สวัสดีค่ะ กลับมาแล้ววววววว

วันนี้จะพาไปเที่ยวหางโจวค่ะ เมืองที่ได้ชื่อว่าสวรรค์บนดิน แต่ว่ามันจะเป็นสวรรค์จริงๆ มั้ย ต้องลองตามมาชมค่ะ 

สำหรับการเดินทางไปหางโจวรอบนี้ เราใช้วิธีการเดินทางโดยรถไฟความเร็วสูงค่ะ

มันฮาจนขนลุกตั้งแต่เริ่มทริปนี่แหล่ะ ฮ่าๆ เพราะว่าช่วงที่เราจะไปเที่ยวกัน 

มันเป็นวันหยุดเทศกาล Dragon Boat Festival ตอนไปจองตั๋ว 

เจ้าหน้าที่บอกว่า ขาไปนั่งนะ แต่ขากลับยืน  เอาวะ สองชั่วโมงโดยประมาณคงจะไม่หนักหนาอะไร

จริงๆ ก่อนจะเลือกมาหางโจว ก็สับสนกันอยู่พักใหญ่ ว่าตกลงจะไปหางโจวหรือหนานจิงดี
แต่สุดท้ายก็มาจบที่หางโจวนี่แหล่ะ เพราะว่ากลัวว่าถ้าไปหนานจิงแล้วจะโศกกันกลับมา ประวัติศาสตร์มันโหดร้ายเหลือเกิน

ไม่ช้าไม่นาน ก็มาถึงสถานีรถไฟหางโจวโอ่วโถงใช้ได้เลยค่ะ
ก่อนมาถามเพื่อนที่ทำงานว่า ที่นี่มี subway มั้ย เขาเลยหัวเราะ บอกมันใหญ่กว่าซูโจวอีกเว้ย ต้องมีดิ
พร้อมกับถามว่า แน่ใจนะว่าจะไปกลับ แกเที่ยวไม่หมดหรอก เอ้อ ~~~ ก็คอยดู พี่มาแบบ Fast Life ไม่มี Slow หรอก นี่บอกเลย


ทริคอย่างหนึ่งที่เรียนรู้มา เวลาอยู่เมืองจีนแล้วพูดจีนไม่ได้คือ
ให้เราถ่ายภาพสถานที่ที่เราจะไปเอาไว้ค่ะ จากนั้น ถ้าเจอแท็กซี่ก็เอารูปให้ดูเลย ไม่ต้องพูดให้ปวดหัว

ที่แรกที่เราจะไปในวันนี้คือ ทะเลสาบ ซีหู หรือว่า West Lake ค่ะ วิธีไปก็ง่ายมาก
ขึ้น Subway มาลงที่ Longxiangqiao Station จากนั้นก็เดินไปเรื่อยๆ ก็จะเจอทะเลสาบแล้วค่ะ


วินาทีแรกที่ก้าวเท้าออกมา มีลมเย็นๆ ปะทะหน้า อื้อหือออออ กลิ่นฉี่
แล้วสักพัก เสียงผู้คนอันจอแจ ก็พาเรากลับมาสู่โลกจริงๆที่อยู่ตรงหน้า
โอ้ ไม่นะ คนประมาณสองแสน รวมตัวกันอยู่ที่นี่
ก่อนมา เพื่อนที่ทำงานบอกว่า ถ้าที่จีนมีวันหยุดไม่นาน คนเขาจะชอบไปเที่ยวเมืองใกล้ๆ กัน
นี่มันไม่ผิดจากที่พูดไว้เลยจริงๆ  (แต่แกควรจะรู้ตัวตั้งแต่ ได้ตั๋วยืนแล้วหล่ะ)


คนเยอะ จนไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยค่ะ 5555 ทำไมไม่นอนอยู่บ้านกันหละไม่เข้าใจ
แถวๆ ข้างๆ ทะเลสาบ บนพื้นจะมีแผนที่เมืองแกะสลักไว้ด้วยค่ะ แปลกดี


เราเดินต่อไปเรื่อยๆ ก็มาถึงศาลากลางน้ำ แต่ว่า ไม่ต้องคิดจะเดินไปดูนะคะ ได้ตกน้ำแน่ๆ คนเยอะเว่อร์จริงๆ


เดินมาแปปๆ ก็เหนื่อยแล้วค่ะ แล้วมันฮาตรงหาร้านข้าวกินข้าวกัน
พอดีอ่านรีวิวมา แล้วเขาแนะนำร้านๆ นึงมา พยายามตามหายังไงก็หาไม่เจอ
ถามยามก็แล้ว ถามคนที่เดินผ่านไปมาก็แล้ว เดินวนไปวนมาจนเหนื่อย สรุป กินอะไรก็กิน
ก้เลยไปเจอร้านข้างทาง ที่คนเยอะพอสมควร อาหารรสชาติพอใช้ และราคาพอคุยได้ค่ะ


กินเสร็จก็เดินต่อ 5555 รู้สึกมันเป็นเมืองที่ไม่มีอะไรเลยเนี่ยยยยยยยยยยยย


เดินมาอีกสักพัก ก็มาเจอกับป้ายมรดกโลกค่ะ ถ่ายรูปเก็บไว้พอเป็นพิธี แล้วก็เดินจากไป
เป็นทริปที่จืดชืดมากจริงๆ 5555 +++

หลังจากดื่มด่ำ กับบรรยากาศทะเลสาบจนหนำใจแล้ว
เป้าหมายต่อไปของเราคือเขาเฟยไหล ซึ่งถือเป็นจุดที่เป็นไคลแมกของที่นี่เลยยยยยยย
เนื่องจากเป็นทริป Fast Life เลยตัดสินใจโบกแท็กซี่
ตั้งแต่เริ่มออกรถก็รู้สึกถึงความสนุกแล้วหล่ะค่ะ TT  คนเยอะมากกกกกกกกกกกก
รถติดมากกกกกกกกกกกกกกก ระยะทางแค่ไม่ไกลแต่ใช้เวลาไปร่วมๆ ครึ่งชั่วโมงกว่าๆ

ที่เขาเฟยไหล ถ้าถามว่ามาดูอะไร ก็มาดูหินแกะสลักแหล่ะ 555
ที่นี่จะมีการสลักหินเป็นรุปต่างๆ บนหน้าผาค่ะ พอมาเห็น ง่ะ -*- ไม่น่าเล้ยยยย


ถ้ามองให้เรื่องความสามารถของคนรุ่นก่อน อันนี้ถือว่าเจ๋งมากค่ะ
แต่ว่า มันไม่น่าดูขนาดนั้น 5555 (กราบขอโทษสามที)
ส่วนรูปด้านบนที่ถ่ายมา มันคือที่สุดของที่สุดของที่สุด ของรูปแกะสลักที่นี่แล้ว 5555


หลังจากเดินกันสักพักฝนก็เริ่มตกลงมา แหม่ะ มันจะดีนะ
เราเดินไปเรื่อยๆ เพื่อจะขึ้นเขาไปดูวัดที่อยู่บนเขากันค่ะ ระหว่างทางเดินจะเห็นว่าคนเยอะมากกกกก


สำหรับวัดนี้ต้องเสียค่าเข้าค่ะ พวกเราเลยไม่ได้เข้าไปดูกัน เพราะว่างกจัดจริงๆ 5555
แอบไหว้อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แล้วกัน


เดินมาเรื่อยๆ ฝนก็ตกลงมาเรื่อยๆ



สำหรับการเดินเที่ยวที่นี่ จะเป็นลักษณะคล้ายๆ บันไดขึ้นเขาไปเรื่อยๆนะคะ
แต่เขาก็จะมีเป็นชั้นๆ ไว้ เป็นวัดหรือว่าสถานที่ให้เราเข้าชม ซึ่งแต่ละที่ เอาจริงๆ คือสวยงามมากนะคะ
แต่ทว่า ด้วยความที่ฝนตกหนักมากและคนเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกก ความสวยมันเลยลดลงไป
เอาเป็นว่า ตามมาชมสถาปัตยกรรมของแต่ละวัดกันเลยค่ะ


