Truth or Dare เกมท้ารัก 

Martian เขียน   

สำนักพิมพ์ everY  ในเครือแจ่มใส 

269 บาท  304 หน้า 
 

#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #นิยายแต่ง #TruthorDare #เกมท้ารัก #Martian #everY #รีวิวนิยาย #ออโอ


*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย



 

หลังปก 

‘พิชญะ’ ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งผู้ชายที่เป็นรักแรก เจ้าของรอยแผลที่ฝากไว้ในใจเขาจะกลับมาปรากฏตัวตรงหน้าอีกครั้งในฐานะน้องรหัส ดวงตาสีรัตติกาลที่เคยหลงใหลยังคงสร้างแรงดึงดูดที่เขาไม่อาจต้านทานเช่นในอดีต ทว่า ‘เตวิชญ์’ กลับมีท่าทีเย็นชาและทำเหมือนว่าทั้งสองไม่เคยมีความทรงจำร่วมกัน เกม ‘Truth or Dare’ จึงถูกพิชญ์นำมาใช้สร้างความสัมพันธ์  
 

‘ท้าหรือจริง’ คำถามที่หวังทลายกำแพงที่อีกฝ่ายจงใจสร้าง กะเทาะเปลือกแข็งเข้าไปเพื่อเสาะหาความรักความอบอุ่นที่เคยได้รับ ผีเสื้อที่เคยปีกหัก ไม่ลังเลที่จะพาตัวเองถลำลึกสู่ความเจ็บปวด... อีกครั้ง 

คุยกันหลังอ่าน 

มันเริ่มจากการที่โอเมียงมองหานิยายเรื่องใหม่อยู่ (เหล่านิยายที่นอนรอโออ่านคงมองค้อน) อ่านหลังปกไปมา ก็มาสะดุดกับเรื่องนี้ แล้วก็เลยพลิกหาตัวอย่างอ่านต่อ เท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง... 

ฉันต้องการเธอเดี๋ยวนี้ ไอ ว้อน ยู นาววว /อ้าแขนรับน้องนางเธอ 

“เซ็กซี่ อันตราย ปริศนา” โอให้สามคำสำหรับตัวอย่าง และเป็นสามคำสำหรับทั้งเรื่องเมื่ออ่านจบ 

พิชญ์ นายเอกของเรา ได้เจอรักแรกอีกครั้ง เตวิชญ์ ผู้ชายที่เคยเป็นรุ่นพี่ ตอนนี้กลายเป็นน้องใหม่ในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เวลาที่หายไปปีกว่าสร้างช่องว่างของความสับสนและไม่มั่นคง พิชญ์ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเตวิชญ์จะจำเขาได้ เพราะสายตาคู่นั้นไม่แสดงความรู้สึกอะไร แม้พวกเขาจะเรียกได้ว่าเคยคบหากันช่วงระยะเวลาหนึ่ง พิชญ์จึงตัดสินใจจะเริ่มใหม่อีกครั้ง กับผู้ชายที่เป็นรักแรก และรักเดียวที่เขาต้องการ 

เป็นแนวมหา’ลัย และดราม่าค่ะ แต่ค่อนข้างแตกต่างจากเรื่องแนวนี้อื่น ๆ ด้วยภาษา อารมณ์ และวิธีการดำเนินเรื่อง 

เริ่มที่ภาษา ภาษาในเรื่องนี้โดดเด่นมากในเรื่องการเล่นคำ ไม่ว่าจะเป็นเล่นคู่คำตรงข้าม สัมผัสอักษร และสัมผัสสระ 

อารมณ์ในเรื่องเป็นอารมณ์ที่ลึกลับ อันตราย ไม่รู้ว่าก้าวต่อไปจะเจออะไร แต่ก็อยากจะตามติดต่อไป (ซึ่งโดยปกติแนวมหา’ลัยจะเป็นแนวที่สดใสและตรงไปตรงมา) 

การดำเนินเรื่องสำหรับเรื่องนี้จะไม่ได้เล่าวันต่อวัน แต่จะเป็นเหตุการณ์ต่อเหตุการณ์ เหมือนเขานำท่อนเหตุการณ์ที่สำคัญมาเชื่อมโยงกัน สลับกับช่วงอดีตที่ทั้งสองเคยคบหากัน เพราะฉะนั้นเวลาอ่านต้องตั้งสตินิดหน่อย แต่โอว่าถ้าตั้งใจอ่านจะไม่หลุดแน่นอน มีคีย์เวิร์ดที่บอกอยู่ว่านั่นอยู่ในช่วงอดีตหรือปัจจุบัน 

มีการเชื่อมโยงเรื่องเข้ากับสัญลักษณ์ แต่ละท่อนเหตุการณ์มีเส้นของการเชื่อมโยง มีเหตุผลรองรับได้ค่อนข้างดี 

ใช้แต่ละเหตุการณมาสร้างภาพรวมให้เห็นได้ดี เห็นวิถีชีวิตของตัวละคร การเรียน กิจกรรม เพื่อน ความชอบ ความถนัด ความเป็นไป 

ตอนแรกโอกลัวว่าเมื่อไปเพ่งที่ภาษามาก ความเป็นธรรมชาติของตัวละครอาจจะหายไป แต่ปรากฏว่าเรื่องนี้ดีเลยค่ะ ตัวละครก็ยังสามารถแสดงตัวตน มีความน่ารัก น่าเอาใจช่วย อารมณ์ก็มาดีมาก ช่วงที่หวานก็เขินเชียว ช่วงที่ดราม่าก็รู้สึกตามตัวละคร 

พิชญะ หรือพิชญ์ ปีสองคณะสถาปัตย์ ผิวขาว ตัวสูง เป็นคนมีเสน่ห์ มีน้ำใจ เมื่อตั้งใจกับอะไรบางอย่างก็จะมุ่งมั่นจนถึงที่สุด มีลูกล่อลูกชนมากในการเกี่ยวพระเอกเรามาติดกับ 

พิชญ์เป็นนายเอกลักษณะที่โอชอบนะ คือมุ่งมั่น ไม่โวยวาย สงสัยก็รอจังหวะถามหรือหาคำตอบเอง มีไหวพริบ มีความเซ็กซี่บวกขี้เล่นผสมกัน ไม่ขี้เขินด้วย  

เตวิชญ์ หรือเต ปีหนึ่งคณะสถาปัตย์ แต่ซิ่วมาก็เลยอายุมากกว่าพิชญ์ หน้าตาโดดเด่น ความสามารถรอบด้าน ชอบความท้าทาย มีบรรยากาศของความอันตรายล้อมรอบตลอดเวลา น่าแปลกที่เขาทำให้คนรักได้ง่ายพอ ๆ กับทำให้คนเกลียด เข้าถึงยาก อ่านใจยาก 

เตวิชญ์เป็นพระเอกในลักษณะที่โอกังวล ว่าความสมบูรณ์แบบจะส่งให้เขาเหนือกว่าคนธรรมดา หรือการที่เขาปฏิบัติต่อคนอื่นในลักษณะที่เหมือนอยู่คนละโลก เหมือนเขาเป็นมนุษย์ต่างดาวคนละสปีชีส์ แต่พออ่านไปแล้วไม่ใช่ เราจะรู้สึกถึงการที่เขาค่อย ๆ ลดระดับความเหนือคนจนกลายเป็นมนุษย์คนหนึ่งในที่สุด อันที่จริงเขาไม่ได้เปลี่ยน เพียงแต่เขายอมแสดงอารมณ์หรือความชอบออกมา เราเข้าใจถึงการตัดสินใจของเขาที่ดูร้ายกาจนั้น และเราก็จะรู้ว่าความสมบูรณ์แบบของเขามาจากความพยายาม 

สองคนนี้ใช้เกม ‘จริงหรือท้า’ มาโต้ตอบกัน แต่ละวันแต่ละคนจะถามคำถาม ให้คนตอบมีสิทธิ์เลือกว่าต้องการถูกท้า หรือต้องการตอบคำถามตามความจริง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นการท้าที่แผลงบ้าง ธรรมดาบ้าง แต่ก็เป็นการวัดไหวพริบและสร้างปฏิสัมพันธ์กันและกันได้อย่างดี 

โอชอบที่ผู้เขียนใช้เกมนี้สร้างเรื่องราว และทำให้มันมีความความหมายในตัวมันเอง ตอนท้ายที่บอกเล่าความตั้งใจของพิชญ์ทำให้โอประทับใจมาก 

โอจะชอบครึ่งแรกมาก ส่วนครึ่งหลังก็ไม่ได้ไม่ดี เพียงแต่มันจะมีช่วงเนือยเข้ามาพอสมควร อย่างฉากวาบหวาม เลิฟซีนที่มากเหลือเกิน ไม่ได้ไม่ชอบนะคะ เพียงแต่โอสังเกตตัวเองว่าครึ่งหลังโอจะชอบหันไปทำอย่างอื่น ไม่อ่านต่อเนื่องเหมือนครึ่งแรก ถ้าเปลี่ยนส่วนนี้มาเพิ่มเส้นเรื่องก็จะช่วยทำให้เรื่องไม่ขาดความน่าสนใจ และทำให้อยากรู้ต่อเนื่อง ส่วนตอนพิเศษก็รู้สึกเกินอิ่มไปเช่นกัน 

มีคำที่ใช้บ่อยบางคำ กริยาอาการบางอย่าง ที่ถ้าสามารถบิดหรือเปลี่ยนการใช้ จะสามารถเกลื่อนให้ดูไม่จงใจ และเป็นธรรมชาติมากขึ้น (เช่น ยิ้มร้าย ราคะ หึ (เสียงหัวเราะนี่ตัดออกเป็นพาร์ทบรรยายจะให้ความรู้สึกสมจริงกว่าใส่มาในพาร์ทสนทนา))  

เอ้อ เมาบุหรี่ด้วย สูบกันทั้งเรื่องเลย อ่านเสร็จรู้สึกสำลักควัน แม่จ๋า หนูต้องการออกซิเจน 

แต่โดยรวมดีค่ะ เป็นแนวดราม่าที่โอว่าความหวานเยอะกว่าดราม่า ช่วงที่น่ารักก็เยอะมากเช่นกัน ชอบตอนเล่นความฝัน ประทับใจฉากนี้มาก ส่วนผสมในเรื่องใส่มาดี ไม่ว่าภาษา อารมณ์ เหตุผล การเชื่อมโยง หรือตัวละคร 

4 ดาว 

 

. 

. 

. 
 

อันที่จริงพี่ไม่ได้บอกอะไร ไม่ได้ผลักไส 

พี่แค่หายไป...เหมือนพระจันทร์ถูกกลีบเมฆบดบัง 

ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่พี่ไม่ได้เกลียดเซ็กซ์ของผมใช่ไหม 

‘พิชญ์...’ 

ถ้าเกลียด... คงไม่เรียกชื่อผมซ้ำ ๆ ... 

‘ไม่เป็นไร’ 

ถ้าเกลียด... คงไม่อนุญาตให้กอดไว้... 

‘อย่าร้อง’ 

ถ้าเกลียด... คงไม่จูบซ้ำน้ำตาให้... 

‘เด็กดี...’ 

จะทะนุถนอมผมทำไมถ้าเกลียดมัน... 

แต่ในวันที่ไปพี่ไม่มีคำอธิบาย ไม่เคยบอกว่าผมผิดตรงไหน ผมทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ... เพราะอะไร 

คนมักพูดว่าครั้งสุดท้ายมักไม่มีสัญญาณเตือน 

นั่นไม่จริง 

ในกรณีของพี่... ม้นชัดเจนจะตาย 

...ว่าความสุขที่พี่ป้อนให้จนสำลักนั่นไง สัญญาณเตือน 

หน้า 33-34  บทที่ 3 

 

. 

. 

. 

 

ผมเคยจมน้ำ... 

มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานมาแล้ว แต่ความทรมานในตอนนั้นกลับฝังใจ 

เพราะว่ายน้ำไม่เป็นถึงได้เอาแต่ตะเกียกตะกาย ก่อนพบว่ายิ่งดิ้นรนกลับยิ่งจมลึกลงไป 

สุดท้ายผมก็สู้มวลของเหลวที่อัดแน่นอยู่รอบกายไม่ไหว มันแทรกเข้ามาในลมหายใจ ไหลลงปอด... โอบรัดจนร่างกายหนักอึ้ง... ฉุดรั้งให้ดำดิ่งลงไป 

ในที่สุดผมก็ยอมจำนน ปลงความคิดที่จะยื้อชีวิตไว้ เงยหน้าขึ้นพรั่งพรูทุกความรู้สึกพร้อมลมหายใจเฮือกสุดท้าย...เสพแสงสว่างที่สั่นไหวเหนือผิวน้ำเก็บไว้เป็นความทรงจำก่อนตาย 

นับเวลาถอยหลัง... ตั้งใจบอกลา กระทั่งคัดสรรคำทักทายใครสักคนที่จะมารับไปโลกหน้า... 

แต่แล้ววินาทีที่ดวงตาพร่าเลือน ผมเห็นเงาหนึ่งพาดทับแสงลงมา ผิวน้ำแตกกระจาย... ก่อนไหลกลับเพื่อโอบอุ้มร่างนั้นไว้ 

มือหนึ่งเอื้อมคว้า... พาแหวกว่ายกลับขึ้นไป... 

คำบอกลาถูกทิ้งไว้ให้ยมทูตที่ไม่อาจฉุดรั้งผมสู่ความตาย 

หน้า 46  บทที่ 5 
 

. 

. 

. 


 

อันนี้หาการเล่นคำที่ชัดมาให้ดู ความจริงเห็นตั้งแต่อ่านตัวอย่างแล้วนะคะ ใครสนใจแนะนำลองหาตัวอย่างอ่านดูได้ 
 

. 

. 

. 

สิ้นเสียงกระซิบพร่า...เพลงรักบทใหม่เริ่มบรรเลง... 

หนึ่งเพลงสำหรับหนึ่งท่าทาง ร้ายกาจสลับอ่อนหวาน... หยาบโลนเจือปลอบประโลม 

เขาพาผมขึ้นสูงแล้วร่วงหล่นอยู่อย่างนั้นราวกลั่นแกล้ง  

จากหน้า 231  
 

คู่คำตรงข้าม ร้ายกาจ-อ่อนหวาน, หยาบโลน-ปลอบประโลม, ขึ้นสูง-ร่วงหล่น 

สัมผัสอักษร ร่วงหล่น-ราวกลั่นแกล้ง (ร ร ก ก) 
 

. 

. 

. 

 

กลิ่นสวาทคาวคลุ้ง...สองร่างกอดจูบ โอบรัดอยู่อย่างนั้น ผลัดกันขบกัดคล้ายจะเกาะเกี่ยวกลืนกินจนเป็นหนึ่งเดียวกันซ้ำ ๆ  

จากหน้า 231 หน้าเดิม 
 

สัมผัสอักษร คาวคลุ้ง (ค ค), เกาะเกี่ยวกลืนกิน (ก ก ก ก) 

สัมผัสสระ รัด-ผลัด-กัด, นั้น-กัน 

เล่นคู่คำตรงข้าม สองร่าง-หนึ่งเดียว 

เล่นคำซ้ำ (มันหน้าเดียวกันจากข้างบน) เล่นคำว่าหนึ่ง หนึ่งเพลง หนึ่งท่าทาง หนึ่งเดียว 
 

. 

. 

. 

 

Truth or Dare เกมท้ารัก Martian www.mebmarket.com "‘พิชญะ’ ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งผู้ชายที่เป็นรักแรก เจ้าของรอยแผลที่ฝากไว้ในใจเขาจะกลับมาปรากฏตัวตรงหน้าอีกครั้งในฐานะน้องรหัส ดวงตาสีรั... Get it now