรานี่แหล่ะ แต่เราฉีกเอง

รถวิ่งไปเรื่อยๆ คนก้เริ่มเยอะขึ้นๆ เนื่องจากเป็นช่วงเย็น คาดว่าคนน่าจะเพิ่งเลิกงาน

รถวิ่งไปเรื่อยๆ ผ่านเมือง ผ่านที่พัก ผ่านโรงเรียน เห็นห้างสรรพสินค้าแบบท้องถิ่น

ทุอกย่างดูใหม่ ดูน่าตื่นเต้นไปหมดเลยค่ะ มันช่างตื่นตาตื่นใจ

การนั่งรถครั้งนี้ สิ่งที่สัมผัสได้คือ เมืองจีน ต้นไม้เขาเยอะมากนะคะ แถมสวนก็เยอะอีกต่างหาก

บ้านเมืองก็มีทั้งสะอาดและก็มีขยะบ้าง ปนๆ กันไป

นั่งรถมาได้เกือบๆ ชั่วโมงรถเมล์ก็จอดที่แห่งหนึ่ง ออกแนวเป็นชุมชนนี่แหล่ะค่ะ

แล้วคนก็ลงหมดทั้งรถเลย พวกเราเลยลงตาม 5555 แต่ๆๆๆ ดันลืมดูว่านั่งสายไหน

แล้วก็ไม่รู้ว่า จะนั่งสายไหนกลับ ความซวยมันเริ่มตรงนี้แหล่ะค่ะ

เราไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจ เดินไปหาที่ที่คิดว่าจะขึ้นรถเมล์กลับได้

อื้อหือ ได้เจอเมืองจีนจริงๆ แล้วค่ะ ฮ่าๆๆ เห็นบ้านเขา ส่วนหญ่คือเขาอยู่กันเหมือนอพาร์มเม้นท์

แล้วก็ผ่านไปเจอหมู่บ้าน ที่มีคลองตัดผ่าน แต่คือน้ำน่ากลัวมากๆ คือถ้าตกลงไป ตายแน่นอน

แล้วได้คลองใสๆ ที่นั่งรถผ่านก่อนหน้านี้คืออารายยยยยย

เราเดินมาเรื่อยๆ ก็มีรถเมล์ผ่านมาก็เลยขึ้นค่ะ

แล้วมันก็พาเราไปไหนไม่รู้ 5555 รู้แต่ว่าน่ากัว เหมือนเป็นโซนโรงงานร้าง

อ่านทะเลสาบที่โคตรใหญ่ ใหญ่มากๆ พร้อมด้วยป่ากก และผ่านโซนชนบทที่มีแต่แปลงผัก

ผ่านถนนที่ทั้งสายนั้นหน่ะ ไม่มีรถผ่านเลย มีแค่รถเมล์ที่เรานั่งอยู่บนถนนคันเดียว

แล้วเวลาก็ใกล้ค่ำไปทุกที่ ใจตอนนั้นนี่คือ ฝ่อมาก กลัวมาก กลัวว่าจะกลับกันไม่ไดค่ะ

แต่ก็ต้องขอบคุณที่รถวิ่งเข้าเมืองอีกครั้ง ทีนี้เราไม่รอช้า พอเห็นเมืองเห็นคนเยอะ

เราคิดว่าน่าจะปลอดภัย เลยเลือกลงที่ป้ายนี้ และรอรถคันต่อไป

พอมีรถมาอีกคัน เราก็ตัดสินใจขึ้นค่ะ ฮ่าๆๆ แล้วโชคดีมากที่รถเมล์คนนั้นมี Wifi !!!!

ตั๊กรีบควักโทรศัพท์ออกมาดูว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันแล้ว แล้วก็พบว่า เราอยู่ที่แถวๆ West Lake

จากแผนที่คือ ไม่ใกล้ไม่ไกล 5555 ตอนนี้ใจเริ่มชื้น แต่ที่ทำให้กังวลอีกอย่างคือ มันค่ำลงเรื่อยๆ

เรานั่งรถมาเรื่อยๆ ผ่านที่ที่ปลอดคนอีกแล้วแม่จ๋า คนในรถก็น้อยลงเรื่อยๆ

ผ่านมาอีกประมาณครึ่งชั่วโมง เราก็มาถึงจุดที่เรียกว่า ชุมชนมากๆ เลยค่ะ

มีบ้านคน มีตึที่พักเยอะแยะ แถมยังมีตลาดตรงนั้นด้วย !!!!

