:: คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง ::
|
|||
เพื่อนคือกระจกชั้นดี... จั่วหัวบล็อควันนี้ว่า เพื่อนคือกระจกชั้นดี หวังว่าคงไม่มีใครคิดไปเช่นนั้นตรงๆล่ะนะ - -" ก็แค่อยากจะบอกว่า บางครั้งเราไม่สามารถมองตัวเองให้เป็นกลางได้ดีเท่ากับคนอื่นมองเข้ามาที่ตัวเรา..ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ควรเอาคนอื่นที่ไกลตัวจนเกินไป ขอเป็นเพื่อนใกล้ตัวหน่อยก็จะดี...เพราะเพื่อนเรานี่แหละจริงใจที่สุดแล้ว ถ้าเพื่อนรักกันจริง ก็ควรกล้าพูด กล้าบอกและกล้าตำหนิในสิ่งที่เรามีดี และที่ไม่ดีได้อย่างไม่ต้องบิดปัง... และที่สำคัญ ผมก็เป็นอีกหนึ่งในหลายล้านคนบนโลกนี้ที่ยังไม่รู้จักตัวเองดีมากพอ ไม่แน่ใจตัวเอง จนบางทีก็หมดความมั่นใจในหลายคราว ผมจึงอยากรู้จักตัวเอง ในสิ่งดีและไม่ดีที่ตัวผมมี... เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันที่ผมอ่อนไหว อ่อนแอเกินไปจากการโดนคนใจร้ายหักอก...ในวันนั้นผมไร้ซึ่งความมั่นใจ ไร้ตัวตนและอารมณ์ จนบางครั้งก็คิดว่าตัวผมยังมีอะไรดีเหลืออยู่บ้าง ผมจึงให้เพื่อนเขียนสิ่งดังกล่าวผ่านสายตาและความคิด ประกอบกับเวลาที่รู้จักกันมาหลายปีของเรา สิ่งดีๆที่ตัวผมมีอยู่... -มีพรสวรรค์ทางด้านภาษา -ฉลาดหัวดี -จริงใจซี่อสัตย์ -ปากตรงกับใจ -เป็นตัวของตัวเอง -ไม่นินทาใคร -รักเพื่อนฝูง -สุภาพกับ Lady มากกว่าผู้ชายบางคนซะอีก -อ่อนโยน -รักสัตว์ 555 -มี**เป็นเพื่อน 555 รัก**นะค๊ะ -พึ่งพาได้เสมอ -ระบบเผาผลาญดีมาก ไม่อ้วนเลย -ทำให้เราหัวเราะได้ ^_^ -เพราะผมใจดี สิ่งไม่ดีที่ตัวผมมี... -ฉลาดเกินไปหมั่นไส้ -ดื้อด้านในบางที -เข้าใจยากว่ะ -หดหู่แล้วไม่บอกใคร (เก็บกดมั้ง) -ผอมเกินไปไม่มีกล้ามเนื้อ - -" -เดินเร็วจัง -คุยโทรศัพท์พูดห้วนไป พูดกะเพื่อนเพราะๆหน่อยเด่ะแก -อ่อนไหวง่ายไป -ปากหนัก มีไรก็ระบายกะเพื่อนได้นะแก -คิดมาก ****************************** ส่วนใหญ่ก็ตรงกับที่ผมคิดว่าผมเป็นเช่นนั้นจริงๆ ในวันนั้นผมคงเสียใจมากจริงๆ มากจนมองไม่เห็นแม้แต่ตัวเอง หาพื้นที่บนโลกนี้ให้ตัวเองยืนอยู่ไม่ได้ เวลาที่ผ่านมาผมจึงพยายามเข้มแข็งให้มากขึ้น และกล้าที่จะเดินคนเดียวได้อย่างไม่หวาดหวั่น... สิ่งที่สะท้อนจากกระจกของเพื่อน ทำให้ผมคิดได้และกล้าจะเผชิญกับความจริงที่ผ่านเข้ามาในชีวิต... ที่สำคัญ ผมเรียนรู้ได้อย่างหนึ่งว่า ทุกสิ่งย่อมมีวาระกาลของมัน... ข้อดีของการได้อยู่คนเดียวเงียบๆ คือ การได้คุยกับตัวเองและพร้อมที่จะเรียนรู้และทำความรู้จักตัวเองให้มากขึ้น ซึ่งผมหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น เผื่อสักวันผมจะยืนหยัดบนโลกใบนี้ได้อย่างเข้มแข็มจริงๆ... โดย: หน่อยอิง วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:20:30 น.
ซี่งจริงๆมีเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนสักแค่สามสี่คนเท่านั้น แต่สำหรับคนที่เรารู้จักนับพันทีเดียว ได้ยินบ่อยๆว่า ให้คิดนอกกรอบ ให้ออกจากกะลามาดูโลก โดย: Yoawarat วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:34:11 น.
มาอ่านเรื่องส่วนตัวของนักวิชาการหน่อย
อ่อนไหว แต่อย่าอ่อนแอนะคร้าบ อิอิ ปล. ถ้าอนุญาตให้คนที่ไม่ใช่สมาชิกเข้ามาคอมเมนท์ได้ รับรองเพื่อนเพียบ จะไม่เหงาอีกแล้ว โดย: NickyNick วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:58:26 น.
......โดดเดี่ยวอ้างว้างเปลี่ยว เดียวดาย
แหงนมองดาวพร่างพราย แล้วเศร้า ขอเพียงใครสักคน เคียงข้างไม่ห่างกาย หวังเอาไว้ว่าเป็นเธอ เพียงผู้เดียว ( โคลงฉันท์ 4 ญานี 11 :โคลง4 สมาส กาพย์ยานี 11 ) โดย: gararap (googaap ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:47:09 น.
อรุณสวัสดิ์ครับ
ได้ข่าวว่าเหงาๆ เลยมาคุยเป็นเพื่อน อิอิ โดย: NickyNick วันที่: 11 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:23:43 น.
อยากมาเยี่ยมเยียนวันละ 3 เวลาหลังอาหาร
อิอิ เว่อร์แล้วเรา เสียดายจัง พี่เล่นเอ็มไม่เป็นซะด้วย เห็นทำงานด้วย เรียนด้วย แทบไม่มีเวลาว่างเลยนะ ขยันๆ เพื่ออนาคตของเรา และของชาติด้วยจ้า โดย: NickyNick วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:48:51 น.
|
Passepartout
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คนธรรมดาคนหนึ่งบนโลกใบนี้ ซึ่งกำลังก้าวข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อไปสู่อนาคต... พยายามเข้าใจกับคำว่า "ตราบใดที่มีรัก..ย่อมมีหวัง" All Blog
Friends Blog Link
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |