จนแม่โทรมาตามว่าจะกลับบ้านไหม

กำลังจะวิดปลาในสระน้ำ จะได้เอาปลาไปกิน

ความลังเลว่าจะกลับวันไหน และเมื่อไหร่

จึงตัดสินใจบอกว่าวันที่ 8-9 นี่แหละแม่...

กลับบ้านคราวนี้ตั้งใจไปกราบพระธาตุช่อแฮที่แพร่ก่อน

แล้ววกกลับบ้านทางเส้นทางเด่นชัย-ศรีสัชนาลัย เส้นทางนี้สวยดี

พระธาตุช่อแฮ

คนบ้านนี้ไม่ค่อยจะคุยกันมากความนัก แค่เห็นหน้ากัน

ใช้ชีวิตร่วมกันเหมือนตอนที่เรายังเด็ก

ปีนี้แม่ย่าง 83 แล้ว แต่ยังกุลีกุจอหุงหาอาหารให้กิน

พ่อก็ย่าง 85 ยังเดินรดน้ำต้นไม้ทั่วบ้าน

โดยใช้จักรยานหรือไม้เท้าช่วยการเคลื่อนไหว...

เวลาพักผ่อนตอนกลางวัน อากาศที่บ้านร้อนมาก

หรืออาจเพราะว่าอากาศที่เชียงใหม่ไม่ร้อนเท่านี้

"เรา" นั่งคุยกัน สอบถามสารทุกข์สุกดิบ

แกล้งยุให้พ่อกับแม่เล่าถึงเรื่องเล่าหรือคำทายสมัยเด็ก ๆ

พ่อทายว่า...อะไรเอ่ย ต้นเท่าขาใบวาเดียว??

แล้วตอบเองเสร็จสรรพว่า กล้วย และทายต่อ...

อะไรเอ่ย ต้นเท่าแขน ใบแร่นเสี้ยว (อ้อย)

อะไรเอ่ย ต้นเท่าครกใบปรกดิน (ตะไคร้)

แม่อยากทายบ้าง....

อะไรเอ่ย เขียวเหมือนพระอินทร์ บินเหมือนนก

มีศรปักอก จะว่านกก็ไม่ใช่ (แมลงทับหรือที่บ้านเรียกแมงทอง)

ยุให้แม่เล่านิทานตอนเด็ก เรื่องอะไรนะ ที่พ่อแม่เอาลูกไปปล่อย

แม่ร้องอ๋อ...แล้วเล่า  พ่อแม่ครอบครัวนั้นมีลูก 7 คน (เหมือนบ้านเราเลย)

ยากจนและและลูกก็ดื้อมาก พ่อแม่เลยเอาไปปล่อยในป่า

แม่จำชื่อลูกคนเล็กได้ว่าชื่อ "ทำบิง" ที่เป็นคนฉลาด

ขณะที่พ่อแม่พาเดินเข้าป่า ทำบิงก็โรยเม็ดถั่วเม็ดงาเพื่อจำทางกลับ

แล้วทำบิงก็พาพี่ ๆ กลับได้จริง ๆ แต่พาไปถึงบ้านยักษ์เสียนี่

ยักษ์ก็มีลูก 7 คน พ่อแม่ยักษ์เห็นเด็กทั้งเจ็ด ก็นึกถึงอาหารอันโอชะ

แต่ทำบิงแอบไปเห็นหลังบ้านมีกระทะต้มและกองกระดูก

ทำบิงเลยออกอุบาย (แม่จำไม่ได้ว่าอุบายอย่างไร)

ให้พ่อแม่ยักษ์ต้มลูกทั้งเจ็ดของตัวเองกิน แล้วทำบิงก็พาพี่ ๆ หนีรอดมา

แม่จำได้แค่นี้แหละ....

"บ้านเรา" จำได้ว่าพ่อแม่ไม่เคยบอกว่ารักลูก เราไม่เคยบอกว่ารักกัน

มีแต่การกระทำอย่างที่โต ๆ ตามกันมาในครอบครัว

ที่แสดงให้เห็นถึงความผูกพันและความรัก

พ่อแม่ไม่เคยร้องไห้ให้เห็น ...

มีอยู่บางครั้งที่จำได้อย่างลางเลือน

พ่อน้ำตาไหลตอนที่หมาชื่อ "บ๊อบบี้" ตายจากการที่พ่อเหวี่ยงมีดใส่มัน

ส่วนแม่ร้องไห้จากคำพูดของเราที่ตัดพ้อว่ารักน้องมากกว่าเรา

เราแอบเห็นน้ำตาแม่...แม่ร้องไห้โดยไม่อธิบายคำตัดพ้อนั้น

นั่นคืออดีตของครอบครัว และความทรงจำบางตอนที่ลางเลือน...

 "ไกลเกินใจ สายเกินแก้"

11 เมษายน 2555

Create Date : 11 เมษายน 2555
Last Update : 11 เมษายน 2555 6:59:47 น.		16 comments
Counter : 1134 Pageviews.
Share Tweet