ตอนนั้นก็หลงทางอยู่นะ แต่ก็ยังชวนกันเดินตลาด 555 อยากรู้ว่าตลาดบ้านเขามีอะไรบ้าง

เท่าที่เห็นคือก็เหมือนตลาดนัดบ้านเราค่ะ แต่ที่น่าสนใจคือ ผลไม้เขาผลใหญ่น่ากินมาก

เราเดินตลาดสักพักก็ต้องไปต่อแล้ว ตอนนี้ตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ

เจอคนตามทาง พยายามถามเขาว่า รู้มั้ยว่าเราจะกลับโรงแรมยังไง เขาไม่ตอบแต่เดินหนีเลย

ทันใดนั้น เราก็เหลือบไปเห็นป้ายโรงพยาบาล ตอนนั้นคือน้ำตาจะไหล

เราสองคนตัดใจเดินไปตรงโณงพยาบาล

ด้วยความหวังที่ว่า ที่นั่นน่าจะมีหมอ พยาบาล เขาน่าจะพูดภาษาอังกฤษได้

แล้วเราก็เดินไปถึงบ้านรถเมล์หน้าโรงพยาบาลค่ะ

เจอผู้หญิงคนนึง เราเลยลองถามว่า เขาพูดภาษาอังกฤษได้มั้ย

ผลก็คือ เขาพูดได้ !!!!! เราเลยถามเขาว่าแถวนี้มีรถไฟใต้ดินมั้ย

เขาเลยบอกว่า มีแต่มันไกลมากเลย เราเลยขอความช่วยเหลือ ให้เขาช่วยเรียกแท็กซี่ให้ค่ะ

ซึ่งเขาก็ใจดีมาก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็เรียกแท็กซี่ให้

คือแท็กซี่ที่เมืองจีนเนี่ย ถ้าจะเดินไปขึ้นเลย จะหาค่อนข้างยาก

เพราะส่วนใหญ่เขาเรียกผ่าน Application มือถือกันค่ะ

แต่พวกเราไม่มี sim จีน แถมอ่านจีนไม่ออก เลยไม่สามารถทำได้

พอแท็กซี่มาก็ขอบคุณเขายกใหญ่เลยค่ะ แล้วก็ได้กลับโรงแรมสักที

การเดินทางครั้งนี้ถือว่าบ้าบอมาก แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีค่ะ 5555

แต่ว่าถ้าให้ลองอีกครั้ง คงต้องขอคิดดูก่อน

แล้วเพื่อนๆ หล่ะค่ะ มีประสบการณ์อะไรฮาๆ มั้ย แบ่งปันกันได้นะคะ

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 10 กรกฎาคม 2559 18:59:00 น.
Counter : 1050 Pageviews.

0 comments

Nepster

Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะค่ะ :)

เจ้าของบ้านชื่อตั๊กแตนค่ะ
เป็นคนชอบการเดินทาง ชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับบันทึกการเดินทาง ชอบถ่ายรูป แล้วก็ชอบเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยด้วยค่ะ

มีความฝัน อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากมีหนังสือบันทึกการเดินทางของตัวเองสักเล่ม
แล้วก็อยากพูดได้หลายๆ ภาษา ฮ่าๆ จริงๆ อยากเป็นล่าม หรือไม่ก็นักแปล สนใจภาษาต่างประเทศค่ะ หุหุ

ตอนนี้ Bloggang เป็นเหมือนบ้านไปแล้ว
เพราะทำให้ตั๊กแตนได้มีโอกาสแบ่งปันข้อความกับเพื่อนๆ
และยังทำให้รู้จักเพื่อนใหม่ และได้ความรู้มากมายด้วยค่ะ

ถ้าแวะผ่านมาก็ทิ้งข้อความทักทายกันไว้ได้นะค่ะ :)

New Comments

Friends Blog

[Add Nepster's blog to your weblog]

Link