ตรงนี้เป็นชั้นแรก เดินมาแปปๆ ก็เจอแล้วค่ะ



คนถือว่าเยอะมากๆๆๆๆ 5555 ฝนก็ตกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ไม่สงสารแก๊งค์ทัวร์ไทยบ้างเลย


จากนั้น พอเดินขึ้นมาอีกชั้นก็เจอวัดนี้ค่ะ


สังเกตจากพื้นจะเห็นว่าเปียกมาก เปียกจริงจัง ส่วนตั๊กกับเพื่อนคือ โคตรจะเปียก ทั้งเสื้อทั้งกระเป๋า รองเท้า เรียกได้ว่าเน่า


แต่เเม้ฝนจะตกขนาดนี้ แต่พี่ๆ ชาวจีนก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับบ้านกัน 5555


ตอนนี้เราขึ้นมาถึงอีกชั้นนึงแล้วค่ะ เป็นชั้นสุดท้ายแล้วหล่ะ ก่อนจะกลับกัน เพราะว่าจองตั๋วรถไฟไว้แล้ว กลัวตกรถ


บอกลาเขาแห่งนี้ด้วยวัดนี้เลยค่ะ


จากทริปที่บรรยายมา นึกภาพไม่ออกใช่มั้ยค่ะ ว่าทำไมลืมไม่ลง ความอนาถมันจะเริ่มกันตอนนี้ค่ะ "ขากลับ"

อย่างที่บอกว่าเราจองตั๋วรถไฟไว้แล้ว และต้องไปสถานีให้ทัน
และอย่างที่บอกอีกเช่นกัน ว่าวันนี้คนจีนเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ขากลับเรามีสองตัวเลือกคือ นั่งรถแท็กซี่ หรือไปขึ้นรถบัส
ในตอนแรกเราเลือกที่จะโบกแท็กซี่กันก่อน เพราะคิดว่าจะไวสุด
แต่ๆๆๆๆ แท็กซี่จีน ยิ่งกว่าแท็กซี่ไทยจ้า นี่นึกว่าพี่น้องคลานตามกันมา
ทุกคันบอกว่า ไม่ไป ถ้าจะให้ไปต้องจ่าย 100 หยวน แล้วนั่งได้แค่ 4คน แต่เรามากันห้าคน ต้องนั่งสองคัน
สรุปคือเราไม่โอเค แล้วยิ่งกว่าแท็กซี่ไทย เพราะว่า ร้อยละร้อยบอกว่าไม่ไปหรือไม่ก็ขอ 100 หยวน

พวกเราเลยตัดสินใจ เอาไงเอากัน เดินมาขึ้นรถบัส
แต่พอมาถึงคิวรถบัสก็ต้อง ร้องไห้หนักมากกก เพราะแถวยาวเป็นหางว่าว
พวกเราต้องเข้าแถวเพื่อรอขึ้นรถบัส รอกันนานสองนานประมาณร่วมๆ สามสิบนาที ก็ได้ขึ้นรถ

ตอนนั้นเราจริงๆ คือพวกเราไม่รู้ว่า รถจะพาไปไหน 55555555555 แต่ที่คิดได้คือ ขออกไปจากที่นี่ก่อน
แล้วค่อยไปหาแท็กซี่เพื่อไปสถานีรถไฟเอาข้างหน้า  โอ้ยว่ะ

ระหว่างนั่งรถ ตั๊กก็พยายามเปิดแผนที่ตาม เพื่อดูว่า ตอนนี้มาถึงไหนแล้ว
สุดท้าย พอรถจะวนกลับไปที่ทะเลสาบ พวกเราเลยตัดสินใจลงรถ เพื่อโบกแท็กซี่กัน

ครั้งนี้เราโชคดีในครั้งแรก เพราะว่ามีแท็กซี่จอดและตกลงไปส่งที่สถานีรถไฟ เลยให้พี่สองคนขึ้นรถไปก่อน
ตอนนี้เราเหลือกันสามคน แต่เชื่อมั้ยค่ะ ว่ายืนรอแท็กซี่กันจนเหนื่อยก็ไม่มีแท็กซี่หลงมาเลย
พวกเราเลยตัดสินใจ เปลี่ยนที่ยืนรอ เผื่อว่าอะไรๆ จะดีขึ้น แต่ๆๆๆๆๆ พอเดินออกจากจุดแรก
แท็กซี่ดันมารัวๆ แต่เราไปโบกไม่ทันเเล้ว

เลยลองเปลี่ยนสถานที่โบกกันอีกที รอบนี้ เดินไปใกล้ๆ ป้ายรถเมลล์
มีโมเม้นวิ่งตามรถด้วยจะร้องไห้ ตอนนั้นเวลากระชั้นชิดมาก
เราลยตัดสินใจอีกครั้ง ไปถามคนที่ยืนอยู่ที่ป้ายรถเมลล์ ว่าจะไปสถานี subway ยังไง
เขาแนะนำมาว่า ให้ขึ้นสายไหนและลงตรงไหน  โอ้ยยยยย ตายพยายามจำ
สุดท้ายวิ่งขึ้นรถ เขาบอกว่าสองสถานีให้ลง ไอ้เราก็ลงตามที่บอก แต่ๆๆๆๆ ไม่มีสถานี subway
ทำไงหล่ะที่นี้ โบกแท็กซี่อีกรอบสิครับพี่ครับ
แล้วสุดท้ายก็โชคดี เพราะมีแท็กซี่ผ่านมา แต่รถก็ติดบรม ดูหน้าที่แท็กซี่แล้วคือเซ็งมาก
อารมณ์ประมาณ ฉันไม่น่ามาส่งพวกมันสามคนเล๊ยยยยย
แต่จนแล้วจนรอด ก็มาทันรถไฟจนได้ ขึ้นรถแบบฉิวเฉียด เป็นทริปที่โคตรจะลืมไม่ลง


พอขึ้นรถได้ ก็ตามสไตล์ตั๋วยืนค่ะ 5555 ปวดเท้าโคตร แต่ๆๆๆๆๆ รู้มั้ยอะไรเจ็บสุด
นั่งไปสักพัก เอามือมาคลำที่คอตัวเองโอ้โนนนนน "สร้อยพระที่แม่ซื้อให้หาย"
ตอนนั้นคือจะร้องไห้ ใส่มาห้าปี ของรักของหวงที่มันมาหายที่นี่ ที่หางโจว
(พอกลับมาถึงที่ห้องเล่าให้แม่ฟัง แม่บอก เดี๋ยวเนื้อคู่คงเก็บมาคืน สาธุค่ะคุณแม่)

นั่งรถไฟกลับมาแบบเซ็งๆ พอมาถึงซูโจวคือไม่มีทั้งลมทั้งฝน อากาศดีเว่อร์
แล้วที่ผ่านมามันคืออาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ที่หางโจวอ่ะ

สรุปทริปนี้ มันเป็นทริปที่ ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเจอ อีกห้าปีสิบปีก็ไม่มีวันลืม 5555
ถามว่า ถ้ามีโอกาสอยากไปแก้มือมั้ย ไปมาสามเมืองแล้ว ตอนนี้จีนยังไม่โดนใจเลยค่ะ

กลับมาวันอังคาร เล่าให้เพื่อนที่ทำงานฟังว่าไปเจออะไรมาบ้าง
เขาทำหน้าเวทนา พร้อมกับบอกว่า ทำไมไม่ไปหาสร้อยหละ ค่อยขึ้นคันหลังก็ได้นะ
แล้วก็ไม่ต้องวิ่งตามรถไฟขนาดน้านนนน ถ้าตกก็ขึ้นคันใหม่ก็ได้ 5555
แล้วจะรู้ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จบทริปหางโจวแบบเจ็บสุด